Πέρασαν 24 χρόνια από τότε που τα αδέρφια Χρήστος και Δημήτρης ίδρυσαν τους Agatus, και φέτος μετά από 14 χρόνια από το τελευταίο ολοκληρωμένο album τους, κυκλοφορούν την τρίτη τους δουλειά με τίτλο "The Eternalist".
Το ύφος τους για μια ακόμη μια φορά ξεφεύγει από τα συνηθισμένα, αλλά το εν λόγω ντουέτο, ποτέ δεν βασίστηκε στην πεπατημένη black metal συνταγή.
Όπως είπα και στη αρχή, οι Agatus, δεν ήταν ποτέ ένα από τα πολλά κλασικά black metal σχήματα που ξέρουμε. Ήδη από την έναρξη του δίσκου, και με το ομώνυμο, "The Eternalist" βλέπουμε την θεατρικότητα των φωνητικών μεταξύ καθαρών και βαριών, και τις μελωδίες της κιθάρας να παίζουν μαγευτικά μέσα στη ωμότητα της σύνθεσης. Το extreme στοιχείο κυριαρχεί και στο "The Invisible", με το drumming του Vorksaath να γεμίζει τον πιο rock κιθαριστικό ήχο και τις χορωδιακές φωνες.
Το "The Oath"έχοντας πιο ελληνικό στοιχείο στη μουσική του, μου θύμισε κάτι από 60s και Socrates(!), ενώ θεωρώ πως είναι το πιο rock κομμάτι, ίσως μαζί με το "Flight Into Forever", που ξεφεύγει πλήρως από τα extreme μονοπάτια, και ακολουθεί με τα ακουστικά περάσματα, δρόμους πιο ψυχεδελικούς και progressive, σαν αυτούς των Pink Floyd, των Led Zeppelin και των Deep Purple.
Από την άλλη, το "Gods Of Fire", μοιάζει σαν δώρο των Bathory, στους συμπατριώτες μας, καθώς μοιάζει σαν να βγήκε από το "Hammerheart".
To "Dreamer" βρίσκεται πιο κοντά στο ύφος των πρώτων κομματιών, με πολυποίκιλες κολλητικές μελωδίες, ενώ η επανεκτέλεση του "Gilgamesh", είναι πιο ατμοσφαιρική και σκοτεινή, κάτι στο οποίο βοηθούν και οι κιθάρες, αλλά περισσότερο το βιολί που πρωταγωνιστεί στην εισαγωγή!
Πολλοί μπορεί να "στραβώσουν" από το στυλ των Agatus, αλλά το πάντρεμα που γίνεται στο black metal με πολλά heavy, και classic rock περάσματα ή ακόμα και με διάφορες επικές φόρμες σίγουρα δε μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Η παραγωγή που έχουν διαλέξει κάνει τον ήχο ακόμα πιο ωμό, βάζοντας τον ακροατή σε μια πιο vintage ατμόσφαιρα, και ομολογώ πως πέρα από κάποια σημεία στην αρχή, η δυναμική του δίσκου δε χάνεται σχεδόν καθόλου.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου