Τρίτη 4 Ιουνίου 2024

EVERGREY-THEORIES OF EMPTINESS (Album Review)

Αγαπημένοι στο ελληνικό κοινό, και άκρως εμπνευσμένοι, οι Εvergrey επιστρέφουν με μια ολοκαίνουρια κυκλοφορία. Ολοκαίνουρια τόσο στη μουσική όσοκαι τη ψυχολογία, κι άκρως σκεπτικιστική. Το "Theories Of Emptiness" είναι η τρίτη δουλειά της πεντάδας από το Γκέτεμποργκ, μέσα σε τρία χρόνια, και η 14η της συνολικά. Βετεράνοι πλέον στον ήχο τους, συνεχίζουν με κάτι πολύ δυναμικό μα κυρίως φορτισμένο, σε μια δουλειά γεμάτη εντάσεις, λίγους μήνες πριν την εμφάνισή τους στη χώρα μας, και το Rethymno Rocks στις 31 Αυγούστου.


Με το "Falling From The Sun" εισαγόμαστε στο κλασικό περιβάλλον των Σουηδών, σε ένα comfort zone, αντιπροσωπευτικό του ήχου τους τα τελευταία χρόνια, αλλά με πιο δυνατά μπάσα και αιθέριες λεπτομέρειες που θα συνεχίσουν και στο υπόλοιπο του συνόλου. Από εκεί και πέρα η λογική αυτού του κομματιού, καθώς και της αισθητικής που είχαν στα τελευταία τους άλμπουμ εκλείπει, πηγαίνοντας σε άλλα μοτίβα, πιο περιπετειώδη, ψυχρά και σκοτεινά. Ο Johan Niemann, στη συνέντευξη που έχει δώσει, λέει πως οι Εvergrey γοητεύονταν πάντα από τη μελαγχολία, κι ως ένα βαθμό αυτό είναι αλήθεια, αλλά εδώ τα πράγματα γίνονται πιο σκούρα, κι όχι για κακό. Έτσι, με κομμάτια σαν το "Misfortune", "We Are The North" και "The Night Within" βλέπουμε πως η ατμόσφαιρα πρωταγωνιστεί με ωραίες μελωδίες, πιο βασανιστικές και τον Englund ιδιαίτερα πονεμένο, με ένα σπαρακτικό μινόρε, αν και ένα από τα γνωστότερα singles τους, το "Say" είναι το απαύγασμα αυτής της εσωτερικής έκρηξης, που σε αγγίζει, σε συγκινεί, αλλά σε κάνει και να κοπανηθείς, δίνοντας μια αισθητική από παλιούς, αγαπημένους, κλασικούς Evergrey.

Από την άλλη, δε λείπουν στοιχεία που ταυτοποιούν την prog προσωπικότητά τους, όπως το "Ghost Of My Hero", έντονα φορτισμένο, συννεφιασμένο και ποικίλο, αλλά και το "Our Way Through Silence" που κάπως ανεβάζει τους τόνους, σε έναν όμορφο, υμνικό, συνδυασμό κιθάρας και πλήκτρων. Δε λείπουν όμως και πιο κλασικότροπες heavy metal επιρροές που θα έρθουν το "One Heart", όχι σαν τόσο αντιπροσωπευτικό του δίσκου, αλλά σαν φόρος τιμής σε μπάντες όπως λόγου χάρη οι συμπατριώτες τους Europe, συνδυασμένος με την τυπική τρικυμιώδη power-ίλα των εν λόγω πρωταγωνιστών, αλλά και η μπλουζ φόρμουλα του "To Become Someone Else". Σε ένα άλμπουμ γεμάτο από highlights, δε θα έπρεπε να μείνει ασχολίαστο το "Cold Dreams", που μας γυρνάει στη φυσική ροή του άλμπουμ, τόσο στο prog όσο και στο μαυρισμένο κομμάτι του, και σε αυτό συμβάλλει παρέα, ο σπουδαίος Jonas Renkse των Katatonia, με ξεσπάσματα κι έντονο λυρισμό. Το ομώνυμο του άλμπουμ για φινάλε, μας πετάει με τα απαλά του πλήκτρα στο κενό, με κάθε σκέψη να πέφτει στο κενό, ίσως γιατί πολλές φορές το μυαλό δε μας δημιουργεί λύσεις, έτσι, όπως λέει και το τελευταίο δίστιχο "in the freedom of emptiness don’t be afraid when nothing is there, then you’re free".

Οι Evergrey έχουν πάντα το skill να γράφουν ποιοτικούς δίσκους, βέβαια όταν κάνουν και κατάθεση ψυχής, καλή ώρα, το αποτέλεσμα γίνεται άρτιο. Έτσι, αυτός ο δίσκος, δε θα κάνει τους αμύητους μόνο να πουν "ουάου", αλλά κυρίως θα ενθουσιάσει πολύ το κοινό της σύγχρονης εποχής τους. Στον γράφοντα δε θα έκανε εντύπωση, ταυτοχρόνως, να κεντρίσει το ενδιαφέρον και σε παλιούς φίλους της μπάντας, κυρίως γιατί μουσικά και θεματικά πολλοί θα ταυτιστούμε, σε μια δουλειά άκρως φιλοσοφημένη. Δε θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί κιόλας πως τα "A Heartless Portrait" και "Escape Of The Phoenix", δε φτιάχνουν μαζί ένα "Theories Of Emptiness" έτσι όπως χτυπά στο αυτί, το μυαλό και την καρδιά.  Πέρα όμως από το μουσικό και τεχνικό κομμάτι, πρέπει να σημειωθεί και κάτι ακόμα... αξίζει να πούμε ότι η επιμονή και η αγάπη της μπάντας σε αυτό που κάνει,  μετά από 14 ολοκληρωμένες δουλειές, την δείχνει να συνεχίζει να ψάχνεται και να "πονάει" αυτό που κάνει, και ίσως αυτό να είναι το ουσιαστικό κέρδος, πέρα από τις αράδες που γράφουμε. Τέλος, το "Theories Of Emptiness", αποτελεί και την ύστατη δουλειά του ντράμερ Jonas Ekdahl, προκαλώντας μια έξτρα δόση συγκίνησης στους ακολούθους του γκρουπ. Μακάρι όλοι στα 30 χρόνια καριέρας τους να έγραφαν έτσι!

(9/10)

Γιάννης Χαρτζανιώτης


Δεν υπάρχουν σχόλια: