PHASE-IN CONSEQUENCE(album review)

Οι Phase είναι μια progressive/psychedelic rock μπάντα από την Λάρισα(μην σας ξεγελάει ότι είναι από επαρχία και αρχίσετε να τους σνομπάρετε πριν τους ακούσετε γιατί είναι πολύ καλοί).
Το συγκρότημα αποτελείται από τον Θάνο,Δάμο,Μάριο και Βασίλη,μέχρι στιγμής έχουν παρουσιάσει μόνο το συγκεκριμένο ντεμπούτο album που κυκλοφόρησε το 2010 και αποτελείται από 9 κομμάτια.
Μαζί με μια μικρή και απαλή εισαγωγή ξεκινάει ο δίσκος και μετά σιγά σιγά ακούμε τις πρώτες τεχνικά δυνατές μελωδίες του “The Smile”,ένα πολύ καλό κομμάτι με δυνατά power/progressive σημεία και μια άριστη σύνθεση.
Μετά με πιο ηλεκτρονικούς και industrial ήχους ,αλλά καλά δεμένο μαζί με το προηγούμενο κομμάτι, ακούμε το “Perdition” που είναι πιο alternative και computerιστικο σαν τραγούδι,που είναι και λίγο υπερβολικό σε μερικά σημεία.
Τρίτο το “Transcendence” ένα επίσης alternative κομμάτι,απαλό,χαλαρό λίγο μελαγχολικό με διάφορες επιρροές από ψυχεδελικά και κλασσικά rock κομμάτια καθώς και από πιο διαφορετικούς και σύγχρονους ήχους ,συνδυάζει μια χαρά τα μοντέρνα στοιχεία με τα δυνατά και ποικίλα solos.
Τέταρτο το επίσης computerιστικο στην αρχή “Ibidem” ,το οποίο μετά γίνεται πιο normal και πιο rock και έχοντας σε μερικά σημεία ακόμα και ένα μικρό και απαλό doom και μελαγχολικό ύφος.
Το πέμπτο “Evening on my Dark Hillside” είναι ένα δυνατό ακουστικό instrumental γεμάτο από “πρωτόγονο rock” και κάπως folk ύφος που μου αρέσει πάρα πολύ και μου θυμίζει λίγο Doors ακόμα και Socrates(Mountains συγκεκριμένα).
Στην συνέχεια της “αυτιάς” μας και καθώς χάνεται ο ήχος από το προηγούμενο κομμάτι,προσγειωνόμαστε στο παρόν και συνεχίζουμε με το heavy και με το fullαρισμένο από industrial/electro/alternative στοιχεία “Hypoxia” το οποίο είναι μια χαρά κομμάτι και ταιριάζει απόλυτα με το τρίτο και το τέταρτο κομμάτι του δίσκου.
Έβδομο το “A Void” το οποίο θα ήταν μια πολύ καλή συνέχεια του instrumental κομματιού καθώς έχουν τις ίδιες φόρμες και βάσεις και στο στυλ μοιάζουν ιδιαιτέρως...και τα φωνητικά σε στυλ απαγγελίας ΤΑ ΣΠΑΝΕ!!!
Όγδοο το “Static”,ένα πολύ καλό κομμάτι με την κλασσική εναλλακτική και ψυχεδελική μορφή του δίσκου με πολύ επαγγελματισμό,πάθος και μια καμουφλαρισμένη από τους σχετικα δυνατούς ήχους,μελαγχολία..ένα κομμάτι που αξίζει!!!
Ένατο κομμάτι το “Next Illusion to Fade” το οποίο έχει πολύ μαστουρωτικές και depressive φόρμες ,ένα τραγούδι γεμάτο νόημα το οποίο πραγματικά σε πάει σε μια out of space φάση μέχρι το τέλος...
Το ντεμπούτο της μπάντας πραγματικά έχει έναν πολύ φρέσκο και μοντέρνο αέρα συνδυάζοντας πολλά είδη μουσικής μαζί με το rock style των παιδιών,άριστες συνθέσεις και τεχνικές και με πολύ καλά φωνητικά.
Εγώ προσωπικά ξεχωρίζω απο τον δίσκο τα “Evening on my Dark Hillside”,”Static” και “Next Illusion to Fade”.
Μόνο μια παρατήρηση θέλω να κάνω,εγώ προσωπικά θα προτιμούσα(βλέποντας σε τι μονοπάτια πάει η μπάντα) να έχει πιο δυνατο ήχο,αρκετά αλλά όχι υπερβολικά τα ηλεκτρονικά στοιχεία των κομματιών και τα απαλά τραγούδια να είναι ή στην αρχή ή στο τέλος του album,κατα τα άλλα είναι μια δουλειά γεμάτη αγάπη και μεράκι!!!!
ΥΓ1:Νομίζω πως τα παιδιά έχουν αδικηθεί που δεν γεννήθηκαν στην Αγγλία ή την Αμερική.
ΥΓ2:ΖΗΤΩ ΟΙ ΚΑΛΕΣ ΜΠΑΝΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ
(88/100)

PARTHIAN SHOT-EP2012 (EP review)

Οι Parthian Shot είναι ένα νέο όνομα στην ελληνική σκηνή,μια παρέα από την Αθήνα που γεμάτη πάθος και μεράκι παίζουν ένα στυλ γεννημένο από το hard rock,το melodic heavy metal,progressive καθώς και το επικό ήχο.
Το παρόν EP (που είναι και η μοναδική της δουλειά μέχρι στιγμής) κυκλοφόρησε φέτος και περιέχει 4 κομμάτια τα οποία πιο αναλυτικά είναι:

1)Placebo: ένα κομμάτι που μόλις το ακούς σε βάζει στην πώρωση και το πάθος,σε αγριεύει και σε στέλνει αλλού...δυνατό και βαρύ και παράλληλα μελωδικό με πολλά τεχνικά μέρη και solos και βαριά φωνητικά που σε κάνουν να νομίζεις πως αρχικά είναι μια power μπάντα.
2)Old Enough:ένα πιο epic και μελωδικό κομμάτι που δεν φέρνει και πολύ στο προηγούμενο κομμάτι,πλην της τεχνικότητας στις κιθάρες,κομμάτι απαλό αργό με χαλαρά φωνητικά και ένα σολο στο 3.40 που έχει επιρροές από,blues,μελωδικό metal,progressive,power και γενικά ότι έχει σχέση με την απαλότητα και την μελωδία στον σκληρό ήχο!!!
3)Stolen Back Life: βαρύ σε στυλ hard rock ,power και κλασσικού metal το συγκερημένο τραγουδάκι είναι ότι πρέπει για να αρχίσεις τις μπύρες και τα ξύδια...μουσικούλα και ποτό και ΟΛΑ ΧΑΛΑΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ,ένα πολύ καλό κομμάτι της μπάντας.
4)ControVersus:τελευταίο κομμάτι του ΕΡ πολύ πιο δυνατό και μερακλίδικο σε σχέση με τα υπόλοιπα με καθαρά epic/power φόρμες...ένα κομμάτι με πολύ πόνο..έτσι επανάσταση,αντίσταση και τα μυαλά στα κάγκελα..από το 2.40 περίπου μπαίνουν και τα πιο μελωδικοαπαλά και folk στοιχεία που πάνε προς το σόλο και μετά σιγά σιγά προς το τέλος......

Μια καλή και άξια προσπάθεια της μπάντας γεμάτη αγάπη και ευαισ8ησία για την μουσική(αυτό φαίνεται άλλωστε και από το παίξιμο),αλλά εγώ προσωπικά θα προτιμούσα μια καλύτερη συνοχή μεταξύ των κομματιών και αν όλες οι επιρροές της μπάντας ενωθούν μαζί τότε θα ωγει ένα ακόμα καλύτερο αποτέλεσμα.
Μπράβο παιδιά,καλή συνέχεια και με το καλό μια ολοκληρωμένη δουλειά!!!
(7,5/10)

UNIVERSE217-FAMILIAR PLACES(album review)

Οι U.217 είναι ένα σχετικά νέο όνομα στον χώρο,αλλά ήδη αρκετά γνωστό και καλό!!!
Το 2011 κυκλοφόρησαν τον παρόν δίσκο και μπορώ να πω πως με έχει καταπλήξει.
Έχοντας ήδη ένα full-length από το 2007 και κάτι split,μπορώ με βεβαιότητα να πω πως αυτή η μπάντα έχει μέλλον μπροστά της και μάλιστα μπόλικο μεράκι για αυτό που κάνει,με κύριες επιρροές από Sabbath,Candlemass ακόμα και από Electric Wizard,και με την αιθέρια παρουσία της Τάνιας στα φωνητικά(πραγματικά φωνάρα και ταλεντάρα) πιστεύω πως το μέλλον της ελληνικής σκηνής στο heavy/doom metal τους ανήκει.

O δίσκος τώρα ξεκινάει με μια δίλεπτη εισαγωγή με τίτλο “Sorcerer of Light”,γεμάτη ογκώδεις κιθάρες και δυνατά και άγρια φωνητικά, μας βάζουν από την αρχή στο σκληρό και σκοτεινό κλίμα του album.
Δεύτερο το απόκοσμο και τρελό “Insane” ότι πρέπει να είσαι μόνος σου,εσύ και τα ξύδια σου,τα χόρτα σου,τους καπνούς σου κτλ κτλ...ένα πολύ καλό κομμάτι γεμάτο βασανισμό και μυστήριο!!!
Σειρά έχει το “City” ένα κομμάτι ιδιαιτέρως μαύρο και “φοβιστικό” με αργές κιθάρες,καθαρό doom χαρακτήρα και μελωδικότατες τσιρίδες που μας στέλνουν σε μια πόλη αλλιώτικη από τις άλλες....κάπως γκρίζα και μακάβρια.
Με τύμπανα που σε βάζουν σε ένα μυστηριακό και τελετουργικό ρυθμό,δυνατό μπάσο να συνοδεύει την σκοτεινιά και με απαλές κιθάρες στην αρχή μας υποδέχεται το “Seek”,ένα πολύ καλό τραγούδι με μια εξαιρετική ερμηνεία και με μια μικρούλα θεατρικότητα στην φωνή,άλλοτε καθαρά θηλυκή και άλλοτε πιο βαριά,σε σημείο να μοιάζει (κάααπως) πιο αντρική.
Πέμπτο το ατμοσφαιρικό ψιλόSabbath-ικό “TV lovers” ένα κομμάτι με έντονα πλήκτρα και μπάσο και τα χαρακτηριστικά μονοκόμματα και σχεδόν ίδια riffs στην κιθάρα και για άλλη μια φορά την φωνή να μας μαγεύει.
Έκτο το “Nothing” που εγώ προσωπικά το θεωρώ το καλύτερο κομμάτι του δίσκου,έχοντας πιο folk στοιχεία σε μερικά μέρη,μας βγάζει από την καλή και ευάκουστη “μονοτονία” των προηγούμενων κομματιών και μας κάνει να αισθανόμαστε μακριά από όλους και απ'όλα και να είμαστε στον δικό μας κόσμο και την δική μας ψυχεδέλεια (συγκεκριμένα το εν λόγω τραγούδι μου θυμίζει περισσότερο 70s occult rock και ψυχεδελικό rock)!!!
Έβδομο και τελευταίο κομμάτι το “Prey”με πιο κλασσικά και φυσικά όργανα στην σύνθεσή του, είναι το πιο μαστούρικο, και ατμοσφαιρικά σκοτεινό κομμάτι του δίσκου,γεμάτο πάθος και πώρωση,ένα πολύ καλό κλείσιμο του δίσκου.

Πραγματικά,μια εξαιρετική δουλειά,με κομμάτια πολύ δεμένα μεταξύ τους και με καλό ήχο,δεν ξέρω αν μπορώ να χαρακτηρίσω ακριβώς female fronted αυτό το συγκρότημα,αλλά ΓΑΜΑΕΙ!!!!
(9/10)

Within The Fall: Συνεντευξη στο Metal View (ENG)

-Firstly,thank you,who accepted to do this interview,are you a band which is since 2010,right?

Joakim: Thanks for wanting to interview us! The band was formed in 2010, yes.

-What influences has the band,who are your favorite musicians?

Joakim: We have many different influences, but some of the main ones are Katatonia, Doom:VS and Ahab to name a few. We are also influenced by genres other than doom or metal in general of course.

-Which are your favorite themes  in lyrics?

Joakim: I can't speak for the whole band there, but for me, it's most important that the lyrics are emotive and depressive. I seldom enjoy happy lyrics!

-What is the discography of “within the fall”,do you prepare,something new for us?

Joakim: We are throwing ideas around at the moment, writing lyrics, riffs etc and see what happens basically. We have nothing to announce as of now, but there is definitely stuff happening.

-I see that your new EP “through the shadows' has the same style and themes in lyrics,it was a concept?

Joakim: Through the Shadows is indeed a concept so to speak. Every song can be viewed as a “stage” in a process of mourning when for example you lose someone in one way or another.

-Your music and lyrics,have a sad and melancholic feelings,do you believe that the real life is so cold,dark and empty nowadays?

Joakim: I think life in general is what you make of it, you can always choose to lead a happy life, you just have to work to get there.

I can't say we write dark music because we're unhappy people, it's just something that feels natural for us and the lyrics and themes themselves are an outlet for negative things that happens in life.

-What do you believe for the underground,or generally for the metal scene nowadays,is strong or not?

Joakim: I think the scene in general is pretty strong. The metal scene have never been weak really, it just lives on and on through all the dedicated fans.

As for the underground specifically, I can't tell... The underground scene in Stockholm (where I live) isn't really what it was in the 90's, haha. There's definitely a bunch of new bands showing up every now and then with lots of potential though. As long as people take the music seriously I think we'll see lots of interesting bands in the future.

A few of my friends have their own death/doom metal projects as well, so if you're interested in the genre in general you really should check them out; Soliloquium and Hadriel.

-What are the bands goals for the future?

Joakim: To keep making interesting, emotive music, and hopefully that people will enjoy it as much as we do!

-Thank you for the interview,good luck,and stay metal!!

Joakim: Thank you, keep dooming!

MY DYING BRIDE-A MAP OF ALL OURA FAILURES(album review)

Το καλοκαίρι επιτέλους φεύγει,τα πρώτα βήματα του φθινοπώρου έχουν γίνει και οι πένθιμοι ήχοι της καμπάνας σημάνουν τον ερχομό του σκοτεινού αριστουργήματος των Βρετανών My Dying Bride που το περιμέναμε εδώ και 3 χρόνια περίπου.

Το πρώτο κομμάτι ξεκινάει υπό τους ήχους καμπάνας και αργόσυρτων riffs,ένας επικήδειος ύμνος που φέρει τον τίτλο “Kneel till Doomsday” ένα καλό κομμάτι για αρχή,χωρίς βέβαια να είναι το δυνατότερο τους σημείο ή το καλύτερο τους κομμάτι...όμως σε βάζει στο κλίμα για να δεις τι σε περιμένει.
Έπειτα έρχεται ένα ας πούμε πιο mainstream κομμάτι με τίτλο “The Poorest Waltz” ένα 5λεπτο κομμάτι με πολύ καλές κιθάρες και φωνητικά.
Τρίτο το “A Tapestry Scorned” ένα κομμάτι με μπόλικο νόημα,μπόλικη μαυρίλα,και ποιότητα,ένα από τα καλύτερα στον δίσκο..και γιατί όχι και στην καριέρα τους...
Τέταρτο το “Like a Perpetual Funeral” που πιο εύστοχος τίτλος για το κομμάτι δεν παίζει να υπάρχει..βαρύ,αργό,σκοτεινό και ΓΑΜΑΤΟ,τα λόγια είναι περιττά νομίζω,απλά ακούστε το.
Πέμπτο κομμάτι είναι το ομώνυμο του δίσκου,που κολλάει άψογα με τα προηγούμενα,και έχει επίσης αυτό το κάτι που το κάνει το καλύτερο κομμάτι στο album.
Έκτο το “Hail Odysseus”,αργό,ελαφρώς τεχνικό με καλές εναλλαγές στα riffs και με πιο φρέσκο ήχο σε σχέση με τα προηγούμενα...και πάνω απ'όλα ατμόσφαιρα,πάθος και αρκετό μίσος!!!
Έβδομο το 9λεπτο “Within the Presence of Absence” γεμάτο ατμόσφαιρα,πάθος και πολύ πόνο... ένα κομμάτι πιο “μεταφυσικό” που όταν το ακούς αόρατες παρουσίες και σκιές σε περιτριγυρίζουν..και σιγά σιγά οι ελπίδες χάνονται...
Όγδοο και τελευταίο το σκοτεινό,συννεφιασμένο και πολύ αργό(καθώς και το μικρότερο σε διάρκεια) το “Abandoned as Christ” ένα κομμάτι επίσης τεχνικό μελωδικό,γεμάτο σόλο,ένα κατάλληλο κλείσιμο για έναν δίσκο γεμάτο κλασσικές,γοτθικές,μαύρες και σκτεινές μελωδίες με πλούσια πλήκτρα και βιολί,κιθάρες τόσο βαριές και αργές σαν να ανοίγει αργά αργά η Γη για να σε κατασπαράξει και έτσι να χαθούν όλες οι ελπίδες.

Πραγματικά ένα καταπληκτικό album από τους Βρετανούς που δεν θα απογοητεύσει κανέναν φίλο του είδους και θα σας ξαφνιάσει με την επική μαύρη μπέρτα που θα σκεπάσει τα συναισθήματα σας όση ώρα θα το ακούτε.

(9/10)

AFTER EVERY HALLOWEEN WE DIE (HALLOWEEN PARTY) - OCTOBER 26 @SECOND SKIN

FRIDAY 26 OCTOBER @ SECOND SKIN CLUB

CHEMICAL CIRCUS ( EX PLASTIK DØLLS ) PRESENTS AFTER EVERY HALLOWEEN WE DIE ( HALLOWEEN PARTY )

STARTS @ 00:00

ENTRANCE : 5e ( includes 1 beer / wine / Monster ! )

+SPECIAL TREATS

OPTIONAL DRESS CODE : Something theatrical and creepy , it's your chance to be creative , don't let it go ! ;P .

G. List Stops : 2:00 a.m.

SPINNING : EBM/INDUSTRIAL/HARDSTYLE/AGGROTECH/DUBSTEP


Είναι αυτή η εποχή του χρόνου που ο χειμώνας πλησιάζει απειλητικά και εμείς έχουμε ανάγκη να κάνουμε ενα party με κοστούμια , πολλα μπάσσα και πολύ αλκοόλ , ευτυχώς υπάρχει το halloween ;) . Η ιδέα μας ήρθε πέρσι και αποφασίσαμε να κάνουμε ένα halloween party σε industrial/aggrotech/dubstep/hardstyle ρυθμούς σε ένα club που θα το “σηκώνει” , δηλαδή στο Second Skin . Το party οργανώθηκε και είχε και μεγάλη επιτυχία έτσι καθιερώθηκε ;p . Για δεύτερη χρονιά λοιπόν στις 26 Οκτώβρη το Second Skin θα είναι “ντυμένο” στο κατάλληλο mood και με τον κατάλληλο τρόπο και εμείς θα σας περιμένουμε στα dexx με διάφορες εκπλήξεις για να σας κάνουμε να χορέψετε. . Αρκετά είπαμε ας αφήσουμε τα γεγονότα να μιλήσουν απο μόνα τους ....

Don’t forget , enter at your own risk ;) .

C u all again on 21st of December at our Christmas Party ;) ....

http://chemicalcircus.weebly.com/ , http://www.secondskinclub.gr/

 

FACEBOOK EVENT

ACCEPT: Στην Αθηνα για μια συναυλια που θα γραψει ιστορια.

O ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ!!!

ΠΕΜΠΤΗ 18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ FUZZ ΑΘΗΝΑ 

Η ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕ 

20 μήνες μετά τη θριαμβευτική, sold out,  εμφάνιση τους στην Αθήνα, οι Γερμανοί Θεοί του heavy metal επιστρέφουν για μία συναυλία που θα γράψει ιστορία.

« Οι Accept βγήκαν στο σανίδι του Gagarin ως μία καλολαδωμένη τευτονική μηχανή προκαλώντας ντελίριο ενθουσιασμού με τα γνωστά παρεπόμενα του crowd surfing και λοιπών ευγενών συναυλιακών θεσμών…αυτό ήταν ένα live-επιτομή του είδους.» (Metal hammer)

«Ίσως διαβαστεί γραφικό, αλλά όσοι δεν κατάφεραν να παραστούν έχασαν μια εμπειρία ζωής που μάλλον δε θα ξαναζήσουν στη χώρα μας. Οι Accept απλά, χωρίς φανφαρονισμούς, παρέδωσαν μαθήματα αγνού τυπικού heavy metal, θυμίζοντας συνεχώς γιατί ανήκουν στην ελίτ.» (rocking.gr)

Μοιάζει απίστευτο αλλά είναι 100% αληθινό πως αυτό το θρυλικό συγκρότημα  συνεχίζει μέχρι τις μέρες μας να προκαλεί τον θαυμασμό τόσο των παλαιότερων αλλά και των νέων οπαδών του heavy metal αποδεικνύοντας με κάθε του εμφάνιση την ποιότητα και την διαχρονικότητα της μουσικής του.  Έχοντας μόλις κυκλοφορήσει ένα νέο δίσκο, το ‘Stalingrad’ οι Accept επιστρέφουν για μία συναυλία που όλα δείχνουν πως θα μείνει αξέχαστη.

Οι ρίζες των Accept εντοπίζονται στα τέλη της δεκαετίας του ‘60 όταν οι έφηβοι τότε Udo Dirkschneider (φωνή) , Michael Wagener (κιθάρα) δημιουργούν τους Band X οι οποίοι μετά από λίγο καιρό αλλάζουν το όνομά τους Accept.  H επαγγελματική τους σταδιοδρομία ξεκινά το 1976 με την προσθήκη στο συγκρότημα τoυ κιθαρίστα Wolf Hoffmann και του μπασίστα Peter Baltes.  Το 1979 κυκλοφορούν το πρώτο τους album με τίτλο το όνομά τους και την επόμενη χρονιά ακολουθεί το ‘Ι’m A Rebel’. Μέχρι εκείνη την εποχή οι Accept έπαιζαν hard rock με έντονη την επιρροή των Ac/Dc στον ήχο τους, πράγμα που θα αλλάξει με την επόμενη κυκλοφορία τους  το ‘Breaker’ (1981) στο οποίο το συγκρότημα σκληραίνει τον ήχο του και αποκτά την δική του μουσική ταυτότητα.  Με το ‘Restless And Wild’ (1982) οι Accept βρίσκονται ήδη στην elite του παγκόσμιου heavy metal παρουσιάζονται τραχύ, επιθετικό αλλά ταυτόχρονα μελωδικό heavy metal που ξεχωρίζει από τα ‘γρυλιστά’ φωνητικά του Udo και τις κιθάρες του Hoffmann που φλερτάρουν ξεκάθαρα με την κλασσική μουσική. Θα ακολουθήσουν 3 δίσκοι, τα ‘Balls to The Wall’ (1983), ‘Metal Heart’ (1985) και ‘Russian Roulette’ (1986),  δουλειές που γιγαντώνουν το όνομα του συγκροτήματος σε ολόκληρη την υφήλιο και περιέχουν ορισμένα από τα πλέον  κλασσικά τραγούδια της heavy metal εποποιίας των 80’s.  Μετά το ‘Eat The Heat’ του 1989 στο οποίο οι  Accept εμφανίζονται με τον τραγουδιστή David Reece το συγκρότημα  διαλύεται για να επανακάμψει 4 χρόνια αργότερα με τον αυθεντικό του τραγουδιστή και μία σειρά δίσκων που θα τους ξαναφέρει στο προσκήνιο. Είναι τα ‘Objection Overruled’ (1993), ‘Death Row’ (1994) και ‘Predator’ (1996).   To συγκρότημα θα αποσυρθεί για λίγα χρόνια και  θα επιστρέψει το 2005 για μία σειρά εμφανίσεων αλλά το ολοκληρωτικό comeback θα πραγματοποιηθεί το 2010  με τον καταπληκτικό Mark Tornillo στο ρόλο του τραγουδιστή και το album ‘Blood of the Nations’. Μία δουλειά που έλαβε αποθεωτικές κριτικές, αγαπήθηκε από τον κόσμο και επανέφερε τους Accept και πάλι στο προσκήνιο. Το νέο album του συγκροτήματος με τίτλο ‘Stalingrad’ κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες παρουσιάζοντας το συγκρότημα  στην κορυφή της απόδοσής του και κάνοντας τους οπαδούς να μετρούν με αγωνία τις μέρες μέχρι να τους δουν  και πάλι ζωντανά στη σκηνή να ερμηνεύουν το αθάνατο υλικό του.

Tη συναυλία στην Αθήνα θα ανοίξουν οι Marauder, το συγκρότημα που εδώ και περισσότερα από 20 χρόνια αποδίδει κλασσικό heavy metal με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Οι Marauder έχουν μέχρι σήμερα ι κυκλοφορήσει 5 δίσκους που ανάμεσά τους τα ‘Sense of Metal’ και ‘1821’  όπως και το πρόσφατο ‘Elegy Of Blood’ θεωρούνται από τους καλύτερους δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ από Ελληνικό συγκρότημα. Τα μέλη του group λένε για την επικείμενη εμφάνισή τους με τους Accept: "Είμαστε πανευτυχείς που θα μοιραστούμε τη σκηνή με ένα συγκρότημα ορόσημο για μας και για τη metal σκηνή παγκοσμίως. Επιτέλους ένα όνειρο μας γίνεται πραγματικότητα! Η μουσική των ACCEPT ήταν για μας οδηγός για την μετέπειτα πορεία μας και μέχρι κα σήμερα συνεχίζει να μας μαγεύει , αφού όπως όλοι ξέρουν...Classics never die!

Σας περιμένουμε.

Τιμή εισιτηρίου – Η προπώληση έχει ήδη ξεκινήσει

Αθήνα 32e (ίδια τιμή και στο ταμείο την ημέρα της συναυλίας)

Σημεία προπώλησης :

ΑΘΗΝΑ
Σε όλα τα PUBLIC   και στο TICKETSERVICES  (Πανεπιστήμιου 39, Στοά Πεσματζόγλου)

Οργάνωση Παραγωγής

Archangel l Music Productions

37 Sachtouri str. l Chalandri - 152 32 l Athens - GREECE

T: +30 210 6844 379

VENUE INFO

Πειραιώς 209 & Πατριάρχου Ιωακείμ 1, Ταύρος
(Λ. Πειραιώς και Χαμοστέρνας)
τηλ.: 210 3450 817

Mail: info@fuzzclub.gr

www.fuzzclub.gr

NIGHTRAGE-INSIDIOUS(album review)

Οι Ελληνο-Σουηδοί melodic Death-Metallers κυκλοφόρησαν το πέμπτο full length album τους, το οποίο έχει μια μεγάλη γκάμα εκλεκτών καλεσμένων(μερικοί από τους οποίους συνέβαλαν και στην μπάντα τα πρώτα χρόνια της .)
Ο δίσκος περιέχει 15 κομμάτια τα οποία είναι ομοίομορφα το ένα με το άλλο έχοντας κλασσικό σουηδικό ακραίο ήχο σε συνδυασμό με heavy/technical solos μελωδία καθώς και στοιχεία από Iron Maiden.

Έχοντας μια παγωμένη μπύρα στο χέρι και στο full τα ηχεία μας,ξεκινάμε να ακούμε το απαλό μελωδικό “So Far Away” το οποίο είναι ένα instrumental intro ενός λεπτού.Έπειτα μπαίνουμε καλύτερα στο “ψητό” ακούγοντας τα πρώτα σολαρισματα του “Delirium Of The Fallen”,ένα μελωδικά σκληρό κομμάτι που σε κάνει να λιώνεις από την πώρωση μέχρι να ακούσεις την ήρεμη φωνή του Apollo(Firewind,Spritual Beggars) και μετά να ξανά κοπανηθείς με τα καφριλίκια του Anders και τα καθαρά melo-deathάδικα riffs(τα οποία είναι ένας συνδυασμός κλασσικού death με μελωδικές φόρμες Dark Tranquility και κλασσικού old school heavy metal).
Σειρά έχει το ομώνυμο “Insidious” το οποίο φέρει την ανεξίτηλη σφραγίδα του True Death Metal σε ένα πολύ καλό πάντρεμα του μοντέρνου και του μελωδικού μαζί με τα φωνητικά του πρώην μπροστάρη της μπάντας Tomas Lindberg(At The Gates).
Τέταρτο το “Wrapped in Deceitful Dreams”,ένα τραγούδι με πολύ καλό μουσικό ύφος,ένα εκπληκτικό σόλο από τον Gus G(o οποίος ήταν ένα από τα πρώτα μέλη της μπάντας),ωραία clean vocals από τον Tom Englund(Evergrey) καθώς και με πολύ καλό στιχουργικό νόημα,αφού αναφέρεται στην σκοτεινιά μας και τις ψεύτικες υποσχέσεις και τα όνειρα μας.
Πέμπτο κομμάτι το”Hate Turns Black” ένα καθαρό Nightrage κομμάτι,με όλα τα στοιχεία που έχει βάλει η μπάντα στην μουσική της όλα αυτά τα χρόνια(θυμίζοντας λίγο περισσότερο το “Wearing A Martyr's Crown”) ένα κομμάτι για πολύ χτύπημα!!!!!
Έκτο το “Sham Piety” με απαλή εiσαγωγή και χαλαρά σολο(στυλ Maiden) και στην συνέχεια καθαρή αλλαγή ύφους...ΠΟΝΟΣ....πολύς πόνος και τα φωνητικά του Lindberg να σε εκστασιάζουν!!!
Μετά ακούμε ένα ωμό βαρύ και ιδιαιτέρως ρυθμικό “Cloaked In Wolf Skin” που έχει επίσης πολύ καλή μουσική και solos,ταιριαστά με τα υπόλοιπα κομμάτια και για άλλη μια φορά με νόημα στους στίχους με κύριο θέμα την εγωπάθεια.
Έπειτα ακούμε το “This World Is Coming To An End”(που εμένα προσωπικά μου άρεσε περισσότερο απ'όλα) με πολύ ωραίο ρυθμό και την φωνή του Apollo να σε κάνει να ανατριχιάζεις και να καταλαβαίνεις την βαθύτερη έννοια του κομματιού ....και το τέλος του κόσμου έρχεται και ευθυνόμαστε ΜΟΝΟ εμείς!!!!
Στην συνέχεια ένατο το “Utmost End of Pain” ένα συνηθισμένο ευάκουστο κομμάτι με το χαρακτηριστικό στοιχείο της μπάντας και ένα φανερό μίσος και οργή μέσω της όλης σύνθεσης και των φωνητικών.
Δέκατο το”Poignant Memories” στο ίδιο ύφος αλλά και λίγο πιο διαφορετικό,με στοιχεία (εκτός του death metal φυσικά,όπου εννοείται) είναι γενικά τα ακραία και τεχνικά,ακόμη και σε ένα χαλαρό στυλ black σε μερικά σημεία θα μπορούσαμε να πούμε!!!!
Εντέκατο το “Hush Of Night” με δυνατό drumming και solos άλλα πάνω κάτω τίποτα το διαφορετικό σε σχέση με τα υπόλοιπα.
Με πιο melodic/power ύφος μας έρχεται το δωδέκατο “Poisoned Pawn” με βαρύ ήχο φωνητικά που σε κάνουν να φτύσεις αίμα και κοφτερά solos!!!!
Έπειτα έρχεται το πάαααρα πολύ απαλό και επικό instrumental “Solar Eclipse”,σε σύνθεση του John K.(Biomechanical) το οποίο δίνει πολύ άμεσα και εύστοχα πάσα στο δέκατο τέταρτο κομμάτι το "Solar Corona" (που θα ήταν instrumental αν δεν υπήρχε το ένα και μοναδικό τετράστιχο που ερμηνεύει ο Tom Englund) ένα δυνατό κομμάτι με ιδιαίτερη τεχνικότητα και στυλ καθώς και ενάλλαγες στα solos μεταξύ του Μάριου και του Gus.
Τέλος το outro “Emblem Of The Night” το οποίο μοιάζει σαν μια κλασσική επικήδεια μουσική σύνθεση που δείχνει ξεκάθαρα το τέλος!!!!

Μια πολύ καλή δουλειά από το συγκρότημα γεμάτη επαγγελματισμό και μεράκι,αν και εγώ προσωπικά θα ήθελα στο συγκεκριμένο album λίγο πιο δυνατά τύμπανα και μπάσο.

(8.5/10)