Πέρασαν 17 ολόκληρα χρόνια που οι Νορβηγοί In The Woods, άφησαν πίσω τους μια μικρή, αλλά δυνατή και σπουδαία δισκογραφία για τον ακραίο ήχο. Έπειτα από 2 χρόνια του reunion τους και με μια σημαντική αλλαγη στο line up τους, οι Σκανδιναβοί κυκλοφορούν το "Pure" και σείεται το σύμπαν.
Η έναρξη δίνεται με το ομότιτλο "Pure", και με τις σκοτεινές αλλά δυναμικές κιθάρες, που συνδυάζουν lead αλά Paradise Lost, και κλασσικά blackmetal-άδικα ρυθμικά, που εύκολα μπορούν να μας μπερδέψουν και να νομίζουμε πως θα βγουν ψυχρά γρυλίσματα από το μικρόφωνο. Αλλά ουχί! Ο ήχος τους παντρεύει γκρίζες metal πτυχές, με πειραματισμούς και rock αίσθηση, όπως στο "Omnio" και το "Strange In Stereo".
Το "Blue Oceans Rise" έρχεται με avant garde αίσθηση και πολλές electrο στιγμές, ενώ το " Τhe Recalcitrant Protgonist" όπως και το "Cult Of Shining Stars", θεωρώ πως είναι τα πιο ωμά και βαριά κομμάτια, με βάση το ύφος του δίσκου!
Από εκεί και πέρα, δε ξέρω τι άλλο να πρωτοσχολιάσω. Το ακουστικό intro του "Devils At The Door" και τις λίγες brutal-ιες, που αρκουν για να μας σηκώσουν την τρίχα, το "Cave Of Dreams", με την πολλά βαριά doom μορφή του ή το ποικίλο progressive πανδαιμόνιο του instrumental "Τransmision KRS";
Σίγουρα, ένα κομμάτι που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, και θεωρώ πως είναι ότι πιο κοντά στο σήμερα, είναι το "Towards The Black Surreal", που άνετα θα ζήλευαν να το έχουν οι Leprous, αλλά φυσικά και τα τελευταία "Τhis Dark Dream" και "Mystery Of The Constellations". Tα οποία ακολουθούν τον πιο εύκολο δρόμο, και μουσικά αποτελούν εξέλιξη των συνθέσεων τους στα 90s, με την χαρακτηρηστική τους συννεφιασμένη αύρα, σαν αυτή του "HEart Of Ages".
O Bρετανός James Fogarty, aka Mr Fog, έκανε ένα μεγάλο θαύμα, θυμίζοντας πολύ τον προκάτοχο του χωρίς να μας ξενίζει φωνητικά, ενώ το υπόλοιπο σύνολο των Νορβηγών, κατάφερε να βγάλει έναν δίσκο με την αναμενόμενη 90s ατμόσφαιρα, αλλά με πολλές φρέσκες δώσεις και χωρίς πολλές φαμφάρες και στολίδια. Αγνό, σκοτεινό και ψυχρό pagan/progreesive metal.
Η χαρά για τους fans των In The Woods σίγουρα είναι μεγάλη, και ελπίζω αυτό το reunion να κρατήσει, έτσι ταπεινό και σινάμα μεγαλειώδες, όπως άρχισε πριν 2 χρόνια!
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου