Όλοι ξέρουμε πως ο αγαπητός Γερμανός, Kai Hansen, έχει δώσει πολλά στο heavy metal, και κυρίως στο power στερέωμα με τους Helloween, τους Gamma Ray, και πιο πρόσφατα με τους Unisonic. Φέτος λοιπόν αποφάσισε, εν όψει των τριάντα χρόνων στη σκηνή, να βγάλει και τον πρώτο του solo δίσκο, με το αλά Helloween λογότυπο και πολλούς καλεσμένους.
Η δυναμική εισαγωγή του "Born Free" ξυπνάει για τα καλά τον ακροατή, αλλά η συνέχεια του φαίνεται σχετικά ρηχή, χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Bέβαια το κομμάτι δε γίνεται κουραστικό, βγαλμένο από το υποσυνείδητο των Gamma Ray, μας προιδεάζει για κάποιες μετριότητες και στραβοπατήματα που θα δούμε και στην πορεία.
Μια από αυτές τις μετριότητες για εμένα είναι και το "Contract Song" με τον Dee Snider, το οποίο το περίμενα πολύ καλύτερο, αλλά δυστυχώς το ντουέτο του Kai Hansen με τον frontman των Twisted Sister δεν πολυπέτυχε, καθώς περίμενα κάτι παραπάνω από δυο μεγαθηρία του σκληρού ήχου και το μόνο που ένιωσα εγώ ακούγοντας το ήταν μια απογοήτευση που ο Snider πρωταγωνιστούσε.
Έτσι ρηχό, προσπαθώντας να βγάλει κάτι επικό από το πουθενά είναι και το "Making Headlines" που πέρα από ένα ωραίο κλασικό solo, δε μου λέει κάτι. Σε αντίθεση με το "Stranger In Time" που συμμετέχει μαζί με τον Hansen και τον Tobias Sammet, και ο ογκόλιθος της power σκηνής, Michael Kiske. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια πραγματικά καλή σύνθεση που αν στο ίδιο στυλ επικεντρωνόταν όλος ο δίσκος, θα μιλούσαμε για αριστούργημα, μιας και έχει την αύρα ενός καλού μοντέρνου power κομματιού, με πολλές κλασικές στιγμές και φυσικά έναν ζωντανό θρύλο. Τέτοια κλασική power metal στιγμή, σημειώνεται και με τον επίλογο του δίσκου, το "Follow The Sun", το οποίο μαζί με τον Hansi Kursh, φτιάχνεται μια σύνθεση με ανάμικτές επιροές μεταξύ των Blind Guardian και των πρώιμων Hellloween.
Τέλος, στα "Fire And Ice" και "Left Behind", οι μοντέρνες ιδέες δίνουν το παρόν, καθώς συνδιάζονται πολλά extreme στοιχεία με το αυθεντικό ύφος του Γερμανού και φυσικά την υπέροχη φωνή της Clementine Delauney. Σίγουρα εδώ έβαλαν το χεράκι τους οι Alexander Dietz και Daniel Wilding, αλλά μάλλον χρειαζόταν λίγη ακόμα δουλειά για να ταιριάξει καλύτερα τo όλο πάντρεμα, μιας και στο "Fire And Ice" η στιγμή του drum n bass ήταν ιδιαίτερα αμήχανη!
Δε ξέρω που θα βγάλει το εγχείρημα του Kai Hansen για solo δίσκο, αφού οι συνδυασμοί δε του βγήκαν όλοι πολύ καλοί, αλλά σίγουρα η κίνηση του ώστε τα έξοδα να διατεθούν στο ίδρυμα του Wacken για την προώθηση μουσικών, όντως είναι συγκινητική.
(6,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Η δυναμική εισαγωγή του "Born Free" ξυπνάει για τα καλά τον ακροατή, αλλά η συνέχεια του φαίνεται σχετικά ρηχή, χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Bέβαια το κομμάτι δε γίνεται κουραστικό, βγαλμένο από το υποσυνείδητο των Gamma Ray, μας προιδεάζει για κάποιες μετριότητες και στραβοπατήματα που θα δούμε και στην πορεία.
Μια από αυτές τις μετριότητες για εμένα είναι και το "Contract Song" με τον Dee Snider, το οποίο το περίμενα πολύ καλύτερο, αλλά δυστυχώς το ντουέτο του Kai Hansen με τον frontman των Twisted Sister δεν πολυπέτυχε, καθώς περίμενα κάτι παραπάνω από δυο μεγαθηρία του σκληρού ήχου και το μόνο που ένιωσα εγώ ακούγοντας το ήταν μια απογοήτευση που ο Snider πρωταγωνιστούσε.
Έτσι ρηχό, προσπαθώντας να βγάλει κάτι επικό από το πουθενά είναι και το "Making Headlines" που πέρα από ένα ωραίο κλασικό solo, δε μου λέει κάτι. Σε αντίθεση με το "Stranger In Time" που συμμετέχει μαζί με τον Hansen και τον Tobias Sammet, και ο ογκόλιθος της power σκηνής, Michael Kiske. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια πραγματικά καλή σύνθεση που αν στο ίδιο στυλ επικεντρωνόταν όλος ο δίσκος, θα μιλούσαμε για αριστούργημα, μιας και έχει την αύρα ενός καλού μοντέρνου power κομματιού, με πολλές κλασικές στιγμές και φυσικά έναν ζωντανό θρύλο. Τέτοια κλασική power metal στιγμή, σημειώνεται και με τον επίλογο του δίσκου, το "Follow The Sun", το οποίο μαζί με τον Hansi Kursh, φτιάχνεται μια σύνθεση με ανάμικτές επιροές μεταξύ των Blind Guardian και των πρώιμων Hellloween.
Τέλος, στα "Fire And Ice" και "Left Behind", οι μοντέρνες ιδέες δίνουν το παρόν, καθώς συνδιάζονται πολλά extreme στοιχεία με το αυθεντικό ύφος του Γερμανού και φυσικά την υπέροχη φωνή της Clementine Delauney. Σίγουρα εδώ έβαλαν το χεράκι τους οι Alexander Dietz και Daniel Wilding, αλλά μάλλον χρειαζόταν λίγη ακόμα δουλειά για να ταιριάξει καλύτερα τo όλο πάντρεμα, μιας και στο "Fire And Ice" η στιγμή του drum n bass ήταν ιδιαίτερα αμήχανη!
Δε ξέρω που θα βγάλει το εγχείρημα του Kai Hansen για solo δίσκο, αφού οι συνδυασμοί δε του βγήκαν όλοι πολύ καλοί, αλλά σίγουρα η κίνηση του ώστε τα έξοδα να διατεθούν στο ίδρυμα του Wacken για την προώθηση μουσικών, όντως είναι συγκινητική.
(6,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου