O Apollo Papathanasio δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, μιας και έχει περάσει από σχήματα που έχουν φτάσει ψηλά στο rock και το metal. Έπειτα από 3 χρόνια που έριξε μαύρη πέτρα στους Firewind, και λίγους μήνες μετά την τελευταία του δουλειά με τους Spiritual Beggars, αποφάσισε να συλλέξει όσα τραγούδια έγραφε τον τελευταίο καιρό και να τα βάλει στο πρώτο solo album του, Waterdevils.
Ο δίσκος ξεκινάει με groove σκιρτίσματα και ανεβαστικές μελωδίες στο "Revolution For The Brave" που παραπέμπει στις γνωστές ελέυθερες vintage rock εποχές, ενώ στο ίδιο ύφος αλλά με πιο τρελά γκάζια έρχεται το "Liberate Yourself" που θυμίζει στιγμές των Spiritual Beggars στη τελευταία τους δουλειά, αλλά και ιδέες από το αγγλικό rock των Led Zeppelin και των Deep Purple.
To ίδιο δυναμικά και νοσταλγικά έρχονται και τα "Safe and Sound" και "Power" με το κολλητικό ρεφραίν και τις ευκολομνημόνευτες μελωδίες του.
Οδεύοντας κι άλλο σε ένα μονοπάτι επιρροών, η εισαγωγή του "Buried In Flame" μου θυμίζει Scorpions, ενώ η χροιά του αγαπητού Ελληνοσουηδού θυμίζει κάτι από Ten Years After. Βέβαια στο "Chasing Shadows" η έμπνευση του Apollo γυρνάει πάλι στο κλασικό αγγλικό rock, ενώ στο "Through The Fire" το mood γίνεται πιο 80s, με πολλά πλήκτρα και ένα καταπληκτικό κιθαριστικό solo.
Το καλύτερο βέβαια το κράτησα για το τέλος, μιας και ένα απαλό, σκοτεινό και bluesy feeling, δημιουργείται από το "Fallen Endlessly", ενώ σε μια διαφορετική μελαγχολία μας παραπέμπει το "Crossing The Lines" με την εισαγωγή του πιάνου, η οποία όμως ανταλάσσεται από δυνατές κιθαριστικές στιγμές και hammond.
O επίλογος του δίσκου έρχεται με το "Stop", το οποίο ακολουθεί το classic rock ήχο, και μας αποχαιρετάει στο main ύφος του δίσκου.
Σίγουρα δεν απογοητεύτηκα, αλλά δεν ξετρελάθηκα κιόλας από το σύνολο του album, ίσως γιατί ήμουν πιο απαιτητικός.
Το επί των πλείστων κλασικό rock ύφος του δίσκου θύμιζε δυνατές στιγμές των 70s και των 80s, αλλά και πολλές φωνητικές κορυφές του προσωπικού του παρελθόντος με τους Spiritual Beggars αλλά και στα απαλά των Firewind.
Όπως επίσης συνειδητοποιήσαμε, μπάντες σαν τους Deep Purple, Led Zeppelin, Rainbow, Scorpions ή ακόμα και τους Def Leppard, μάλλον ο Apollo τις έχει σαν φυλακτό, σε σημείο πολλές φορές να κλέβει πολλά στοιχεία από τις μουσικές τους.
Κατά τ'άλλα η απολλώνια μουσική του συμπατριώτη μας είχε δυνατές στιγμές, που δε ξέρω όμως αν θα χαρακτούν εύκολα στη μνήμη μας.
(7/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου