Η χώρα μας έχει μια άτυπη παράδοση με πολλά παρακλάδια της metal σκηνής. Ένα εξ αυτών και το power metal, όπου από τους πρωτεργάτες του ήχου μέχρι τους πιο νέους, το ιδίωμα έχει γεμίσει από διαμάντια. Με πολλά χρόνια εμπειρίας αλλά με πρόσφατα τα σοβαρά πλην στιβαρά βήματά τους, οι The Silent Rage έχουν δώσει το στίγμα και της δυνάμεις τους. Φέτος μάλιστα, έπειτα από ένα συνολικό remodeling του εσωτερικού τους, κυκλοφορούν το "Nuances Of Life", κι επί της ευκαιρίας οι κιθαρίστες μιλούν γεμάτοι όρεξη στο Metal View.
-Αρχικά, ποια τα πρώτα συναισθήματα για τη δισκογραφική επιστροφή σας;
Νίκος Σαρμπάνης: Χωρίς να συμμετείχα στην προηγούμενη δισκογραφική δουλειά της μπάντας, ήθελα να δώσω όσο είναι εφικτό μια νέα πνοή στον καινούριο δίσκο,τόσο συνθετικά όσο και στο μέρος των σόλο. Μου δόθηκε η ευκαιρία να προσθέσω αρκετές ιδέες, κάτι που με χαροποίησε ιδιαιτέρως.
-Γιατί χρειάστηκαν εφτά χρόνια έπειτα από το ντεμπούτο σας;
Νίκος Σιγλίδης: Το ντεμπούτο μας κυκλοφόρησε αρχικά το 2016 και εν συνεχεία κάναμε κάποιες εμφανίσεις για την προώθηση του. Παράλληλα το 2018 είχαμε την αποχώρηση των Steve Venardo & Κώστα Κρίκου σε φωνητικά & κιθάρες αντίστοιχα. Αναγκαστικά μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε με νέα μέλη, μας πήγε λίγο πίσω. Ο Νίκος (σ.σ.: Σαρμπάνης; κιθάρες) ήρθε πρώτος στην μπάντα τον Μάιο της ίδιας χρονιάς και ο Μιχάλης (σ.σ.: Ρινακάκης; φωνητικά) ακολούθησε τον Οκτώβριο. Μέχρι την ένταξη του δευτέρου, με τον Νίκο είχαμε αρχίσει να δουλεύουμε το υλικό που αποτέλεσε το “Νuances Of Life”. Μέσα στο 2019 τελειοποιήθηκε και όταν είπαμε να κλείσουμε studio για να γράψουμε μας επισκέφθηκε ο Covid-19. Αναγκαστικά λοιπόν, χάσαμε πολύτιμο χρόνο. Είχαμε υπολογίσει να βγει στα τέλη 2020/αρχές 2021 ώστε φέτος να κυκλοφορούσαμε το τρίτο.
-Οι αλλαγές στο line up σας έφεραν μεγαλύτερο κίνητρο και μια φρέσκια πνοή στη μπάντα αλλά και στο αποτέλεσμα του άλμπουμ;
Νίκος Σιγλίδης: Πρακτικά θα έλεγα ότι η μπάντα μπήκε σε διαδικασία reboot. Ξεκινήσαμε επί του πρακτέου από το 0 ώστε να χτίσουμε σταδιακά αυτό που ακούμε σήμερα. Σίγουρα η φρέσκια πνοή έδωσε όρεξη για δουλειά πάντως.
-Επίσης και ηχητικά διαφοροποιήθηκε αισθητά η μουσική σας. Πώς προέκυψε αυτό;
Νίκος Σαρμπάνης: Σε αυτό συμβάλλουν πολλοί παράγοντες ξεκινώντας από τις προπαραγωγές και καταλήγοντας στην συμβολή του παραγωγού. Όπως αντίστοιχα κάθε δίσκος αποτελεί ένα concept με μια ανάλογη στιχουργική θεματολογία, αντιστοίχως πρέπει να “στηθεί” η ανάλογη μουσική. ‘Οπως επίσης η αλλαγή του line up επηρέασε πολύ τον ήχο μας. Από προσωπική σκοπιά ήθελα να προσεγγίσω τον ήχο των κιθάρων με έναν πιο επιθετική χαρακτήρα, αρκετά “in your face”. Παράλληλα δεν ήθελα να λείπουν κυρίως από τα ρεφρέν οι lead μελωδίες οι οποίες είναι το σήμα κατατεθέν στα power metal τραγούδια.
-Ο τίτλος για το “Nuances Of Life” αποτελεί μόνο μια βιωματική εμπειρία ή ταιριάζει και με την αισθητική του άλμπουμ;
-Ο δίσκος φέρνει πολλά μοντέρνα στοιχεία αλλά καλύπτοντας ένα φάσμα του παλιού heavy metal. Θέλατε μια ‘80s αισθητική μέσα σε αυτό; Ήταν φυσικό αυτό το πάντρεμα;
Νίκος Σαρμπάνης: Κάποια πράγματα προκύπτουν και λίγο αυθόρμητα. Όπως επίσης κάποιοι από την μπάντα βίωσαν είτε λιγότερο, είτε περισσότερο την αισθητική των ‘80s, αντίστοιχα και τις πιο μοντέρνες καλογυαλισμένες παραγωγές και συνθέσεις. Επειδή λοιπόν δεν τυχαίνει να είμαστε όλοι μας συνομήλικοι, ο καθένας εναποθέτει στις συνθέσεις του και στην ερμηνεία του το ανάλογο βίωμα. Όλα αυτά τα διαφορετικά βιώματα συντελούν σε έναν δίσκο με επιρροές από διαφορετικές μουσικές προσεγγίσεις.
-Ένα κομμάτι που μου έκανε αίσθηση ήταν το “Black Monday”. Πώς αποφασίσατε να αποτίσετε φόρο τιμής στα θύματα από το Μάτι και πόσο έντονη η συναισθηματική φόρτιση για αυτό;
Νίκος Σαρμπάνης: Ήταν ιδέα του έτερου Νίκου (σ.σ.: Σιγλίδη; κιθάρες) να γράψουμε ένα τραγούδι αφιερωμένο σε αυτό το τραγικό γεγονός, την οποία εννοείται την συμμερίστηκα και αμέσως ξεκινήσαμε να γράφουμε ιδέες στο χαρτί. Η συναισθηματική φόρτιση ήταν μεγάλη καθώς κάτι αντίστοιχο, χωρίς όμως να έχουν τόσες αθώες ζωές, είχε συμβεί και στο μέρος στο οποίο μεγάλωσα το καλοκαίρι του 2015.
-Άξια αναφοράς και τα guest πρόσωπα του δίσκου, όπως ο Harry Conklin, o Stu Block και ο Bob Katsionis. Πώς προέκυψε αυτό;
Νίκος Σιγλίδης: Όπως και στο “The Deadliest Scourge”, όπου εκεί συμμετείχαν οι Apollo Papathanasio (Spiritual Beggars), Yossi Sassi (ex-Orphaned Land) &Vladimir Rheshetnikov (Arkona), έτσι θέλησα να βάλουμε και κάποιους συμμετέχοντες στο “Nuances Of Life”. Είχαμε βλέψεις σε ποια κομμάτια θα βάζαμε guests οπότε και επικοινωνήσαμε μαζί τους. Για παράδειγμα στο “Black Monday” ήθελα να βάλουμε πλήκτρα, οπότε ποιος καλύτερος από τον iBob; Ουδείς. Στο “Scarlet Dawn” που είναι πιο παραδοσιακό heavy metal, θέλαμε μια κλασσική παραδοσιακή φωνή οπότε όντας οπαδοί των Jag Panzer &The Three Tremors, η επιλογή του Tyrant ήταν μονόδρομος. Τέλος, στο “Another Fallen Dreamland”, θέλαμε άλλο ένα δυναμικό τραγουδιστή για ένα ακόμα ντουέτο με τον Μιχάλη. Έχοντας γνωρίσει τον Stu Block κατά τις εμφανίσεις του στην Ελλάδα με τους Iced Earth, αποφάσισα να του γράψω να τον ρωτήσω αν ενδιαφέρεται. Άκουσε το κομμάτι, δέχθηκε, οπότε τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
-Μέσα σε ένα ώριμο σύνολο όπως το “Nuances Of Life” αλλά και πληθώρα κυκλοφοριών στη σκηνή, υπάρχει απάντηση στο κλισέ ερώτημα αν η Ελλάδα έχει να ζηλέψει κάτι από το εξωτερικό;
Νίκος Σιγλίδης: Νομίζω πως απολύτως τίποτα. Υπάρχουν φανταστικές κυκλοφορίες από την χώρα μας σε αυτόν τον ήχο φέτος, και όχι μόνο! Το μόνο που πρέπει να αλλάξει στην Ελλάδα είναι να δει ο Έλληνας οπαδός και το “εγχώριο προϊόν” αν θες και να σταματήσει να έχει ξενομανία. Αν το κάνει, θα ανακαλύψει πραγματικά διαμάντια εκεί έξω.
-Τέλος ποια τα πλάνα των The Silent Rage μετά το νέο άλμπουμ;
Νίκος Σαρμπάνης: Ένα νέο άλμπουμ πέραν την κυκλοφορία έχει σαν επακόλουθο αρκετές συναυλίες για λόγους προώθησης. Σε πρώτη φάση ετοιμάζουμε ένα πλάνο συναυλιών εντός, και αν μας δοθούν ευκαιρίες, και εκτός Ελλάδος. Επίσης έχουμε στο “συρτάρι μας” αρκετές ιδέες ώστε να ξεκινήσουμε την προετοιμασία ενός τρίτου δίσκου.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου