Ο Gus G βρίσκεται εδώ και χρόνια στο πάνθεον των κιθαριστών της νεότερης γενιάς και δικαίως. Οι Firewind ως "παιδί" του, ενηλικιώθηκαν, έκλεισαν τα 20 και φέτος το γιορτάζουν με τη μεγάλη live κυκλοφορία του "Still Raging" που πέρα από τον συμβολικό του τίτλο και τον επετειακό του χαρακτήρα, έχει και μια δόση νοσταλγίας. Παρόλα αυτά τόσο η μπάντα όσο και ο "δικός" μας guitar hero κοιτούν μπροστά, κι όλα αυτά αναλύονται παρακάτω, σε μια πλούσια και φιλοσοφημένη κουβέντα στο Metal View, λίγο πριν το live της Αθήνας στις 3 Σεπτεμβρίου.
-Αρχικά ποιες οι εντυπώσεις σου από τα επετειακά shows στην Ελλάδα;
Ήταν από τα καλύτερα live που έχουμε παίξει ποτέ επί ελληνικού εδάφους. Υπήρχε μια εορταστική ατμόσφαιρα, η μπάντα ήταν σε μια πολύ καλή φόρμα και χαίρομαι που αποτυπώθηκε αυτό. Είναι ένα αληθινό live, παίξαμε πραγματικά έτσι, και ήταν και τα πρώτα shows με τον Herbie, όπου ειδικά μετά την εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη μου είπε πως ήταν το καλύτερο live που έχει κάνει μέχρι στιγμής. Δεν ήξερε τη σχέση των Firewind με τους Έλληνες οπαδούς, το είδε, το έζησε κι έπαθε κι αυτός ένα σοκ.
-Με το νέο line up δεν είχατε κάνει πάρα πολλά live μαζί και λόγω της πανδημίας. Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να δέσετε μαζί;
Το πρώτο βήμα πριν από αυτό το "δύσκολο", θεωρώ ότι είχε γίνει ήδη, λίγο πριν στην Βορειοαμερικάνικη περιοδεία με τους Dragonforce. Χαίρομαι που ξεκίνησε έτσι γιατί ήμασταν support, και ήταν αυτό που ήθελε η μπάντα για να δοκιμαστεί, μιας και παίξαμε τα πρώτα μας live τόσο με νέο τραγουδιστή όσο και ως τετράδα, και κάπως έπρεπε να δέσει ξανά το γλυκό. Ήταν σαν ξεκίνημα από την αρχή και χρειαζόμασταν ένα tour για να δούμε σε ένα 45λεπτό set τα πατήματά μας και να ξαναστρώσουμε. Δεν ήμασταν στην κατάσταση προ πανδημίας, αλλά υπήρξε ένα καλό ζέσταμα, οπότε οι συναυλίες στην Ελλάδα δε μας άγχωσαν τόσο, όσο θα μπορούσε υπό άλλες συνθήκες και μάλιστα για κάτι τόσο μεγάλο όπως αυτό.
-Το concept του live δίσκου ήταν για τα 20 χρόνια των Firewind. Υπήρξε κι άλλος λόγος για την κυκλοφορία του;
-Μιλώντας για γενιές, και νέο κοινό, σκέψου στο Live Premonition οι 15ρηδες της εποχής θα είναι 30, και τώρα στο Still Raging, βλέπεις στο κοινό πάλι 15ρηδες, κάτι που το είδα και από κοντά στην Αθήνα. Νιώθεις πως οι Firewind πλέον μεγαλώνουν νέες γενιές μεταλάδων;
Ναι, το νιώθω αυτό που λες. Δεν είναι μόνο που τυχαίνει να βλέπεις ένα παλιό και ένα καινούριο live, είναι και ο κόσμος που μου το λέει, μπορεί να με δει κάποιος στον δρόμο ή σε συναυλία και να μου πει την ιστορία και την ανάμνησή του, από παλιά μέχρι πιο πρόσφατα. Εκεί συνειδητοποιείς πως μεγαλώνεις με κάποια παιδιά και όντως είναι πολύ θετικό πως έρχονται και νεότερες γενιές που ακούν metal, ανακαλύπτουν τη μπάντα και στηρίζουν. Μαζεύεται συνεχώς κι άλλη πιτσιρικαρία, το κοινό μας γενικά ανέκαθεν είχε ένα target group από έφηβους μέχρι πιο παλιές καραβάνες. Ισχύει ακόμα και σήμερα αυτό.
-Πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό και στον ήχο σας; μιας και είναι σύγχρονος αλλά έχει κλασικές βάσεις στο άκουσμα...
Σίγουρα. Οι επιρροές μας βασίζονται στις κλασικές heavy metal μπάντες που μεγαλώσαμε όλοι λίγο πολύ, από Maiden και Sabbath μέχρι Judas Priest και Saxon. Αυτό είναι οι Firewind, μια τέτοια μπάντα σε μια μοντέρνα εκδοχή, έτσι μας βλέπω και αυτό ίσως βγαίνει και προς τα έξω.
-Μεταξύ των δύο live albums της Θεσσαλονίκης, αυτό που διακρίνω είναι πως στο Live Premonition υπήρχε ο επαγγελματισμός μιας μπάντας που έχει μόλις κάνει το μπαμ, αλλά υπάρχει μια ανεμελιά στην ατμόσφαιρα, ενώ στο Still Raging τώρα βλέπω έναν αέρα μεγάλης μπάντας. Το παρατηρείς εσύ αυτό;
Ε βέβαια. Σκέψου το Live Premonition ήταν από μόνο του ένα μεγάλο, φιλόδοξο εγχείρημα, και με τρομερό άγχος από πίσω. Είχαμε αποφασίσει πριν γίνει η κυκλοφορία του "The Premonition" να παίξουμε αυτό το live στη Θεσσαλονίκη, οπότε βγήκαμε και παίξαμε ένα άλμπουμ το οποίο δεν είχε ακούσει κανείς, σχεδόν ολόκληρο και μετά από τρεις μήνες βγήκε ο δίσκος, και είχαμε το υλικό που κυκλοφόρησε στο τέλος εκείνης της χρονιάς. Γενικά τότε ήμασταν πιο άβγαλτοι, εγώ ήμουν 27-28 χρονών, και ακόμα ήμασταν καινούριοι στο παιχνίδι, υπήρχε αυτός ο ενθουσιασμός, αυτή η ανεμελιά και πρώτη φορά κάναμε κάτι τόσο σπουδαίο για εμάς. Να πω το εξής κιόλας, πως σαν Firewind πριν από εκείνο το live, η τελευταία φορά που είχαμε παίξει στη Θεσσαλονίκη, ήταν μπροστά σε 100 άτομα και θυμάμαι όταν οργανώσαμε και κλείσαμε το Principal για το Live Premonition, εγώ είχα τρομοκρατηθεί, χαχα, γιατί σκεφτόμουν πως θα παίξουμε σε venue των 1500 ατόμων; Μάλιστα η Century Media είχε προσκαλέσει και δημοσιογράφους από τα μεγάλα έντυπα της εποχής όπως από το Γερμανικό Metal Hammer και το Rock Hard. Εκεί ήταν η πρώτη διαπίστωση πως κάτι έπαιζε με το γκρουπ τελικά, κι απλά είχες το συναίσθημα πως κάτι πρόκειται να γίνει. Τώρα, 15 χρόνια αργότερα, άλλη εμπειρία, υπάρχει όλο αυτό το background από πίσω και λογικό είναι να έχουμε ωριμάσει σαν άνθρωποι και σαν επαγγελματίες.
-Στο φετινό live album, για εμένα δείγμα επαγγελματισμού ήταν και τα εφέ που είχατε, και ο τρόπος που παίζατε, και οι επιλογές των κομματιών που θεωρούνται "κλασικά", και συνθέτουν λίγο μια highlight ατμόσφαιρα. Εσένα ποια ήταν η αγαπημένη σου στιγμή από αυτή τη βραδιά;
Όλη η βραδιά ήταν ένα μεγάλο highlight, δε μπορώ να ξεχωρίσω στιγμές. Γενικά η αγάπη που λαμβάνουμε στη χώρα μας για τόσα χρόνια είναι μοναδική. Φαίνεται αυτό στο DVD, κι αν μου το έλεγε αυτό κάποιος παλαιότερα δε θα το πίστευα γιατί καλό είναι να μην παίρνουμε τίποτα δεδομένο, πως όλο αυτό το πράγμα δηλαδή θα υπάρχει εκεί για πάντα, ο κόσμος προχωράει, οι άνθρωποι μεγαλώνουν, άλλοι αποκτούν άλλα ακούσματα, οπότε υπάρχει μεγάλη ευγνωμοσύνη για το κοινό που μας ακούει και μας υποστηρίζει, για αυτό επενδύσαμε έξτρα σε αυτό το show. Είχαμε όπως είπες πολλά εφέ, μεγάλο σετλιστ, είχαμε και κομφετί, χαχα. Θέλαμε να είναι ο ορισμός της γιορτής. Ήταν σημαντικό σημείο, για μια μπάντα σαν και εμάς που δε θεωρούμαστε ούτε μεγάλη ούτε τίποτα, ήταν ένα σημαντικό σταυροδρόμι και το να μπορείς να αντέξεις 20 χρόνια στη μουσική βιομηχανία είναι σπουδαίο πράγμα. Γενικά βγάζω το καπέλο σε κάθε μουσικό που έχει ενεργή μπάντα για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
-Θυμάμαι όταν κάναμε συνέντευξη για το προηγούμενο live album σας, "Apotheosis" μου είπες πως το "Few Against Many"και το "Destination Forever" είναι τα αγαπημένα σου κομμάτια να παίζεις live. Έχει αλλάξει από τότε κάτι; Προστέθηκαν άλλα τραγούδια;
Το "Destination Forever" πάντα μου αρέσει να το παίζω, ακόμα και σήμερα. Είναι πολύ fan κομμάτι, παρόλο που είναι γρήγορο, όπως βγαίνει πολύ ωραία live και το νέο τραγούδι, το "Destiny Is Calling" και για κάποιο περίεργο λόγο μου αρέσει πολύ και η διασκευή στο "Maniac", αυτό το κομμάτι το είχαμε απαρνηθεί για πολύ καιρό μέχρι που ξεκινήσαμε να το παίζουμε ξανά και βλέπεις να αλλάζει η ατμόσφαιρα όποτε ακούγεται στις συναυλίες μας.
-Ξέρεις κάτι; Κι εγώ το ευχαριστήθηκα στο τελευταίο σας λάιβ, και δε ξέρω αν ήταν άλλη η ατμόσφαιρα ή αν πλέον το έχει συνδυάσει κάπως το κοινό μαζί σας, μιας και είναι και από τα πιο πολυακουσμένα σας κομμάτια στο Spotify, και μου δίνεις ωραία πάσα γιατί ήθελα να σε ρωτήσω, αφού πιάσαμε και την εποχή "Premonition"...πώς αποφασίσατε να ηχογραφηθεί αυτό το κομμάτι;
Ήταν ιδέα του Bob βασικά αυτή, σε πολύ άσχετη φάση, απλά είχαμε τελειώσει τις ηχογραφήσεις και θέλαμε ένα ακόμα κομμάτι για να συμπληρωθεί το κλασικό 45λεπτο της διάρκειας του δίσκου. Ψάχναμε για μια διασκευή, και πετάγεται η ιδέα για το "Maniac". Έτσι μπαίνουμε, το τσεκάρουμε στο YouTube, κι αρχίζουμε να τζαμάρουμε. Ήταν αργά το βράδυ στο studio Fredman στη Σουηδία, και απλά αρχίσαμε να ηχογραφούμε στο καπάκι. Θυμάμαι πρώτα ηχογράφησα τις κιθάρες σε ένα μετρονόμο επάνω, και μετά ο Mark έπαιξε τα τύμπανα, μέσα σε 2-3 takes είχε βγει. Ήταν ένα happy accident. Μπήκε για να εξυπηρετήσει άλλο σκοπό και τελικά είναι το δημοφιλέστερο μας τραγούδι στο Spotify. Όσον αφορά το live album, διάλεξα το συγκεκριμένο κομμάτι να κυκλοφορήσει στο YouTube γιατί δεν είχαμε κάποιο επίσημο βίντεο και είναι από τα κομμάτια που έχουν τη δική τους ζωή ξεχωριστά. Κάποτε το είχαμε απαρνηθεί γιατί νιώθαμε πολύ true μεταλάδες χαχα, και όταν το πρωτοπαίξαμε σε συναυλίες νιώθαμε άβολα να παίζουμε ντίσκο, παρόλο που γούσταρε ο κόσμος, ήμασταν μαγκωμένοι, ξενερώναμε χαχα. Τώρα σίγουρα αλλάζεις, ανοίγει το μυαλό σου, μεγαλώνουμε και τα βλέπουμε διαφορετικά τα πράγματα, και χτυπάει και λίγο η νοσταλγία γιατί σε γυρνάει πίσω, μπορεί να ισχύει το ίδιο και για σένα. Παρόλα αυτά, γενικά, μια καλή σύνθεση, είναι μια καλή σύνθεση σε όποια έκδοση και να τη φτιάξεις, το "Maniac" είναι ένα φοβερό κομμάτι μέσα στην απλότητα του. Είναι η δύναμη της μουσικής, έχει κάτι μαγικό!
-Μένοντας στο θέμα των ζωντανών ηχογραφήσεων, εσύ έχεις κάποιο αγαπημένο live album;
Δεν είμαι πολύ τύπος των live albums, αλλά έχω μερικά αγαπημένα. Ένα είναι σίγουρα το "Tokyo Tapes" των Scorpions από την 70s εποχή τους και το "Worldwide Live" από τα 80s. Το "Reunion" των Black Sabbath μ'αρέσει πάρα πολύ, του Malmsteen το "Live in Leningrad" θρυλικό άλμπουμ, όπως επίσης και από Iron Maiden έχω μερικά, το "Maiden England", "A Real Live One" και το "Live in Donnington" που είναι πιο κοντά στη γενιά μου, και θυμάμαι να το βλέπω στο MTV πολύ πιτσιρίκι χαχα.
-Στα των Firewind, κάτι που δε σε ρώτησα στην περσινή μας συνέντευξη, αλλά ο επετειακός χαρακτήρας του "Still Raging" το επιτρέπει, θέλω να σε ρωτήσω αν νοσταλγείς τίποτα από αυτά τα 20 χρόνια της μπάντας;
Δεν είμαι άτομο που ζει πολύ στο παρελθόν, για μένα πιο πολύ μετράει να παραμένει το συναίσθημα και το πάθος ζωντανό, αλλιώς δεν υπάρχει νόημα να κάνεις κάτι. Μ'αρέσει να είμαι διψασμένος για τη μουσική και να προχωράω έτσι. Να υπάρχει εξέλιξη. Τώρα, καλές στιγμές υπήρξαν πάρα πολλές στο παρελθόν αλλά δεν κάθομαι να τα σκεφτώ πάρα πολύ όλα αυτά, πιο πολύ ανυπομονώ για όλα αυτά που θα έρθουν.
-Με το νέο άλμπουμ των Firewind τι να περιμένουμε;
Κυκλοφορεί αρχές του 2024, περιμένω τις αντιδράσεις αυτών που θα το ακούσουν βασικά. Για εμένα έχει όλα τα στοιχεία που έχουν οι Firewind μαζί με πιο μοντέρνα, όλως παραδόξως έχει πιο πολλά πλήκτρα παρόλο που δεν έχουμε πληκτρά πλέον στη μπάντα χαχα, Έχουμε πολλά κομμάτια που τα θεωρώ υλικό single, γιατί πιο πολύ ξεκινήσαμε με αυτή τη λογική, πως θα βγάζαμε μόνο singles για καιρό και εν τέλει θα τα "πακετάραμε" σε ένα άλμπουμ. Τελικά λόγω χρόνου και προγράμματος δε μας βγήκε έτσι, αν και σαν το "Destiny Is Calling" υπάρχουν πολλά ανθεμικά τραγούδια μέσα. Θα περιμένετε κομμάτια σε αυτό το στυλ, αλλά και ποικιλία με πιο hard rock κομμάτια, μερικά κλασικά heavy metal και power metal φυσικά. Έχουμε μια ακόμα διασκευή ενδιαφέρουσα, σε ένα αγαπημένο pop/rock τραγούδι των 80s.
-Τέλος, τι να περιμένουμε από το live σας στην Αθήνα στις 3 Σεπτεμβρίου;
Ετοιμάζουμε αρκετά πράγματα πάλι. Θα είναι λίγο διαφορετικό το setlist με κάποιες προσθήκες από κομμάτια που έχουμε να παίξουμε αρκετά χρόνια, θέλω να παρουσιάσουμε αποκλειστικά και κάτι από το επερχόμενο άλμπουμ, δε ξέρω αν θα τα καταφέρουμε αλλά είναι στο πλάνο μας, πέρα από το "Destiny Is Calling" και θέλουμε να παίξουμε ισάξια με το περσινό live. Πιστεύω θα είναι κάτι δυνατό και έχουμε να παίξουμε συγκεκριμένα στην Τεχνόπολη από το 2007. Θα είναι πολύ ωραία εμπειρία μιας και μαζί θα έχουμε τις Nervosa για πρώτη φορά στην Ελλάδα, τον Timo Tolkki να παίξει παλιά Stratovarious, και θα μοιάζει σαν ένα φεστιβάλ. Πραγματικά ανυπομονούμε για αυτό!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου