Ο Niklas Sundin σαν κιθαρίστας αποτέλεσε έναν εκ των πατριαρχών του Σουηδικού μελωδικού death metal, με έδρα το Γκότενμπουργκ και μέσω των Dark Tranquillity, όπου για τρεις δεκαετίες υπήρξε βασικός κιθαρίστας και συνθέτης τους. Πλέον, έπειτα από την αποχώρησή του, ασχολήθηκε με ένα νέο, ιδιαίτερο instrumental project, τους Mitochondrial Sun για να ενώσει ακραία, πειραματικά και ατμοσφαιρικά στοιχεία. Ο ίδιος μιλάει στο Metal View, αποκλειστικά, για αυτό το εγχείρημα του, το νέο ΕΡ "Bodies And Gold", καθώς και το παρελθόν ή τη νοσταλγία του σχετικά με τη μπάντα που τον έκανε γνωστό.
-Αρχικά θα ήθελα να σε ρωτήσω αν η περίοδος της πανδημίας σε βοήθησε να δώσεις περισσότερη προσοχή και χρόνο στους Mitochondrial Sun;
Θα έλεγα και ναι και όχι. Θέλω να πω ότι σίγουρα βοήθησε όταν είσαι σπίτι μόνος, και δεν τρως τον χρόνο σου αλλού, ή δε συναναστρέφεσαι με κόσμο, οπότε είσαι και πιο ήρεμος, αλλά από την άλλη, η ρουτίνα της δουλειάς και οι οικογενειακές υποχρεώσεις με σταματούσαν στο να δώσω όλη μου την προσοχή σε αυτό το έργο. Νομίζω πως σε θέμα χρόνου τα πράγματα έμειναν ως είχαν, αλλά σε νοητό, πνευματικό επίπεδο, σίγουρα όλο αυτό, με βοήθησε μουσικά και καλλιτεχνικά, πρώτα ειδικά με το δεύτερο άλμπουμ που είχε τις διακυμάνσεις της σύνθεσης πριν την πανδημία και κατά τη διάρκεια της, με το αποκορύφωμα τώρα, με το ΕΡ, που συνέχισε έτσι και βυθίστηκα στη σκέψη και σε άλλα μονοπάτια ιδιαίτερα. Νομίζω πως αν δε συνέβαιναν όλα αυτά, ίσως και η μουσική να είχε διαφορά.
-Το τωρινό ΕΡ βλέπω πως δεν έχει τόσο έντονο το metal στοιχείο, και είναι πιο απαλό σε σχέση με τα δύο προηγούμενα άλμπουμ. Ήθελες να πειραματιστείς ή να διαφοροποιηθείς από τα μέχρι τώρα μοτίβα;
Χαχα ισχύει, ακούγεται πολύ διαφορετικό. Ίσως να ήθελα λίγο να πειραματιστώ. Η αλήθεια είναι πως η οπτική μου δεν ακολουθεί κάποιο συγκεκριμένο μοτίβο, απλώς αγαπώ τον εαυτό μου για αυτό που κάνει και για εκεί που πάει. Ίσως αυτό να με εκπλήσσει και να με ιντριγκάρει, και ποτέ δεν ήμουν ο άνθρωπος των μεγάλων σχεδίων ή των στόχων για το κάθε τραγούδι ή δίσκο. Νομίζω πως οι κατευθύνσεις στη μουσική έρχονται ανάλογα τον καιρό και τις συνθήκες. Κάποιοι άνθρωποι θα εξεπλάγησαν με το δεύτερο άλμπουμ, κάποιοι άλλοι θα εκπλαγούν τώρα με το ΕΡ, αλλά κάθε κυκλοφορία έχει να πει κάτι διαφορετικό και πάντα ίσως σε κάποιον διαφορετικό. Νομίζω όλες μου οι καθαρές metal επιρροές δόθηκαν στο δεύτερο άλμπουμ, οπότε τώρα ήθελα να δω όσα δε βγήκαν στο ντεμπούτο, κι όσα ακόμα δεν είχα σκεφτεί τότε. Μου αρέσει που έρχομαι σε πιο απαλά μονοπάτια, κάτι που δεν είχα ψάξει ποτέ αποκλειστικά.
