Η Sylvaine έχει φτιάξει έναν δικό της αιθέριο κόσμο μέσα από τη μουσική της, που πολλές φορές μας βυθίζει στο σκότος. Το "Nova" που κυκλοφόρησε πέρσι έγινε αφορμή για μεγαλύτερη συζήτηση και ενδιαφέρον, τόσο μέσα από τα νοήματά του, όσο και για τις ποικίλες εκφράσεις του. Για όλα αυτά το Metal View μίλησε με τη Νορβηγίδα post black metaller πολυοργανίστρια, σε μια κατάθεση ψυχής, λίγες στιγμές πριν την εμφάνισή της στην Αθήνα στις αρχές του προηγούμενου μήνα.
-Αρχικά ποιες οι εμπειρίες και οι εντυπώσεις έναν χρόνο μετά την κυκλοφορία του "Nova";
Μέσα σε έναν χρόνο συνέβησαν τόσα πολλά, χαχα. Η ανταπόκριση του δίσκου ήταν πολύ θετική και ζεστή, πήγαμε σε πολλά μέρη, και ίσως ήταν η μεγαλύτερη περιοδεία που έχω κάνει μέχρι στιγμής, ενώ το σημαντικότερο είναι πως είδα μια πολύ δυνατή σύνδεση μεταξύ των ακροατών και του δίσκου. Είναι κάτι που κάθε καλλιτέχνη θα έκανε υπερήφανο.
-Πρόσφατα προτάθηκες για τα Νορβηγικά Grammy, ποια τα συναισθήματά σου με αυτή την υποψηφιότητα;
Κυρίως περηφάνια εκτός από χαρά. Το να εκπροσωπείς το metal στα κορυφαία βραβεία της χώρας σου, και μάλιστα ως η μοναδική γυναίκα, είναι από τη μία παράξενο και από την άλλη υπέροχο. Είναι η δεύτερη φορά που έχω υποψηφιότητα, και να σου πω την αλήθεια είτε νικήσεις είτε είσαι απλά υποψήφιος, η τιμή ειναι μεγάλη.
-Έχεις αγαπημένους καλλιτέχνες που ήταν μαζί υποψήφιοι;
Η Aurora είναι μία από αυτούς, που μου αρέσει πολύ, έχει κάτι πολύ αυθεντικό και αιθέριο στη μουσική της. Την είχα δει πέρσι σε ένα φεστιβάλ στο Όσλο και ήταν μαγευτική, προσωπικά θεωρώ πως είναι καλύτερη στο live σε σχέση με το στούντιο. Από εκεί και πέρα στο Metal είναι οι Kampfar που όλοι τους οι δίσκοι είναι πάντα υποψήφιοι. (σσ: μετά από παρότρυνση) Kαι οι Madrugada υπέροχοι, από τα καλύτερα συγκροτήματα και επέστρεψαν με ένα πολύ όμορφο άλμπουμ. Από εκεί και πέρα υπάρχουν κι άλλοι καλλιτέχνες και από την jazz ή την pop που μου αρέσουν αλλά δεν είμαι τόσο δεμένη μαζί τους.
-Όσον αφορά το "Nova" το είδες σαν μια ανανέωση ή σαν μετάβαση για εσένα;
Κυρίως σαν μετάβαση ναι, για αυτό και ο τίτλος. Ένιωσα πως με αυτό το άλμπουμ κάτι πέθανε και κάτι νέο γεννήθηκε.
-Βλέπω μέσα στο άλμπουμ πολλές ανησυχίες και σκέψεις. Υπήρξε σαν επιρροή κάτι υπαρξιακό ή μια προσωπική σου εμπειρία;
Απόλυτα! Η μουσική μου είναι σαν το προσωπικό μου ημερολόγιο, χαχα. Λόγω της μετάβασης που ένιωσα, το προσωπικό επίπεδο μπήκε λίγο περισσότερο από το συνηθισμένο, μαζί με τον πνευματισμό και τον υπαρξισμό που έχω συνήθως. Πάντα θέλω να βάζω το προσωπικό μου κομμάτι μέσα, κυρίως γιατί είναι ο δικός μου τρόπος να λύσω πράγματα που με άλλον τρόπο ενδεχομένως να μη μπορούσα. Σίγουρα είναι ένα άλμπουμ πολύ βαθύ.
-Το Νορβηγικό περιβάλλον, με βάση όσα μου λες, πιστεύεις βοήθησε σε αυτό;
Θα ήταν ψέμα αν έλεγα όχι. Είμαι σε ένα σημείο πολύ κοντά στη φύση, οπότε βοηθάει και τον πνευματισμό μου και τη σκέψη και να με κάνει να ξεφύγω. Είναι η αναζήτηση σε αυτή την άγρια ομορφιά που με κάνει να νιώθω πως με επηρεάζει ή με βοηθάει στην έμπνευση. Σίγουρα πολλοί αντλούν όλη την έμπνευση από εκεί. Για εμένα παίζει σημαντικό ρόλο μεταξύ άλλων.
-Η περίοδος του covid σε επηρέασε στο αποτέλεσμα του δίσκου;
Ναι, αν και υπάρχει μια πληθώρα στοιχείων και επιρροών, επειδή έχει να κάνει με σημαντικά κομμάτια που με επηρέασαν εμπειρικά, ο covid έβαλε μέσα το στοιχείο της μοναξιάς και της απώλειας. Η απομόνωση σε κάνει πιο δυνατό, και εδώ εξωτερίκευσα όσα με απασχολούσαν σε αυτό το κλίμα. Ήταν πολλοί οι παράγοντες που "δημιούργησαν" το "Nova" και σίγουρα η πανδημία μας έβαλε σε μια άλλη καθημερινότητα.
-Με το "Nova" ανοίγονται πολλοί ορίζοντες και ηχοτόπια. Νιώθεις πώς κάπως οι δίσκοι σου συνδέονται μεταξύ τους, ή ο ένας αποτελεί μια φυσική συνέχεια του άλλου;
Δε νομίζω πως υπάρχουν κανόνες στο πως δημιουργώ μουσική, αλλά σίγουρα κάθε δίσκος είναι ένα άλλο κεφάλαιο με νέες σελίδες. Έτσι το βλέπω εγώ, σαν μάρτυρας των εμπειριών μου, ότι υπάρχουν διαφορές. Κάθε δίσκος σηματοδοτεί και κάτι άλλο, παρόλα αυτά βλέπω κοινά μεταξύ του "Nova" με το "Atoms Alligned Coming Undone". Aπό εκεί και πέρα το "Nova" από μόνο του διαφέρει σε σχέση με όταν ξεκίνησα να το γράφω το 2019, ή το 2020 και το 2021.
-Η μουσική σου πάντα, από εκεί που είναι απαλή και αιθέρια καταλήγει ακραία και άγρια. Είναι δύσκολος αυτός ο συνδυασμός ή είναι ένα μέρος της ψυχής σου;
Νομίζω πως είναι μέρος αυτού που είμαι. Δεν προσπάθησα ποτέ να πιέσω καταστάσεις, είναι περισσότερο η εξωτερίκευση συναισθημάτων και η εναρμόνιση των αντιθέτων. Μου αρέσει να ενώνω δυνάμεις, κι έτσι είναι και η ζωή, η ισορροπία μεταξύ διαφορετικών πραγμάτων. άλλωστε ούτε τα συναισθήματα μας είναι ίδια, όχι πως είμαι επιθετικός άνθρωπος, χαχα, αλλά είναι όλη αυτή η εσωτερική έκρηξη. Ξέρεις στην καθημερινή σου ζωή μπορεί να είσαι πιο σταθερός, οπότε όλα όσα έχεις κρυμμένα να βγαίνουν στη μουσική σου.
-Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε το post black metal να έχει τρομερή αίγλη και αποδοχή. Που πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό;
Και στο metal και στη μουσική γενικότερα, ο κόσμος θέλει να ακούσει κάτι νέο και κάτι πρωτότυπο. Τα τελευταία χρόνια μπλέκονται είδη μεταξύ τους, γίνεται κάτι νέο και βλέπεις κόσμο να ψάχνει κι άλλες μουσικές μέσα από αυτό. Νομίζω και στο μέλλον θα συνεχίσει να υπάρχει αυτό το fusion στοιχείο, κι αυτός ο πειραματισμός που συμβαίνει τώρα στο metal να θεωρείται νορμάλ. Η πληροφορία μας κάνει πιο ανοιχτόμυαλους, βρίσκουμε διαφορετικά πράγματα που ταιριάζουν με τα γούστα μας και βλέπεις και μεταλάδες να ασχολούνται με την jazz πχ. Eπίσης στη Νορβηγία αγαπάμε πολύ το folk στοιχείο, οπότε βλέπεις πάλι κόσμο να ασχολείται με τους Wardruna ή τους Heilung για παράδειγμα. Ο καιρός αλλάζει και η μουσική σκηνή αναπτύσσεται.
-Παρόλα αυτά το black metal στοιχείο σου, μου θυμίζει τους πρώιμους Ulver, τους Burzum, τους Enslaved. Είσαι fan αυτών των ήχων;
Αν είσαι μουσικός σίγουρα θα επηρεαστείς από πράγματα που ακούς. Το κλασικό Νορβηγικό black metal των 90s έχει μια πολύ cool αισθητική που αγαπώ, που μπορεί να είναι άγριο, ωμό και μελωδικό ταυτόχρονα. Η αγαπημένη μου black metal μπάντα είναι οι Emperor και οι πρώιμοι Ulver που ανέφερες, οπότε νιώθεις αυτό το αίσθημα το πνιγερό που τρέχεις στο δάσος. Επίσης όλη αυτή η αγάπη μου για τη φύση ταιριάζει με το black metal έστω και ασυναίσθητα, χωρίς να θέλω να μοιάσω απαραίτητα στους Enslaved χαχα. Γενικά αγαπώ όλα τα συναισθήματα που κρύβει από πίσω αυτός ο ήχος, αν και τον ανακάλυψα αρκετά αργά, πλέον με ακολουθεί στη ζωή μου.
Ακούω Aurora πολύ, ακούω ατμοσφαιρικά instrumental άλμπουμς, λίγο gothic μουσική, γυρνάω στα κλασικά μου αγαπημένα όπως τους Type O Negative, αλλά και αρκετό Ισλανδικό black metal που έχω κολλήσει τελευταία, όπως τους Audn.
-Έχεις σκεφτεί να αλλάξεις κατευθύνσεις στη μουσική σου;
Θα μπορούσα να κάνω k-pop, χαχα, όχι πλάκα κάνω. Πλάκα πλάκα είχαμε μια παρόμοια κουβέντα με τα υπόλοιπα παιδιά στη μπάντα και η αλήθεια είναι πως θα μου άρεσε κάτι σκοτεινό σε soundtrack ταινίας ή game. Πέρα από αυτά τα όνειρα όμως, θα ήθελα να πειραματίσω τον ήχο μου με περισσότερο πιάνο, ή με ambient ήχους, αλλά πρώτα να τελειώσουν τα moshpits χαχα. Σημασία έχει η μουσική σου να εξυψώνει το συναίσθημα.
-Τέλος, το μέλλον των Sylvaine πως το βλέπεις;
Δύσκολη ερώτηση, γιατί θέλω να απολαμβάνω το παρόν και όσα μου δίνει. Το μέλλον δε ξέρεις πως τα φέρνει, αλλά σίγουρα θέλω να εξελιχθώ και να συνεχίσω να γράφω μουσική. Όσον αφορά το άμεσο μέλλον, έχουμε ακόμα μερικές εμφανίσεις σε φεστιβάλ στην Πολωνία, τη Γερμανία, τη Γαλλία και τη Νορβηγία. Κυρίως θέλω να κάνω μουσική όσα με εκφράζουν και να ταξιδεύω με τους φίλους μου.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου