Nightfall στο Metal View: Η καλλιτεχνική δημιουργία έχει πολλά κοινά με την τεκνοποίηση

Πιονέροι στον ελληνικό ακραίο χώρο, οι Nightfall όποτε θέλουν να βγάλουν δίσκο, θα κάνουν σίγουρα χαμό, και ακόμα πιο σίγουρα θα έχει ένα ιδιαίτερο βάρος. Το ενδέκατο άλμπουμ τους, "Children Of Eve", αποτελεί highlight της καριέρας τους, με ένα ουσιαστικό νόημα, πίσω από τον τίτλο και τα κομμάτια του. Εμείς οι κολασμένοι στη Γη, ακούμε τα παιδιά της Εύας, κι ο μπροστάρης τους,  Ευθύμης Καραδήμας μιλάει για όλα στο Metal View.

-Θα ξεκινήσω λίγο ανορθόδοξα την κουβέντα. Είχα σκοπό να την ξεκινήσω λίγο διαφορετικά. Αλλά θα την ξεκινήσω έτσι με αφορμή (σσ: Η συνέντευξη έγινε την ημέρα που βουλευτής έσπασε "βλάσφημους" πίνακες στην Εθνική Πινακοθήκη). Ότι το άλμπουμ, έτσι όπως είναι δομημένο, με το concept και τον τίτλο που έχει, τα παιδιά της Ευας, ουσιαστικά, είναι όλοι όσοι εναντιώνονται στη θρησκευτική ή και κοινωνική επιβολή και τον καθωσπρεπισμό;

Κοιταξε να δεις. Το τι ιδέες διέπουνε τον κάθε άνθρωπο είναι καθαρά προσωπικό ζήτημα. Όταν όμως υπάρχει μια οργανωμένη προσπάθεια που θα πατήσει πάνω σε αυτές τις ιδέες και τα πιστεύω των ανθρώπων ή και τα ιερά και τα όσια, να τα πούμε έτσι, και τους εκμεταλλευτεί για ίδιον σκοπό, εκεί πλέον υπάρχει πρόβλημα. Θα πούνε κάποιοι: «Μα δεν υπάρχει θέμα που επηρεάζει η θρησκεία την καθημερινότητα». Ένα πολύ απλό παράδειγμα είναι η συζήτηση που γίνεται ακόμα στο δυτικό κόσμο, που είναι και ο πιο πολιτισμένος, μπορούμε να πούμε, πάνω στον πλανήτη αυτή τη στιγμή, για το θέμα της έκτρωσης. Κάτι τόσο απλό. Εμένα και σένα, επειδή είμαστε αρσενικά, μπορεί να μη μας ενδιαφέρει, διότι δεν είναι πιθανό να μας συμβεί αυτό, εκτός κι αν οι γυναίκες που είναι μαζί μας, υποθέτω, θέλουν να το κάνουν. Όπως και να είναι όμως, είναι αναφαίρετο δικαίωμα αυτού που έχει το σώμα — της γυναίκας δηλαδή — να πάρει μια απόφαση για το τι θα κάνει. Πώς μπορούμε εμείς, στο όνομα ποιων γραπτών; Κάποιων αρχαίων γραπτών, κάποιων γραπτών τα οποία δείχνανε τον δρόμο και τους κανόνες στις κοινωνίες προ χιλιάδων ετών; Θα δώσουνε απάντηση εν έτει 2025; Μα νομίζω έχουμε προχωρήσει πάρα πολύ. Αυτά είναι τα πράγματα τα οποία στηλιτεύουμε. Και όχι το τι θέλει να πιστέψει ο καθένας και πού πιστεύει ο καθένας. Αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμα, και το σέβομαι από τα βάθη της ψυχής μου.

-Και συν τοις άλλοις βλέπεις πως τα μεγάλα κεφάλια των θρησκειών έχουν κάνει την πίστη και τα ήθη μια ακραία μπίζνα. Συμφωνείς σε αυτό;

Συμφωνώ για τον λόγο του ότι όταν παίζεις με την πίστη του άλλου, παίζεις άτιμα. Γιατί ξέρεις την αδυναμία του, ξέρεις ότι η πίστη οδηγεί τις πράξεις του, οδηγεί — δεν έχει πλέον βούληση, ελεύθερη βούληση — αλλά υπάγεται στον δογματισμό της πίστης του. Έρχεσαι εσύ, προγραμματίζεις τον δογματισμό σύμφωνα με τα δικά σου, με τους δικούς σου στόχους, σαν οργανωμένη... σαν μια οργάνωση, σαν εταιρεία — να το πούμε κιόλας έτσι — και στέλνεις ανθρώπους στο όνομα κάποιου Θεού να επιτύχουν δικούς σου στόχους. Και οι άνθρωποι αυτοί ταλανίζονται, σκοτώνονται, τραυματίζονται, μένουν ψυχολογικά ανάπηροι και ούτω καθεξής. Αυτό είναι άτιμο. Είμαι ξεκάθαρος σε αυτό. Για να μην μπλέξουμε, δηλαδή, θέλω να σου πω ότι ένας άνθρωπος που πιστεύει, όπου και να πιστεύει, έχει τους δικούς του λόγους. Είναι δικαίωμά του. Οπότε δεν μπορώ εγώ, ούτε εσύ, να πάμε να του επιβάλλουμε κάτι. Κάνεις ό,τι θέλεις. Γιάννη, πιστεύεις ό,τι θέλεις. Αν όμως εγώ έρθω και πατήσω επιμελώς πάνω στα αδύναμα σημεία της πίστης σου και σε καθοδηγήσω προς έναν στόχο δικό μου, σε χειραγωγήσω με λίγα λόγια, κι εσύ νομίζεις ότι κάνεις κάτι για να ικανοποιήσεις τον Θεό στον οποίο πιστεύεις, αλλά εγώ ουσιαστικά εκμεταλλεύομαι αυτό το πράγμα για να πετύχω δικούς μου ανθρώπινους στόχους, κι εσύ νιώθεις ψυχολογικά ανάπηρος,  αυτό είναι άτιμο. 

-Κάτι ταιριαστό, μουσικά τουλάχιστον είναι αυτό που διάβασα στο Δελτίο Τύπου, ότι η πρώτη σου επιρροή, η βασική σου επιρροή, ήταν το Spiritual Healing των Death;

Το Spiritual Healing ήταν επιρροή που υπήρχε από τη στιγμή που το άκουσα, από τη στιγμή που κυκλοφόρησε αυτό το άλμπουμ. Οπότε δεν είναι κάτι που δυνάμωσε τώρα. Το χρησιμοποίησα στην ερώτηση του ανθρώπου που συνέταξε το δελτίο τύπου. Έδωσα την απάντηση ότι το να πλησιάζουμε μέσα από τον σκληρό ήχο κοινωνικά θέματα είναι κάτι που εγώ προσωπικά το είχα πρωτοδεί στο Spiritual Healing των Death, όπου μιλούσαν για κοινωνικά ζητήματα. Δηλαδή, πέρα από μυστικιστικά θέματα, πέρα από σκοτεινά θέματα, πέρα από «ταινίες μικρού μήκους» — ας το πούμε έτσι — που δημιουργούν οι πάντες στον ακραίο ήχο, ο Chuck, στο Spiritual Healing, κατέθεσε κάποια ερωτήματα κοινωνικής φύσεως. Αυτό είναι κάτι που το κάνουμε κι εμείς — το κάνω δηλαδή εγώ. Το έχω κάνει από τον πρώτο δίσκο, κι εγώ, που ήταν πολύ κοντά με το Spiritual Healing. Και είναι κάτι το οποίο χαίρομαι που το χρησιμοποιούμε ακόμα και τώρα, γιατί είναι πολύ πιο ιδιαίτερη η άποψη για κοινωνικά ζητήματα ενός ανθρώπου που έχει περπατήσει αρκετά χρόνια έξω, σε σχέση με την άποψη του ίδιου ανθρώπου όταν ήταν 25 χρόνια νεότερος.

-Και βλέπεις ότι, συν τοις άλλοις, δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα σε αυτά τα 25–30 χρόνια που έχουν περάσει από εκείνο το άλμπουμ. Βέβαια... Θέλω να μου πεις λίγο πώς ήταν ο νεαρός Ευθύμης όταν άκουσε το Spiritual Healing, και όλες αυτές οι εντυπώσεις και τα ερωτήματα που δημιουργήθηκαν μέσα του, που φαντάζομαι ότι ωρίμασαν και φτάσαμε τώρα στο σήμερα;

Είναι η πρώτη φορά που άκουσα τη φράση defensive personalities, το οποίο μου άνοιξε μια άλλη οπτική γωνία απέναντι στο τι είναι η ανθρώπινη φύση και πώς μπορείς να σταθείς σε ένα κοινωνικό σύνολο, όπου δεν είναι όλοι σαν κι εσένα. Το "Defensive Personalities" λοιπόν, μου άνοιξε τα μάτια. Όλο το Spiritual Healing, βέβαια, από το εξώφυλλό του, από τον τίτλο του, και στιχουργικά μου είχε κάνει πάρα πολύ μεγάλη εντύπωση. Γιατί τότε βλέπαμε μόνο από τηλεόραση αυτά τα αποσπάσματα που έχουν στην Αμερική έντονα με τους τηλευαγγελιστές, οι οποίοι βγαίνουν και λένε τα δικά τους και κάνουν donate από κάτω όλοι, είτε αυτοί που παρίστανται είτε αυτοί που τηλεφωνούν και δίνουν την κάρτα τους, με αποτέλεσμα να μαζεύουν πάρα πολλά χρήματα, να γίνονται ουσιαστικά εταιρείες και να εκμεταλλεύονται τα χρήματα μετά για δικούς τους λόγους. Δηλαδή, αυτό το πράγμα ήταν άγνωστο στο ευρύ κοινό στην Ελλάδα. Εγώ όμως το έμαθα, και φαντάζομαι και οι άλλοι που είχαν πάρει εκείνο τον δίσκο από τους Death. Δηλαδή ήταν πάρα πολύ ωραία η προσέγγιση του Chuck στιχουργικά και με είχε κερδίσει αυτό, θυμάμαι. Μου άνοιξε κάποιους ορίζοντες να σκεφτώ. Δηλαδή σκέφτομαι τώρα την απόσταση στιχουργικής ωριμότητας σε  δύο πράγματα που μ'αρέσουν, αν και λίγο ανόμοια... το Breaking the Law από Judas Priest με οποιοδήποτε κομμάτι από το Spiritual Healing των Death.

-Εσένα τώρα προσωπικά, σαν ώριμη σκέψη που έχει δημιουργηθεί μέσα σου κατά το πέρασμα των χρόνων, πόσο καιρό είχες στο μυαλό σου να κάνεις ένα άλμπουμ σαν το Children of Eve τώρα; Ήταν κάτι που είχες γενικά στο κεφάλι σου; Γιατί είσαι ένας άνθρωπος που, νομίζω, βαθύτατα είσαι σκεπτικιστής και σου αρέσει να θίγεις διάφορα κοινωνικά και προσωπικά ζητήματα...

Το άλμπουμ αυτό γεννήθηκε πριν από τρία χρόνια, στην περίοδο της πανδημίας. Περίμενα να δούμε τι θα γίνει όσο αφορά τις συναυλίες. Είχαμε την ατυχία να προγραμματιστεί και να επαναπρογραμματιστεί δύο φορές, και τελικά την τρίτη δόθηκε μια περιοδεία που είχε κανονιστεί, γιατί πολλά από τα μέρη στην Ευρώπη που θα παίζαμε δεν σκόπευαν να ανοίξουν. Ήταν μια περίοδος όπου οι ιδιοκτήτες έβλεπαν αν θα συνεχίσουν να παίρνουν επιδόματα από το κράτος ή αν θα πάρουν το ρίσκο να ανοίξουν και να προσλάβουν προσωπικό και να παίζουν μπάντες. Σιγά σιγά πάρθηκε η απόφαση ότι πρέπει να προχωρήσουμε στο επόμενο άλμπουμ, γιατί η αγορά παλιώνει το προηγούμενο. Ήταν πρακτικά ζητήματα που αντιμετώπισαν όλες οι μπάντες. Ήταν πιο σκληρό να κυκλοφορήσουμε το At Night We Pray το 2021, γιατί υπήρχαν πολλοί που ήθελαν να περιμένουν να τελειώσει η πανδημία. Εμείς το βγάλαμε όμως με το σκεπτικό ότι η τέχνη πρέπει να εξωτερικεύεται και να κατατίθεται για κάποιο λόγο, δεν μπορεί να κρατιέται στην άκρη. Είναι ένα προϊόν που περιμένεις να πάρει αξία για να το βγάλεις. Κάπως έτσι ξεκίνησε και το Children of Eve, και σιγά σιγά ξεκαθαρίστηκε η ιδέα του concept άλμπουμ με τον τρόπο που γνωρίζουμε εμείς, δηλαδή τα περισσότερα άλμπουμ να έχουν μια θεματολογία. Δεν υπήρχε όμως πρώιμη σκέψη για αυτό. Ξέρεις, αν δεν γεννιούνται και δεν κατατίθενται φρέσκα, δεν είναι καλό να κρατάς πράγματα μέσα σου πολύ καιρό — εκτός κι αν πιστεύεις ότι δεν έχει ολοκληρωθεί και συνεχίζεις, μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή για να το γεννήσεις. Η καλλιτεχνική δημιουργία έχει πολλά κοινά με την τεκνοποίηση. Δηλαδή εγκυμονείς, περνάς μέσα από διάφορες καταστάσεις, και αυτό που θα βγει από μέσα σου πρέπει να είναι έτοιμο να σταθεί στα πόδια του — άρα πρέπει να είναι φρέσκο.

-Νιώθω ότι είσαι πολύ ανήσυχο πνεύμα. Ακόμα και την περίοδο που οι Nightfall ήταν σε παύση, έκανες και τους SlayerKing, δηλαδή έκανες διάφορα πράγματα. Γενικότερα, πόσο ανήσυχο πνεύμα είσαι και πόσο σου αρέσει να δημιουργείς θεματικές ιστορίες με τις μουσικές σου;

Πάρα πολύ, πάρα πολύ. Αν με δει κάποιος στο δρόμο να περπατάω και παρατηρήσει το πρόσωπό μου, θα δει ότι κάνω γκριμάτσες γιατί παίρνω όργανα. Δηλαδή, εκείνη τη στιγμή ακούω μουσική που ουσιαστικά είναι φανταστική, δεν υπάρχει κάπου, είναι στο μυαλό μου. Και μπορεί να κουνάω και ελαφρά το κεφάλι μου, δηλαδή ζω για αυτό μέσα από αυτό.

-Γενικότερα, η θεματική του δίσκου είναι πολύ ιδιαίτερη και νομίζω πως έχει πάει αρκετά εσωτερικά, μιλώντας στην ψυχή του ακροατή. Έχεις ερεθίσματα από βιβλία ή φιλοσοφίες, όπως ο Νίτσε ή ο Καντ, που σε επηρέασαν και σου έδωσαν το ερέθισμα να μπεις στο mood για αυτό το άλμπουμ; Και γενικά πώς βλέπεις την επανάληψη ή τη στασιμότητα της Ιστορίας σε σχέση με το ανθρώπινο βίωμα;

Οι σκέψεις μου δεν είναι νέες, είναι αποτέλεσμα χρόνων σκέψης και μελέτης. Διαβάζω πολλά ιστορικά θέματα, κυρίως από τον 10ο αιώνα και μετά, το Βυζάντιο και πώς εξελίχθηκε η Ευρώπη. Με ενδιαφέρει πώς οι δομές και οι αρχές που δημιουργούνταν, όπως οι Σύνοδοι και η Ιερά Εξέταση, επιβλήθηκαν στον κόσμο, καταπιέζοντας γνώση και ελευθερία. Η Ιστορία πολλές φορές μοιάζει να επαναλαμβάνεται ή να είναι στάσιμη, με τους ανθρώπους να έχουν τα ίδια ερωτήματα και έννοιες σε κάθε εποχή, απλά επανερχόμενα με άλλο τρόπο. Κάθε άνθρωπος ζει τη δική του εμπειρία, που θεωρεί απόλυτη, αλλά όλοι αναζητούν να κατανοήσουν τον κόσμο και τον εαυτό τους μέσα σ’ αυτή τη σταθερή ροή. Η φιλοσοφία και η θρησκεία, από διάφορους αιώνες και πολιτισμούς, δείχνουν πως οι βασικές τεχνικές και ερωτήματα είναι κοινά, ανεξαρτήτως εποχής. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι το αν είσαι ευάλωτος και ανοιχτός εκείνη τη στιγμή, ώστε να μετατρέψεις αυτά τα ερεθίσματα σε βιωματικές εμπειρίες που σε διαμορφώνουν.

-Μετά την κυκλοφορία του At Night We Prey, νιώθετε σαν μπάντα πιο δραστήριοι δισκογραφικά και συναυλιακά; Νιώθεις ότι υπήρξε ένα μπουστάρισμα από το προηγούμενο άλμπουμ στο νέο;

Ναι, ο στόχος του At Night We Prey ήταν πολύ δυναμικός και καθοριστικός για εμάς. Σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, όπου ήμασταν κυρίως μια στούντιο μπάντα, μετά το At Night We Prey παίξαμε κάποιες συναυλίες, αλλά λόγω της πανδημίας η περιοδεία δεν έγινε όπως είχαμε σχεδιάσει. Παρ’ όλα αυτά, κάναμε βραζιλιάνικη περιοδεία και συμμετείχαμε σε μεγάλα φεστιβάλ όπως το Hellfest και το Eindhoven, όπου δοκιμάσαμε τη χημεία μας και αποδείξαμε ότι περνάμε υπέροχα μαζί. Πλέον είμαστε πιο δεμένοι, πιο ώριμοι και ξέρουμε τι θέλουμε και τι όχι από τη ζωή, κάτι που βγαίνει και στη σκηνή και κάνει τη διαφορά.

-Το Children of Eve έχει πιο άμεσο παίξιμο, με μικρότερες διάρκειες κομματιών και ζωντανή ατμόσφαιρα. Είναι κάτι που ίσως έλειπε από το Nightfall μέχρι σήμερα;

Δεν πιστεύω ότι έλειπε κάτι τέτοιο. Και σε προηγούμενα άλμπουμ είχαμε επικές συνθέσεις, όπως στο Athenian Echoes και το Cassiopeia, που είχαν έντονο επικό χαρακτήρα. Υπήρχαν και κομμάτια με μικρές διάρκειες αλλά μεγάλα ρεφρέν, όπως το Lesbian Show. Το επικό στοιχείο είναι πιο εύκολο στο άκουσμα από πιο σκοτεινές και τραχιές δομές. Στο νέο άλμπουμ όμως πήγαμε σε κάτι πιο σκληρό και συναυλιακό, με άγριο riffing και μεγάλα, επικά ρεφρέν, κάτι που προέκυψε όταν σκεφτόμουν τη θεματολογία και τη μουσική ταυτότητα του δίσκου. Η συνεργασία με τον Jacob Hansen έφερε ένα δυνατό κοντράστ μεταξύ σκληρού riffing και επικού ρεφρέν, και βοήθησε πολύ στη δομή των κομματιών αυτή η ένωση.

-Μιλώντας τώρα για το γενικό νόημα του δίσκου που έχει να κάνει με την θρησκεία, με το πώς η Ορθοδοξία έχει κάνει ό,τι έχει κάνει, θέλω να σε ρωτήσω, τι είναι η πίστη για εσένα και αν θεωρείς πως στην εποχή της απόλυτης πληροφορίας υπάρχει τελικά χώρος για πίστη;

Ναι, η πίστη είναι κάτι ιερό και κατά βάση προσωπικό, όπως είπα και στην αρχή, σέβομαι απόλυτα την πίστη του καθενός. Από εκεί και πέρα, ένας άνθρωπος ο οποίος νιώθει ότι πιστεύει κάπου, μπορεί να το κάνει για καθαρά διαφορετικούς λόγους από ό,τι μπορεί να νομίζουν εμείς. Εκεί πλέον το θέμα άπτεται της ψυχιατρικής, δηλαδή να δεις τι εξυπηρετεί και τι σου καλύπτει, τι δρόμο σου ανοίγει η πίστη σε κάτι το οποίο πρακτικά δεν υπάρχει, δεν είναι απτό, δεν το πιάνεις, είναι καθαρά μια σχέση εμπιστοσύνης προς κάτι το οποίο είναι άγνωστο. Αυτό είναι μεγάλη ανάταση για κάποιον, για το ανθρώπινο είναι τεράστια ανάταση, είναι ένα από τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που μας ξεχωρίζουν από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο. Δεν μπορεί κάποιος να δει και να πει επειδή εσύ πιστεύεις αυτό ή ο άνθρωπος πιστεύει κάτι άλλο, είστε γελοίοι, είστε το ένα, είστε το άλλο. Όχι. Τώρα η υπερπληροφόρηση που λες, είναι ένα πράγμα το οποίο αυτό άπτεται άλλων παραγόντων, δηλαδή έχει να κάνει με το πόσο αντέχει, πόση πληροφόρηση αντέχει τελικά αυτό το πράγμα που έχουμε μέσα στο κρανίο μας, ο εγκέφαλός μας να αναλύσει. Νομίζω ότι αυτό μπορεί να απαντήσει κάποιος ο οποίος, κάποιος νευροεπιστήμονες σ' αυτό. Δεν πιστεύω όμως ότι επηρεάζει το θέμα της πίστης. Αυτός που είναι αφιερωμένος στην πίστη του δεν επηρεάζεται από τρίτους, ας πούμε παράγοντες. Δεν επηρεάζεται όσον αφορά το ακλόνητο της πίστης. Από εκεί πέρα είπαμε ότι άμα υπάρχει οργανωμένη προσπάθεια, αυτόν τον άνθρωπο τον εκμεταλλεύονται για πλάκα, δυστυχώς.

-Κάτι που είδα πρόσφατα και μου έκανε πολύ θετική εντύπωση ήταν το "Metal Music Against Depression". Ξέροντας πως και ο ίδιος έχεις περάσει από το κομμάτι της κατάθληψης, θες να μας πεις λίγα λόγια για αυτό;

Το "At Night We Prey" ήταν ένα προσωπικό open up για τη μάχη μου με την κατάθλιψη και ήθελα να το μοιραστώ και να εμπνεύσω και άλλους που περνάνε το ίδιο με αυτό που πέρασα κι εγώ. Βγήκα μπροστά μαζί με τη μπάντα για αυτό, και σε πρώτη φάση έτσι ήρθαμε σε επαφή και με το European Alliance Against Depression. Είναι μια προσπάθεια να σπάσει το κοινωνικό στίγμα, τον φόβο της απόρριψης και την απομόνωση σε ανθρώπους οι οποίοι είναι μέσα στον μουσικό χώρο που κινούμαστε. Θέλουμε να καταθέσουμε μια εμπειρία σε ένα βίντεο και να τη μοιραζόμαστε. Υπάρχουμε εδώ. Η ψυχική υγεία και τα θέματά της είναι κάτι που υφίσταται, είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι και αν κάποιου δεν είναι στα καλύτερά της δε σημαίνει ότι είναι τρελός, ανώμαλος ή ψυχάκιας. Μπορεί κάποιες ώρες ή κάποιες μέρες να μην είναι καλή παρέα, αλλά είναι ένας άνθρωπος που πατά στα πόδια του δημιουργεί, έχει άποψη, έχει σοφία, έχει χιούμορ, έχει κατανόηση και προχωράει τη ζωή του. 

-Ποια είναι τα επόμενα πλάνα των Nightfall με την κυκλοφορία του "Children Of Eve";

Συναυλίες! Όσα χρόνια δεν κάναμε συναυλίες θα προσπαθήσουμε να τις κάνουμε τώρα. Πιστεύω πως αυτό το άλμπουμ θα ακουστεί περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο έχουμε βγάλει τα τελευταία χρόνια.

-Και τέλος, θεωρείς πως η απόφαση να μην παίζετε ζωντανά συχνά και να μην  περιοδεύετε στοίχησε στη φήμη των Nightfall;

Εννοείται, αν και ήταν γνωστό εξ αρχής βέβαια. δεν ήταν κάτι που είδα στην πορεία, το γνώριζα. Στην αρχή δεν υπήρχε πρόβλημα, γιατί και οι νέότερες γενιές έτυχε να έχουν δει από μια συναυλία Nightfall. Εδώ και 7-8 χρόνια βέβαια συνειδητοποιήσαμε πως οι πιο μικροί δεν είχαν εικόνα τους Nightfall ζωντανά. Κάποια στιγμή το ένιωσα αυτό και το κράτησα στα υπόψιν. Αφότου βγάλαμε το "At Night We Prey" βρήκαμε έναν πραγματικό λόγο να παίξουμε, κι έτσι θέλουμε να συνεχίσουμε και τώρα, να η ευκαιρία που λένε!.

Γιάννης Χαρτζανιώτης