Ο Alexander Kuoppala είναι ένας από τους μουσικούς που έβαλαν με τον τρόπο τους, το δικό τους λιθαράκι στο Φιλανδικό και κατ'επέκταση στο παγκόσμιο στερέωμα του metal. Η παρακαταθήκη και το υλικό που μας χάρισε με τους Children Of Bodom ως ταίρι του Alexi Laiho, έμεινε στην ιστορία, ενώ τώρα σκοτεινιάζει, σκληραίνει και βγάζει όλα του τα απωθημένα μέσω των Thyrargo. Ο ίδιος ο κιθαρίστας, μιλάει στο Metal View για το ΕΡ της νεοσύστατης μπάντας του, "Impulses", αλλά και για τα 25 χρόνια από το "Something Wild", ενώ δε θα μπορούσαμε να εμβαθύνουμε και περισσότερο στον κόσμο και το παρελθόν των Φίννων πιονέρων μαζί του.
-Αρχικά πώς προέκυψε η ιδέα για τους Thyrargo;
Eίναι μια ιδέα που υπήρχε εδώ και αρκετά χρόνια, γύρω στο 2014-15. Γενικά είχα πολλά projects να ασχολούμαι, αλλά οι Thyrargo ήταν μια μπάντα που πάντα ήθελα να κάνω, έτσι δυνατή, brutal, βαριά, γρήγορη. Κάπως έτσι είχα ξεκινήσει να γράφω λίγα κομμάτια, και στην πορεία λίγα ακόμα. Ταιριάξαμε πολύ ηχητικά και με τον Mika, ο οποίος ήταν και μαθητής μου και το πρώτο μέλος που διάλεξα. Ξεκινήσαμε σε ένα πολύ αρχικό στάδιο να προβάρουμε, αλλά το 2019 το είδαμε πιο σοβαρά, που έδεσε η μπάντα, έτσι μόλις συλλέξαμε τα κομμάτια, κρατήσαμε τα καλύτερα που είχαμε και χαλαρά στα σπίτια μας ξεκινήσαμε σιγά σιγά να ηχογραφούμε. Έτσι είμαστε εδώ τώρα!
-Οι περίοδοι της καραντίνας σας βοήθησαν να πάρετε τον χρόνο σας για το τελικό αποτέλεσμα;
Σίγουρα, από τη στιγμή που δε γίνονταν συναυλίες, καθίσαμε και δουλεύαμε πολύ. Φυσικά είχαμε πολύ χρόνο για τα πάντα, οπότε αρχίσαμε γρήγορα ηχογραφήσεις, πρώτα με τα ντραμς που τελείωσαν σε 2-3 μέρες και τελειώσαμε και με τις κιθάρες και το μπάσο όπου τα δουλεύαμε για σχεδόν έναν χρόνο, σπαστά. Δώσαμε πολλή προσοχή στη μίξη και στο mastering, και βρήκαμε ένα παιδί από το Ελσίνκι που είναι πολύ ψαγμένος στον old school ήχο, τον Mikko Herranen από τους Misterer. Ψάχναμε έναν χρόνο περίπου για έναν άνθρωπο που θα μας έβγαζε τόσο κάτι παλιομοδίτικο όσο και καλογυαλισμένο.
-Η αλήθεια είναι πως ο ήχος σας γενικά είναι παλιομοδίτικος αλλά και αρκετά μοντέρνος ταυτόχρονα. Ήταν φυσικό σαν αποτέλεσμα αυτό;
Πάντα ήθελα έναν καλό, κοφτερό ήχο, ήδη από τότε που ήμουν στους Children Of Bodom. Oπότε αυτό ήθελα να συνεχίσει να υπάρχει στη μουσική μου. Γενικά υπάρχουν διάφορες επιρροές από τον καθένα μας, αλλά το βασικό στοιχείο είναι η old school μουσική. Έτσι και γυαλισμένοι, και παλιομοδίτες και ακραίοι, δημιουργήθηκε αυτό. Γενικά θέλαμε να δείξουμε και να ξεδιαλύνουμε ποιος παίζει τι, και αυτό είναι ωραίο όταν πλέον έχεις μπάντες που όλα τα διορθώνουν και τα φτιάχνουν με υπολογιστή. Υπάρχει μια οργανική ατμόσφαιρα που την έμαθα από τους Children Of Bodom και ήθελα να μείνει.
-Γενικά θεωρείς πως υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ των Children Of Bodom και των Thyrargo;
-Ο τίτλος, "Impulses" προϊδεάζει τον ακροατή για το τι να περιμένει;
Σίγουρα. Η ιδέα ήταν του τραγουδιστή μας, και οι στίχοι ακόμα μιλούν για κατάρρευση, φυσική και ψυχολογική, και πως βγαίνεις εκτός ορίων, οπότε μουσικά ταίριαζε όλο αυτό. Επίσης υπάρχει και μια δυναμική από όλο το νεύρο και το τσαγανό που βγαίνει από μέσα. Με το "Impulses" θέλουμε να δείξουμε τη δύναμη και το θάρρος, πως όλα μπορείς να τα καταφέρεις και να τα διαλύσεις αν πάνε στραβά. Είναι από αυτά τα πράγματα που δεν μπορείς να ελέγξεις, σου βγαίνουν αυθόρμητα. Μπορεί να σου βγει με καλό ή με κακό τρόπο. Όλα αυτά μουσικά και ηχητικά είναι η 'ώθηση' για το 'Impulses'.
-Όλα τα απωθημένα και η ώθηση για νέα μουσική (Impulses), σου βγήκαν αμιγώς με το ομώνυμο ΕΡ τώρα;
Απόλυτα, και η αλήθεια είναι πως έφεραν κάτι πολύ βιωματικό μέσα. Τα περισσότερα κομμάτια γράφτηκαν όταν εγώ δεν ένιωθα καλά, οπότε κατευθείαν αυτό μου έσκαγε σε έμπνευση. Έπαιρνα την κιθάρα, άνοιγα τον υπολογιστή και έγραφα την πρώτη ιδέα που μου ερχόταν. Για αυτό νομίζω είναι τόσο ωμά και σκληρά κομμάτια, γιατί είναι ειλικρινή. Νομίζω για το επόμενο βήμα των Thyrargo θα πρέπει να βυθιστώ και να σκεφτώ πολύ για να ξαναβγάλω ένα τέτοιο συναίσθημα χαχα. Παρόλα αυτά σίγουρα θα πάμε πιο μακριά με το άλμπουμ.
-Επίσης, άλλο ένα προσωπικό σημαντικό γεγονός, είναι και τα 25 χρόνια από το ντεμπούτο σου με τους Children Of Bodom, το "Something Wild". Τι θυμάσαι περισσότερο από τότε; Πως βλέπεις αυτό το πέρασμα του χρόνου;
Φίλε, πέρασαν γρήγορα αυτά τα 25 χρόνια, χαχα. Ήμασταν πραγματικά τόσο νέοι τότε και αυθόρμητοι. Γράφαμε και παίζαμε συνέχεια, οπότε είχαμε ετοιμάσει τα τραγούδια γρήγορα και περιμέναμε να τα ηχογραφήσουμε. Ήταν προφανώς κάτι άγνωστο για εμάς σαν διαδικασία, δε ξέραμε πως θα τα πάμε, απλά ξέραμε ότι έχουμε φοβερά κομμάτια για το άλμπουμ. Μόλις τελειώσαμε τη διαδικασία και ακούσαμε το αποτέλεσμα, νιώθαμε πως είναι το καλύτερο πράγμα που έχει βγει ποτέ, το πιστεύαμε και το γουστάραμε. Όπως φαίνεται κάτι καταλάβαμε και κάναμε σωστά, οπότε γρήγορα ήρθε ένα συμβόλαιο με τη Spinefarm και μετά όλα κύλησαν υπερβολικά γρήγορα. Η ενέργεια και η όρεξη για διασκέδαση βοήθησαν σε αυτό μέχρι να γίνουμε πιο επαγγελματίες. Αφότου κυκλοφόρησε το 1997, κάναμε το πρώτο live στο Ελσίνκι, ως support των Dimmu Borgir. Το λες και δυνατό ξεκίνημα για μια νέα μπάντα, και κάτι πολύ σημαντικό για την ανάδειξη του ονόματος μας. Πέσαμε αμέσως στα βαθιά με ένα Ευρωπαϊκό tour και με τον δικό μας εξοπλισμό, πράγμα που δε μας βοήθησε ιδιαίτερα γιατί δεν είχαμε και τους καλύτερους ενισχυτές, αλλά δε μας ένοιαζε. Ήταν η φάση που παίζαμε, πίναμε, βλέπαμε νέα μέρη και ζούσαμε το όνειρο μας. Με αυτό που είδαμε στην πορεία μέσω εκείνου του άλμπουμ καταλάβαμε πως ήμασταν καινοτόμοι, και το "Hatebreed" που ήρθε μετά, το έκανε πιο μεστό και ώριμο.
-Τότε, καθώς βγάλατε αυτό το άλμπουμ, αντιληφθήκατε πως αναπτύσσετε ένα νέο είδος στο death metal;
Φάνηκε στην πορεία όπως σου είπα, αλλά κάπως περίεργα. Τότε ήταν πολύ δημοφιλές το δεύτερο κύμα του black metal, οπότε ακούγαμε κόσμο να μας λέει "ααα δεν είστε ακριβώς death metal μπάντα'', ή "ααα μοιάζετε σαν black metal μπάντα", οπότε καταλήξαμε για μερικούς να είμαστε black για τους deathμεταλάδες και death για τους blackμεταλάδες, οπότε ήμασταν κάπου στη μέση και αυτό μας βοήθησε. Ήταν γενικά η περίοδος που και εμείς ψαχνόμασταν, είχαμε πολλές επιρροές και ο ίδιος ο Alexi λάτρευε neoclassical κιθαρίστες, οπότε όλα δόθηκαν μέσα. Μας ρωτούσαν πως θα χαρακτηρίζαμε το metal μας, και δε ξέραμε τι ακριβώς να πούμε. Ο Alexi ήταν μεταλάς γενικά, άκουγε φανατικά Νορβηγικό black metal, άκουγε πολύ Αμερικάνικο death metal, άκουγε και 80s hard rock και heavy metal, άκουγα και εγώ πιο παλιό extreme metal οπότε όλα συμπτύχθηκαν. Μερικοί ένιωθαν από τις αρχές μας ότι είμαστε mainstream, αλλά σημασία δεν έχει η δημοσιότητα, η καλή μουσική, είναι καλή μουσική. Βέβαια τότε υπήρχε και μια ισχυρογνωμοσύνη, ένας ελιτισμός στη μουσική.
-Πιστεύεις ότι ο θάνατος του Alexi Laiho δημιούργησε ένα μεγάλο κενό στο metal της γενιάς μας;
Ναι, σίγουρα. Ειδικά όσον αφορά τη Φιλανδική σκηνή, στα τέλη των 90s και το 2000, δεν υπήρχαν πολλές Φιλανδικές μπάντες που να κάνουν το μεγάλο μπαμ προς τα έξω. Φυσικά είχαμε μπάντες όπως οι Amorphis ή οι Stratovarius, αλλά ακόμα δεν είχαν βρει τη διέξοδό τους. Νομίζω οι Children Of Bodom και οι Nightwish έκαναν το άνοιγμα πρώτοι, μιας και υπήρχε και στους δύο μια ιδιαιτερότητα ως προς τον ήχο, ειδικά τότε. Έτσι σιγά σιγά δόθηκε και το ενδιαφέρον στη Φιλανδική σκηνή, οπότε όλη του η κληρονομιά και η τέχνη του, ειδικά από το Φιλανδικό metal θα λείψει. Επίσης ως πολύ τεχνικός και καινοτόμος κιθαρίστας, άφησε το στίγμα του στη σκηνή και έγινε είδωλο. Επειδή διδάσκω κιθάρα βλέπω μαθητές να μου ζητούν να μάθουν κομμάτια των Children Of Bodom και από την εποχή μου αλλά κει μετέπειτα. Ένας μαθητής μου μάλλον θέλει να μάθει και την παραμικρή λεπτομέρεια απ'όσα έπαιζε ο Alexi. Μετά τον θάνατό του, φάνηκε ακόμα εντονότερα πόσο σημαντική φιγούρα ήταν για το metal και βλέπεις πως μεγάλοι μουσικοί, και είδωλα μας από όταν ήμασταν εμείς μικροί έστειλαν τα συλλυπητήρια τους, όπως ο Dave Mustaine ή ο Jeff Waters.
-Υπάρχει πιθανότητα να περιμένουμε κάποιο αφιερωματικό reunion των Children Of Bodom;
Κατά καιρούς βρισκόμαστε με τα άλλα μέλη των Children Of Bodom, και γενικά έχουμε συζητήσει και περί αυτού, ή μας ρωτάει κόσμος γενικά και δε ξέρουμε τι να απαντήσουμε. Πάντως δεν πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο. Ίσως μόνο για μια συναυλία που και τα άλλα παιδιά το σκέφτονται, και να έχουμε κάποιους guests στα φωνητικά. Αλλά είναι κάτι που πραγματικά δεν το σκεφτόμαστε και πολύ έντονα. άλλωστε εγώ παίζω με τους μαθητές μου Children Of Bodom χαχα, και σίγουρα τιμώ την κληρονομιά του Alexi με τη νέα γενιά. Σίγουρα μία τέτοια επανένωση θα ήταν ωραία για τους οπαδούς, αλλά αν δε σε γεμίζει, καλύτερα να μην το κάνεις.
-Τέλος, υπάρχουν άμεσα πλάνα για το πρώτο σας άλμπουμ με τους Thyrargo;
Ήδη τον ετοιμάζουμε τον δίσκο, και έχουμε ήδη έτοιμα πέντε κομμάτια για το άλμπουμ μας. Σίγουρα θα υπάρξουν άλλα, αλλά πάμε σιγά σιγά. Θέλουμε του χρόνου να έχουμε κυκλοφορήσει το ντεμπούτο μας, και όταν όλα θα είναι έτοιμα, να δούμε και για κάποιες συναυλίες σε διάφορα μέρη. Προς το παρόν έχουμε εστιάσει στην ετοιμασία του άλμπουμ για να είναι όπως ακριβώς το θέλουμε, με κάθε λεπτομέρεια και μερικές εμφανίσεις στο Ελσίνκι και σε άλλες μεγάλες Φιλανδικές πόλεις. Τα έχουμε ξεκινήσει όλα από το μηδέν, ειδικά μετά από πανδημία, καραντίνες και κλείσιμο μαγαζιών. Πάντως πιστεύω σε ένα χρόνο από τώρα όλα θα κυλήσουν ομαλά για εμάς με πολλά πράγματα και υλικό.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου