Η metal σκηνή της Φιλανδίας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εκτός από ιστορική, και αξιοζήλευτη με πληθώρα ειδών και συγκροτημάτων, που σκάνε συνεχώς σαν άνθη μέσα στα αγκάθια του κόσμου. Μια παρομοίωση που σίγουρα θα λάτρευαν και οι νεοσύστατοι Monachopsis Art, που ξεφεύγουν από τα όρια ενός underground suergroup του ακραίου χώρου, αλλά δείχνουν ως μια ξεχωριστή οντότητα το σκοτεινό, πλην ατμοσφαιρικό μονοπάτι του πόνου. Οι black metallers κυκλοφόρησαν πρόσφατα το ντεμπούτο τους, "An Empty Existence", και το Metal View με βασική συνομιλήτρια την τραγουδίστρια Natalie Koskinen (Shape Of Despair, The Abbey) αλλά και τον κιθαρίστα Jesse Heikkinen (The Abbey), βυθίστηκε στον κόσμο τους.
-Καταρχάς, πώς αποφασίσατε να δημιουργήσετε τους Monachopsis Art;
Νatalie: Η ιδέα ήρθε από τον Jesse την περασμένη άνοιξη, αφού περάσαμε ένα βράδυ μαζί πίνοντας μπύρα. Το black metal ήταν πάντα πολύ κοντά στην καρδιά μου και αν εξαιρέσεις την μπάντα μου στο γυμνάσιο, το πρώτο πραγματικό συγκρότημα στο οποίο έπαιζα πλήκτρα ήταν black metal. Μάλλον ήταν το 1998 τότε. Σκεφτόμουν εδώ και πολύ καιρό ότι θα μπορούσα να επιστρέψω σε αυτό το είδος, αλλά ο καιρός προχωρούσε και αφοσιώθηκα στους Shape Of Despair και σε projects που έτυχε να συμπίπτουν με ορισμένες καταστάσεις της ζωής μου εκείνη την εποχή. Οπότε δεν σκέφτηκα πολύ την πρόταση του Jesse. Και εδώ είμαστε ένα χρόνο μετά.
-Καθώς συνεργάζεστε ξανά εδώ με τον Jesse, πιστεύετε ότι η μπάντα έρχεται ως μια διαφορετική, πιο ακραία προσέγγιση του The Abbey;
Ν: Οι Monachopsis Art δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τους The Abbey. Αυτή είναι μια εντελώς διαφορετική μορφή τέχνης.
-Το όνομα των Monachopsis Art, είναι σαν μια συνολική αντανάκλαση της μουσικής σας;
Ν: Ακριβώς. Όταν ήρθε η στιγμή να σκεφτούμε ένα όνομα για το συγκρότημα μας, είχαμε μερικές προτάσεις. Κανένας τους όμως δεν ένιωθε βέβαιος για κάτι. Κάτι έλειπε. Πέρασα αρκετές άγρυπνες νύχτες στο κρεβάτι, γυρίζοντας και γυρίζοντας και σκεφτόμουν ένα κατάλληλο όνομα για εμάς. Μέχρι που βρήκα την απάντηση στον εαυτό μου. Το Monachopsis είναι μια εντελώς νέα λέξη και σημαίνει η αίσθηση του αουτσάιντερ. Η αίσθηση ότι δεν ανήκεις σε αυτό το μέρος, τον κόσμο, τη στιγμή. Τα κομμάτια μπήκαν στη θέση τους, αυτό ήταν. Ευτυχώς, ο Jesse και ο Artte συμφώνησαν.
-Τι είδους θέματα εκφράζετε μέσω της μουσικής ας; Μπορώ να δω πολλές υπαρξιακές και καταθλιπτικές σκέψεις...
Ν: Όταν ο Jesse άρχισε να συνθέτει αυτό το άλμπουμ, ήταν πολύ ανήσυχος. Κατά κάποιο τρόπο, αυτή η διαδικασία ήταν ένας τρόπος για να ανακουφίσει το άγχος για εκείνον. Οπότε μπορείς πραγματικά να πεις ότι το συγκρότημα γεννήθηκε από άγχος και εσωτερικό πόνο. Όταν άρχισα να γράφω τους στίχους, ήταν ξεκάθαρο από την αρχή ότι κάποια από τα τραγούδια θα αφορούν τον πόλεμο στην Ουκρανία. Έχω επισκεφθεί τα σύνορα με την Ουκρανία τρεις φορές και έφερα ανθρώπους σε εμάς με ασφάλεια από τον πόλεμο και πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους ήθελαν να μιλήσουν για αυτό που πέρασαν, κάτι που είναι φυσικά πολύ τραυματικό. Με βάση αυτές τις ιστορίες γεννήθηκαν το «River of Blood» και το «Seeds». Τα υπόλοιπα τραγούδια μιλούν για το ατελείωτο μονοπάτι για να βρούμε μια διέξοδο από την εσωτερική ταλαιπωρία και το κακό και το άσκοπο της ανθρωπότητας.
-Έχετε εμπνευστεί από προσωπικές σκέψεις και αναζητήσεις ή είχατε ανοιχτές σκέψεις;
Ν: Μερικοί από τους στίχους μου είναι πολύ προσωπικοί. Όπως πολλοί άλλοι δημιουργικοί άνθρωποι, υποφέρω κι εγώ από άγχος και κατάθλιψη. Συχνά αναρωτιέμαι γιατί θα μπορούσε να συμβαίνει αυτό, και νομίζω ότι οφείλεται εν μέρει στο ότι για να δημιουργήσεις κάτι, απλά πρέπει να έχεις μια συγκεκριμένη ικανότητα να αισθάνεσαι τα πράγματα πολύ πιο δυνατά από άλλους. Είναι ευλογία και κατάρα. Ωστόσο, εμπνέομαι και από όλα τα άλλα. Σχετικά με εσάς, εμένα και τα πράγματα γύρω μας. Συχνά είναι δύσκολο να εξηγήσω, ακόμη και στον εαυτό μου, γιατί ορισμένα πράγματα με προκαλούν τόσο πολύ που πρέπει να γράψω γι' αυτό.
-Επίσης μπορώ να δω πολλές επιρροές από το δεύτερο κύμα του black metal και πολλά ατμοσφαιρικά και σκοτεινά ροκ στοιχεία. Θέλατε να κάνετε μικρές πειραματικές πινελιές με τη μουσική σας;
Jesse: Όταν άρχισα να δημιουργώ αυτά τα κομμάτια, ήθελα ο ήχος να είναι πραγματικά ακατέργαστος και όχι υπερβολικά παραγόμενος. Οι πρώτες εκδόσεις ηχογραφήθηκαν με την κιθάρα και το μπάσο κατευθείαν στον υπολογιστή μέσω ενός fuzz πεταλιού. Τα ντραμς έγιναν με ένα παλιό Casio συνθ. Έκανα επίσης κάποια πειράματα με ένα τετρακάναλο κασετόφωνο, και σίγουρα όλα αυτά ήταν ήδη πολύ ωμά κι ακατέργαστα… Αλλά ναι, οι κύριες επιρροές μου προήλθαν από το δεύτερο κύμα black metal, χωρίς αμφιβολία.
-Πιστεύεις ότι υπάρχει εξέλιξη στον ήχο του black metal στις μέρες μας;
Ν: Σίγουρα είναι! Αλλά έτσι πάει, οι καιροί είναι διαφορετικοί Τα πάντα αλλάζουν. Φυσικά, επηρεάζει και τη μουσική. Και δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό, εννοείται. Από τη στιγμή που εγώ η ίδια ανακάλυψα αυτό το στυλ στα 90s, φυσικά το στυλ και ο ήχος εκείνης της εποχής είναι πολύ κοντά στην καρδιά μου. Έχω μεταξύ άλλων παρατηρήσει ότι έχουν εμφανιστεί κάποιες νέες μπάντες με σαφείς επιρροές από τα 90s.
-Μπορείτε να δείτε κάποιες ομοιότητες με τις άλλες μπάντες σας;
Ν: Όχι πραγματικά. Δεν έχουμε θέσει κανένα όριο για εμάς που πρέπει να ακολουθήσουμε κάποιους κανόνες. Η μουσική που γράφουμε είναι η μουσική που μας αρέσει. Αν και κάποιος άλλος ενθουσιαστεί με την τέχνη μας, αυτό είναι μπόνους. Κάποιοι μας έχουν συγκρίνει ακόμη και με τους Thy Serpent, εγώ η ίδια δεν βρίσκω τέτοιες ομοιότητες. Φυσικά το εκλαμβάνω ως κομπλιμέντο γιατί οι TS είναι ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα.
-Υπάρχουν σχέδια για ζωντανές εμφανίσεις;
Ν: Απολύτως! Μέχρι στιγμής δεν έχουμε αναζητήσει ενεργά για κάποια συναυλία, αλλά είμαστε πολύ ανοιχτοί ως προς αυτό.
-Σας ευχαριστώ για αυτή τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σας…
Ν: Ευχαριστώ για τη συνέντευξη! Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους τους υποστηρικτές μας, είναι πραγματικά εκπληκτικό που τόσοι πολλοί άνθρωποι ανακάλυψαν τη μουσική μας και περισσότεροι ακροατές έρχονται καθημερινά! Εάν θέλετε να μας υποστηρίξετε, το merch μας είναι διαθέσιμο για αγορά εδώ: https://monachopsisart.bandcamp.com/album/an-empty-existence
Γιάννης Χαρτζανιωτης
ENGLISH VERSION
-First of all, how did you decide to form Monachopsis Art?
Natalie: The idea came from Jesse last spring, after we spent an evening together drinking beer. Black metal has always been very close to my heart and if you don't count my band in high school, the first real band I played keyboards in was black metal. I guess it was 1998 then. I've been thinking for a long time that I could return to this genre, but time had just moved on and I've devoted myself to Shape Of Despair and projects that happened to coincide with certain life situations at that time. So I didn't think very long about Jesse's proposal. And here we are a year later.
-As you collaborate here with Jesse again, do you believe that it comes as a different, more extreme approach of The Abbey?
N: Monachopsis Art has absolutely nothing to do with The Abbey. This is totally different form of art.
-The name of Monachopsis Art, is like a total reflection of your music?
N: Indeed. When the time was perfect to think of a name for our band, we had a few suggestions. But none of them felt right. Something was missing. I spent several sleepless nights in bed tossing and turning and thinking about a suitable name for us. Until I found the answer in myself. Monachopsis is a completely new word and means the feeling of being an outsider. The feeling of not belonging to this place, world, moment. The pieces fell into place, that was it. Fortunately, Jesse and Artte agreed.
-What kind of topics do you express via your music? I can see many existential and depressive thoughts...
N: When Jesse started composing this album, he was very anxious. In a way, this process was one way to relieve anxiety for him. So you can really say that the band was born out of anxiety and inner pain. When I started writing the lyrics, it was clear from the beginning that some of the songs will be about the war in Ukraine. I have visited Ukrainian border three times and brought people to safety from the war and many of those people wanted to talk about what they been going through, which is of course very traumatic. Based on these stories, "River of Blood" and "Seeds" were born. The rest of the songs tell about the endless path to find a way out of inner suffering and the evil and aimlessness of humanity.
-Have you been inspired by personal thoughts and quests or did you have an open view?
N: Some of my texts are very personal. Like many other creative people, I also suffer from anxiety and depression. I've often wondered why this could be, and I think it's partly because in order to create something, you simply have to have a certain ability to sense things much more strongly than others. It's a bless and a curse. However, I take my inspiration from everything else as well. About you, me and the things around us. It's often hard to explain, even to myself, why certain things trigger me so much that I have to write about it.
-Also I can see many influences from the second wave of black metal, and many atmospheric and dark rock elements. Did you want to do small experimental touches with your music?
Jesse: When I started creating these pieces, I wanted the sound to be really raw and not overly produced. The first versions were recorded with the guitar and bass straight to the computer through a fuzz pedal. The drums were done with an old Casio keyboard. I also did some experiments with my 4-track cassette recorder, but all that was already too raw… But yeah, my main influences came from the second wave black metal, no doubt about it.
-Do you believe that there is evolution in the black metal sound nowadays?
N: It definitely is! But that's how it goes, times are different. Of course, it also affects the music. And there's nothing wrong with that, of course. Since I myself discovered this style in the 90s, of course the style and sound of that time is very close to my heart. I have noticed that some new bands with clear influences from the 90s have appeared.
-Can you see any similarities with your other bands?
N: Not really. We have not set any boundaries for us that we should follow some rules. The music we are writing is the music that we like. If someone else also gets excited about our art, that's a bonus. Some have even compared us to the Thy Serpent, I myself do not find such similarities. Of course I take that as a compliment because TS is one of my favorite bands.
-Are there any plans for live shows?
N: Absolutely! So far we haven't been actively looking for the possible shows, but we are very open about it.
-Thank you for this interview, the last words are yours…
N: Thank you for the interview! We would like to thank all our supporters, It's really amazing that so many people have discovered our music and more listeners are coming every day! If you want to support us, our merchandise is available for purchase here : https://monachopsisart.bandcamp.com/album/an-empty-existence
John Hartzaniotis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου