DREAM EVIL-METAL GODS (Album Review)

Εφτά ολόκληρα χρόνια είχαν να μας απασχολήσουν οι Dream Evil, εκεί που με το "Six", τα τραγούδια τους δε μίλησαν σε όλους. Με βλέψη για κάτι πραγματικά δυνατό και ώριμο, επιστρέφουν φέτος με το "Metal Gods", αφού και οι ίδιοι θα μπορούσαν να έχουν αυτόν τον χαρακτηρισμό για το power metal και την αναγέννησή του στη δεκαετία του 2000. Εν έτει 2024 έρχονται φορμαρισμένοι, κι αυτό φαίνεται παρακάτω, με την παρέα των Fredrik Nordström, Niklas Isfeldt και Peter Stålfors.

Ανανεωμένοι, έχοντας βάλει ξανά τις μηχανές μπροστά, οι κύριοι από το Γκέτεμποργκ, θέλουν να δείξουν πως το ευρωπαϊκό power metal είναι ζωντανό, πόσο μάλλον το Σουηδικό παρακλάδι του. Έτσι, μέσα από το έβδομό τους άλμπουμ, πατούν ξανά στο trademarked ήχο της χώρας τους, δίχως να λείπουν χιτάκια, δραματικές στιγμές, maiden-ίλες, manowar-ίλες και ιδέες ολοκληρωμένες και περίπλοκες. Πάντα οι Dream Evil έψαχναν τον πειραματισμό στις συνθέσεις τους, αλλά εδώ περισσότερο έρχονται να καρφώσουν και να θυμηθούν τον ήχο των απαρχών τους, αυτόν που τους εδραίωσε, όπως αντίστοιχα έγινε και με τους Hammerfall αλλά και με τους Firewind στο prime τους. Έτσι, με βάση τα συμφραζόμενα, το "Metal Gods", εκπέμπει δυναμισμό, τεχνική και έντονη πυγμή. Κομμάτια σαν το ομώνυμο και το "Lightning Strikes" αποτελούν τα "κολλητικά" σημεία του δίσκου, ενώ το δίδυμο "Chosen Force" και "The Tyrant Dies At Down" παραπέμπουν στο εμβληματικό "Dragonslayer". 

Φυσικά οι 80s επιρροές, των ονομάτων που αναφέρθηκαν παραπάνω, όπως και των αληθινών metal gods, θα φανούν στο "Fight In The Night", και το "Born In Hell" αλλά νιώθουμε και ακόμα μια όμορφη, νοσταλγική hardrock-ίλα στο "Insane". Αν γυρίσουμε βέβαια στη γρήγορη και επιθετική πλευρά των πραγμάτων, το "Nightstalker" και το καταληκτικό "Y.A.N.A" φωνάζουν από μακριά το όνομα των Σουηδών. Βέβαια, άξια αναφοράς, μια όμορφη πλούσια σύνθεση, και σίγουρα αντιπροσωπευτική της συνολικής καριέρας της μπάντας είναι το "Masters Of Arms". δίνοντας στοιχεία από όσα πράγματα τα μέλη της αγαπούν, και ταυτόχρονα είναι εκεί, υπάρχει αυτή η power ballad πινελιά που τους χαρακτηρίζει από τα πιο χαλαρά μέχρι τα πιο δυνατά τραγούδια σε όλο το πέρας των 25 ετών τους.

Στα 50 και βάλε τους, οι Dream Evil μάλλον δε χρειάζεται να συνεχίσουν να ψάχνονται και να πειραματίζονται. Κάπως, κάπου μάλλον και οι ίδιοι το έχουν καταλάβει, κι έτσι κατά μεγάλη πλειονότητα, τα κομμάτια τους δείχνουν πως έχουν κατασταλάξει εκεί που πρέπει, και στις μουσικές που έγιναν πραγματικά γνωστοί. Τα μουσικά rotations δεν είναι πλέον για τέτοιους βετεράνους, αλλά η σταθερή πρόοδος και η αγάπη για εξέλιξη εκεί που πρέπει να μιλήσουν και να κυκλοφορήσουν. Όλα αυτά είναι τα σπουδαία στοιχεία του "Metal Gods" και όλα κοιτούν στο big deal των hits. Η νέα δουλειά των Dream Evil είναι αυτό που θα επαναπροσδιορίσει την ύπαρξη τους, και θα μας θυμίσει ωραία πράγματα, ακόμα κι αν δεν τα ξεπεράσει. Αν κάποιος θέλει να περάσει καλά με αληθινό heavy/power, έχει βρει ένα ακόμα άλμπουμ για φέτος.

(8,5/10)

Γιάννης Χαρτζανιώτης

ENGLISH VERSION

Seven hard years we had to deal with a Dream Evil album, and their latest opus "Six," didn't speak to everyone, suddenly. With a vision for them, to do something that characterize them,the band of Fredrik Nordström, Niklas Isfeldt and Peter Stålfors returns with something really mature and powerful, the Metal Gods, as we can decribe the band itself as they resurrected power metal in the mid of 2000s.

They came armed and refreshed, having put their guns in front again. The gentlemen from Gothenburg want to show that European power metal is alive, especially the Swedish label. Thus, through their seventh album, they step again on the trademarked sound of their country, without missing the hit mentallity, or even dramatic moments, maiden-ish, manowar-ish and complete plus complex ideas. Dream Evil always looked for experimentation in their compositions, but here they mostly come to strike and remember the sound of their beginnings, the one that established them, as it happened with Hammerfall and also with Firewind in their prime time. Contextually, "Metal Gods", oozes dynamism, technique and punch. Tracks like the title track and "Lightning Strikes" are the "sticky" points of the disc, while the duo "Chosen Force" and "The Tyrant Dies At Down" refer to the iconic "Dragonslayer".

Of course, the 80s influences of the names that mentioned above, as well as the true metal gods (we know who), will be seen in "Fight In The Night", and "Born In Hell" but we also feel a beautiful, nostalgic hardrock vibe in "Insane" . Of course, if we go back to the fast and aggressive side of things, "Nightstalker" and the ending "Y.A.N.A" scream the name of the Swedes from afar. Of course, worth mentioning, a beautiful rich composition, and certainly representative of the band's entire career and identity, "Masters Of Arms". Here we take elements of all the things that band's members love, and at the same time there is this power ballad touch that characterizes them from the most relaxed to the most powerful songs throughout their 25 years.

In their 50s, Dream Evil probably don't need to keep searching and experimenting. Somehow, somewhere, they have probably understood it, and in the most parts, their tracks show that they have settled down where they should, and in the music that they really became known for. Music rotations are no longer for such veterans, but the steady progress and love of evolution where they should speak and circulate. These are all the great elements of "Metal Gods" and they all look at the big deal of hits. Dream Evil's new work is what will redefine their existence, and remind us of good things, even if it doesn't surpass them. If anyone wants to have a good time with real heavy/power metal, you have to find another album for this year, this masterpiece.

(8,5/10)