Οι Black Lava από τη Μελβούρνη, καίγονται με την πρώτη τους κυκλοφορία, "Soul Furnace". Φέρνοντας παράλληλα την εξωτερίκευση των σκέψεων της απομόνωσης και του εγκλεισμού, όλα τα απωθημένα γίνονται μια μουσική μάζα. Αυτό έκανε τους Αυστραλούς να ταξιδέψουν νοητά και ακουστικά, και να βγει τώρα ένα τόσο δυνατό ντεμπούτο, μέσω της Season Of Mist.
Μετά από μία μελωδική και μουντή, σκοτεινή εισαγωγή από το "Origins", μπαίνουμε στον πυρήνα της νεοσύστατης μπάντας, με το δίδυμο του "Aurora" και του "Black Blizzard", να εξωτερικεύει μια ζωηρή αλλά και ζοφερή death αισθητική, με σύγχρονες εκφάνσεις, φρέσκο χαρακτήρα, αλλά και μια βρωμιά από τα παλιά, για την έξτρα ακραία αισθητική. Εκτός αυτού, η αβυσσική τους έκφανση, τονίζει και το black στοιχείο, αλλά και sludge περάσματα, όπου εκεί οι Αυστραλοί δείχνουν τις επιρροές τους μεταξύ Αμερικής και Βόρειας Ευρώπης, κάτι μάλιστα που στο διάβα του δίσκου σκιαγραφείται με το "Baptised In Ice", σε ένα επιθετικό μπάσιμο, για να κορυφωθεί ευθύς αμέσως στο "Eye Of The Moon" με το ψιλό και ψυχρό tremolo picking του, όσο λίγο πριν έχει προϋπαντηθεί με όσα αναφέρθηκαν παραπάνω.
Στο άτυπο, δεύτερο μισό του δίσκου, με μια γκρουβάτη εισαγωγή και καθαρτήρια riffs που ενωμένα, δημιουργούν ένα χαοτικό σκηνικό, έρχεται το "Northern Dawn", πάλι σε αυτό το μαύρο μοτίβο στο οποίο κυμαίνεται το όλο σύνολο, με black n roll πτυχές που εμφανίζονται και ταιριάζουν πλάι στην ανοιχτόμυαλη και συνάμα σκληροτράχηλη υπόσταση του γκρουπ. Το "Necrocatacomb" βέβαια ακολουθεί πιο παλιομοδίτικες πεπατημένες, ενώ το "Nightshade", δείχνει την άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος, με την εκρηκτική αυτή ορμή να γίνεται πιο μοντέρνα και τεχνική. Τέλος, το ομώνυμο, "Soul Furnace" μας "βασανίζει" με τα ηχητικά του σκαμπανεβάσματα, δημιουργώντας μια δραματική ατμόσφαιρα, σε όλο αυτό το φυσιολατρικό, ερεβώδες και ακραίο περιβάλλον, με μια doomy πινελιά να χώνεται στο 90' του δίσκου.
Ακούγοντας το άλμπουμ ξανά και ξανά, ο καθένας θα βρει πολλά στοιχεία που παραπέμπουν από τους Mayhem μέχρι τους Obituary και από τους Satyricon μέχρι τους Morbid Angel. Η μπάντα από την άλλη άκρη του νότιου ημισφαιρίου γεφυρώνει ωκεανούς, ύφη, είδη, καιρούς και εποχές, με γνώμονα την καφρίλα, τη δύναμη και την αγάπη για τη νύχτα και τον νατουραλισμό. Γενικά το "Soul Furnace" δεν ανακαλύπτει τον τροχό, αλλά το big deal εδώ είναι ο οπαδισμός και η αγνή έμπνευση από όσα ο δημιουργός θέλει χωρίς μόδες. Αυτό το ωμό και βαρύ στοιχείο, είναι που αξίζει στο τέλος, σε μια γενιά υπερβολικής τεχνικής, κάνοντας αυτό το ντεμπούτο, κάτι πολύ αυθεντικό και μεστό.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου