Ο χειμώνας έχει φτάσει, ενώ, έστω και καθυστερημένα τα σύννεφα σκεπάζουν μόνιμα τον ουρανό και το μυαλό μας. Ένα ταιριαστό soundtrack θα μπορούσε να είναι το "Sangue Cassia". Το δεύτερο άλμπουμ των Πορτογάλων ambient/doom metallers δίνει μια άλλη νότα στον female fronted χώρο, και αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 5 Ιανουαρίου από τη Season Of Mist.
Τα πρώτα αργά riffs του "Cosmos Controle", μας εισάγουν σε κάτι τελείως απόκοσμο. Τα γυναικεία φωνητικά της Patricia Andrade μου θυμίζουν προσωπικά την metal εκδοχή της LP, βγάζοντας πόνο και ένα μελαγχολικό παράπονο.
Πιο εναλλακτικό και ποικίλο βέβαια, αλλά με την ίδια απόκοσμη αύρα έρχεται το "Lotus". H κιθάρα εναλάσσεται μεταξύ των παραμορφωμένων ρυθμών και μερικών πιο καθαρών μελωδιων σε συνδυασμό με τα πλήκτρα τα οποία τονίζονται ιδιαίτερα και στην αρχή.
Aπό την άλλη, με το "Petalas" οι εντάσεις χαμηλώνουν, καθως τα ambient στοιχεία και τα εφέ παίζουν εδώ τον κυρίαρχο ρόλο. Οι μελωδίες συνεχίζουν να είναι πιο σκοτεινές και μελαγχολικές με τα φωνητικά να μας ταξιδεύουν, κάτι που συμβαίνει και στο πιο βαρύ και ογκώδες "Abismo", θυμίζοντας στην προκειμένη περίπτωση κάτι από τους My Dying Bride, ενώ φαίνεται πως το βρετανικό συγκρότημα έχει επηρρεάσει τους εν λόγω Πορτογάλους και στο "Gardenia".
To "Vento Sul" παίζει μεταξύ των rock ρυθμών και των εφετζίδικων μελωδιών, έχοντας έναν soundtrack-ικό χαρακτήρα.Συνεχίζοντας με τους επριαματισμούς, αλλά χωρίς να υπάρχει φως στον ορίζοντα, το "Nuvem" με την αισθησιακή φωνητική χροιά μας ταξιδεύει, ενώ η μουσική θυμίζει λίγο τις ηλεκτρονικές μέρες των Paradise Lost.
Tέλος, το "Cravo Carne" έρχεται πιο τσαμπουκαλεμένο με τις κθάρες να έχουν επηρρεαστεί από τους 90s doom ήχους, κάτι που χάνεται ξαφνικά και περίτεχνα, ώστε να ειπωθεί το αντίο πιο αρμονικά και απαλά.
Oι Sinistro, δε θεωρώ πως έγιναν τυχαία support των Paradise Lost στο τελευταίο τους tour, αφού το ατμοσφαιρικό τους ύφος και οι μελαγχολικές τάσεις της μουσικής τους, ταιριάζουν απόλυτα σε ένα συννεφιασμένο concept. Το "Sangue Cassia" δίνει μια ξεχωριστή διάσταση στο σύγχρονο doom metal με τις ambient και depressive rock πινελιές.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Τα πρώτα αργά riffs του "Cosmos Controle", μας εισάγουν σε κάτι τελείως απόκοσμο. Τα γυναικεία φωνητικά της Patricia Andrade μου θυμίζουν προσωπικά την metal εκδοχή της LP, βγάζοντας πόνο και ένα μελαγχολικό παράπονο.
Πιο εναλλακτικό και ποικίλο βέβαια, αλλά με την ίδια απόκοσμη αύρα έρχεται το "Lotus". H κιθάρα εναλάσσεται μεταξύ των παραμορφωμένων ρυθμών και μερικών πιο καθαρών μελωδιων σε συνδυασμό με τα πλήκτρα τα οποία τονίζονται ιδιαίτερα και στην αρχή.
Aπό την άλλη, με το "Petalas" οι εντάσεις χαμηλώνουν, καθως τα ambient στοιχεία και τα εφέ παίζουν εδώ τον κυρίαρχο ρόλο. Οι μελωδίες συνεχίζουν να είναι πιο σκοτεινές και μελαγχολικές με τα φωνητικά να μας ταξιδεύουν, κάτι που συμβαίνει και στο πιο βαρύ και ογκώδες "Abismo", θυμίζοντας στην προκειμένη περίπτωση κάτι από τους My Dying Bride, ενώ φαίνεται πως το βρετανικό συγκρότημα έχει επηρρεάσει τους εν λόγω Πορτογάλους και στο "Gardenia".
To "Vento Sul" παίζει μεταξύ των rock ρυθμών και των εφετζίδικων μελωδιών, έχοντας έναν soundtrack-ικό χαρακτήρα.Συνεχίζοντας με τους επριαματισμούς, αλλά χωρίς να υπάρχει φως στον ορίζοντα, το "Nuvem" με την αισθησιακή φωνητική χροιά μας ταξιδεύει, ενώ η μουσική θυμίζει λίγο τις ηλεκτρονικές μέρες των Paradise Lost.
Tέλος, το "Cravo Carne" έρχεται πιο τσαμπουκαλεμένο με τις κθάρες να έχουν επηρρεαστεί από τους 90s doom ήχους, κάτι που χάνεται ξαφνικά και περίτεχνα, ώστε να ειπωθεί το αντίο πιο αρμονικά και απαλά.
Oι Sinistro, δε θεωρώ πως έγιναν τυχαία support των Paradise Lost στο τελευταίο τους tour, αφού το ατμοσφαιρικό τους ύφος και οι μελαγχολικές τάσεις της μουσικής τους, ταιριάζουν απόλυτα σε ένα συννεφιασμένο concept. Το "Sangue Cassia" δίνει μια ξεχωριστή διάσταση στο σύγχρονο doom metal με τις ambient και depressive rock πινελιές.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου