Το μεταφυσικό πολλές φορές μπορεί να γίνει και παραφυσικό. Στο δεύτερο σκέλος εστιάζουν αυτή τη φορά, οι καθόλα φρέσκοι, ανανεωμένοι και μονίμως εξελισσόμενοι Hail Spirit Noir. To συγκρότημα που μέσα σε μια δεκαετία έχει παίξει με το progressive, το psychedelic rock και το ατμοσφαιρικό black metal, κάνει μια μεγάλη στροφή με το πέμπτο του άλμπουμ, "Mannequins". Ο Χάρης, ένας εκ των ιθυνόντων, μιλά στο Metal View, για τη synthwave κατεύθυνσή τους, το metal, τους ροκάδες, τους καρεκλάδες, και πως όλα αυτά χώρεσαν στην επέτειο των δέκα του χρόνων στο μουσικό στερέωμα ως ελεύθερα πνεύματα που είναι.
-Αρχικά συγχαρητήρια για το νέο σας άλμπουμ. Πώς προέκυψε αυτή η στροφή στο synthwave μονοπάτι;
Το άλμπουμ αυτό είναι κάτι διαφορετικό, το κάναμε για την επέτειο των δέκα ετών της μπάντας. Είπαμε να ρεμιξαρουμε κάποια κομμάτια από όλη τη δισκογραφία μας και τελικά μας βγήκαν και νέα κομμάτια, που όλα μαζί είχαν ένα αίσθημα soundtrack. Για αυτό και το άλμπουμ τελικά είναι ένα SOUNDTRACK... !
-Ήταν δύσκολο για εσάς να πειραματιστείτε με 80s επιρροές και στοιχεία, κόντρα στο πιο ατμοσφαιρικό/extreme metal παρελθόν σας;
Νομίζω πως όχι. Η όλη διαδικασία κύλησε πολύ ομαλά και εύκολα. Είμαστε φαν των 80ς ταινιών τρόμου, των μουσικών της εποχής και γενικά. Κάποια κομμάτια είναι εντελώς ποπ δεκαετίας 80 , πχ στο στυλ των modern talking (στο πιο σκοτεινό ή sci fi) και κάποια είναι πιο μοντέρνα τύπου synthwave.
-Υπήρχε καιρό στο μυαλό σας αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων για τους Hail Spirit Noir; Θα μπορούσατε να φανταστείτε τις νέες σας συνθέσεις με metal ενορχήστρωση;
Ναι φυσικά, δεν πρόκειται να γίνουμε μια electro μπάντα. Το επόμενο άλμπουμ θα είναι ξανά ένα μέταλ άλμπουμ, στο στυλ της μπάντας.
-Βλέπω γενικά μια επιστροφή των synthwave ήχων τα τελευταία χρόνια. Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;
Αλήθεια, δεν ξέρω. Αλλά είναι ένα είδος μουσικής που μου αρέσει πολύ. Επίσης είναι πιο εύκολο για κάποιον να συνθέσει ηλεκτρονική μουσική, το κάνει σπίτι του και δεν έχει να μαλωνει με τον ντράμερ, τον μπασίστα κτλ κτλ χαχαχ. Οπότε λογικό να υπάρχουν πολλοί που κάνουν μόνοι τους μουσική και την βγάζουν προς τα έξω.
-Eν τέλει υπάρχει κόντρα με 'καρεκλάδες' και 'ροκάδες';
-Ο δίσκος έχει μια ροή και μια σειρά σαν μια ιστορία horror-sci fi. Είναι όντως αυτό το concept; Είστε επηρεασμένοι από soundtrack τέτοιων ταινιών για το αποτέλεσμα του άλμπουμ;
Ναι το άλμπουμ είναι ένα κανονικό SOUNDTRACK, αν και όχι για ταινία αλλά για μια horror ιστορία δική μας, που συνοδεύει τον δίσκο και το σιντι. Κάποιες κούκλες βιτρίνας επιτίθενται στους πολίτες της Νέας Υόρκης, αποδεικνύεται ότι η όλη κατάσταση έχει εξωγήινη προέλευση. Όταν γράφαμε μουσική , είχαμε στο νου μας συγκεκριμένες σκηνές της ιστορίας.
-Σαν μια αναθύμηση της δεκαετίας του 80 με τη μουσική σας τώρα, τι θα ξεχωρίζατε από εκείνη την εποχή;
Τα ρούχα, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, τα χάλια κουρέματα, τις υπερβολές και την αφέλεια του σινεμά της εποχής, τον Θεό Νίκο Γκάλη και πολλά πολλά άλλα. Προσωπικά αυτό που μου λείπει είναι η αφέλεια, η αθωότητα της εποχής, η οικονομική ευμάρεια , πριν έρθει η εποχή της υπερπληροφοριας, του άγχους, της γενικευμένης κατάθλιψης κτλ.
-Μετά το "Crossroads" με τον Lars Nedland, κάνατε τώρα εσείς ένα ρεμίξ σε κομμάτι των White Void. Πώς προέκυψε αυτό;
Είμαστε πολύ φίλοι με τον Lazare, συνεργαζόμαστε, στέλνουμε τα demo μας και ανταλλάσσουμε απόψεις. Κάπου μέσα σε όλο αυτό ο Λαρς μας έδωσε την ιδέα και εμείς άλλο που δεν θέλαμε...
-Μιας και είστε μπάντα που ψάχνεστε, πώς φαντάζεστε το επόμενο κεφάλαιο σας; Θα είναι πιο κοντά στο παρελθόν σας ή στο τωρινό σας ύφος;
Στο παρελθόν, σίγουρα. Όπως είπαμε, αυτό το άλμπουμ είναι one off.
-Ευχαριστώ για τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σας....
Ευχαριστούμε πάρα πολύ για την συνέντευξη αλλά και γενικά για την αγάπη σας στην μουσική μέταλ. Εύχομαι το καλύτερο.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου