Τα δύο τρίτα της οriginal τριάδας των Venom, παρέα με τον frontman τους, κατά τα "Prime Evil", Temples Of Ice" και "The Waste Lands", Demolition Man, έπειτα από μια συνύπαρξη στο Keep It True του 2015, δημιούργησαν τους Venom Inc, και φέτος κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους, "Ave".
Η έναρξη με το "Ave Satanas", θυμίζει κάτι φρέσκο πατώντας στα κλασικά μονοπάτια του first wave of black metal, αλλά στην πορεία τα πράγματα ξεδιαλύνονται με τον δυναμισμό της ανίερης τριάδας. Ο Demolition Man φαίνεται να έχει απίστευτα κέφια κυρίως στα "Forged In Hell", στο κολλητικό ρεφραίν του "Metal We Bleed" και στο "Time To Die". H αρχή του "The Evil Dead" ομολογώ πως μου θύμισε κάτι από "Welcome To Hell", και με χάλασε θεωρώντας αυτό το project, διαφορετικό από το brand name των Venom. Ευτυχώς στην πορεία αυτό αλλάζει, και η μπασογραμμή τα διαλύει όλα.
Από την άλλη, πιο πρωτοποριακό με πολλές industrial επιρροές έρχεται το ήδη γνωστό "Dein Fleisch", που πολλούς τους δίχασε, αν και σίγουρα δεν ήταν αντιπροσωπευτικό κομμάτι για το album.
Aκούγοντας το "War" είσαι έτοιμος να κηνυγάς στο κατώφλι κάθε τι θρησκευόμενο, και να ξεδιψάς από το αίμα του, ενώ με το "Ι Κneel To Know God", και το "Preacher Man", η μπάντα κάνει κατάθεση ψυχής, και η απόδοση τους μας κερδίζει ακόμα περισσότερο.
Mε περίσσιο ενθουσιασμό φτάνουμε στο καταλυτικό "Black N Roll", έτσι δυναμικό, ζωντανό και καυτό όπως ξεκίνησε το "Ave".
Μπορώ να πω πως αρχικά αμφιταλαντευόμουν μεταξύ δυσπιστίας και περιέργειας για να ακούσω το ντεμπούτο των Βρετανών, αν και δε ξεχνάω πως το "Prime Evil" ειδικά, που έγραψαν μαζί ήταν εκπληκτικό αν και παρεξηγημένο. Παρ'όλα αυτά το ευχαριστήθηκα, πέρα από τη φωνή του κυρίου Dolan και η σατανική σύνθεση, το σολο του Mantas στο "Blood Stained", και τα απίστευτα τύμπανα με τον οργασμό διπέταλου και κυμβάλλων από τον Abaddon.
Τέλος, σίγουρα δε φέρνουν κάτι νέο στην extreme σκηνή, αλλά έρχονται με φρέσκο αέρα και με μερικές από τις επιρροές που τους έκαναν γνωστούς. Όπως λένε και οι κύριοι λοιπόν, AVE!
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Η έναρξη με το "Ave Satanas", θυμίζει κάτι φρέσκο πατώντας στα κλασικά μονοπάτια του first wave of black metal, αλλά στην πορεία τα πράγματα ξεδιαλύνονται με τον δυναμισμό της ανίερης τριάδας. Ο Demolition Man φαίνεται να έχει απίστευτα κέφια κυρίως στα "Forged In Hell", στο κολλητικό ρεφραίν του "Metal We Bleed" και στο "Time To Die". H αρχή του "The Evil Dead" ομολογώ πως μου θύμισε κάτι από "Welcome To Hell", και με χάλασε θεωρώντας αυτό το project, διαφορετικό από το brand name των Venom. Ευτυχώς στην πορεία αυτό αλλάζει, και η μπασογραμμή τα διαλύει όλα.
Από την άλλη, πιο πρωτοποριακό με πολλές industrial επιρροές έρχεται το ήδη γνωστό "Dein Fleisch", που πολλούς τους δίχασε, αν και σίγουρα δεν ήταν αντιπροσωπευτικό κομμάτι για το album.
Aκούγοντας το "War" είσαι έτοιμος να κηνυγάς στο κατώφλι κάθε τι θρησκευόμενο, και να ξεδιψάς από το αίμα του, ενώ με το "Ι Κneel To Know God", και το "Preacher Man", η μπάντα κάνει κατάθεση ψυχής, και η απόδοση τους μας κερδίζει ακόμα περισσότερο.
Mε περίσσιο ενθουσιασμό φτάνουμε στο καταλυτικό "Black N Roll", έτσι δυναμικό, ζωντανό και καυτό όπως ξεκίνησε το "Ave".
Μπορώ να πω πως αρχικά αμφιταλαντευόμουν μεταξύ δυσπιστίας και περιέργειας για να ακούσω το ντεμπούτο των Βρετανών, αν και δε ξεχνάω πως το "Prime Evil" ειδικά, που έγραψαν μαζί ήταν εκπληκτικό αν και παρεξηγημένο. Παρ'όλα αυτά το ευχαριστήθηκα, πέρα από τη φωνή του κυρίου Dolan και η σατανική σύνθεση, το σολο του Mantas στο "Blood Stained", και τα απίστευτα τύμπανα με τον οργασμό διπέταλου και κυμβάλλων από τον Abaddon.
Τέλος, σίγουρα δε φέρνουν κάτι νέο στην extreme σκηνή, αλλά έρχονται με φρέσκο αέρα και με μερικές από τις επιρροές που τους έκαναν γνωστούς. Όπως λένε και οι κύριοι λοιπόν, AVE!
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου