Ο The Magus είναι συνώνυμο της ελληνικής black metal σκηνής τόσο με τους Necromantia, Thou Art Lord, Rotting Christ και πιο πρόσφατα τους Yoth Iria, αλλά και με τη συνεισφορά του στο τεχνικό κομμάτι για πολλές ακόμα μπάντες. Δίχως να έχει χάσει το πάθος του για αναζήτηση, φέρνει φέτος το ντεμπούτο του με τη νέα του προσωπική μπάντα, με τίτλο "Bυσσοδομώντας". Έχοντας αναλύσει στο άρθρο που παρατίθεται στο τέλος, τι περιέχει ηχητικά και νοηματικά ο δίσκος, πάμε τώρα να δούμε το "ζουμί" για τη νέα σελίδα που ανοίγεται μπροστά.
Σίγουρα το "Βυσσοδομώντας" δεν είναι ένα συνηθισμένο black metal άλμπουμ, και κατ'επέκταση όχι και τόσο εύκολο ακουστικά. Παρόλα αυτά είναι ένα καθαρά ανοιχτόμυαλο όραμα κατραμιασμένο, γεμάτο πόνο, οργή αλλά και ατμόσφαιρα, κάτι που φαίνεται από το εναρκτήριο δίδυμο των "This Is My Church" και "The Fall Of Man". Επίσης, παρά την περιπλοκότητα του συνόλου, διαχέεται μια εξωστρέφεια και μια φλογερή ενέργεια, τόσο στα πιο μαυρομεταλλικά ακούσματα όσο και στα πιο heavy, ταιριαστά περάσματα που αντίστοιχα φαίνονται στα "Lux Tenebrarum" και "The Peacock King", καθώς επίσης και στο "Idolatrous Discord", ενώ πολλά υποβόσκοντα prog στοιχεία της κλασικής σχολής όπως των Rush και των King Crimson δείχνουν πως η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά. Κάτι αντίστοιχο παίζει βέβαια και με στοιχεία από το παρελθόν του καλλιτέχνη με τους Necromantia και τους Yoth Iria, σαν κομμάτι της ταυτότητας του.
Ένα καθαρόαιμο black metal δείγμα αποτελεί το δύστροπο "Negative Renaissance" μέσα στο βάθος και τη μισανθρωπία , κάτι που ταιριάζει τέλεια με τη μοχθηρότητα και το μεγαλείο του ομώνυμου τραγουδιού. Κάπως έτσι κιόλας φτάνουμε και στα δύο πιο ιδιαίτερα σημεία του άλμπουμ, το "Ama Lilith" και το "Give The Devil His Due". Από τη μία έχουμε έναν δαιμονικό ύμνο που συνδυάζει τη δραματικότητα με το ethnic στοιχείο, όπου η Hel Pyre και η Ιφιγένεια Δερμιζιώτη δημιουργούν με τον ιθύνοντα ένα πραγματικά σπαρακτικό σκηνικό, και από την άλλη η μεγάλη έκπληξη. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα οριακά avant garde πείραμα, με τον King Dude και τον Μάνο Six σε ένα blues-black metal κομμάτι που φέρνει στη σύγχρονη εποχή την ιστορία του Φάουστ, και η μαύρη αισθητική της Νέας Ορλεάνης με αυτό το Goethe-meets Poe αίσθημα δείχνουν ως κατάλληλος επίλογος για ένα τόσο πλούσιο και ολοκληρωμένο έργο.
Εκεί που πολλοί μπαρουτοκαπνισμένοι μουσικοί, ειδικά στον ακραίο χώρο, βάζουν ένα στοπ ή κανουν βήματα πίσω, ο Magus σαν πρωτοστάτης συνεχίζει και ψάχνεται, προοδεύει και δεν παύει πουθενά. Το "Βυσσοδομώντας" δεν είναι απλά μια προσεγμένη δουλειά, αλλά ένα σκαλί πάνω τόσο για την πορεία του ίδιου του Έλληνα μουσικού, αλλά και για τη νέα black metal σκηνή που πολλές φορές επιλέγει να κάνει το βήμα της γαρίδας. Το ντεμπούτο της νέας του μπάντας μαζεύει επιρροές, στοιχεία και ιδέες και φτιάχνει κάτι νέο που απλώνει τη μαύρη φλόγα, εκεί που οι κατάρες του Σατανά βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στην τέχνη. Το ίδιο ισχύει και για την κληρονομιά του Ελληνικού ήχου.
(9/10)
https://metal-view.blogspot.com/2023/09/the-magus-pre-listening-session.html
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου