Το όνομα της Antinoë ηχεί σαν ένας σκοτεινός ψαλμός στα αυτιά του γράφοντα το τελευταίο διάστημα, με την υπνωτική μαγεία της μουσικής της. Οι ιδιαίτεροι πειραματισμοί με τα μαυρομεταλλικά ηχοχρώματα, βρίσκουν χώρο στο άλμπουμ της "The Fold", και μπλέκονται με το folk και τους εναλλακτικούς ήχους. Η ίδια η Ισπανίδα καλλιτέχνιδα μιλάει στο Metal View για το ντεμπούτο της, τα οράματα και τα ερεθίσματά της, σε μια μικρή, αλλά ουσιώδη κουβέντα.
-Καταρχάς, συγχαρητήρια για το ντεμπούτο άλμπουμ σου. Μετά από πολλές συνεργασίες με black metal μπάντες, πώς αισθάνεσαι που εκφράζεσαι μέσα από το δικό σου project;
Eυχαριστώ πολύ! Η συνεργασία με black metal μπάντες ήταν —και εξακολουθεί να είναι— πολύ ικανοποιητική. Μου επιτρέπει να βλέπω πώς δουλεύουν άλλοι και να βιώνω το πώς η φωνή ή το πιάνο μου εναρμονίζονται μέσα σε έναν πιο ακραίο ήχο. Πέρα από την ίδια την ανθρώπινη εμπειρία, που μέχρι τώρα ήταν υπέροχη χωρίς καμία εξαίρεση, έμαθα τι έψαχναν οι άλλοι σε εμένα: αρμονικά backing vocals, πιο σκοτεινούς τόνους στη χαμηλή μου φωνητική περιοχή, ή πιανιστικές ενορχηστρώσεις που προσθέτουν μια κλασική κομψότητα στον ήχο τους. Παρόλα αυτά, είμαι ενθουσιασμένη που κάνω το πιάνο το βασικό όργανο στο δικό μου project, μετά από συνεργασίες όπου συμμετείχε περισσότερο ως καλεσμένη/υποστηρικτική ατμόσφαιρα.
-Το The Fold έχει έναν συγκεκριμένο τρόπο ηχητικής ταυτότητας, αλλά με πολλά διαφορετικά στρώματα σε κάθε τραγούδι. Ήθελες να περιγράψεις πολλους σκοτεινούς τόνους μ’ αυτόν τον τρόπο;
-Έχεις τραγούδια στα Αγγλικά, Ισπανικά και Νορβηγικά. Σε βοηθά αυτό στο να αποκτά κάθε τραγούδι τη δική του «προσωπικότητα» και τη δική του φωνή;
Ναι, μου αρέσει να χρησιμοποιώ διαφορετικές γλώσσες γιατί βοηθούν να εκφράσω διαφορετικές αποχρώσεις. Παρόλο που δεν είμαι φυσική ομιλήτρια Αγγλικών, και τα Νορβηγικά μου είναι πραγματικά αμφισβητήσιμα με κάθε πιθανό τρόπο, νιώθω μια καλλιτεχνική ανάγκη να χρησιμοποιώ τα χαρακτηριστικά κάθε γλώσσας για να φτάσω πιο κοντά σε αυτό που θέλω να μεταφέρω. Για παράδειγμα, στα Αγγλικά μου είναι πιο εύκολο να είμαι ειλικρινής και να εκτεθώ, ενώ στα Ισπανικά όλα ακούγονται υπερβολικά άμεσα και ωμά, χαχα. Το Si Te Dejo Ir με κάνει να νιώθω εύθραυστη και ευάλωτη ακριβώς επειδή είναι στα Ισπανικά. Τα Νορβηγικά με φέρνουν πιο κοντά σε κάτι λαογραφικό και μυστικιστικό· είναι μια όμορφη φωνητικά γλώσσα που μου θυμίζει κάτι ανώτερο, σαν τη γλώσσα των ξωτικών του Τόλκιν.
-Πριν λίγα χρόνια κυκλοφόρησες ένα άλμπουμ με ακουστικές εκδοχές κλασικών black metal τραγουδιών. Πώς αποφάσισες για αυτό το project; Νιώθεις ότι βοήθησε στην έμπνευση του νέου σου άλμπουμ;
Τότε, μου άρεσε να ανεβάζω μικρά πιανιστικά covers black metal και rock τραγουδιών στο Instagram. Αυτά τα clips τράβηξαν την προσοχή ανθρώπων με παρόμοια γούστα και με βοήθησαν να χτίσω μια μικρή ψηφιακή κοινότητα. Όταν ο κόσμος άρχισε να ζητά πλήρεις εκδοχές, ο φίλος μου Oytun Bektaş από τη δισκογραφική Orko Productions (Αυστραλία) μου πρότεινε να ηχογραφήσω ένα ολόκληρο black metal piano album, και συμφώνησα. Μετά από λίγο σκέφτηκα να επικεντρωθώ στο νορβηγικό black metal της δεκαετίας του ’90, αφού έχω βαθιά συναισθηματική σύνδεση με τη χώρα και την έχω ταξιδέψει όσο μου επέτρεπαν ο προϋπολογισμός και οι άδειές μου. Ήταν ένα όμορφο πείραμα για μένα, όπου άκουσα, έμαθα και επανερμήνευσα αυτά τα τραγούδια όσο πιο σεβαστά μπορούσα. Μέσα απ’ αυτό βρήκα και τον δικό μου ήχο και δημιούργησα μια τεράστια βιβλιοθήκη σκοτεινών τόνων και υφών, που αργότερα έγινε το θεμέλιο για το The Fold.
-Η μουσική σου έχει στοιχεία από indie, ambient, έντονη metal ατμόσφαιρα και πολλά folk στοιχεία. Υπάρχουν πράγματα που σου αρέσει να ακούς μόνη σου; Ήταν δύσκολο να συνδυάσεις όλα αυτά στη μουσική σου;
Νομίζω πως η περιγραφή σου είναι αρκετά ακριβής. Ακούω πολλά είδη, αλλά δεν εμφανίζονται όλα στο The Fold. Σε αυτό το άλμπουμ εστίασα στις επιρροές που πραγματικά με συγκράτησαν στα πρώτα χρόνια του πένθους για τον πατέρα μου. Τότε κοιμόμουν ακούγοντας extreme metal, περνούσα ώρες βυθισμένη στη Lana Del Rey, και ανακάλυπτα dark folk και ambient ως το soundtrack των περιπάτων μου στο δάσος. Το The Fold συγκεντρώνει τους ήχους που με περιέβαλαν εκείνη την περίοδο της ζωής μου. Ήθελα επίσης να περιλάβω πιο φωτεινές συμφωνικές rock στιγμές, ως φόρο τιμής στον πατέρα μου. Η διαδικασία της σύνθεσης ήταν πολύ φυσική, νομίζω ότι το μείγμα όλων αυτών των στοιχείων ρέει χωρίς απότομες μεταβάσεις.
-Έχεις μια μοναδική ατμόσφαιρα, σαν indie pop που φλερτάρει με dark μουσική και extreme metal. Πιστεύεις ότι αυτός ο τύπος ήχου, σαν τον δικό σου, έλειπε από την extreme σκηνή;
Ευχαριστώ! Ειλικρινά, δεν νομίζω ότι έχω εφεύρει κάτι νέο, αφού υπάρχουν ήδη καλλιτέχνες με παρόμοιο πνεύμα. Μου έρχονται στο μυαλό οι Jonathan Hultén, Darkher, A.A. Williams ή Maud the Moth, για παράδειγμα. Είναι βαθιά συνδεδεμένοι με τη σκοτεινή σκηνή, αλλά δημιουργούν τη δική τους ατμόσφαιρα μέσω άλλων επιρροών. Ίσως αυτό που κάνει την Antinoë λίγο μοναδική είναι το ισχυρό της θεμέλιο στην κλασική πιανιστική μουσική, συνδυασμένο με την οικειοποίηση ορισμένης black metal αισθητικής, ατμόσφαιρας και μιας ακουστικής επανερμηνείας των ηχοτοπίων του.
-Τι σε επηρεάζει ώστε να βρίσκεσαι σε τόσο σκοτεινή και έντονα συγκινητική διάθεση;
Πάντα ήμουν πιο μελαγχολική από το μέσο άτομο, αλλά μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα πως έχω κάνει περίεργες επιλογές από πάθος, φόβο ή εγωισμό, ή άφησα άλλους να τις κάνουν για μένα. Και είναι πολύ αργά για να αλλάξει αυτό. Για παράδειγμα, δεν θα έπρεπε ποτέ να είχα γίνει αρχιτέκτονας. Εύχομαι να είχα μετακομίσει στη Νορβηγία εδώ και χρόνια. Δεν υπήρξα πάντα η καλύτερη φίλη. Θα μπορούσα να έχω περάσει περισσότερο χρόνο με τον πατέρα μου όταν ήταν άρρωστος, αλλά πανικοβλήθηκα και γύρισα προς τα μέσα. Βλέπω λίγη χαρά στο μέλλον. Πιθανότατα δεν θα κάνω ποτέ παιδιά. Όλες αυτές οι επιλογές και οι σκοτεινές σκέψεις με έχουν διαμορφώσει —πικρή, κυνική και απαισιόδοξη με έναν ήπιο, διαχειρίσιμο τρόπο. Η Antinoë είναι το μέρος όπου μπορώ να αντιμετωπίζω όλα αυτά ελεύθερα, να βασανίζω ή να καλομαθαίνω τον εαυτό μου. Υπάρχει περισσότερος υπαρξιακός πόνος και μετάνοια στη μουσική μου απ’ ό,τι θα μπορούσα ποτέ να βάλω σε λόγια.
- Θα ήθελες να μου πεις τα 5 αγαπημένα σου ακραία metal άλμπουμ που σε επηρέασαν ως καλλιτέχνιδα όλα αυτά τα χρόνια;
Δυσκολεύτηκα να το σκεφτώ:
-
Ulver – Bergtatt
-
Opeth – Morningrise
-
Dimmu Borgir – For All Tid
-
Vemod – Venter På Stormene
-
Elffor – Son of the Shades
Αυτή την περίοδο, με ενδιαφέρει πολύ η avant-garde και atmospheric σκηνή της Ολλανδίας.
-Ποια είναι τα σχέδιά σου μετά την κυκλοφορία του The Fold;
Το The Fold ήταν μια προσπάθεια να βρω κάποιο είδος λύτρωσης, αλλά στη διαδικασία της δημιουργίας του συνειδητοποίησα ότι η λύτρωση είναι σχετική. Παρ’ όλα αυτά, νιώθω έτοιμη να το κυκλοφορήσω και να αντιμετωπίσω ό,τι έρθει μετά. Θα ήθελα να επεκτείνω το οπτικοακουστικό σύμπαν της Antinoë και επίσης να συνθέσω νέα μουσική, αυτή τη φορά σε συνεργασία με άλλους καλλιτέχνες.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου