Οι Τεύτονες thrashers Destruction, έπειτα από το reunion με τον Schmier, δυστυχώς μας είχαν γεμίσει με πολλές μέτριες εώς κακές κυκλοφορίες, με διάφορους πειραματισμούς και με σκεπτικό "βάλε πράγμα να γεμίσει ο δίσκος".
Σίγουρα μόλις αποφάσισα να ακούσω το "Under Attack", φοβόμουν μήπως συνατήσω ξανά κάτι τέτοιο, αλλά ευτυχώς τα πράγματα ήταν κάπως καλύτερα.
Ο δίσκος ξεκινάει με το ομώνυμο "Under Attack" και την ατμοσφαιρική ακουστική εισαγωγή που μας ψαρώνει εύκολα, ακολουθώντας στη πορεία πολλά heavy περάσματα που δίνουν μια ευχάριστη γεύση για εναρξη.
To "Generation Nevermore" από την άλλη σίγουρα πρόκειται για ένα από τα πιο άμεσα και στακάτα κομμάτια που έχουν γράψει οι Γερμανοί, κατά την "αναγέννηση" τους, αλλά πέρα από το solo δεν μπορώ να πω πως ξετρελάθηκα κιόλας, σε αντίθεση με το "Dethroned" το οποίο αγάπησα, και όσοι είναι φίλοι της thrash σκηνής, φαντάζομαι θα το λατρέψουν. Άνετα μας θύμισε εποχές περασμένων μεγαλειών. Τα ίδια μονοπάτια ακολουθούν και τα "Pathogenic", "Elegant Pigs" και το "Conductor Of The Void" που έχει σφραγισμένο Γερμανικό trademark, σαν λουκάνικο Φρανκφούρτης.
Οι άβολες στιγμές δε λείπουν όμως, κυρίως στο "Second To None" που ήταν από τα πρώτα κομμάτια που κυκλοφόρησαν, όπως λίγο και το death-οπρεπές "Getting Used To The Evil", αν και οι κιθάρες και τα drums-πολυβόλα το σώζουν σε μεγάλο βαθμό.
Προς το τέλος βέβαια υπάρχουν και δύο εκπλήξεις, μια αξιοπρεπής διασκευή στο "Black Metal"...αυτών των Άγγλων μωρέ, και μια επανηχοφράφηση στον instrumental ύμνο "Thrash Attack", που ίσως κάπως έτσι θέλουν να μας δηλώσουν ,προς ευχαρίστηση όλων, ότι επιστρέφουν στα παλιά τους λημέρια.
Σίγουρα οι Destruction, με αυτό το album, ανεβαίνουν ξανά στα μάτια μου, καθώς ο πολύς Schmier, συνεχίζει να μας παίρνει το μυαλό, οι κιθάρες είναι σε ιδιαίτερη φόρμα, και τα drums του Vaaver, όπως είπα και πιο πάνω είναι πολυβόλα.
Δεν ξέρω αν το "Under Attack" θα μείνει στην ιστορία, αλλά μερικά από τα κομμάτια του σίγουρα!
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου