Οι How We End είναι μια αναπάντεχη σύμπραξη, που ήρθε να μας δείξει την ένωση στοιχείων και υφών στο ευρύτερο φάσμα του heavy metal. Λίγο διάστημα πριν την επίσημη κυκλοφορία του πρώτου τους single και μέχρι να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους, το Metal View μίλησε με την κιθαρίστρια τους, Jen Majura, κάποιους μήνες μετά την αποχώρηση της από τους Evanescence. Μαζί με νυν και πρώην μέλη των Nervosa, Primal Fear και Amaranthe μεταξύ άλλων, θα δείξουν τη δική τους οπτική στο crossover metal. Μέχρι τότε, ας μάθουμε λίγα λογια για αυτούς όμως.
-Καταρχάς πόσο πολυάσχολη ήταν αυτή η περίοδος με τη δημιουργία των How We End;
Να σου πω την αλήθεια, πρώτα πέρασα μια πολύ δύσκολη φάση. Έπειτα από όσα συνέβησαν με τους Evanescence με έκαναν να αναρωτιέμαι αν θέλω να ασχοληθώ ξανά με τη μουσική. Ένιωσα πως έχασα την έμπνευση, την όρεξη και τη δημιουργικότητά μου. Σκέφτηκα να πιάσω μια κανονική δουλειά, να γυρίζω μετά σπίτι, να παίζω λίγο μουσική για την πλάκα μου, και μέχρι εκεί. Έπρεπε ουσιαστικά να με "ξυπνήσει" ένας φίλος και να με βάλει στη διαδικασία να δω τα πράγματα πιο καθαρά. Τώρα περνάμε ουσιαστικά την καλή φάση των How We End, χαχα, οπότε τώρα βλέπουμε και πιο καθαρά.
-Σε ανανέωσε η διαδικασία αυτή;
Το οφείλω στον Tom Naumann αυτό. Αυτός με πήρε τηλέφωνο να με ρωτήσει αν θα ενδιαφερόμουν να είμαι μαζί τους στις κιθάρες για τη νέα του μπάντα, και εγώ να του λέω ότι θα δούμε, ας ψάξει αλλού κτλ. Εν τέλει αυτός με έσωσε και μου είπε πιο μετά όταν τον ρώτησα πως πάει η μπάντα, ότι ακόμα ψάχνουν θέση για την κιθάρα χαχα. Λίγο πιο πριν έλεγα πως όλα καταστράφηκαν, και δε νιώθω ξανά ικανή να ασχοληθώ με τη μουσική κτλ. Όποτε το λέω αυτό, μετά θα έρθει κάποιος να μου πει: "Ε, θες να έρθεις στη μπάντα"; Χαχα. Λειτουργεί κάπως σαν ξόρκι εν τέλει. Πιστεύω στη μοίρα, οπότε νομίζω πως τώρα μου γυρνάει ξανά, οπότε είπα "πάμε, ναι"!
-Η δημιουργία της μπάντας παρόλα αυτά πώς προέκυψε;
Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που θα μπορούσε να σου πει για αυτό, μιας και μπήκα στη μπάντα με το περισσότερο υλικό να έχει γραφτεί ήδη. Μάλλον ήδη κάποιοι από τα παιδιά ήθελαν να δοκιμάσουν κάτι νέο και έγινε αυτή τη διαδικασία. Από την άλλη μόλις μπήκα εγώ, δεν ήθελα να χάνουμε χρόνο, οπότε ήταν η καλύτερη ευκαιρία να τους πω να ξεκινήσουμε να προμοταριζόμαστε στα social media, να κάνουμε κάποια πράγματα πιο ενεργά, να δείξουμε ποιοι είμαστε τώρα, να κάνουμε το ένα, το άλλο. Επειδή με ρώτησες πριν, μέσα από την τριβή αυτή ανανεώθηκα, πίστεψα στη μπάντα και πίστεψα ξανά στη μουσική. Με τους How We End ασχολούμαι με πολλά δημιουργικά κομμάτια πέρα από τη μουσική, αφού έφτιαξα το story line για το video clip μας, βοήθησα στα γυρίσματα, και νιώθω πως κάνουμε ένα μεγάλο βήμα. Η μουσική της μπάντας ακολουθεί μία mainstream γραμμή στο metal και ταυτόχρονα δεν την ακολουθεί, χαχα. Είναι μπερδεμένο αλλά κάτι πρωτότυπο.
Έχουμε κάνει ένα κόλπο εδώ, ξεκινάμε αντίστροφα, και μέσα από τα social media, μαθαίνει ο κόσμος ποιοι είμαστε, τις θέσεις μας στη μπάντα, πώς προχωράμε και σιγά σιγά σαν ένα παζλ θα φτάσουμε την ερχόμενη Πέμπτη και στο κομμάτι. Είναι κάτι που εξάπτει την περιέργεια και δημιουργεί απορίες και βλέπεις, γίνεται μια συζήτηση, αναρωτιέσαι πώς θα είναι η μουσική αυτή, βλέπεις τα άτομα που παίζουν, ξέρεις τις μπάντες τους, οπότε υπάρχει η ανυπομονησία και ο ενθουσιασμός. Επίσης ο ενθουσιασμός αυτός είναι και δικός μας ταυτόχρονα, γιατί θέλουμε να δούμε πως θα πάει αυτό.
-Σχετικά με τα social media, μέσω αυτού που κάνετε κιόλας, βλέπεις να έχουν τη δύναμη για την αναγνώριση μιας μπάντας;
Εννοείται. Παίζουν κυρίαρχο ρόλο, αλλά εξαρτάται και πως τα διαχειρίζεσαι εσύ. Είναι ένα εργαλείο που μπορεί να σε φέρει κοντά με τους οπαδούς σου, να θέλουν να μάθουν τα νέα σου, το τι κάνεις καλλιτεχνικά, και αν τους δείχνεις πως νοιάζεσαι και εσύ για αυτό, και πως είναι σημαντικοί αυτοί οι άνθρωποι για εσένα και την τέχνη σου, τότε θα συνεχίσει αυτό το πράγμα να αναπτύσσεται. Μπορείς να πάρεις έναν πολύ καλό στο PR και να ασχοληθεί με τα του Τύπου, να έρθει σε επαφή με δημοσιογράφους, να κάνεις και εκεί τη μπάντα σου γνωστή, αλλά αν δεν έρθεις κοντά με τον πυρήνα σου και να βλέπεις πως ακόμα και τώρα, που κανείς δεν έχει ακούσει τη μουσική σου, κερδίζεις κόσμο, τότε δεν υπάρχει ουσιαστική αλληλεπίδραση. Είναι η έννοια της ελεύθερης αγοράς μαζί με τα άτομα που τους ενδιαφέρεις και σε ενδιαφέρουν. Πάντως είναι φανταστικό αυτό που συμβαίνει χωρίς ακόμα να ξέρουν πως ακουγόμαστε, χαχα.
-Πώς αποφασίσατε για το όνομα της μπάντας;
Καλή ερώτηση. Θέλαμε απλώς ένα όνομα χτυπητό, που να μένει στον άλλον, και κάτι που να μην το βλέπεις συχνά. Κάναμε κάμποσο διάστημα μέχρι να βρούμε το κατάλληλο, γιατί το ένα μπορεί να μας θύμιζε άλλη μπάντα, το άλλο βιβλίο, ή ταινία. Κάπου εκεί, καθώς έχουμε κολλήσει με το "end" σκεφτόμαστε το How We End, είδαμε πως ταιριάζει ωραία και στη γραμματοσειρά με την ένωση των λέξεων, οπότε αυτό ήταν. Τόσο απλό, χαχα.
-Mιλώντας μουσικά, υπάρχουν επιρροές από το background σας ή από τις μπάντες που έχετε ενασχοληθεί;
Νομίζω πως όλοι έχουν βάλει τον χαρακτήρα τους και τις επιρροές τους εδώ μέσα. Έχει τόσα στοιχεία η μουσική μας που ειλικρινά βγαίνει κάτι νέο από μέσα, και θα καταλάβεις τι εννοώ όταν το ακούσεις. Είναι υπέροχο ότι έχει συνδυαστεί η χημεία τόσων διαφορετικών στοιχείων και ήχων μέσα, και υπάρχουν μουσικοί που ενώ δε συνδέονται στον χώρο μουσικά, κατάφεραν να ενωθούν εδώ.
-Ήταν δύσκολο να ενωθούν διαφορετικές νοοτροπίες και ήχοι στους How We End;
Όχι, καθόλου. Μάλιστα η νοοτροπία του καθενός εκβάλλει και στη μουσική ανάλογα πως το βλέπει ο καθένας. Θέλω να πω, εγώ με τον Τom βλέπουμε διαφορετικά το metal στη Γερμανία, οι Σουηδοί, όπως ο Jake E, το βλέπει διαφορετικά, η Diva και με το death στοιχείο μέσα της, και ούσα από μια χώρα νοτιότερα από εμάς, πάλι βλέπει τα πράγματα διαφορετικά. Γενικά μεγαλώνοντας έμαθα πως παίρνεις πολλά τόσο από διαφορετικές κουλτούρες όσο και από τα διαφορετικά backgrounds που υπάρχουν, ανοίγει το μυαλό σου και ο ορίζοντας σου. Για αυτό μου αρέσει που είμαστε και μια "πολυεθνική" μπάντα, γιατί στους Evanescence που ήταν όλοι Αμερικάνοι κι εγω η μόνη Ευρωπαία, υπήρχε μια στάνταρ κουλτούρα και ένα στάνταρ καθεστώς. Σαν μουσικός που παίζει και περιοδεύει συνεχώς θα βρεις την αξία στη διαφορετική νοοτροπία που υπάρχει εκεί έξω και πως εκλαμβάνει ο καθένας το κάθε τι. Αυτό έχει περαστεί κι εδώ. Στο κάτω κάτω περισσότερο βαρετό ακούγεται να έχω μια μπάντα με Γερμανούς στο χωριό που μένω χαχα.
-Όσο να'ναι τώρα φαίνεται πιο πολύχρωμο και φαντασμαγορικό...
Ακριβώς, συνδυάζονται τόσα πράγματα μαζί, είναι πιο μοντέρνος και ο ήχος, υπάρχει μια συνοχή, μια ολότητα. Δεν είναι κάτι που γράφει ο ένας και ακολουθούν οι άλλοι. Κι αυτό είναι το σημαντικό, γιατί αυτό που κάνουμε δεν είναι ούτε project, ούτε supergroup είναι μια παρέα φίλων. Μπορεί να παίζαμε ή να παίζουμε όλοι σε γνωστά συγκροτήματα, αλλά εδώ λειτουργούμε σαν μπάντα επί ίσοις όροις και δοκιμάζουμε κάτι άλλο από όσα κάναμε πριν. Είναι ένα crossover metal ηχητικά και νοητικά.
-Μιας και τη χημεία την έχετε πιάσει από νωρίς στη μπάντα, ποια κοινά βλέπεις με τα άλλα μέλη;
Χαχα, με τη Diva σίγουρα ότι δεν είμαστε πρωινοί τύποι και απλά κοιμόμαστε ενώ οι άλλοι θέλουν να κάνουν τη δουλειά τους, χαχα. Πέρα από την πλάκα, υπάρχει ένα γενικό κλίμα κατανόησης στη μπάντα, όλοι είμαστε περίεργοι και ψαχνόμαστε με τη μουσική και δεν υπάρχει αυτό το "κοιτάω τις δουλειές μου, κάνε κι εσύ ότι γουστάρεις, είμαι ένας ροκσταρ". Νοιαζόμαστε και έχουμε επικοινωνία συνεχώς ακόμα και αν μένουμε μακριά ο ένας από τον άλλον, αλλά έτσι λειτουργούν κανονικά οι μπάντες, σαν ομάδα. Αυτό κρατάω περισσότερο.
-'Eτσι γενικά, τι να περιμένουμε από τη μουσική σας;
Κάτι γαμάτο, χαχα. Οκ είμαι πολύ ενθουσιασμένη. Λοιπόν αυτό που θα ακούσετε είναι κάτι γεμάτο αντιθέσεις, με καθαρά φωνητικά αλλά και grows, θα υπάρχουν μελωδίες αλλά θα υπερτερεί το ακραίο στοιχείο αλλά θα είναι και πιασάρικο γενικά ειδικά στις φωνητικές γραμμές.
-Υπάρχουν πλάνα για δίσκο σύντομα;
-Σου είχε λείψει αυτή η ανερξαρτησία;
Μου είχε λείψει η ελευθερία κινήσεων, που ξέρεις πολλές φορές αυτό σου προκαλεί ενθουσιασμό. Την έχω πατήσει τον τυφλό ενθουσιασμό μου και με ό,τι κάνω, κάτι που με τα χρόνια πρέπει να φθίνει. Παρόλα αυτά, είμαι σε ένα σημείο τώρα που δουλεύω τόσο πολύ για τη νέα μπάντα που ναι μεν είμαι ανεξάρτητη αλλά και αφοσιωμένη στη δουλειά μου. Έχω έναν ενθουσιασμό γιατί βλέπω ως αξίζει αυτό που έρχεται και πιστεύω στη μπάντα και πιστεύω και στη δύναμη της μουσικής. Ζω πολύ διαφορετικά τη μουσική μου ζωή τώρα.
-Να περιμένουμε κάποια solo δουλειά;
Ω, τώρα, άστα χαχα. Κοίτα, μετά από ότι έγινε με τους Evanescence, και χωρίς πια να περιοδεύω, είχα προσπαθήσει να μπω σε μια διαφορετικη΄δημιουργική διαδικασία και να δω μήπως έγραφα κάτι για την επόμενη σόλο δουλειά μου. Κάπως ήθελα να ηρεμίσω, να καθαρίσω το μυαλό μου, οπότε ξεκίνησα να γράφω. Έτσι γράφω ένα κομμάτι, το στέλνω στον φίλο μου τον Bumblefoot να μου πει μια γνώμη, και μου λέει "ω κουλ, ακούγεται σχεδόν σαν τους Pink Floyd"....μισώ τους Pink Floyd χαχα. Μετά γράφω κάτι άλλο και ακούγεται σαν black metal, που δε λέω κι εγώ θα κάτσω να ακούσω με τις φάσεις μου, αλλά δεν ακουγόταν σαν τη Jen, ήθελα κάτι σε metal πιο πιασάρικο, και upbeat. και κατέληξε να ακούγεται οριακά σαν ντίσκο...ε οπότε και με την τελευταία προσπάθεια που βγήκε πιο ροκ ξανά, σκέφτηκα πως όντως δεν ήταν η καταλληλότερη στιγμή να ασχοληθώ με αυτό, χαχα. Τώρα ας το ζήσω με τους How We End. Στο κάτω κάτω, για πρώτη φορά τον προηγούμενο Σεπτέμβριο είπα πως είναι ok να μην είσαι πάντα δημιουργικός. Έτσι μέχρι να ασχοληθώ με τη μπάντα τώρα, είπα να δώσω βάση σε ταξίδια και να δω φίλους, ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσα να κάνω τότε για εμένα.
-Τέλος, τα επόμενα πλάνα των How We End ποια θα είναι;
Ξεκινάμε με το πρώτο μας video clip που θα κυκλοφορήσει στις 30 Μαρτίου, τον Απρίλιο θα συνεχίσουμε με το δεύτερο single και θα κάνουμε ένα crowd funder για το βίντεο του τραγουδιού, μετά τον Ιούλιο θα παίξουμε στο Rockharz, κάπου εκεί ελπίζουμε να βγει κι ο δίσκος, και θέλουμε να συνεχίσουμε μετά με φεστιβάλ και περιοδείες όσο περισσότερο γίνεται.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου