Οι Lik είναι ένα underground supergroup, με μέλη των Bloodbath, των Witchery και των Katatonia, να γυρνούν στα εφηβικά τους χρόνια, να πατάνε το HM-2 πεταλάκι τους, να σκίζουν δέρματα και να μαυρίζουν τα αστικά τοπία της Σουηδικής πρωτεύουσας. Πέντε χρόνια σιωπής, δεν ήταν αρκετά για να τους σταματήσουν και φέτος, επιστρέφουν με την τέταρτη δουλειά τους, με τον χαρακτηριστικό τίτλο "Necro", για να βυθίσει, να σαρώσει και να δείξει πως το death metal, παρά τον ορισμό του, μόνο πεθαμένο δεν είναι.
Το αρχέγονο σκότος του σουηδικού death metal έχει αφήσει μια τεράστια κληρονομιά και οι Lik φροντίζουν αυτή να μη μένει ανεκμετάλλευτη. Συνεχίζοντας αταλάντευτα στους γνώριμους δρόμους της Στοκχόλμης, με μόνη παραχώρηση στο σήμερα μια πιο γυαλισμένη παραγωγή σε σχέση με τα προηγούμενα άλμπουμ, αυτό το άλμπουμ δεν είναι απλώς φόρος τιμής στη χώρα που γέννησε το ευρωπαϊκό death metal. Είναι μια οπαδική κατάθεση στην όμορφη βορβορίλα της παλιάς σχολής αλλά κυρίως αποτελεί ένα ωμό, ακατέργαστο πόνημα που γοητεύει όχι τόσο με την αμεσότητά του, όσο κυρίως με την εσωτερική του αποσύνθεση. Πίσω από τα πατημένα γκάζια και τα ογκώδη riffs, το "Necro" κρύβει μια σπάνια εσωστρέφεια, που σκάβει τον λάκκο, όπως άλλωστε αρμόζει και στον τίτλο του. Μέσα στην 90s αύρα του, το άλμπουμ προσφέρει ποικιλία χωρίς να χάνει τη συνοχή του. Στο δυναμικό δίδυμο “Deceased” – “War Praise”, αλλά και στα “Worms Inside” και “Shred Into Pieces”, οι Lik παίρνουν τον ήχο των Entombed και Dismember και τον γκρουβάρουν με ακρίβεια και ορμή. ενώ δε λείπουν και πιο death n roll στιγμές σαν του "Morgue Rat". Από την άλλη, όσο γνωστό να είναι ένα άλλο προάστιο για τις μελωδίες στον ακραίο ήχο, αυτό του Γκέτεμποργκ, εδώ η μπάντα προτιμά πάλι να προσθέσει πρωτευουσιάνικη γεύση, οριακά μάλιστα πιο μαύρη, με τα "In Ruins" και "Fields Of Death" να κοινωνούν από τους Dissection και τους Carnage, αφήνοντας κάπως κατά μέρος την αγάπη που γενικότερα έχουν σε μπάντες όπως οι At The Gates, ερχόμενα σε πλήρη αρμονία και με τα πιο doomy περάσματα των "They" και "Rotten Inferno", που σέρνonται σαν τελετουργικό κάλεσμα από τα έγκατα της σήψης. Λίγο πριν το φινάλε όμως, ένα κομμάτι ταυτόσημο της ιδιαίτερης πατρίδας τους έρχεται να τα σαρώσει όλα, τρυπώνοντας μέσα, κι αυτό δεν είναι άλλο από το δίλεπτο, πριονοτό και στροφαρισμένο "The Stokholm Massacre" που από το πουθενά μπορεί να θεωρηθεί κι ένα από τα highlights αυτής της κυκλοφορίας.
Σε μια εποχή που πολλά πράγματα πνίγουν τον σκληρό ήχο, και η πληροφορία αναμιγνύει ύφη και είδη, άλλοτε πετυχημένα κι άλλοτε όχι, οι Lik για ακόμα μια φορά επιλέγουν να κοιτάξουν πίσω όχι με νοσταλγία, αλλά με λατρεία. Τόσο στο ύφος του παρελθόντος των μπαντών που και οι ίδιοι παίζουν, αλλα κυριότερα στους πατριάρχες αυτής της όμορφης μουσικής σαπίλας. Το "Necro" δε χρειάζεται πολλά λόγια γιατί μένει στην ουσία. Είναι ο θάνατος και η αναγέννηση ενός αγαπημένου είδους, είναι death metal από τη Στοκχόλμη και αυτό τα λέει όλα.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου