Παρασκευή 6 Μαΐου 2016

KAWIR-ΠΑΤΕΡ ΗΛΙΕ, ΜΗΤΕΡ ΣΕΛΑΝΑ (Album Review)


Έχουν περάσει σχεδόν τέσσερα χρόνια από την τελευταία ολοκληρωμένη δουλειά των συμπατριωτών μας Kawir, και μετά από διάφορες αλλαγές στο εσωτερικό τους, ο Therthonax με τους συντρόφους του μας παρουσιάζει το "ΠΑΤΕΡ ΗΛΙΕ, ΜΗΤΕΡ ΣΕΛΑΝΑ".

Ο δίσκος ανοίγει με την τελετουργική έναρξη του  "Εις Βασιλέα Ήλιον", που στην πορεία ανεβάζοντας tempo δημιουργεί μια επική και παραδοσιακή ατμόσφαιρα, κάτι στο οποίο συμβάλλουν τα πνευστά.
Κάπως έτσι προχωράμε και στο "Διόνυσος" χωρίς τα μοτίβα να αλλάζουν ιδιαίτερα, αλλά το φλάουτο και η γκάιντα, μπορούμε να πούμε πρωταγωνιστούν όπως συμβαίνει και στο "Ταύριαν Άρτεμις".
Τα φωνητικά του Porphyrion μαίνονται, σαν τον Ηρακλή, στο τρίτο κομμάτι του δίσκου, κάνοντας ακόμα πιο σκοτεινή την ατμόσφαιρα, μιας και είναι ένα από τα πιο ωμά και επιθετικά του τραγούδια. Από την άλλη το "Εις Διόσκουρους" αποτελείται από πολλές κιθαριστικές μελωδίες και groov-άτα mid tempos, δίνοντας μας έτσι την πάσα για την "Σεληνιακή Πλευρά" του δίσκου, και πιο συγκεκριμένα για το "Εις Μήτερ Σελάνα" που πρόκειται για ένα από τα πιο ατμοσφαιρικά κομμάτια των Kawir, ταξιδεύοντας μας με τις παραδοσιακές μελωδίες στην ένδοξη αρχαιότητα!

Το "Χαίρε Τρίμορφη Θεά" προβάλλει την πιο ακραία μορφή των Ελλήνων pagan metallers, με τον συνδυασμό γκάιντας και σκληροπυρηνικού black metal riffing που υμνεί την Εκάτη.

 Κάπως έτσι συμβαίνει και με το τελευταίο και πιο μακροσκελές κομμάτι του δίσκου με την "Κάθοδο της Περσεφόνης" όπου η ατμόσφαιρα γίνεται πιο μαύρη και από την νύχτα,γεμάτη μυσταγωγία,  όπως ακριβώς πρέπει να είναι καθώς ο ίδιος ο Άδης της έδωσε τα κλειδιά του Κάτω Κόσμου!

Στο σύνολο του ο δίσκος ήταν πολύ ανώτερος των προσδοκιών μου, καθώς δεν ήξερα τι να περιμένω έπειτα από το "Ισόθεος", άρτια δουλεμένος  και συμπαγής,καθώς το folk στοιχείο δίνεται έντονα μέσα από την λύρα, τα πνευστά και τις ακουστικές κιθάρες.
Η παραγωγή βγάζει μια cult 90s αίσθηση προς τον ακροατή ενώ τα φωνητικά του Porphyrion μοιάζουν σαν να έχουν βγει από τα έγκατα της αβύσσου.

(9/10)

Γιάννης Χαρτζανιώτης

Δεν υπάρχουν σχόλια: