Οι Nightrage είναι ένα μεγάλο όνομα για το εγχώριο extreme metal, με έναν Σουηδικό αέρα πάντα να φυσάει πάνω τους. Αντίστοιχα οι Full House Brew Crew είναι ένα από τα πιο μεγάλα, ανερχόμενα συγκροτήματα της σκηνής μας, και αμφότεροι αυτοί οι δύο κυκλοφόρησαν πέρσι τις τελευταίες τους, καυτές κυκλοφορίες. Έπειτα από μια δυστυχή αναβολή τον Γενάρη, τελικά όλα πήγαν κατ'ευχή έστω και για λίγο πιο μετά, ένα co-headline show στο Gagarin 205. Μαζί σε αυτό το μουσικό οδοιπορικό βρέθηκαν και οι Grim Love με τους Oathswan, δύο νεοσύστατα σχήματα αλλά και ένα διψασμένο κοινό που ήθελε σκληρές μελωδίες και γκρούβες.
Οι Oathswan είναι ένα ελπιδοφόρο σχήμα με πολλές ανησυχίες, και το απέδειξαν αναλαμβάνοντας τον άχαρο ρόλο του εναρκτήριου συγκροτήματος το βροχερό αυτό Σαββατόβραδο. Συμπληρώνοντας την 26η Απριλίου τον πρώτο τους χρόνο, το γιόρτασαν στο σανίδι με πληθώρα υφών και μουσικών, υπό τα βλέμματα του από νωρίς, μπόλικου, μαζεμένου κόσμου. Η μίξη των ήχων τους μεταξύ djent, melodeath και metalcore έδωσε μια έντονα μοντέρνα νότα στο όλο πακέτο, αν και αρκετές φορές ο ήχος τους δεν αποτελούσε σύμμαχο, χάνοντας από το βάθος και την ποικιλία τους. Παρόλα αυτά, ο δρόμος είναι ανοιχτός μπροστά τους, και αυτό φαίνεται ήδη από το πρώτο τους Ευρωπαϊκό tour και τις πρώτες τους κυκλοφορίες λίγο πριν το ολοκληρωμένο ντεμπούτο τους.
Δεύτεροι στη σειρά, με χρονική ακρίβεια, τη σκηνή πατούν οι Grim Love, για πρώτη φορά κάτω από αυτό το όνομα, μιας και οι Γιώργος και Νίκωνας είχαν μπαρουτοκαπνιστεί από κοινού στους Furor. Έχοντας κυκλοφορήσει πρόσφατα το ντεμπούτο τους "Mataora", που μάλιστα από νωρίς έκανε και ντόρο, οι Αθηναίοι, μας παρουσίασαν τη δική τους οπτική γύρω από ένα αρμονικό συνονθύλευμα groove και alt metal, hardcore ακόμα και punk, άλλοτε με σπίντα κι αγριάδα, κι άλλοτε με απαλότητα και μελωδίες, ζεσταίνοντας μας για τα καλά πριν τους δύο headliners, ενώ όλο και περισσότερος κόσμος μαζευόταν. Η σκηνική παρουσία και ο ήχος της πορωμένης πεντάδας ήταν όπως έπρεπε για να δώσει ενέργεια, και παρά την παρθενική τους παρουσία, η χημεία και το δέσιμο δεν κρύφτηκε.
Λίγο πριν τις 22:00, το ένα εκ των δύο μεγάλων ονομάτων παίρνει τη σκυτάλη. Για όσους ακολουθούν τους Full House Brew Crew, ξέρουν πως η εξέλιξη, αποτελεί συνώνυμό τους, κι αυτό δεν ισχύει μόνο δισκογραφικά, έπειτα από το τέταρτό τους άλμπουμ, "Rise Of The Underdogs", αλλά και συναυλιακά. Για του λόγου το αληθές, το heavy metal κουαρτέτο, έδειξε πυγμή, δύναμη, με ήχο στιβαρό, ίσως και τον καλύτερο από πλευράς ακουστικής στη βραδιά, και ένωσαν ιδέες και επιρροές από κάθε φάση της πορείας τους, ενώνοντας μεταξύ τους τα κεφάλαια όλων τους των άλμπουμ. Ο Βαγγέλης Καρζής ξέρει πως να έχει εκτόπισμα και αέρα frontman, πλάι στον Γιώργο και τον Σπύρο σε κιθάρα και μπάσο αντίστοιχο, αλλά και ο "βενιαμήν" του γκρουπ, ο ντράμερ Chris Bormey έδειξε πως τα ντραμς σε αυτό το γκρουπ έχουν κύριο λόγο, και το πήρε πάνω του. Χιτάκια αλλά και νέα κομμάτια συνεπήραν το κοινό, με πολλούς fans να παθιάζονται σε κάθε κάλεσμα της μπάντας, δείχνοντας πως έχουν το πάνω χέρι για πολλά ακόμα σπουδαία πράγματα. Τα ζόρια είναι για τους τολμηρούς, και αυτοί, μουσικά κι αισθητικά δείχνουν πως είναι και τολμηροί και ζόρικοι, η εμφάνιση τους το Σάββατο ήταν άλλωστε αυταπόδεικτη.
Το ρολόι έδειξε 23:00 και η ώρα ήρθε για τους θρύλους εκείνης της νυχτιάς. Οι Nightrage ανανεωμένοι, αναθεωρημένοι, και ορεξάτοι, έδειξαν πως δε μασούν ποτέ και για τίποτα. Για τον γράφοντα που τους παρακολουθεί αρκετά χρόνια, βρισκόταν ενώπιον μιας ιστορικής για τους ίδιους παρουσίασης, για διάφορους λόγους. Από τη μία, γιατί έπαιξαν στην πρωτεύουσα το τελευταίο τους πόνημα "Remains Of A Dead World", ένα άλμπουμ με άρωμα παλιών, κλασικών, γρεζάτων Nightrage, από την άλλη γιατί ήταν μπροστά σε ένα από τα πολυπληθέστερα κοινά τους σε ένα stage που το όργωσαν αλλά κυρίως γιατί ένας παλιός γνώριμος βρισκόταν πίσω από τα τύμπανα. Ο λόγος προφανώς για τον σπουδαίο Φώτη Benardo, ο οποίος επέστρεψε ξανά μετά το "Descent Into Chaos" από το οποίο ακούσαμε και πολλά κομμάτια. Αντίστοιχα όμως πολλά τραγούδια ακούστηκαν κι από το μεγάλο τους ντεμπούτο, "Sweet Vengrance", και φυσικά από το νέο τους. Σε αυτή την εμφάνιση, που στην αρχή, για λίγο ο ήχος τους "πρόδωσε", μέχρι να κρυσταλλώσει, είδαμε έναν πιο έντονο ελληνικό πυρήνα, και τον νέο τους κιθαρίστα, Κώστα Αλβανό από τους Psyanide. Μέσα στα σχεδόν 75 τους λεπτά, ιδρώτας, κοπάνημα και κοφτερές μελωδίες πίσω από βαριά φωνητικά του θηρίου Κωνσταντίνου Τόγκα έδιναν και έπαιρναν, ενώ στο "Affliction" ο Μάκης των Beyond Perception χάρισε τη χροιά του, κι ο κιθαρίστας των Herta, Γιάννης Κοτζιάς (που με τον Κωνσταντίνο κυκλοφορούν το νέο άλμπουμ Crossing The Illussion) έβαλε την υπογραφή του στο "Tremor" για το φινάλε, με ένα καταληκτικό wall of death. To μαγικό συναίσθημα του πάθους και του ενθουσιασμού δεν έφυγε από τον Μάριο Ηλιόπουλο και αυτό το πασάρει περίτεχνα και στην παρέα του, αφήνοντας και όσους βρεθήκαμε εκεί με ένα χαμόγελο.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου