Οι Octoploid είναι ένα project που έχει γίνει γνωστό εδώ και καιρό για τη δουλειά που θα έφερνε. Οι Φιλανδοί αποτελούν το προσωπικό όραμα και δημιούργημα του Olli Pekka Laine από τους θρυλικούς Amorphis, πηγαίνοντας τη μουσική αυτή ένα βήμα παραπέρα, και λίγο πιο out of the box. Άλλωστε με βάση τη δισκογραφική τους εταιρεία, η μπάντα χαρακτηρίζεται με τον αδόκιμο όρο, "70s death metal", αλλά φαίνεται σωστός 100%. Πιο συγκεκριμένα όλα αυτά θα φανούν στο "Beyond The Aeons" που κυκλοφόρησε πρόσφατα και η ψυχεδέλεια ετοιμάζεται να βουτήξει σε σκιερά, αχαρτογράφητα νερά, σε μία από τις Χίλιες Λίμνες.
Ο Laine έχει στο πλευρό του, πολλούς συντρόφους του από τους Amorphis, όπως ο Tomi Joutsen και ο Tomi Koivusaari στα φωνητικά, όσο και οi παλιοί πληκτράδες τους, Kim Rantala και Kasper Martenson, αλλά κι ο σπουδαίος Mikko Kotamaki των Shallow The Sun, επίσης πίσω από το μικρόφωνο. Πέρα από αυτό το all star line up βέβαια, συναντάμε και διάφορα underground πρόσωπα, που βάζουν λίγη έξτρα σκοτεινιά, όπως ο συμπαίκτης του πρωταγωνιστή μας στους Barren Earth, Jon Aldara, αλλά και μέλη των Fastem, Mannhai και Xysma, δίνοντας πολυπλοκότητα σε ένα ήδη ποικίλο σύνολο. Φυσικά, το ντεμπούτο, πέρα από την ποικιλία, ποντάρει κυρίως στην ομοιογένεια μιας και ο χαρακτήρας του βρίσκεται ανάμεσα στο death metal και την παραίσθηση.
Το ακραίο χαρακτηριστικό εδρεύει ως επί των πλείστων στα φωνητικά ολόκληρου του δίσκου, και σε διάφορες κιθαριστικές, ερεβώδεις στιγμές, αλλά η κύρια βάση είναι ζωηρή, spacey μα και μεγαλειώδης, ειδικά στο εναρκτήριο "The Dawns In Nothingness, ενώ το "Coast Of The Drowned Sailors" συνεχίζει με πιο επικούς τόνους θυμίζοντας εποχές από το "Tales From The Thousand Lakes" σε πιο σύγχρονο ύφος. Από εκεί και πέρα θα βρούμε όλο και περισσότερα 70s στοιχεία, μιας και είναι ο κοινός παρονομαστής όλων των κομματιών, και φυσικά το απολύτως ελεύθερο πεδίο του rhythm section, όπου κι ο ίδιος ο Oppu αλωνίζει με τους φίλους του, από το ομώνυμο, αλά King Crimson, instrumental μέχρι τo The Hallowed Flame", αλλά και κατά περιόδους στο αιθέριο, πλην δραματικό "Concealed Serenity". Σημαντική στιγμή φυσικά το "A Dusk Of Vex", που όλο το προσωπικό παρελθόν του ιθύνοντα συναντά τη μουσική των ηρώων του, φλερτάροντας και με το doom metal στο τέλος αν και το απόλυτο highlight σε αυτή τη δουλειά βέβαια είναι, το συνονθύλευμα, του extreme και του heavy rock, που συναντούν το folk στοιχείο στο "Human Amoral", προσδίδοντας και τον Βόρειο χαρακτήρα της μπάντας.
Γκρουβάτο και δυναμικό, το "Beyond The Aeons", απαρτίζεται από διάφορα ύφη και εποχές, τόσο επιρροών όπως οι Black Sabbath και οι Deep Purple αλλά και των συνήθων υπόπτων Amorphis, αν κι όλο το 90s melodeath βρίσκει κάτι από τον εαυτό του μέσα. Τα lead parts φτιάχνουν το συναίσθημα, και οι ογκόλιθοι των ρυθμών τα απόκρημνα, περίεργα σκηνικά. Ο τρόπος που ενώνονται περίτεχνα όλα αυτά τα στυλ είναι χάρη στον βασικό εγκέφαλο των Octoploid και ο λόγος που αυτή η μουσική φαίνεται τόσο γνώριμη και συνάμα φρέσκια, είναι γιατί το μεράκι πάντα παίζει ρόλο. Το είδαμε και στους White Stones αυτό, και ο γράφοντας βλέπει κοινές βλέψεις μεταξύ των δύο projects, αν και εδώ, ο δημιουργός το έχει πιάσει από τα μαλλιά ευθύς εξ αρχής. Ο καιρός θα δείξει πόσο μακριά θα πάει αυτό το γκρουπ, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως αποτελούσε θέμα χρόνου ένα ακόμα μέλος των Amorphis μετά τον Koivusaari και τον Holopainen να δημιουργήσει ένα προσωπικό σχήμα. Μέχρι το επόμενο δημιούργημα τους, ο τρόμος, οι μύθοι και το νεκρό μέταλλο, έχουν φωλιάσει για τα καλά εδώ μέσα, σε ένα υγρό και ψυχρό περιβάλλον.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου