Το πρώτο κομμάτι ξεκινάει υπό τους ήχους καμπάνας και αργόσυρτων riffs,ένας επικήδειος ύμνος που φέρει τον τίτλο “Kneel till Doomsday” ένα καλό κομμάτι για αρχή,χωρίς βέβαια να είναι το δυνατότερο τους σημείο ή το καλύτερο τους κομμάτι...όμως σε βάζει στο κλίμα για να δεις τι σε περιμένει.
Έπειτα έρχεται ένα ας πούμε πιο mainstream κομμάτι με τίτλο “The Poorest Waltz” ένα 5λεπτο κομμάτι με πολύ καλές κιθάρες και φωνητικά.
Τρίτο το “A Tapestry Scorned” ένα κομμάτι με μπόλικο νόημα,μπόλικη μαυρίλα,και ποιότητα,ένα από τα καλύτερα στον δίσκο..και γιατί όχι και στην καριέρα τους...
Τέταρτο το “Like a Perpetual Funeral” που πιο εύστοχος τίτλος για το κομμάτι δεν παίζει να υπάρχει..βαρύ,αργό,σκοτεινό και ΓΑΜΑΤΟ,τα λόγια είναι περιττά νομίζω,απλά ακούστε το.
Πέμπτο κομμάτι είναι το ομώνυμο του δίσκου,που κολλάει άψογα με τα προηγούμενα,και έχει επίσης αυτό το κάτι που το κάνει το καλύτερο κομμάτι στο album.
Έκτο το “Hail Odysseus”,αργό,ελαφρώς τεχνικό με καλές εναλλαγές στα riffs και με πιο φρέσκο ήχο σε σχέση με τα προηγούμενα...και πάνω απ'όλα ατμόσφαιρα,πάθος και αρκετό μίσος!!!
Έβδομο το 9λεπτο “Within the Presence of Absence” γεμάτο ατμόσφαιρα,πάθος και πολύ πόνο... ένα κομμάτι πιο “μεταφυσικό” που όταν το ακούς αόρατες παρουσίες και σκιές σε περιτριγυρίζουν..και σιγά σιγά οι ελπίδες χάνονται...
Όγδοο και τελευταίο το σκοτεινό,συννεφιασμένο και πολύ αργό(καθώς και το μικρότερο σε διάρκεια) το “Abandoned as Christ” ένα κομμάτι επίσης τεχνικό μελωδικό,γεμάτο σόλο,ένα κατάλληλο κλείσιμο για έναν δίσκο γεμάτο κλασσικές,γοτθικές,μαύρες και σκτεινές μελωδίες με πλούσια πλήκτρα και βιολί,κιθάρες τόσο βαριές και αργές σαν να ανοίγει αργά αργά η Γη για να σε κατασπαράξει και έτσι να χαθούν όλες οι ελπίδες.
Πραγματικά ένα καταπληκτικό album από τους Βρετανούς που δεν θα απογοητεύσει κανέναν φίλο του είδους και θα σας ξαφνιάσει με την επική μαύρη μπέρτα που θα σκεπάσει τα συναισθήματα σας όση ώρα θα το ακούτε.
(9/10)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου