"Woe to you, Oh Earth and Sea, for the Devil sends the beast with wrath, because he knows the time is short... Let him who hath understanding reckon the number of the beast for it is a human number, its number is Six hundred and sixty six."
Πρέπει να ήταν κάπου στο 1995 όταν ο μικρότερος αδερφός μου, έφερε μία κασέτα που του έδωσε ο ξάδερφος μας και μου λέει: “Άκουσε αυτό το κομμάτι ("Hallowed Be They Name"). Είναι καλύτερο από το Bohemian Rhapsody”. Βλέπετε τότε οι Queen ήταν το αγαπημένο μου συγκρότημα – και παραμένει ακόμα μία από τις μεγαλύτερες αγάπες μου – και το συγκεκριμένο κομμάτι ήταν σίγουρα ότι καλύτερο είχα ακούσει μέχρι τότε. Βάζω λοιπόν την κασέτα, που από τη μία μεριά έγραφε “Ozzy – No Rest For The Wicked” και στο τέλος της δεύτερης “Iron Maiden – The Number Of The Beast” και ψάχνω το κομμάτι που μου είπε ο αδερφός μου. Τότε ήταν λίγες οι αγγλικές μου γνώσεις και δεν καταλάβαινα τον τίτλο του τραγουδιού. Που να ήξερα ότι ήταν μία από τις καθημερινές φράσεις που λέγαμε στην προσευχή του σχολείου – “Αγιασθήτω το όνομα σου”; Ήταν η στιγμή που θα άλλαζε για πάντα την μετέπειτα μουσική μου πορεία.
Σαν σήμερα λοιπόν, συμπληρώνονται 30 χρόνια από την κυκλοφορία αυτού του τεράστιου δίσκου που έμελλε να επηρεάσει τόσους πολλούς και φυσικά να φέρει τους Iron Maiden στην κορυφή όπου ακόμα παραμένουν. Το Rockoverdose.gr αποφάσισε να σας παρουσιάσει κάποια πράγματα για τον δίσκο. Κάποια μπορεί να τα ξέρετε, κάποια όχι και κάποια άλλα να τα έχετε ξεχάσει. Όπως και να έχει όταν μιλάμε για το συγκεκριμένο δίσκο τα πάντα είναι ενδιαφέροντα.
Την Δευτέρα 22 Μαρτίου 1982, ο τρίτος studio δίσκος των Βρετανών και ο πρώτος που έφτασε στο #1 των UK Album Charts, εμφανίζεται στα ράφια των δισκοπωλείων και από την πρώτη στιγμή, προκάλεσε αίσθηση κυρίως λόγω του εξωφύλλου του. Σχεδιασμένο από τον Derek Riggs, απεικονίζει την mascot του συγκροτήματος Eddie, να ελέγχει τον Διάβολο σαν μία μαριονέτα και αυτός με τη σειρά του να ελέγχει ένα μικρότερο Eddie. Σύμφωνα με τον manager του συγκροτήματος, Rod Smallwood, η ιδέα πίσω από το εξώφυλλο ήταν “ποιος είναι πραγματικά ο κακός εδώ; Ποιος ελέγχει ποιον;” Αρχικά ήταν να χρησιμοποιηθεί στο single “Purgatory”, αλλά ο πανέξυπνος manager κατάλαβε ότι ένα τέτοιο σχέδιο ήταν πολύ καλό για να μπει σε κάποιο single και αποφάσισε να το κρατήσει για κάποιο επόμενο δίσκο. Όπως ήταν φυσικό, στην συντηρητική τότε Αγγλία προκάλεσε σάλο. Μη ξεχνάτε ότι στην εξουσία βρισκόταν η Σιδηρά Κυρία, Margaret Thatcher που δεν είχε ξεφύγει από το στόχαστρο της μπάντας, δύο χρόνια πριν, στο εξώφυλλο του single “Sanctuary”. Στις αντιδράσεις του κόσμου για το συγκρότημα και για το δίσκο θα επανέρθουμε όμως λίγο αργότερα.
Σε αυτό το δίσκο εμφανίζεται για πρώτη φορά ο Bruce Dickinson. Η αλλαγή του τραγουδιστή έδωσε τη δυνατότητα στον Harris, να αρχίσει να γράφει τραγούδια αρκετά διαφορετικά σε σχέση με τους δύο προηγούμενους δίσκους. Ο παραγωγός του δίσκου Martin Birch, είχε δηλώσει: “Απλά δεν πίστευα ότι ο Paul Di’Anno, μπορούσε να αναλάβει τα φωνητικά σε κάποιες από τις πολύπλοκες οδούς που ήξερα ότι ήθελε να βαδίσει ο Steve. Όταν ήρθε ο Bruce, άνοιξε νέες δυνατότητες για τον επόμενο δίσκο.”
Ο Dickinson λόγω νομικών προβλημάτων με το συμβόλαιο που είχε από το προηγούμενο συγκρότημα του Samson, δεν μπορούσε να εμφανίζεται στον δίσκο ως ένας από τους συνθέτες. Βέβαια ανεπίσημα βοήθησε πάρα πολύ, κυρίως στα “Children Of The Damned”, “The Prisoner” και “Run To The Hills”.
Το συγκρότημα είχε μόλις πέντε εβδομάδες για να ηχογραφήσει και να κάνει τη μίξη του δίσκου. Ο θρύλος λέει ότι κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων έγιναν πολλά περίεργα όπως το να αναβοσβήνουν φώτα από μόνα τους, καταστροφή μηχανημάτων και άλλα πολλά μικροπροβλήματα τα οποία κορυφώθηκαν όταν ο Birch ενεπλάκη σε αυτοκινητιστικό ατύχημα με ένα mini-bus που μετέφερε καλόγριες. Ο λογαριασμός για τις επισκευές ήταν 666 λίρες!
Η πρώτη επαφή του κόσμου με το νέο υλικό των Iron Maiden και με το νέο τραγουδιστή Bruce Dickinson, έγινε στις 12 Φεβρουαρίου 1982 με το single “Run To The Hills” (#7 UK Single Charts). Το κομμάτι αναφέρεται στις διαμάχες των Ευρωπαίων αποίκων και των Ινδιάνων τον καιρό της αποικιοκρατίας. Ο Steve Harris στη διήγηση του, προσπαθεί να παρουσιάσει μία ισορροπημένη άποψη της διαμάχης και από τη μεριά των αποίκων και από τη μεριά των αυτοχθόνων. Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι και οι ζωές και των δύο κινδυνεύουν. Στην δεύτερη πλευρά του το συγκρότημα αποφάσισε να βάλει το “Total Eclipse” αντί του “Gangland” δυστυχώς, το οποίο τελικά μπήκε στον δίσκο. Αργότερα ο Steve Harris θα δήλωνε ότι μετάνιωσε αυτή την επιλογή. “Διαλέξαμε το λάθος κομμάτι για την δεύτερη πλευρά. Νομίζω ότι αν βάζαμε το “Total Eclipse” στον δίσκο και στη θέση του “Gangland, θα ήταν πολύ καλύτερα.” Τελικά το τραγούδι προστέθηκε στην επανέκδοση του δίσκου το 1998. Στο εξώφυλλο, που είναι και αυτό του Derek Riggs, απεικονίζεται ο Eddie να πολεμάει με τον Διάβολο με ένα tomahawk, αναφορά στο “Run To The Hills”.
Ο δίσκος ξεκινάει αρκετά δυναμικά και γρήγορα με το κομμάτι “Invaders”. Ο Steve Harris έχει δηλώσει πως το κομμάτι δεν ήταν αρκετά καλό και ότι αν μπορούσαν θα το άλλαζαν με κάποιο άλλο αλλά δεν είχαν εκείνη τη στιγμή κάτι έτοιμο. Ο δίσκος έπρεπε να κυκλοφορήσει και δεν είχαν χρόνο να το αντικαταστήσουν. Παρ’ όλα αυτά όμως την δουλειά του την έκανε μια χαρά. Τα οπερατικά φωνητικά του Dickinson κάνουν την εμφάνιση τους και ήταν η αρχή για την πάρα πολύ επιτυχημένη συνεργασία με τον ηγέτη του συγκροτήματος, ο οποίος βάσισε πολλά πάνω στην φωνή του. Φυσικά εξέχον ρόλο έχει και το μπάσο που ξεχωρίζει ανάμεσα στα γρήγορα riffs και τον πολύ επιθετικό ήχο στα drums από τον Clive Burr. Στο τραγούδι περιγράφεται η επιδρομή των Vikings στην Αγγλία μέσα από τα μάτια ενός Άγγλου.
Ακολουθεί το τεράστιο “Children Of The Damned”. Οι όποιες αμφιβολίες υπήρχαν, αν υπήρχαν ακόμα, για τη φωνή του Dickinson, εδώ σίγουρα εξανεμίστηκαν. Η απόδοση του πιάνει κορυφή και μαζί του και το συγκρότημα. Το κομμάτι είναι αρκετά σκοτεινό (ειδικά η τελευταία στροφή) και γενικά το τραγούδι βρίθει συναισθημάτων. Οι στίχοι βασίζονται στις ταινίες “Village Of The Damned” (1960) και “Children Of The Damned” (1963), οι οποίες με τη σειρά τους βασίστηκαν στο βιβλίο “The Midwatch Cuckoos” (1957) του John Wyndham. Στην τελευταία του ραδιοφωνική εκπομπή στο BBC Radio 6, ο Dickinson, σε ένα αφιέρωμα που έκανε στον Ronnie James Dio, ανέφερε ότι το “Children Of The Damned”, είναι εμπνευσμένο από το “Children Of The Sea” των Black Sabbath.
Αμέσως μετά είναι το κομμάτι “The Prisoner” που είναι βασισμένο στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά της αγγλικής τηλεόρασης (1967-1968). Μάλιστα η εισαγωγή που ακούγεται στο κομμάτι είναι η ίδια που ακουγόταν και στη σειρά. Ο Rod Smallwood, έπρεπε να τηλεφωνήσει στον Patrick McGoohan (δημιουργό και πρωταγωνιστή της σειράς), για να πάρει την άδεια για να χρησιμοποιήσουν την εισαγωγή. Η απάντησε λέγεται ότι ήταν: “Πως είπατε το όνομα; Ένα rock συγκρότημα; Κάντε το.” Αμέσως μετά τους έκλεισε το τηλέφωνο. Αργότερα οι Maiden έγραψαν ακόμα ένα τραγούδι που είναι βασισμένο στη σειρά, το “Back To The Village” από το δίσκο “Powerslave” (1984).
Στο τέταρτο κομμάτι του δίσκου έχουμε την επιστροφή μιας παλιάς μας γνώριμης, της πόρνης Charlotte. Αυτή τη φορά ο πρωταγωνιστής βρίσκεται στο νούμερο 22 της Acacia Avenue όπου κατοικεί η Charlotte. Το τραγούδι περιγράφει τη σχέση του με την πόρνη, με την οποία φεύγει στο τέλος για το άγνωστο. Το κομμάτι τελειώνει και αφήνει την συνέχεια της ιστορίας στην φαντασία του ακροατή. Το μεγαλύτερο μέρος του κομματιού, το είχε γράψει αρκετά χρόνια νωρίτερα ο Adrian Smith για τους Urchin. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Harris θυμήθηκε ότι το είχε ακούσει σε μία συναυλία των Urchin σε ένα τοπικό μαγαζί και το άλλαξε λίγο για να μπει στον δίσκο.
Το επόμενο κομμάτι είναι ένα από τα πιο γνωστά του συγκροτήματος και αυτό που έχει προκαλέσει ίσως τις μεγαλύτερες αντιδράσεις από τους συντηρητικούς της εποχής σε Ευρώπη και Αμερική που αρκετές φορές έφτασαν στα άκρα, καίγοντας και σπάζοντας αντίτυπα του δίσκου. “The Number Of The Beast” ο τίτλος του συγκεκριμένου κομματιού που ήταν και το δεύτερο single του δίσκου και κυκλοφόρησε στις 26 Απριλίου 1982 με b’ side το “Remember Tomorrow” σε ζωντανή ηχογράφηση. Στο εξώφυλλο απεικονίζεται ο Eddie να κρατάει το κομμένο κεφάλι του Διαβόλου και είναι η συνέχεια από το εξώφυλλο του single “Run To The Hills” όπου εκεί Eddie και Διάβολος μονομαχούσαν.
Σύμφωνα με τον Steve Harris, το κομμάτι γράφτηκε μετά από έναν εφιάλτη που είχε, όταν είδε την ταινία “Damien: Omen II”. Έμπνευση πήρε και από το ποίημα του Robert Burns, “Tam o’Shanter” που γράφτηκε το 1790.
Όπως στο “The Prisoner”, έτσι και εδώ υπάρχει η πασίγνωστη σε όλους εισαγωγή η οποία είναι απευθείας μεταφορά από το βιβλίο της Αποκάλυψης του Ιωάννη. Σύμφωνα με τον Bruce Dickinson, το συγκρότημα αρχικά ζήτησε από τον ηθοποιό Vincent Price να διαβάσει την εισαγωγή αλλά ζήτησε το λιγότερο 25.000 λίρες για να το κάνει, ποσό αρκετά μεγάλο. Τελικά το συγκρότημα κατέληξε στον Barry Clayton, ο οποίος απεβίωσε πριν από λίγο καιρό στις 29 Δεκεμβρίου 2011.
Το τραγούδι είναι γνωστό για μία από τις πιο διάσημες τσιρίδες όλων των εποχών. Μία φωνή που πολλοί προσπάθησαν να μιμηθούν αλλά κανένας δεν τα κατάφερε. Ο Dickinson είχε δηλώσει ότι αυτή η φωνή ήταν αποτέλεσμα του εκνευρισμού που του προκάλεσε ο παραγωγός Martin Birch, λέγοντας του να τραγουδήσει την εισαγωγή ξανά και ξανά. Ο τραγουδιστής πίστευε ότι το έλεγε μια χαρά αλλά ο πολύπειρος παραγωγός είχε αντίθετη γνώμη.
Όπως αναφέραμε πιο πάνω ολόκληρος ο δίσκος αλλά πολύ περισσότερο το συγκεκριμένο κομμάτι, προκάλεσε πάρα πολλές αντιδράσεις από θρησκευτικές οργανώσεις, κατηγορώντας τους Iron Maiden ότι ήταν Σατανιστές. Μάλιστα δεν ήταν λίγες οι φορές που ομάδες τέτοιον ανθρώπων μαζεύονταν για διαμαρτυρία έξω από τις συναυλίες του συγκροτήματος κατά τη διάρκεια της περιοδείας “Beast On The Road” (1982), η οποία περιελάμβανε 180 συναυλίες. Βέβαια το μόνο που κατάφεραν ήταν ο δίσκος και το συγκρότημα να λάβουν ακόμα μεγαλύτερη δημοσιότητα. Ο Harris αργότερα θα δήλωνε: “Όλες αυτές οι κατηγορίες είναι τρελές καθώς είναι εντελώς αβάσιμες. Μάλλον όλοι αυτοί δεν είχαν διαβάσει τους στίχους και απλά ήθελαν να πιστεύουν όλες αυτές τις βλακείες ότι είμαστε Σατανιστές.”
Μάλιστα τόσο πολύ ήθελε το συγκρότημα να απαντήσει σε όλα αυτά, που στον επόμενο του δίσκο “Piece Of Mind” (1983), στην αρχή του κομματιού “Still Life” έβαλαν ένα μήνυμα από τον drummer Nicko McBrain, παιγμένο ανάποδα. Σύμφωνα με τον McBrain, το μήνυμα λέει “Don’t meddle wid t’ings yo don’t understand”, το οποίο απευθυνόταν σε όλους όσους τους κατηγορούσαν ότι λάτρευαν τον Σατανά. “Θεωρούσαμε ότι αν ο κόσμος είναι τόσο ηλίθιος ώστε να πιστεύει τέτοια πράγματα, τότε ας τους δώσουμε κάτι ακόμα πιο ηλίθιο για να ασχοληθούν.”
Αμέσως μετά βρίσκεται το “Run To The Hills” για το οποίο είπαμε λίγο παραπάνω.
Προτελευταίο κομμάτι είναι το “Gangland” που όπως αποδείχθηκε ήταν η λανθασμένη επιλογή. Είναι το μοναδικό κομμάτι στην ιστορία του συγκροτήματος στο οποίο συμμετείχε στιχουργικά ο Clive Burr. Το τραγούδι υστερεί εμφανέστατα σε σύγκριση με τα προηγούμενα του δίσκο αλλά ακόμα και εδώ ο Dickinson ξεχωρίζει με την απίστευτη φωνή του, όπως και το solo του Smith.
Τελευταίο κομμάτι του δίσκου είναι το “Hallowed Be Thy Name”. Σίγουρα το καλύτερο του δίσκου και για πολλούς το καλύτερο metal κομμάτι όλων των εποχών. Οι στίχοι του μιλάνε για έναν μελλοθάνατο ο οποίος αν και σε όλη του τη ζωή είχε τις αρχές και τα πιστεύω του, τώρα που σε λίγες ώρες θα οδηγηθεί στην κρεμάλα, αναθεωρεί.
Για τα τεχνικά του τραγουδιού ότι και να γράψουμε είναι λίγο. Σε όλους τους τομείς αγγίζει την τελειότητα χωρίς καμία υπερβολή. Με κίνδυνο να γίνω κουραστικός θα πω για ακόμα μία φορά ότι ο Dickinson είναι αξεπέραστος. Ειδικά ο τελευταίος στίχος της πρώτης στροφής νομίζω πως θα με στοιχειώνει για πάντα. Στο τραγούδι υπάρχουν 2 solo. Το πρώτο το παίζει ο Dave Murray. Από το 1982 μέχρι το 1988 το δεύτερο το έπαιζε ο Adrian Smith. Από το 1990 και μετά το παίζει ο Janick Gers. Από το 1982 και μετά το συγκρότημα δεν το έχει αφαιρέσει ποτέ από το setlist του, και είναι από τα κομμάτια που κρατάει για το encore σχεδόν πάντα.
Το “Hallowed Be Thy Name” είναι το κομμάτι που έχει διασκευαστεί τις πιο πολλές φορές από όλα τα κομμάτια των Iron Maiden. Μερικά από τα συγκροτήματα που το έχουν διασκευάσει είναι οι Iced Earth, Cradle Of Filth, Machine Head, Dream Theater και Solitude Aeturnus μεταξύ άλλων.
Γενικά μπορούμε να πούμε ότι ο δίσκος αυτός είναι σημαντικός όχι μόνο για τους Iron Maiden τους οποίος εδραίωσε στη metal σκηνή ως μία από τις μεγαλύτερες αλλά και για αναρίθμητους άλλους καλλιτέχνες που ξεκίνησαν το ταξίδι τους στο metal με αυτό το δίσκο. Μέχρι στιγμής έχει πουλήσει περίπου 14 εκατομμύρια αντίτυπα παγκωσμίως.
Tracklist:
· Invaders (Harris)
· Children Of The Damned (Harris)
· The Prisoner (Harris, Smith)
· 22 Acacia Avenue (Harris, Smith)
· The Number Of The Beast (Harris)
· Run To The Hills (Harris)
· Gangland (Burr, Smith)
· Hallowed Be Thy Name (Harris)
Προσωπικό:
· Bruce Dickinson – φωνητικά
· Dave Murray – κιθάρα
· Adrian Smith – κιθάρα
· Steve Harris – μπάσο
· Clive Burr – drums
· Martin Birch – παραγωγός
· Rod Smallwood – manager
· Derek Riggs – σχεδιασμός
· Ross Halfin – φωτογραφίες
· Denis O’Regan – φωτογραφίες
ARTEMIS Rock Band
Γιωργος Κωνσταντινου & Μπαντα 13
Κλειδί του Soul
ELISADEATH
Monkeystein - Rain flavor
FAN´S
Lucas Sideras Trio