-Γενικά υπάρχει μια soundtrack-ική και ambient ατμόσφαιρα. Έχεις επηρεαστεί ποτέ από τέτοιες μουσικές;
Σίγουρα, και αυτός είναι ο λόγος της ύπαρξης των Mitochondrial Sun και που είναι instrumental project. Από εκεί και πέρα, ήθελα η έμπνευση μου περισσότερο να ανοίξει ορίζοντες και να διεγείρει τη φαντασία του ακροατή, χωρίς να πρέπει να υπάρξει κάποιος έξυπνος στίχος για να το κάνει. Η σινεματική πινελιά σε αυτό σίγουρα βοήθησε για να προχωρήσω σε κάτι παρεμφερές. Μου αρέσει να λέω μια ιστορία ή να φτιάχνω μια εικόνα, χωρίς χρώματα ή λέξεις αλλά μόνο με ήχο. Αυτό με κάνει και σνα δημιουργό πιο ανοιχτό και δημιουργικό, και θέλω και ο ακροατής να έρθει και να φανταστεί κάτι νέο μέσα από τη δική μου βλέψη. Οι κινηματογραφικές ή ambient μουσικές με βοηθούν σε αυτή τη φάση να εκφραστώ καλύτερα.
-Είχες ποτέ κάποιον αγαπημένο καλλιτέχνη σε αυτό το είδος μουσικής;
Όλους κι κανέναν χαχα. Πάντα μου άρεσε να γράφω χωρίς να επηρεάζομαι ή να συγκρίνω κάποιον καλλιτέχνη, ειδικά όταν ξέφευγα από τα κλασικά metal στοιχεία, με τους Dark Tranquillity παλαιότερα. Κατά τα άλλα μου άρεσε να ακούω και ηλεκτρονική μουσική και synthwave. Νομίζω πάντως, πώς ένας μουσικός που ίσως περισσότερο μου αρέσει και σέβομαι σε αυτά τα μοτίβα, είναι ο Kristofer Rygg από τους Ulver. Ξέρεις δε μπαίνει σε καλούπια, δεν έχει μόνο ένα σχήμα και ύφος η μπάντα του, οπότε το σέβομαι και το απολαμβάνω αυτό. Σε πείθει η ωριμότητα αυτού του ανθρώπου είτε στο black metal, είτε στο industrial, είτε στην ηλεκτρονική μουσική κτλ.
-Θα μπορούσες να συσχετίσεις το μονοπάτι της καριέρας σου σαν αυτό του Kristofer;
Χαχα, δε ξέρω, δύσκολα. Θέλω να πω πως οι Ulver δεν κράτησαν τον metal χαρακτήρα τους για πολύ, αλλά πάντα ήταν ανοιχτόμυαλοι και σε μια εποχή μάλιστα όπου το είδος τους δεν "επέτρεπε" πολλές καινοτομίες. Από την άλλη εγώ έπαιζα τη μουσική των Dark Tranquillity για περίπου τρεις δεκαετίες, κι όσο ανοιχτόμυαλος κι αν ήμουν ή όποιες ιδέες κι αν μου περνούσαν, δε θα ήθελα να αλλάξω την πορεία της μπάντας. Ιδεολογικά παρόλα αυτά ίσως, και πάντα ήθελα να έχω ένα ακόμα project για τις ξέχωρες ιδέες μου, αλλά ένα απαιτητικό πρόγραμμα γεμάτο περιοδείες όπως των Dark Tranquillity δε μου άφηνε πολλά περιθώρια χρόνου, σε αντίθεση με τώρα.
-Μέσω του instrumental έργου σου, πιστεύεις ότι είναι εύκολο να μιλήσεις μόνο με τη μουσική απευθείας στη ψυχή του ακροατή σου;
Nομίζω πως σε αυτό το σημείο θα ήταν δίκαιο να πω πως δεν σκέφτομαι πια τους στίχους, ή τι θέλω να πω με τα τραγούδια μου. Συνδυάζω το μυαλό μου με τη μουσική και μιλάω έτσι. Αν ήθελα στα αλήθεια να αναφέρω κάτι συγκεκριμένο και να κάνω μια δήλωση, δε θα το έκανα μουσικά, ίσως θα έγραφα ένα βιβλίο, θα έκανα κάποιο podcast ή κάτι τέτοιο. Μου αρέσει απλά να σκέφτομαι και να μιλάω έτσι, μόνο με μουσικά, ανεξάρτητα και με τον ακροατή μετά να πιάνεται από αυτό. Έτσι θέλω την τέχνη μου και νομίζω είναι το τέλειο για μένα σε αυτό το σημείο. Αν ακούσουν 10 άνθρωποι τη μουσική μου τώρα, θα έχω 10 διαφορετικές ιστορίες, και αυτή η ελευθερία με κολακεύει, και με κάνει να ξεφεύγω από τη δική μου κατάσταση όταν έγραφα τα τραγούδια. Αυτή είναι η μαγεία της instrumental μουσικής. Είναι φοβερό αυτό το πράγμα.
-Πώς αποφάσισες σαν τίτλο του ΕΡ το "Bodies And Gold";
Ήταν ένας τίτλος που είχα χρόνια στο μυαλό μου, πριν καν τους Mitochondrial Sun. Ήταν ο τίτλος ενός κομματιού που είχα σκεφτεί για τους Dark Tranquillity ήδη από την εποχή του "The Mind's I". Τελικά χρησιμοποιήθηκε πολύ αργότερα και προσωπικά για εμένα αυτός ο τίτλος έδειχνε την έννοια του αφηρημένου, με τα σώματα να βυθίζονται στο χρυσό, το έκανα εικόνα, και το αφηρημένο είναι κάτι που μου αρέσει πολύ γενικά στην τέχνη.
-Νιώθεις πως γενικά το όραμα των Mitochondrial Sun έχει ανοίξει νέους ορίζοντες για εσένα;
Ναι, εννοείται. Πάντα ήθελα, όπως είπα, να έχω ένα σχήμα με ξεχωριστές ιδέες από τις κλασικές μου, και ποτέ δε μπορούσα. Ο σκοπός αυτού του project είναι να αναδείξω μια ακόμα πλευρά μου και μάλιστα, να μάθω κι εγώ από μέσα της. Έχω πολλές ιδέες και διάφορα πράγματα που θέλω να εξωτερικεύσω, οπότε σίγουρα ήθελα κάτι νέο στη ζωή μου. Σαν μουσικός ήθελα να κυκλοφορώ διαφορετικά πράγματα, και να χτίζω ουσιαστικά τη μουσική όπως θέλω. Είχα κάνει ήδη πολλά με τους Dark Tranquillity, αλλά τα απωθημένα έμεναν.
-Μεταξύ των Dark Tranquillity και των Mitochondrial Sun, μπορείς να βρεις ομοιότητες;
Καλή ερώτηση. Νομίζω πως στη μελωδική γλώσσα των δύο σχημάτων υπάρχουν ομοιότητες, όπως και στα εφέ ή στο ευρύτερο κομμάτι του πειραματισμού. Άλλωστε ο ίδιος άνθρωπος υπάρχει από πίσω, και νομίζω πως ένας καλός οπαδός των Dark Tranquillity θα μπορούσε να δει τις ομοιότητες καλύτερα από εμένα που γράφω τη μουσική. Επίσης πολλές από τι ιδέες υπάρχουν εδώ και χρόνια, οπότε λογικό κάπως να έχω επηρεαστεί μεταξύ άλλων. Σίγουρα υπάρχουν όμως και μεγάλες διαφορές, αφού εδώ βρίσκεται 100% ο εαυτός μου σε σχέση με τους Dark Tranquillity οπου όλοι συνθέταμε, και πρακτικά το 20% είναι δικό μου. Παρόλα αυτά στις βάσεις του ήχου, σίγουρα υπάρχουν κάποια πράγματα κοινά, και ο Martin είναι ένας πληκτράς που πάντα με ιντρίγκαρε στη μπάντα, τόσο καλλιτενχικά όσο και studi-ακά.
-Οι Dark Tranquillity τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει αρκετά μέλη. Πιστεύεις πως μεταξύ τότε και τώρα υπάρχουν μεγάλες αλλαγές στη μπάντα;
Δύσκολο να το αναλύσω. Παρόλα αυτά, νομίζω πως το "Moment" είναι μια πολύ καλή συνέχεια για τον ήχο των Dark Tranquillity και για όσα, τουλάχιστον εγώ άφησα πίσω. Είναι λογικό να υπάρξουν αλλαγές και διαφορές τόσο λόγω των μελών, όσο και λόγω της προόδου που θέλει να αναπτύξει η μπάντα. Θεωρώ πολύ τιμητικό που συνεχίζουν πιστά σε αυτό που ξεκινήσαμε, και προοδεύουν, και που οι ίδιοι οι κιθαρίστες ζήτησαν την άποψή μου για το πόσο ταιριάζει ο ήχος τους με αυτόν των Dark Tranquillity. Νομίζω πως όπως κι αν έχει, η κληρονομιά του συγκροτήματος συνεχίζει πιστά με πολύ καλά μέλη και πολύ καλά άτομα που ενώνουν τη μουσική των παλιών με νέα στοιχεία.
-Ποιο θα θεωρούσες ως το αγαπημένο σου άλμπουμ με τους Dark Tranquillity;
Όσο καιρό ήμουν στη μπάντα, πάντα θεωρούσα το τελευταίο ως καλύτερο, ως σημάδι προόδου και προσπάθειας. Πλέον που δεν είμαι στη μπάντα, θα έλεγα το "Projector". Ξέρεις είναι ένα άλμπουμ που έκλεινε τον κύκλο των πρώιμων Dark Tranquillity και μας έβαζε σε ένα νέο μονοπάτι. Κρατούσε το death metal αλλά είχε μελωδία περισσότερη, εφέ, γυναικεία φωνητικά, καθαρά φωνητικά που επιχειρήσαμε πρώτη φορά, και παρά το ρίσκο θεωρείται πλέον κλασικό άλμπουμ για τη μπάντα. Eίμαι δεμένος με αυτό το άλμπουμ, σε αντίθεση με το "Fiction" για παράδειγμα, που το θεώρησα στο τέλος ψυχρότερο και κάτω των προσδοκιών μας, αν και από εκει που δεν το περιμέναμε ο κόσμος το αγκάλιασε. Το "Haven" από την άλλη, είναι ακριβώς το αντίθετο, όταν το κυκλοφορήσαμε νιώθαμε πως ήταν ό,τι καλύτερο είχαμε κάνει. Τελικά κανένας δεν το πολυσυμπάθησε σαν άλμπουμ, και φυσικά ούτε εμείς καταφέραμε να "δεθούμε" μαζί του. Το "Projector" τώρα που το βλέπω σίγουρα είναι το άλμπουμ που αγάπησα και δέθηκα περισσότερο μαζί του, γιατί από εκεί που με δημοκρατικές διαδικασίες, ο καθένας είχε ισάξιο αριθμό συνθέσεων στο άλμπουμ, ήρθε αυτός ο δίσκος με τα περισσότερα κομμάτια να είναι δικά μου, και με τις αλλαγές που σε πρώτη φάση επιθυμούσα για τη μπάντα. Νομίζω πως όλοι θέλαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό και να πάμε το περίφημο "Gothenburg death metal" ιδίωμα, ένα βήμα παραπέρα, κι ας ξέραμε ότι δεν είναι ασφαλές. Ίσως επειδή ήταν πιο κοντά στα μοτίβα μας και πολύ συμπαγές, δε μπόρεσα να δω έτσι και το "Fiction" σε αντίθεση με το "Haven" που ήταν διαφορετικό, να το συμπάθησα. Πάντα σκεφτόμουν λίγο έξω από τα συνηθισμένα χαχα, αλλά πλέον τα δύο αυτά άλμπουμ τα βλέπω εξίσου ξένα, άσχετα με το τι πιστεύει ο κόσμος ή οι κριτικοί που έπεσαν έξω χαχα.
-Πάνω σε αυτή τη νοσταλγία για τους Dark Tranquillity, θα ήθελα να σε ρωτήσω αν σου λείπουν;
Σε προσωπικό επίπεδο σίγουρα. Εννοώ, την παρέα και το να είμαι μέρος μιας τόσο σπουδαίας μπάντας, που είμαστε από παιδιά φίλοι, και να καμαρώνω για όλα όσα έχουμε πετύχει μαζί. Από την άλλη όμως ποτέ δεν ήμουν ο άνθρωπος που ήθελε να περιοδεύει και ένιωθα πως σε μια μπάντα που έχει γίνει τόσο επαγγελματική, ένα κομμάτι της μαγείας χάνεται κάπου στην ανάγκη και δεν έχεις χρόνο για πολλά, παρά μόνο για περιοδείες, φεστιβάλ και πτήσεις χαχα. Σίγουρα πάντα κάτι θα μου λείπει και κάτι όχι.
-Σε ευχαριστώ Niklas για τη συνέντευξη. Τέλος, σχετικά με τους Mitochondrial Sun ξανά, να περιμένουμε έναν δίσκο στα γνώριμα μοτίβα σου, ή κάτι διαφορετικό;
Ενδιαφέρουσα ερώτηση. Δεν είμαι σίγουρος, γιατί έχω πολλές διαφορετικές ιδέες. Υπάρχουν στα σκαριά περίπου 15-20 κομμάτια, που αυτή την περίοδο μάλιστα τα δουλεύω, και ακόμα δεν έχω βρει την ακριβή κατεύθυνσή τους. Είναι πολύ νωρίς για να πω αν θα είναι ένας βαρύς, τραχύς δίσκος, ή κάποια συνέχεια του ΕΡ, κατά κάποιον τρόπο. Μάλλον θα υπάρχουν industrial στοιχεία, μιας και είναι κάτι που σίγουρα θα ήθελα να δοκιμάσω. Οπότε σίγουρα θα υπάρχει ένας συνδυασμός ambient, industrial και πολλής παραμόρφωσης μέσα. Από την άλλη όμως θέλω και πιο πιασάρικα και μελωδικά στοιχεία, που επίσης οι Μitochondrial Sun δεν έχουν αναπτύξει πολύ, οπότε υπάρχει μια σύγχυση. Θέλω στο τέλος της ημέρας να ειναι κάτι εύηχο, και ελπίζω ταιριαστό σε κάθε του σπιθαμή, με τον πειραματισμό να υπερτερεί. Αυτή θέλω ως την ουσία του επόμενου δίσκου. Ευχαριστώ κι εγώ για την όμορφη κουβέντα μας.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου