Μάλλον αποτελεί κοινό μυστικό πως κάτι γίνεται με το νερό της Νορβηγίας, που χαρίζει έμπνευση και δημιουργικότητα. Έτσι και οι Drott, που εδώ και δύο χρόνια έχουν κάνει άλματα από τους πειραματισμούς στο σκοτάδι και τώρα σε μια φυσιολατρική φόρμα. Το σχήμα με μέλη των Enslaved και των Ulver ξεφεύγουν από το ακραίο στοιχείο, δίχως να ξεχνούν όμως την ατμόσφαιρα του, κι έτσι φέτος κυκλοφορεί το "Troll".
Εν αρχή ειν το σκότος για τους Drott, και έτσι ξεκινάμε με το υποχθόνιο και στοιχειωμένο ambient "Τroldhaug", που δίνει πάσα σε Sabbath-ικά riffs, μαυρίζοντας περαιτέρω την όλη ατμόσφαιρα, και βαραίνοντας μας κι άλλο μέσω του ομόηχου "Allting". Από την άλλη βέβαια το "Vakenatt" εξιλεώνει το αυτί και τη διάθεση μας με μερικά παιχνιδιάρικα riffs, βαθιά επηρεασμένα από την καριέρα του Arve Isdal στις κιθάρες των Enslaved, ενώ η φωνή του Gaahl που προϋπήρχε και μέσω λαρυγγισμών παραπάνω, τώρα παίρνει μορφή με τα ταξιδιάρικα και βασανισμένα χαρακτηριστικά της.
Όσο το ταξίδι σε αυτά τα ερεβώδη μονοπάτια συνεχίζεται, το "Til Stein" κάνει ένα τριπάρισμα με τους ήχους του, σε αντίθεση με το "Det Ser" που μετά τα απειλητικά του, κοφτά riffs μας μαγεύει, φέρνοντας κι άλλες διαθέσεις στο ηχοτόπιο της μπάντας με πλήκτρα και τα μπάσα του τσέλου από τον Matias Monsen. Έτσι καταλήγουμε με το πρώτο μισό του άλμπουμ, μέσω του "Solskodde" να μας αφήνει με μια αιθέρια κι απαλή αίσθηση, αλλά και το "Mara" σαν φυσική συνέχεια προσθέτει και το folk στοιχείο.
Σε εντελώς διαφορετικό ύφος και κλίμα, το ομώνυμο "Troll", με λογική αντίστοιχη των κατεργάρικων μυθολογικών πλασμάτων έρχεται πονηρεμένο, ζωηρό και μεθυσμένο στους ήχους και την ατμόσφαιρά του, ομοίως με το "Nattas Blot" που φέρνει και μερικές ωραίες κιθαριστικές τρίλες για να μας γυρίσει στο μεταλλικό κλίμα του δίσκου. Λίγο πριν το φινάλε, το "Sabbat" δίνει μια μεγαλειώδη βολή με τα χορωδιακά του περάσματα, αλλά και το κρεσέντο της Lindy Fay Hella, αν κι αμέσως μετά βυθιζόμαστε στα τάρταρα με το στακάτο και σχεδόν tribal, με black metal στοιχεία, "Fornjots Born". Τέλος, το δίδυμο "Grotten" και "Natt" μας αφήνουν με μια γλυκόπικρη γεύση μελαγχολίας, με απαλούς ακουστικούς ήχους, τριξίματα και αίσθημα φυγής κλείνοντας έτσι τον κύκλο κι αυτού του μουσικού οδοιπορικού.
Από τη μία απόκοσμο και από την άλλη ανάλαφρο, το δεύτερο άλμπουμ των Νορβηγών μας βάζει για τα καλά στον κόσμο των ξωτικών, ενώ σαν μουσική ιδιοφυία γεμάτη πονηριά, η τριάδα των Drott παίζει με τα συναισθήματα και τη λογική σε ένα σύμπλεγμα metal, folk και jazz. Η ατμόσφαιρα από τα στενά και τα δάση του Μπέργκεν έχει εισχωρήσει στο άλμπουμ, και ο Σκανδιναβικός μινιμαλισμός με τη φυσικότητα του ήχου στο "Troll" δημιουργούν μαγεία. Η γραμμή μεταξύ μυθολογίας και πραγματικότητας είναι πολύ λεπτή, και αυτό το άλμπουμ από την αρχή μέχρι το τέλος αποτελεί το εισιτήριο για αυτή την είσοδο, σε έναν κόσμο όλο αντιθέσεις.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου