Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2021

THE TROOPS OF DOOM-THE ABSENCE OF LIGHT (EP Review)

Το Βραζιλιάνικο metal έγραψε χρυσές σελίδες στο heavy underground, εδραιώνοντας πληθώρα συγκροτημάτων, όπου η απόγνωση, η οργή και η μανία τους οδήγησε στη σύνθεση σκληρών riffs. Ένας εκ των προπατόρων μάλιστα και ο Jairo Guedz στο πλευρό των αδερφών Cavalera, με τα δύο πρώτα ακατέργαστα διαμάντια των Sepultura. Ο ίδιος ήδη από πέρσι έχιε κάνει ενεργή την εμφάνισή του με τους The Troops Of Doom, και συνεχίζει και ακάθεκτος τώρα με το νέο, "The Abscence Of Light", κάνοντας άλλο ένα βήμα μπροστά...ή πίσω!
Με μια συμφωνική, διθυραμβική, μεγαλοπρεπής εισαγωγή, μπαίνουμε όπως και την προηγούμενη φορά στα άδυτα του υπόγειου κόσμου της Βραζιλίας, εκεί μου η μαυρίλα υπερτερή του φωτός, και τα κακά πνεύματα δείχνουν τη δύναμή τους. Έτσι, με τις ευλογίες τους, και πιστοί στην επιτυχημένη τακτική του πρώτου του ΕΡ, οι The Troops Of Doom, συνεχίζουν ένα ταξίδι στο παρελθόν, με ωμές αλλά και ατμοσφαιρικές στιγμές, και έναν μεθυστικό κυκεώνα οργής και δύναμης. Με δύο νέα κομμάτια, το "The Devil's Tail" και το "Monarch", το ύφος των πρώιμων Sepultura ξαναφρεσκάρεται, με τον Jeff Becera των θρυλικών Possessed να δίνει τη ψυχή του στο δεύτερο κομμάτι, σε αυτό το γεμάτο σύνολο που  επιπροσθέτως μπαίνουν και πινελιές από το Αμερικάνικο death metal των 90s, καθώς και όλη αυτή όμορφη μαυρίλα των Slayer, τραβώντας το παλιομοδίτικο extreme στοιχείο στα άκρα. Με χρέη μπασίστα σε αυτή την τετράδα των Βραζιλιάνων να εκτελεί ο Lars Nedland των Νορβηγών Borknagar, βλέπουμε πόσο γνωστοί κι αγαπητοί γίνονται με τον καιρό στους απαναχού πρωταγωνιστές της metal σκηνής, όχι μόνο σε οπαδικό αλλά και επαγγελματικό επίπεδο, με το σπαθί τους. Τέλος, οι απαρχές του ιθύνοντα νου Jairo Guedz τιμώνται με τον κατάλληλο τρόπο στο "Antichrist", μπλέκοντας το αρμονικά αν μη τι άλλο, με όλα όσα μας χαρίζει στην ολότητα του το "The Abscence Of Light", εκεί που δε ξημερώνει ποτέ, και μόνο η σκιά των κεράτων δεσπόζει.

Για άλλη μια φορά αυτή η νεοσύστατη και συνάμα τοσο κλασικοπρεπής μπάντα, μας δείχνει πως είναι το κοπάνημα αλά παλαιά, όχι ρετρολαγνικά, αλλά μέσα από την πηγή των πάντων, εκεί που το Βραζιλιάνικο thrash δεν είχε προλάβει καν να κάνει τα πρώτα του βήματα. Ο άλλοτε axeman των Sepultura βρίσκει ξανά τα πατήματά του, και τον εαυτό του, με τη νεαρή παρέα του να κάνει θαύματα, όσο παράλληλα μας προετοιμάζουν για το μεγάλο τους ντεμπούτο. Έτι μία φορά, οι Τhe Troops Of Doom δίνουν γροθιά στο στομάχι, μας πωρώνουν και μας κάνουν μαθήματα μεταλλικής ιστορίας.

(8,5/10)

Γιάννης Χαρτζανιώτης

Δεν υπάρχουν σχόλια: