Το ακραίο metal πάντα έχαιρε άκρας εκτίμησης, ειδικά στα υπόγεια ρεύματα του σκληρού ήχου, και τώρα το death ιδίωμα, εκπέμπει μια λάμψη και μια αναγέννηση στα παλιά του στρώματα. Από εκεί μάλιστα έρχονται τώρα και οι Αμερικάνοι Frozen Soul, έπειτα από πληθώρα μικροκυκλοφοριών. Το ολοκαίνουριο "Crypt Of Ice" δεν αποτελεί μόνο τον αληθινό, θεμέλιο λίθο της μπάντας αλλά και μια συλλογή ιδεών και επιρροών.
Μπορεί φαινομενικά οι Τεξανοί να μη φέρνουν κάτι νέο στο προσκήνιο, αλλά αυτό το αγέραστο και άκαμπτο death metal τους, δημιουργεί παράλληλα και μια ψυχρή ατμόσφαιρα ανάλογη του ονόματος και της θεματολογίας τους. Τα απαλά, αγωνιώδη περάσματα σε κομμάτια όπως το εναρκτήριο και ομότιτλο ή το "Encased In Ice" βοηθούν μάλιστα ώστε μέσα στο κρύο και την υγρασία αν επικρατεί και ατο απόλυτο σκοτάδι, βγάζοντας από μέσα κάτι θριλερικό, ενώ λυρικά κι άλλες πτυχές του άλμπουμ βοηθούν σε αυτό, μα κυρίως όλα παίζονται στο μουσικό μέρος, αφού δε λείπουν ούτε οι μελωδίες, ούτε τα σκληρά riffs, χώνοντας μάλιστα και στοιχεία από το black και το doom metal, βγάζοντας από την άβυσσο όλο μίσος και οδύνη.
Σε αυτό το καταστροφικό και δυστοπικό σκηνικό μάλιστα, το επιθετικό μπάσιμο του "Arctic Strangehold", το πιάνο του "Hand Of Vengeance" πριν την απύθμενη Σουηδίλα, ή ο όγκος του "Merciless" δείχνουν ενδεικτικά που κυμαίνεται το άλμπουμ και πως οι Asphyx ενώνονται με τους Entombed και τους Bolt Thrower. Bέβαια ο δίσκος κάνει μικρές κοιλιές με υποτυπώδεις στιγμές, όσο ταιριαστές κι αν είναι, στο "Beat To Dust" και "Wraith Of Death" δίνοντας έμφαση στα φιλεράκια του νεκρομεταλλικού ήχου. Παρόλα αυτά, μιλάμε για ένα μικρό πταίσμα, μιας και κάθε αντίλαλος στο ανελέητο σκάψιμο των οργάνων, δίνει όσα θα λατρέψει ο κάθε παλιομοδίτης τη σήμερον ημέρα, με αιχμηρή διάθεση και δύναμη.
Oι βαρείς ρυθμοί του δίσκου σε κάθε στροφή δείχνουν πόσο επηρεασμένοι είναι από τα περασμένα μεγαλεία, και με κάθε άκουσμα του εν λόγω ντεμπούτου, θα κοπανιούνται οι αντίστοιχοι συνοδοιπόροι τους όσο ταυτόχρονα θα υπερηφανεύονται οι προπάτορες της σκηνής των 90s. Σε ένα όργιο οργής, ισοπέδωσης και ισχύος, κομμάτια που οδηγούν στο πικ αυτού του αποτελέσματος μαζί με κάποια προαναφερθέντα είναι και το "Twist The Knife" όπως κι ο επίλογος με το άκρως ταιριαστό του συνόλου, του ιδιώματος και της αύρας του γκρουπ, το "Gravedigger" δίχως φιοριτούρες, αλλά με ευθύτητα και τα πριόνια ανά χείρας μέχρι τέλους.
Μέσα σε ένα άκρως Ευρωπαϊκό mood από τους Αμερικάνους, η εύφορη γη του Τέξας γίνεται μια παγωμένη έρημος, άγονη και απόκρημνη, δημιουργώντας τα χειρότερα συναισθήματα για να εξωτερικευθούν με αυτή την πρώτη προσπάθεια. Οι Frozen Soul σίγουρα παίζουν εκ του ασφαλούς μεν, αλλά το κάνουν με ταλέντο και πιασάρικες ιδέες, που βοηθούν στο τέλος της ημέρας. Ιντριγκάροντας κάθε οπαδό του κλασικού death metal, σε μια φιλότιμη προσπάθεια, το "Crypts Of Ice" είναι ό,τι πρέπει για μια πρώτη γνωριμία, η οποία στη συνέχεια ελπίζουμε να εξελιχθεί σε σχέση ζωής, πλάι στο νέο κύμα της παλιάς σχολής, με μπάντες όπως οι Skeletal Remains, Baest και Carnation ώστε να μη χαθεί ποτέ από το underground αυτή η όμορφη σαπίλα.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου