Οι Oak που βγήκαν σαν παρακλάδι των ήδη σπουδαίων Gaerea, επέστρεψαν φέτος με το δεύτερο τους άλμπουμ, Disintegrate. Το Πορτογαλικό doom ντουέτο, συνεχίζει τη μαύρη, καταστροφική του πορεία, με ένα αίσθημα ελευθερίας και αποδεύσμευσης, τόσο θεματικά όσο και ηχητικά, συνδυάζοντας το αργό τους ύφος με περισσότερες ακραίες και ατμοσφαιρικές εκφάνσεις, και τον Γίγαντα να ξυπνάει μέσα τους για να τα διαλύσει όλα. Αν απ'όσα ειπώθηκαν στον πρόλογο δε σας βγάζει κάτι νόημα, η συνέντευξη παρακάτω, και η περιέργεια του Metal View, τα βάζει όλα στη θέση τους, βυθίζοντας μας σε μια περίεργη σκέψη.
-Πρώτα από όλα θα ήθελα να σας ρωτήσω, υπήρξαν αλλαγές στη μουσική σας προσέγγιση στα τέσσερα χρόνια που μεσολάβησε από το πρώτο σας άλμπουμ και το νέο;
Η προσέγγισή μας στη μουσική και τη συγγραφή παραμένει η ίδια. Φορτωμένο με συναίσθημα το άλμπουμ φυσικά, και με ποικίλες επιρροές, αλλά τώρα αυτό έρχεται πιο ώριμο και με περισσότερα στοιχεία που βοηθούν στη δημιουργία αντιθέσεων ανάμεσα σε διαφορετικές ατμόσφαιρες και διαθέσεις.
-Πώς αποφασίσατε να κάνετε ένα ενιαίο τραγούδι για το νέο άλμπουμ αντί για διαφορετικά όπως το προηγούμενο;
Ήδη στο "Lone" είχαμε την ιδέα να κάνουμε ένα μόνο κομμάτι, αλλά για στρατηγικούς λόγους το χωρίσαμε σε 4 κομμάτια. Αυτή τη φορά, στο «Disintegrate», αποφασίσαμε ότι αυτή η εμπειρία πρέπει να ακουστεί ως έχει και, έτσι, δεν την χωρίσαμε σε πολλά μέρη. Αντίθετα, βγάλαμε δύο αποσπάσματα του άλμπουμ και τα ονομάσαμε «Disintegrate I» και «Disintegrate II». Με την ατμοσφαιρική προσέγγιση, θέλουμε να κάνουμε αυτή την εμπειρία πιο οπτική ή κινηματογραφική και, από την άλλη, τα πιο επιθετικά και βίαια μέρη αντιπροσωπεύουν τα συναισθήματα και τις διαθέσεις ενός γίγαντα.
-Με τον τίτλο «Disintegrate» ήθελες να δώσεις έναν παραλληλισμό με ψυχολογική σημασία;
-Ήταν δύσκολο να φτιάξεις ένα τραγούδι με τόσο μεγάλη έκταση και αλλαγές; Ήθελες να κάνεις συναισθήματα με όλα αυτά τα στοιχεία που έχει ο δίσκος;
Η πρόκληση αυτού του έργου είναι να καθοδηγήσει τον ακροατή στα μονοπάτια που χάραξε ο γίγαντας της ιστορίας μας, προσπαθώντας να είναι όσο το δυνατόν πιο συγκεκριμένος όχι μόνο στις εικόνες που προσπαθούμε να μεταδώσουμε μέσω της μουσικής, αλλά και στους στίχους που περιγράφουν όλα τα συναισθήματα αυτής της κολοσσιαίας ύπαρξης. Αυτό είναι το concept αυτού του συγκροτήματος από την αρχή, και επίσης ζωντανά, η παράσταση μας είναι αδιάκοπη από την πρώτη νότα μέχρι την τελευταία.
-Επίσης νομίζω ότι αυτό το άλμπουμ έγινε πιο ατμοσφαιρικό από το προηγούμενο. Πώς έγινε αυτό;
Ήταν κάτι που συνέβη φυσικά, σε μεγάλο βαθμό λόγω του απελευθερωτικού θέματος αυτού του δίσκου. Προσθέσαμε επίσης περισσότερα στρώματα κιθάρας, μπάσου και επίσης διάφορα synths σε σύγκριση με το προηγούμενο άλμπουμ, κάτι που βοήθησε να πάει ο ήχος σε άλλο επίπεδο.
-Από ποια πράγματα εμπνευστήκατε για το «Disintegrate»;
Τα βουνά και οι κοιλάδες μας θυμίζουν τα ίχνη ενός γίγαντα που κάνει βαριά το δρόμο του. Στο άλμπουμ "Lone", αυτός ο γίγαντας εκπροσωπείται μέσα από τα 4 κομμάτια, αλλά παρόλο που είναι διαφορετικές ιστορίες, όλα αντιπροσωπεύουν την ίδια έννοια. Ένας κολοσσός που σηκώνει στους ώμους του το βάρος των άλλων, αποδεχόμενος τη μοίρα του και συνεχίζοντας να περπατά όλο και πιο βαρύς. Στο «Disintegrate» ο γίγαντας μας απελευθερώνεται επιτέλους από τη μοίρα του, αφήνοντας τον εαυτό του να λιώσει κάτω από τον ήλιο, σε έναν απότομο βράχο δίπλα στη θάλασσα. Το αίμα του εξατμίζεται και δημιουργεί μια κόκκινη ομίχλη γύρω του. Αυτό το γεγονός σηματοδοτεί το τέλος του ταξιδιού του και καθώς το σώμα του χάνεται με ανακούφιση, η ψυχή του φεύγει από το σώμα του και, ανεβαίνοντας στον αέρα, έχει αναδρομές του ταξιδιού. Το «Lone» είναι το βάρος και το «Disintegrate» είναι η απελευθέρωση. Και οι δύο εκδόσεις επηρεάζονται έντονα από τα φυσικά μας τοπία, τους γκρεμούς, τα βουνά, τα ποτάμια και τη θάλασσα. Η ποίηση και ο κινηματογράφος επηρεάζουν επίσης τις δημιουργίες μας και πάντα θέλαμε να ικανοποιήσουμε την αφηγητική πλευρά μας μέσα από αυτό το έργο.
-Ξέρω ότι οι Oak έχει πολλές διαφορές από τους Gaerea, αλλά πιστεύεις ότι είναι κοινές επιρροές και στοιχεία;
Ως άνθρωποι που είμαστε, απορροφούμε συνεχώς ό,τι μας περιβάλλει. Αν είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι και στα δύο έργα, είναι φυσιολογικό να υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία, πράγματα που μας επηρεάζουν εγκάρσια και στα δύο έργα. Αυτό που κάνουμε είναι να φιλτράρουμε αυτές τις επιρροές και να διοχετεύουμε αυτές που σκοπεύουμε για κάθε ένα από τα έργα. Είναι φυσιολογικό να νιώθεις λίγo doom στους Gaerea και λίγο black metal στους Oak.
-Σε ορισμένα σημεία το Oak έχει κάποια καθαρτήρια, μελαγχολικά και χαοτικά στοιχεία. Πιστεύετε ότι με το Gaerea είναι οι διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος;
Οι Gaerea και οι Oak είναι δύο εντελώς διαφορετικά έργα, από κάθε άποψη. Ωστόσο, είναι δίκαιο να πούμε ότι υπάρχει κάτι που τους ενώνει, γιατί στην πραγματικότητα, παρόλο που λένε μια διαφορετική ιστορία, ή καλλιτεχνικά είναι δύο μοναδικά μονοπάτια, και τα δύο είναι γεμάτα συναίσθημα και συγκίνηση.
- Υπάρχουν σχέδια για συναυλίες ή περιοδεία με τους Oak για το νέο σας άλμπουμ;
Ετοιμάζουμε κάποιες εμφανίσεις. Μείνετε συντονισμένοι.
-Νιώθεις να κάνεις εικόνες ή σκέψεις ακούγοντας το Disintegrate και τι;
Αν το "Disintegrate" ήταν μια εικόνα, θα ήταν ένας κολοσσός που γονατίζει σε έναν γκρεμό κάτω από τον ήλιο, που λιώνει αργά καθώς το αίμα του εξατμίζεται σε ένα κόκκινο σύννεφο και η ψυχή του ανεβαίνει συνειδητοποιώντας το κουφάρι που άφησε πίσω με μια αίσθηση ελευθερίας.
-Σας ευχαριστώ για αυτή τη συνέντευξη, τα τελευταία λόγια είναι δικά σας...
Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το ταξίδι που σας δώσαμε. Έρχονται περισσότερα. Μείνετε συντονισμένοι.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
ENGLISH VERSION
-First of all I would like to ask you, were there any changes in your musical approach in the four years between your first album and the new one?
Our approach to music and writing remains the same. Loaded with emotion and with varied influences, but now more mature and with more elements that help to create contrasts between different atmospheres and moods.
-How did you decide to make a wholesome song for the new album instead of different ones like your previous?
Already on "Lone" we had the idea of making a single track, but for strategic reasons we split the trip into 4 tracks. This time, in "Disintegrate", we decided that this experience should be heard as it is and, thus, we didn't section it into several parts. Instead, we extracted two excerpts of the album and called them "Disintegrate I" and "Disintegrate II". With the atmospheric approach, we want to make this experience more visual or cinematic and, on the other hand, the more aggressive and violent parts represent the emotions and feelings of the giant.
-With the title "Disintegrate" did you want to provide a parallelism with a psychological meaning?
The title of the album "Disintegrate" refers to the moment when our giant, after an eternity carrying the weight of the world on his shoulders, finally manages to free himself from that burden. Through a spiral of flames, his body disintegrates as his soul rises to a new dimension. The cover art is also a representation of that moment.
-Was it difficult to make a song with such a big expanse and changes? Did you want to make feelings with all these elements that the album has?
The challenge of this project is to guide the listener along the paths traced by the giant, trying to be as specific as possible not only in the images that we try to transmit through music, but also in the lyrics that describe all the feelings of this colossal being. This is the concept of this band from the beginning, and also live, our performance is uninterrupted from the first note to the last.
- Also I think that this album became more atmospheric than your previous one. How did that become?
It was something that happened naturally, largely due to the liberation theme of this record. We also added more layers of guitar, bass and also synths compared to the previous album, which helped take the sound to another level.
- From what things you got inspired for "Disintegrate"?
Our mountains and valleys are reminiscent of the footprints of a giant who heavily makes his way. In the album "Lone", this giant is represented through the 4 tracks, but even though they are different stories, they all represent the same concept. A colossus that carries the weight of others on its shoulders, accepting its destiny and continuing to walk heavier and heavier. In "Disintegrate" our giant finally frees himself from his fate, letting himself melt under the sun, on a steep cliff by the sea. His blood evaporates and creates a red mist around him. This event marks the end of his journey, and as his body perishes in relief, his soul leaves his body and, rising into the air, has flashbacks of the journey. "Lone" is the burden and "Disintegrate" is the liberation. Both releases are strongly influenced by our natural landscapes, the cliffs, the mountains, the rivers and the sea. Poetry and cinema also influence our creations and we always wanted to satisfy our narrator side through this project.
-I know that Oak has many differences from Gaerea, but do you believe that they are common influences and elements?
As the human beings that we are, we are constantly absorbing what surrounds us. If we are (or were) the same people in both projects, it is normal that there are many common elements, things that influence us transversally in both projects. What we do is filter these influences and channel the ones we intend for each of the projects. It's normal to feel a bit of doom in Gaerea and a bit of black metal in Oak.
-In some points Oak has some cathartic, melancholic and chaotic elements. Do you think that with Gaerea are the different sides of the same coin?
Gaerea and Oak are two completely different projects, in every way. However, it is fair to say that there is something that unites them, because in fact, even though they tell a different story, and artistically they are two singular paths, both are full of feeling and emotion.
-Are there any plans for shows or tour with Oak for your new album?
We are preparing some appearances. Stay tuned.
-Do you feel to make images or thoughts while listening to Disintegrate, and what?
If "Disintegrate" was an image, it would be of a colossus kneeling on a cliff under the sun, slowly melting away as its blood evaporates in a red cloud, and its soul ascends aware of the carcass left behind with a sense of freedom.
-Thank you for this interview, the last words are yours...
I hope you have enjoyed this trip that we have given you. More is to come. Stay tuned.
John Hartzaniotis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου