Πασίγωνστοι, αν μη τι άλλο, οι Dimmu Borgir έβαλαν τον ακραίο ήχο στα σαλόνια του heavy metal, και έδειξαν μια άλλη οπτική του μέσα από τα συμφωνικά και μεγαλειώδη περάσματά τους. Το πρώτο αμιγώς συμφωνικό εγχείρημα, και η φιλόδοξη πορεία τους έγινε πριν 20 χρόνια μέσα από το τέταρτο τους άλμπουμ, "Puritanical Euphoric Misanthropia", που φέτος φτιάχτηκε, αναπτερώθηκε και κυκλοφόρησε για να εορταστεί όπως πρέπει. Για όλα αυτά, ευδιάθετος και ετοιμόλογος, ο Silenoz μίλησε στο Metal View, δίνοντας παράλληλα και μια μικρή γεύση για την επόμενη δουλειά τους.
-Αρχικά αυτά τα 20 χρόνια από το Puritanical Euphoric Misanthropia πόσο μακρινά σου φαίνονται;
Δεν τα νιώθω πολύ μακρινά, να πω την αλήθεια, γιατί αν δεις το χρονοδιάγραμμα μας, δεν κυκλοφορήσαμε και πάρα πολλούς δίσκους μέχρι εδώ, απλώς όλα αποτελούν εξέλιξη. Εκτός αυτού, νιώθω πως φρεσκαριστήκαμε σε αυτά τα 20 χρόνια με την φετινή remastered/remixded κυκλοφορία του δίσκου. Πρακτικά ήταν να γίνει πέρσι, αλλά λόγω της πανδημίας και των εργοστασίων δε θα μπορούσαμε να το κυκλοφορήσουμε όπως θα θέλαμε, κι έτσι η Nuclear Blast το καθυστέρησε μέχρι φέτος. Νομίζω πως θυμηθήκαμε λίγο αυτή την εποχή μας με μία τόσο special, επετειακή κυκλοφορία, και πιστεύω αυτή την αναθύμηση θα νιώσει εξίσου και το κοινό μας.
-Πώς αποφασίσατε για αυτή την έκδοση του δίσκου, νιώθεις πώς τo remixing/remastering του δίσκου έδωσε μια μοντέρνα πινελιά στο όλο αποτέλεσμα;
Όχι ακριβώς, το άλμπουμ από μόνο του είναι πολύ καλό. Μπορώ να πω κιόλας πως είναι και πολύ μοντέρνο για την εποχή του. Βγήκε το 2001 αλλά ήταν πρωτοποριακό για τον ήχο τότε και η παραγωγή του ξεχώριζε όλα τα στοιχεία του. Δεν είχαμε ξανακάνει κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια για remix ή remaster και βρήκαμε κάποια πράγματα που θέλαμε να δείξουμε στα drums, να βγουν πιο μπροστά, ή να αναδειχθούν κάποιες χαμένες λεπτομέρειες από τα πλήκτρα. Μάλιστα ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήσαμε ορχήστρα, και για αυτό θέλαμε την πιο επαγγελματική παραγωγή που θα μπορούσαμε να έχουμε. Παρόλα αυτά νιώσαμε πως ήταν λίγο ξερή και αδύναμη η παραγωγή της, οπότε εστιάσαμε τώρα και εκεί. Θέλαμε κάτι ωραίο για αυτή την επέτειο, αλλά όχι κάτι τεράστιο, απλώς ένα μικρό update στο σήμερα.
-Επίσης με την κυκλοφορία του bonus δίσκου "Dust Of The Cold Memories" θέλατε να περάσετε ένα ωμό και old school συναίσθημα;
Ναι, κάπως έτσι. Ξέρεις για τους die hard οπαδούς θα αποτελούσε μια ωραία έκπληξη. Σίγουρα έχει κάτι ωμό, ακατέργαστο και παλιομοδίτικο μέσα, γιατί είναι σαν τις κυκλοφορίες που έβγαιναν στις αρχές της σκηνής. Παρόλα αυτά, εγώ το βλέπω περισσότερο σαν το χτίσιμο μιας πυραμίδας, από τη βάση έως την κορυφή, με τις ηχογραφήσεις από τις πρόβες, τα instrumental, την προπαραγωγή, μέχρι την τελική έκδοση που εδώ είναι και πιο βελτιωμένη. Φαίνεται αυτή η εξέλιξη, φαίνονται και τα λάθη μας, αλλά και μια διαφορετική οπτική όλων των κομματιών. Σε κάποιους μπορεί να αρέσει περισσότερο αυτή η εμπλουτισμένη έκδοση, ενώ κάποιοι άλλοι μπορεί να μείνουν πιστοί στην αρχική έκδοση του δίσκου. Είναι σαν το Stormblast μετά την επανηχογράφηση και πριν από αυτήν, με την κλασική του κυκλοφορία, κάποιοι προτιμούν περισσότερο τη μία έκδοση, κάποιοι την άλλη. Όλα είναι αποδεκτά, είμαστε εκεί για όλους.
-Σκεφτήκατε καθόλου το ενδεχόμενο της επανηχογράφησης του "Puritanical Euphoric Misanthropia" όπως κάνατε με το "Stormblast";
Όχι, δεν υπήρχε λόγος, ήταν πολύ επαγγελματικός ο τρόπος ηχογράφησης τότε, και ήμασταν πολύ προσηλωμένοι, όπου δε χρειαζόταν κάποια επανεκτέλεση, μόνο αυτό το μικρό ρετουσάρισμα στο τελικό αποτέλεσμα, χαχα. Με το "Stormblast" δεν ήμασταν ευχαριστημένοι, και μπήκαμε στη διαδικασία να το φτιάξουμε από την αρχή, και με τα δεδομένα που μάθαμε στην πορεία. Διαφέρει όταν τα κάνεις όλα μόνος σου από όταν έχεις ειδικούς να σε βοηθούν, και αυτός ήταν ο λόγος που επανηχογραφήθηκε. Κατά τα άλλα με το "Puritanical..." ήμασταν πολύ βέβαιοι σε αυτό που κάναμε, ήδη από τότε.
-Θεωρείς πώς το "Puritanical Euphoric Misanthropia" ήταν ένα ορόσημο για τους Dimmu Borgir;
Σίγουρα, για το "Spiritual Black Dimensions" είχαμε κάνει πολλές περιοδείες, μας ανέβασε τον πήχη, και έτσι ήρθε μετά το "Puritanical Euphoric Misanthropia". Ήταν το σημείο που θέλαμε να κάνουμε την στροφή στον ήχο μας και να βρούμε νέα στοιχεία και να εξελιχθούμε. Ακόμα και στο "Dust Of The Cold Memories" θα δεις πως η μουσική μας εξελίχθηκε ακόμα και στις κιθάρες αποκλειστικά. Από τις πρόβες κιόλας θέλαμε να αλλάξουμε, κι έτσι ήρθε και η απόφαση για την ορχήστρα. Συνεργαστήκαμε με την Chamber Gothenburg Orchestra, και με άλλους μουσικούς, που αποτελούσαν συνολικά γύρω στα 90 άτομα. Ήταν μεγάλο παιχνίδι για εμάς, μια πρόκληση που δημιούργησε και συνέχεια. Έβγαλε τη μαυρίλα και την έκανε πιο ωραία.
-Τα νέα μέλη εκείνης της περιόδου πιστεύεις βοήθησαν στο αποτέλεσμα βάζοντας την ταυτότητα και το στυλ τους μέσα στον δίσκο;
Εννοείται, πρώτα από όλα έδωσαν μια φρεσκάδα, και μια ωριμότητα. Ήταν ένας δίσκος που όλα τα μέλη είχαν κάτι να πουν, είτε μέσα από επιρροές, στο background των κομματιών αλλά και στο παίξιμο. Ήταν ένας δίσκος με πολλά πρόσωπα αλλά και ομοιογένεια, και φυσικά μπορείς να ακούσεις κάθε μέλος μέσα στον δίσκο. Ήταν σαν αυτό το άλμπουμ σε όλα τα σημεία να μας ανέβασε. Γενικά οι αλλαγές ενός line up είναι για καλό, και τότε, αλλά πλέον και τώρα. Όλες οι μπάντες προσπαθούν να αποφύγουν αυτές τις αλλαγές, αλλά όταν φτάνεις σε ένα σημείο, και πρέπει να γίνουν, προχωράς και ανακαλύπτεις και κάτι νέο μέσα από αυτές.
-Κάτι που από την πρώτη φορά που άκουσα τον δίσκο μου έκανε εντύπωση, ήταν η διασκευή στου "Burn In Hell" των Twisted Sister. Είχατε κι άλλες ιδέες για διασκευές πιο κοντά στο black metal, ή σας ήρθε αυτό εξ αρχής;
-Πολλοί από τη γενιά μου να ξέρεις έμαθαν τους Twisted Sister μέσα από αυτή τη διασκευή...
Αλήθεια; Πολύ καλό αυτό, ναι. Δεν το ήξερα!
-Λοιπόν, παρόλο που δεν είστε μια τυπική black metal μπάντα, πάντα ένιωθα ότι αυτό το στοιχείο δεν λείπει από τη μουσική και την ατμόσφαιρα σας, τόσο στο "Puritanical..", όσο και στη συνέχεια της καριέρας σας. Εσείς το βλέπετε αυτό;
Ναι, είναι αλήθεια. Πρώτα από όλα το black metal μας έφτιαξε. Μπορεί να μην μοιάζουμε ούτε σαν τους Bathory ούτε καν σαν τους Mayhem, αλλά ήταν μπάντες που μας επηρέασαν, ειδικά στα 90s που ξεκινούσαμε. Επίσης ακόμα και τώρα οι παλιοί black metal δίσκοι είναι κάτι στο οποίο γυρνάμε να ακούσουμε, και τον όλο ήχο τον χρησιμοποιούμε σαν ένα εργαλείο έμπνευσης, είναι ο μοχλός που μας κινεί. Δεν αντιγράψαμε ποτέ κάτι, απλώς δείξαμε τον δικό μας εαυτό και μια εναλλακτική οπτική σε αυτή την ακραία μουσική. Ακόμα και τώρα, προχωράμε με αυτόν τον γνώμονα, δημιουργώντας μια άλλη version. Πλέον τόσα χρόνια, με πολλούς δίσκους και τραγούδια, δεν έχουμε να αποδείξουμε κάτι, αλλά οι επιρροές και η έμπνευση που αντλούμε είναι ακόμα εκεί. Θέλουμε απλά να ικανοποιούμε τον εαυτό μας και να συνεχίζουμε αυτό που χτίσαμε. Ξέρω πως θα υπάρξει κόσμος που αυτό που θα κάνουμε θα το αγαπήσει και κόσμος που θα το μισήσει. Αλλά είναι λογικό, μετά είναι στο χέρι του κάθε καλλιτέχνη πως θα το διαχειριστεί, εμείς προχωράμε. Εν τέλει αυτή είναι η ομορφιά της μουσικής.
-Θυμάσαι όταν πρωτοκυκλοφόρησε το "Puritanical...." να βλέπεις αρνητικές αντιδράσεις ή απογοητεύσεις από παλιότερους οπαδούς ή από ελιτιστές μπλακμεταλάδες;
Υπήρχαν ναι, αλλά ήταν λίγοι, ανέκαθεν υπήρχαν τέτοιοι άνθρωποι που μας έβλεπαν σαν "ξένους" σε αυτόν τον ήχο. Αυτός ο ελιτισμός ή η κλειστομυαλιά, συνήθως προέρχεται από ανασφαλείς ανθρώπους που κάπου προσπαθούν να πιαστούν για να φανούν ανώτεροι. Βέβαια σε εμάς κάνουν καλό, όταν ακούς το όνομά μας, ότι "oι Dimmu Borgir έτσι", ή οι "Dimmu Borgir αλλιώς", μόνο διαφήμιση μπορούν να μας κάνουν, κι όταν βγήκε εκείνος ο δίσκος, πάλι σαν διαφήμιση φάνηκε εκείνη η αλλαγή, χαχα. Αλλά ακόμα και σήμερα θα τα δεις αυτά.
-Αυτός ο δίσκος νιώθεις πως διεύρυνε τους ορίζοντες σας για τη συνέχεια;
Ήταν ο δίσκος που μας άνοιξε τις περισσότερες πόρτες μέχρι σήμερα, και μας έκανε μια μπάντα που μπήκε πιο δυνατά στον metal χάρτη. Φτάσαμε σε μια θέση που δεν αποτελούσαμε απλά μια μπάντα που περιόδευε ξάγρυπνη στη μέση του δρόμου, αλλά κάπως σαν να ζήσαμε το μουσικό όνειρο μας. Αγγίξαμε αυτό που λέμε επιτυχία. Επίσης είναι δίσκος που μας δημιούργησε εξέλιξη και για τις επόμενες μας δουλειές, αλλά πέρα από αυτά μας έκανε και πιο σκεπτικιστές. Όταν ανοίγεσαι τόσο, ξέρεις, πρέπει να έχεις και ένα plan b. Δεν πρέπει όμως και να βασίζεσαι σε αυτό, πρέπει να είσαι αποφασιστικός και στοχευμένος. Αν μείνεις εκεί, φτάνεις στο σημείο να νιώσεις ότι βαλτώνεις και αποτυγχάνεις. Ακόμα και πριν δύο χρόνια που δε μπορούσαμε να συναντηθούμε ή να παίξουμε σε συναυλίες, κάτσαμε να ασχοληθούμε με τον επόμενο δίσκο. Ήταν μια κρίσιμη στιγμή, αλλά ο μόνος τρόπος να μείνουμε στην επιφάνεια ήταν με το plan b μας, και να ξεκινήσουμε τη δημιουργική διαδικασία. Κατά τα άλλα με τα χρόνια που περνάνε θέλουμε να συνεχίζουμε την σκληρή δουλειά. Πάρτο όπως θες, αλλά το ταλέντο χρειάζεται λιγότερο από την αληθινή δουλειά, αυτό μάθαμε μέσα από τον καιρό που πέρασε.
-Πιστεύεις πως άλλαξαν πολλά στους Dimmu Borgir μέσα σε αυτά τα 20 χρόνια καλλιτεχνικά;
Noμίζω πως σαν μουσικοί και δημιουργοί με το πέρασμα του χρόνου εμβαθύναμε πιο πολύ στους συμβολισμούς και τις λεπτομέρειες. Θέλαμε να γίνουμε πιο εμφατικοί και παντού να βάζουμε νοήματα και να τονίζουμε την ατμόσφαιρα των τραγουδιών μας. Όλα βρήκαμε πως πρέπει να έχουν τον ρόλο τους, μουσικά και στιχουργικά, ακόμα και στην playlist. Αυτό βέβαια δεν αποτέλεσε κάποια φόρμουλα, αλλά το είδαμε σιγά σιγά με το πέρασμα του καιρού. Όσο μεγαλώνεις βλέπεις τα πράγματα με ένα άλλο πρίσμα, βλέπεις τα πράγματα πιο βαθιά, και αυτό θέλουμε να περνάμε στη μουσική μας. Λογικό είναι και σαν άνθρωπος αλλά και σαν καλλιτέχνης να διαφοροποιείσαι και να εξελίσσεσαι, αυτό νομίζω συμβαίνει και με εμένα αλλά και με τα υπόλοιπα παιδιά στους Dimmu Borgir, χωρίς βέβαια δραστικές αλλαγές. Ναι, σαν μεγαλύτερη διαφορά αυτά τα 20 χρόνια είναι η αίσθηση της λεπτομέρειας.
-Για τον επόμενο δίσκο έχετε σκεφτεί πως θα κατευθυνθείτε;
Ναι, εδώ και 3-4 χρόνια έχουμε μπει στη δημιουργική διαδικασία των νέων τραγουδιών. Μέσα στην πανδημία, που καθόμασταν, είδαμε πράγματα που θα μπορούσαμε να τα κάνουμε αλλιώς, και γενικά έχουμε μαζέψει πολύ υλικό ήδη. Κάποια κομμάτια είναι ήδη έτοιμα, κάποια όχι, και τα χτίζουμε συνεχώς με διάφορες θεματικές. Είναι δύσκολο να πω ποια θα είναι η τελική κατεύθυνση, αλλά θα είναι κάτι πολυδιάστατο. Κάνουμε ήδη την προπαραγωγή του δίσκου, και σκεφτόμαστε τα μέρη των πλήκτρων και των synths να μπουν ως έχουν, ενώ τα υπόλοιπα θα τα περάσουμε και δεύτερη φορά για την ολοκληρωτική μορφή τους, προφανώς θα τα περάσουμε δύο φορές. Πάντα θέλουμε τον χρόνο μας για κάθε δίσκο, είναι σύνηθες αυτό πια, χαχα, αλλά νομίζω αυτή τη φορά θα είμαστε πιο γρήγοροι από το προηγούμενο άλμπουμ. Ελπίζουμε πως όλα θα είναι ξεκάθαρα μέχρι του χρόνου που θα συμπληρώσουμε τα 30 μας χρόνια σαν μπάντα.
-Υπάρχουν πλάνα για τον εορτασμό αυτών των 30 χρόνων;
Του χρόνου τον Αύγουστο κλείνουμε αυτά τα 30 χρόνια, και ήδη κάνουμε κάποια σχέδια για τον εορτασμό τους. Σίγουρα θέλουμε κάτι μεγαλειώδες για αυτές τις τρεις δεκαετίες, που κάπως αφήσαμε το στίγμα μας νομίζω. Ιδανικά θα θέλαμε να έχουμε κυκλοφορήσει και τον δίσκο τότε, αλλά αν δεν έχει συμβεί σίγουρα θα ηχογραφείται και θα είναι στην τελική ευθεία. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα τα γιορτάσουμε με τιμή.
-Τέλος, ξανά για τα 20 χρόνια του "Puritanical...", πιστεύεις πως αυτή η επανακυκλοφορία θα φέρει νέες γενιές ακροατών που πιθανώς να μην ήξεραν το παρελθόν των Dimmu Borgir;
Ναι, θα μπορούσε. Αυτή η έκδοση θα δείξει και το παρελθόν της μπάντας, αλλά και πως φτάσαμε κάπως στο σήμερα. Ο δίσκος είχε ξαναβγει με την κλασική μορφή του άλλες δύο-τρεις φορές, αλλά τώρα είπαμε είναι πιο κοντά στο τώρα, και είναι μια καλή ευκαιρία να δει ο κόσμος μια νέα οπτική ενός δίσκου 20ετίας, στα πρόθυρα των 30 μας χρόνων. Άξιζε τον κόπο, και οι πιο μικροί σε ηλικία θα το εκτιμήσουν πιστεύω, θα τους δώσουμε και κίνητρο να μας μάθουν καλύτερα.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου