Μετά το πολύ καλό και μελωδικό "Deceiver Of The Gods", οι Amon Amarth περίμενα να μείνουν στο χαρακτηριστικό τους μοτίβο αλλά να συνεχίσουν και με τις πιο κλασσικές heavy metal επιρροές τους. Tελικά δεν διαψεύστηκα πλήρως, αλλά τα πράγματα στο "Jomsviking" δεν είναι και ακριβώς έτσι.
Ήδη με το "First Kill", ο ήχος τους είναι αρκετά πιο επιθετικός και ψυχρός, χωρίς τόσα μελωδικά στοιχεία, αλλά κρατώντας τη riffoλογία που ξέρουμε ήδη από το παρελθόν.
Στο "Wanderer" όμως τα πράγματα αλλάζουν, καθώς οι μελωδίες συνδυάζονται άψογα με groove μέρη, όπως συμβαίνει και στο "Οne Thousand Burning Arrows", το οποίο θεωρώ πως είναι και ότι πιο απαλό (όσο απαλά μπορεί να γράψει μια death metal μπάντα) κομμάτι των Σουηδών.
Εξαιρετικό, σε παρόμοιο groove ύφος είναι και το "The Way Of Vikings", που βλέπουμε πιο καθαρά το drumming του Tobias Gustafsson από τους Vomitory. Το εν λόγω κομμάτι θεωρώ πως είναι το "ακριβό διαμάντι" του Jomsviking καθώς περιέχει άρτιο παίξιμο, λυρισμό απο τον Hegg, και ένα επικό κιθαριστικό solo.
Το πιο χλιαρό στα αυτιά μου ήταν το "Raise Your Horns", το οποίο ούτε με εξέπληξε, ούτε μου έκανε αίσθηση πέρα από την ιαχή καταμεσής του κομμτιού.
Δύο κομμάτια που τους βγήκαν πολύ καλά στο επιθετικό και ακραίο ύφος του δίσκου, είναι το "On A Sea Of Blood" το οποίο είναι πιο κοντά σε κλασικές death metal φόρμες, και το "Vengeance Is Mine", καθώς τα γρυλίσματα του Hegg μοιάζουν σαν να υμνούν ένα Σκανδιναβικό έπος!
Λίγο πριν το τέλος μας περιμένει μια συνεργασία με την ιέρεια του σκληρού ήχου, την Doro Pesch, στο "Α Dream That Cannot Be". Eδώ ίσως να ήθελαν να ξανακάνουν μια απόπειρα σαν αυτή του "Hel" με τον Messiah των Candlemass. To θεατρικό πάντρεμα των καθαρών και brutal φωνητικών, πάνω από τις σκληρές και επικές μελωδίες είναι εξαιρετικό, συνδυάζοντας την 80s χροιά της Doro με το βαρύ ήχο του σήμερα.
Το album κλείνει με το "Βack On Northern Shores", το οποίο, χωρίς πολλά πολλά, αντιπροσωπεύει ξεκάθαρα το κλασικό ύφος του σχήματος.
Σίγουρα το Jomsviking είναι ένα album το οποίο θα πουλήσει, καθώς η μαγική συνταγή των Amon Amarth πιάνει ακόμα και ο ήχος τους δεν αλλάζει.
Το εν λόγω album σε πολλά σημεία κάνει μια βουτιά στην εποχή του "With Oden On Our Side" και αυτό ίσως κάνει και τους παλαιότερους fans να το αγκαλιάσουν.
Όπως είπα και πιο πάνω, ως προς το σύνολο του, το album βγάζει προς τον ακροατή περισότερο την επιθετική και λιγότερο την επική πλευρά των Σουηδών, δίνοντας μας μια διαφορετική νοστιμιά!
Ελπίζω να περάσουν και από τα μέρη μας για live και να γίνει μακελειό.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου