Οι Καναδικές λεγεώνες των Ex Deo παρελαύνουν ξανά έπειτα από τέσσερα χρόνια. Ο Mauricio Iacono και ο Jean-Francois Dagenais από τους Κataklysm δείχνουν ξανά την αγάπη τους για την αρχαιότητα, στο τέταρτό τους άλμπουμ, ενώνοντας τις δυνάμεις τους με τον ντράμερ των Venom Inc Jeramie Kling και τον ιθύνοντα νου, πληκτρά και συνθέτη των Carach Angren, Ardek, ώστε να εξιστορήσουν την αμφιλεγόμενη φήμη του Νέρωνα και των δεκατριών του χρόνων στον θρόνο. Ο λόγος για το διόλου ευφάνταστο τίτλο "The Thirteen Years Of Nero", που μουσικά όμως έχει να πει πολλά περισσότερα.
Με την ανακοίνωση της πτώσης του Κλαύδιου στο ομώνυμο, "The Fall Of Claudius" η νέα αυτοκρατορία ανεβαίνει και η μπάντα ξεκινά σαρωτικά και πολύ σκοτεινά το άλμπουμ, με ρυθμούς που μας βυθίζουν με τους βόμβους τους, ενώ το "Imperator" με τη soundtrack-ική του αύρα, ενώνει το έπος με την metal αισθητική και την εξωτική διάθεση άλλων εποχών. Από την άλλη σε αυτό το ποικίλο σκηνικό, το "The Head Of The Snake", όντας κι από τα πιο καθοριστικά κομμάτια του δίσκου, βγάζει μια πιο heavy πλευρά της μπάντας προς τα έξω, με riffολογία ζωηρή και δυναμική, σε αντίθεση με το "Boudicca" και το μπλέξιμο των tribal, μελωδικών και τεχνικών στοιχείων που αφιερώνονται στη βασίλισσα των Κελτών πλάι στη φωνή της Brittney Slayes από τους Unleash The Archers..
Στον ανάλογο επικό χαρακτήρα του δίσκου καθώς και του ίδιου του συγκροτήματος, το "Britannia: The 9th at Camulodonum" με τις ορχηστρικές του εκφράσεις κάνει πιο μεγαλοπρεπές το εν λόγω πεδίο, με μοχθηρές κιθάρες και εκρηκτικά φωνητικά στη χροιά του Mauricio, εισχωρώντας μια μαυρομεταλλική διάθεση σε αυτό το death metal όργιο. Για λίγο ηρεμούμε με το intermezzo του "Trial Of The Gods" και το μυστηριακό, αγωνιώδες στυλ του, βάζοντας ξανά μπροστά με το "The Fiddle And The Fire" και τα ανατολίτικα περάσματά του στο αργόσυρτο αυτό διάβα.
Το "Son Of The Dieified" προχωρώντας με σημειωτόν, αναπτύσσεται σιγά σιγά δίνοντας ξανά έναν μεγαλεπήβολο και ερεβώδη τόνο στο σύνολο και ένα αίσθημα απόγνωσης λίγο πριν την πτώση του Νέρωνα. Πιο ταχύ και τραχύ λίγο πριν τον επίλογο, ακολουθεί το "What Artist Dies In Me", σε έναν συνδυασμό βίας και θλίψης, με τον μπροστάρη πάλι να δείχνει τον αιμοβόρο του χαρακτήρα, όσο η ενορχήστρωση γκρουβάρει δημιουργώντας τρικυμία στην τραγωδία της Ρωμαϊκής εποχής και της αυτοκτονίας του τρελού Αυτοκράτορα. Τέλος, το "The Revolt Of Galba" ξεσπάει, όπως αρμόζει και στον ρου της ιστορίας, φτιάχνοντας το πιο υποχθόνιο και συνάμα εντυπωσιακό κομμάτι του άλμπουμ για το φινάλε, κρυφοκοιτώντας το επόμενο κεφάλαιο της Αυτοκρατορίας.
Η γκριζίλα από την τέφρα της καμένης Ρώμης φαίνεται ξεκάθαρα στο ύφος του δίσκου, αναδεικνύοντας μια περίεργη και ενδιαφέρουσα πτυχή της αρχαιότητας με ένα σύγχρονο πρίσμα, στα όρια του σινεματικού. Ο ακραίος ήχος εντείνει όλα αυτά και οι Εx Deo το κάνουν όσο πιο καλά μπορούν, με πυγμή και σθένος. Το συμφωνικό τους death metal, όσον αφορά το μουσικό κομμάτι μάλιστα γίνεται πιο ωμό και κραταιό, δίχως να γίνεται φλύαρο με λοιπές φιοριτούρες. Το "The Thirteen Years Of Nero" έχει τα πάντα καλλιτεχνικά αλλά και ιστορικά, στο ίσως πιο ολοκληρωμένο πόνημα των Καναδών 'ρωμαιομεταλάδων'.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου