Οι Kawir έχουν μια ιστορία που τους κάνει μία από τις σημαντικότερες μπάντες στο εγχώριο black metal. Έχοντας δώσει εδώ και τρεις δεκαετίες, τα φώτα τους στο pagan και folk ιδίωμα, τα τελευταία χρόνια κάνουν όλο και πιο σημαντικά και ουσιαστικά βήματα. Φέτος, κυκλοφορούν το "Kydoimos" και φλερτάρουν με τις βασικές αρχές του μαυρομεταλλικού ήχου, χωρίς να χάνεται διόλου η ταυτότητα τους και το ελληνικό γονίδιο.
Την αρχή στο οργισμένο σύνολο, την κάνει ο "Τειρεσίας", τόσο ωμά, όπως έλεγε τους χρησμούς και τις προφητείες του ο ίδιος ο μάντης, και τόσο χθόνια, σαν τα φίδια που του είχαν επιτεθεί σύμφωνα με τον μύθο. Κατά αυτόν τον τρόπο κιόλας, βλέπουμε ένα νέο πρόσωπο στη μπάντα, αυτό του καθαρόαιμου black metal, του πιο ωμού και riff-άτου, κάτι το οποίο ταιριάζει και στη θεματολογία όλου του άλμπουμ. Αυτά τα στοιχεία θα τα συναντήσουμε και στη συνέχεια, όχι και τόσο μακριά, αφού και οι "Εκατόγχειρες" όσο και οι "Μυρμιδόνες" ακολουθούν το εν λόγω βίαιο μονοπάτι, με δυναμική και ταχύτητες ανάλογες των υπερφυσικών και πολεμικών τους δυνάμεων. Μάλιστα σε αυτά τα κομμάτια, όπως και στον "Εχετλαίο", οι κιθάρες βγάζουν τη βαναυσότητα και τη ξηρότητα βόρειων επιρροών, με τα "χαλαρά" πλήκτρα να δίνουν το οικείο αιθέριο στοιχείο που μας γυρίζει στο αρχαιοελληνικό γίγνεσθαι, ενώ τα τύμπανα του 'Αγησίλαου' βοηθούν πολύ σε αυτή την ατμόσφαιρα με τα γεμίσματα και την ενέργεια τους.
Το "Φλέγραιο Πεδίο" από την άλλη, αποτελεί μία από τις στιγμές που γεφυρώνει καλύτερα όσα ειπώθηκαν παραπάνω, δίχως να λείπουν και συνθέσεις πιο κοντά στους "παλιούς" Kawir, όπως είναι η "Κενταυρομαχία", προσθέτοντας και λίγη έξτρα γκρούβα, με Bathory-κες στιγμές. Στο ίδιο μήκος και οι αφιερώσεις προς τον γιο της Θέτιδας, το "Αχιλλέας και Έκτορας" και η "Κηδεία Του Αχιλλέα", αλλά με διαφορετική ματιά το κάθε ένα, αφού από τη μία έχουμε έναν δυνατό και πυγμαίο ήχο, ενώ από την άλλη συναντάμε επικές αλλά και σπαρακτικές πινελιές, με καθαρά φωνητικά, μπροστά στο μεγαλείο του γνωστού ήρωα. Το ομότιτλο τραγούδι βάζει στο mood του τωρινού δίσκου αισθητικές του 90s παρελθόντος της μπάντας, μαζί με το ακατάπαυστο rhythm section και τις χορωδίες που δίνουν το κάτι παραπάνω, ενώ τέλος το πιο ταιριαστό κλείσιμο θεματικά, "War Is The Father Of All", μας αφήνει με μια epic Quorthon διάθεση, ανάλογη δίσκων σαν το "Blood Fire Death" ή "Hammerheart". Πριν το κλείσιμο κιόλας, αξίζει να σημειωθεί η προσθήκη του Dis Pater από τους Midnight Odyssey στα πλήκτρα, όσο και το guest με τα φωνητικά του 'γερόλυκου' Jim Mutilator, δυο συμμετοχές πολύ τιαιραστές σε ένα καθαρό, ερεβώδες πόνημα.
Τριάντα χρόνια μετά τη γέννηση τους, οι Κάβειροι αποδεικνύουν περίτρανα πως βρίσκονται στην καλύτερή τους φάση. Κάθε φορά το δείχνουν με τις δουλειές τους, ειδικά από το 2013 και μετά, αλλά το "Kydoimos" ΄φέτος, ποντάρει στη φρεσκάδα και την πρωτοτυπία, κοντράροντας στα ίσια το magnum opus του "Isotheos". Λίγο οι αλλαγές του line up, λίγο που άργησαν πέντε χρόνια, λίγο που ο Θερθώναξ είναι ένας συνθέτης με όραμα, και ηγέτης ενός μοναδικού συγκροτήματος, έδωσαν λόγο που το ένατο full length τους έχει αυτόν τον νικητήριο χαρακτήρα. Η συνταγή είναι απλή, αρκεί να έχεις την κατάλληλη ομάδα, οι Kawir την έχουν βρει, προχωράνε και γίνονται όλο και πιο δυνατοί.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου