Βιώνοντας μία από τις καλύτερες φάσεις της ιστορίας τους, οι θρυλικοί Destruction φέρνουν ένα νέο κεφάλαιο στις ζωντανές τους κυκλοφορίες. Σε μια περίοδο που τις συναυλίες τις κυνηγάμε με το τουφέκι, απευθείας από την Ελβετία και το Z7 στο Pratteln, οι Γερμανοί βετεράνοι του thrash metal, κάνουν ένα γερό πέρασμα στην καριέρα τους σε ένα αληθινό "Live Attack".
Δίχως κόσμο, αλλά με ήχο σαν να γεμίζει δέκα στάδια, οι Τεύτονες, δίνουν το έναυσμα με το ομώνυμο του τελευταίου τους άλμπουμ, "Born To Perish" γκρεμίζοντας συθέμελα, ευθύς εξ αρχής το venue με τους ήχους τους. Τρανταχτές κιθάρες που γεμίζουν τον χώρο και τύμπανα που πρωταγωνιστούν, είναι τα βασικά στοιχεία που δείχνουν τη δύναμη της τετράδας, πλέον, με τον Shmier ηγέτη-όπως πάντα-να βρίσκεται σε φόρμα με τα βρώμικα φωνητικά του. Με το 16ο πόνημα τους, να έχει την τιμητική του και στα "Rotten", Betrayal" και "Inspired By Death", το νέο πρόσωπο της μπάντας φαίνεται πεντακάθαρα μέσα στο σκοτάδι, ενώ κι ο Damir Eskic από μόνος του με το αυτόνομο σρεντάρισμά του, αλλά και με τις κιθαρωδείες του, στο υπόλοιπο σύνολο, δίνει αέρα και χαρακτήρα, πλάι στον μικροκαμωμένο ΄γίγαντα' Mike Sifringer.
Φυσικά ο δίσκος δε θα μπορούσε να μην τιμήσει τα παλιά τόσο οπτικά, δείχνοντας στιγμές των ένδοξων 80s να περνούν αχνά από τις φιγούρες του σήμερα και να συγκρίνεται η ανεμελιά με την ωριμότητα και τον επαγγελματισμό, όσο και ηχητικά βέβαια. Με κομμάτια σαν τα "Death Trap", "Tormentor", "Mad Butcher", "Reject Emotion" και Antichrist" αναδεικνύεται το ωμό thrash μεγαλείο χωρίς τους πειραματισμούς και τις κλασικοπρέπειες του τώρα, με φινιρισμένη αγριότητα και βία σε ένα μίγμα για φίλους των χιτ αλλά και τους πιο ψαγμένους όπου από κοινού κυκλοφορίες σαν τα "Infernal Overkill" και "Eternal Devastation" τα έχουν σαν εικονίσματα. Βέβαια δε λείπουν και πιο σύγχρονοι "ύμνοι" που πλέον ανεβαίνουν στο βάθρο των κλασικών, όπως το συνθηματικό "Thrash Till Death" ή το "Under Attack".
Επίσης, πέρα από το "Armageddonizer" επίσης που δίνει μια εσάνς νεοτερισμού στο εν λόγω λάιβ, περισσότερο βλέπουμε το παρελθόν να αναζωπυρώνεται, κάτι που μάλιστα δε συμβαίνει πάρα πολύ συχνά στους Destruction με κομμάτια σαν τα "Life Without Sense" και "Release From Agony" ή το "Sign Of Fear", τα οποία κιόλας σπάνια κάνουν την εμφάνισή τους και σε συναυλιακή λίστα. Το πραγματικά καλό όμως αφήνεται για το τέλος, με την τριάδα των "Bestial Invasion", "Τhe Butcher Strikes Again" και "Curse The Gods" να μας φτάνει στην κορυφή, ενώ το "Total Desaster" συμπληρώνοντας το καρέ, μέσω του τίτλου κάνει και τον απολογισμό, αφήνοντας το χειροκρότημα σε εμάς, έπειτα από μια μανιώδη, άρτια και καλοκουρδισμένη εμφάνιση που θα ζήλευαν όλοι να βρίσκονται.
Το συναίσθημα ενός live album χωρίς την ηχηρή παρουσία του κοινού είναι πολύ περίεργο, γιατί σίγουρα κάτι λείπει. Παρόλα αυτά η ίδια η μπάντα με το πάθος, την ένταση και τον σκληρό της χαρακτήρα, γεμίζει το σύνολο στην ολότητά του, ξεφεύγοντας από την αποστειρωμένη ατμόσφαιρα του στούντιο. Μάλιστα σε μια απόδοση ολκής, άκρως ισοπεδωτική και με σωστή επιλογή κομματιών, το εν λόγω livestreaming είναι από τα καλύτερα πράγματα που θα ακούσει ένα θρασάς για να επιθυμήσει ξανά τις συναυλίες. Έτσι κιόλας, περιμένουμε την επόμενη κίνηση του συγκροτήματος, και έναν χώρο γεμάτο να τους απολαμβάνουμε όλοι μαζί, με τους ίδιους να σηκώνουν ένα τρόπαιο σαν αυτό του εξωφύλλου.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου