Οι Haliphron δημιουργήθηκαν το 2021 όντας ένα νεοσύστατο σχήμα, που αποτελεί το νέο underground supergroup των Κάτω Χωρών. Με τη μεγαλειώδη αισθητική των Izegrim και των Bleeding Gods, όσο και με το μελανό και μπαρουτιασμένο ύφος των θρυλικών God Dethroned, τα μέλη τους τώρα, φέρνουν το έναυσμα της σκοτεινής αυτής σύμπραξης, ακούγοντας στο όνομα "Prey".
Μετά την ανατριχιαστική και στοιχειωμένη εισαγωγή γεμάτη κρότους, απειλητική ατμόσφαιρα και φειδωλές ορχηστρικές παραθέσεις, προχωρούμε απότομα στο "ζουμί" του δίσκου με το "Killing Spree" και τις δυνατές του γκρούβες που ακολουθούν το συμφωνικό στοιχείο που πρωταγωνιστεί και φέρνουν μια αύρα ανάλογη της δαιμονισμένης οντότητας των Dimmu Borgir και των Septicflesh, μέχρι την τεχνική των Fleshgod Apocalypse και το γκροτέσκ των Carach Angren. Έτσι, συνεχίζουμε πιστά και με το "Mother Of All Evils" που χτίζει σιγά σιγά τον χαρακτήρα του μέχρι να φτάσει στο κρεσέντο του, με ανατριχιαστικές θεατράλε στιγμές στα φωνητικά, ενώ οι κιθάρες πατούν σε brutal μονοπάτια, με πολύ μοντέρνο τόνο. Από την άλλη το rhythm section, του ζεύγους Jessica Otten και Frank Schilperoort προϋπαντεί τα heavy riffs του "Perfect Existence", φεύγοντας από τη μέχρι στιγμής συνοχή του δίσκου, δίνοντας έμφαση σε κοφτούς ρυθμούς, με μια νοοτροπία απόγνωσης, και καταλυτικές αισθαντικές πινελιές εξιλέωσης στο τέλος.
Το ομώνυμο, καταμεσίς του άλμπουμ, παίρνει τα πάνω του με επικούς τόνους, και καταιγιστικό ήχο, πιο γρήγορο και ζωηρό, δίνοντας πάσα στο πιο δαιδαλώδες και μυστηριακό "Human Inferno" δημιουργώντας ένα μελωδικό και πιασάρικο δίδυμο. Πιο heavy και με επιρροές που πάνε σε κλασικότερα μονοπάτια του συμφωνικού metal, με εξαίρεση τη σκιστή χροιά της μπροστάρισσας, Marloes Voskuil, το "The Resistance" δημιουργεί λίγη περισσότερη ποικιλία στο σύνολο, αν και το καλύτερο σημείο το βρίσκουμε στο bonus κομμάτι, "Schizophrenia" όπου η χορωδία μας εξυψώνει και θα μπορούσε κάλλιστα να σταθεί στα δεδομένα της μπάντας. Τέλος, το "Unindetified Mass" μας οδηγεί ξανά στα αρχικά μοτίβα του δίσκου, σκάβοντας τα συναισθήματα με τις ογκώδεις συνθέσεις και την μαυρίλα που περιβάλλει το ηχητικό σύμπαν των Ολλανδών.
Οι Haliphron αποκτούν το πιο δυναμικό βάπτισμα του πυρός με το "Prey". Με λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά σε κάθε σημείο του ντεμπούτου τους, η νεκρομεταλλική τους βάση στολίζεται με σκοτάδι, μιζέρια, πόνο και αγώνα σε ένα δραματικό περίβλημα, τόσο στη μουσική όσο και σε όλη την αύρα. Η μεταλομανα χώρα τους είναι ακόμα καρπερή και είναι γεμάτη από ταλέντα, με επιρροές που θέλουν συνεχώς να εξελίσσονται, κι αυτό, το εν λόγω γκρουπ το κάνει με το παραπάνω, με βλέψεις που μόνο πιο ψηλά θα τους πάνε. Το συμφωνικό death metal του σήμερα που συναντά τη μαγεία και την κλάση άλλων εποχών.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου