Τους Archaeos τους γνώρισα πριν από ακριβώς έναν χρόνο (σατανική σύμπτωση), και το στυλ τους, οι επιρροές και το παγανιστικό-μισανθρωπικό ύφος τους, ήταν αρκετά καλύτερο σε σχέση με την πλειονότητα των νέων συγκροτημάτων του είδους. Η μουσική τους ήδη από το demo κρατούσε αναμμένη τη φλόγα του ατόφιου παλιομοδίτικου black metal, και φέτος με το ντεμπούτο τους, προσανατολίζονται στους δρόμους του Ελληνικού ήχου.
Το βάναυσο ταξίδι προς το αρχέγονο σκοτάδι ξεκινάει με δυνατούς ανέμους, και την folk, ακουστική αύρα του "Aeolian Mayhem".
Χωρίς να επαναπαυόμαστε όμως σε αυτό, έρχεται το σκοτεινό και "back to the unholy 90s" , "Fiery Winds Over Acherontas",το οποίο ήδη έχει δημοσιευτεί. Τα σκοτεινά του κοφτά riffs και το κλασικό drumming, εύκολα θα φέρει στο μυαλό φάσεις του δεύτερου κύματος και μυρωδιές καμένου κούτσουρου!
Το "Hail Pan, The Horned One", έχει όλο το underground attitude που χρειάζεται, όπως επίσης και το "Oath Of The Warrior", τα οποία τα χαρακτηρίζουν οι ψυχρές μελωδίες και τα mid-tempos με τα τσιριχτά πιατίνια, το δεύτερο συν τοις άλλοις το περικλύει και ένα Kawir-ικό κάλλυμα, με τις απαγγελίες και τις αρχαίες μελωδίες από πίσω, οι οποίες συναντιόνται και στην εισαγωγή του "Ηymn Of The Nymphs".
Έτσι, μελωδικά όπως άνοιξε, κλείνει το "Forgotten Art Of Sacrifice", με πιο ήρεμα αλλά εξίσου σκοτεινά μοτίβα.
Ώντας μεγάλος φίλος της black metal σκηνής, αλλά και οπαδός του ήχου που πρεσβέυουν οι Archaeos, μπορώ να πω πως έμεινα αρκετά ικανοποιημένος. Σίγουρα μπορούν να δώσουν ακόμα πολλά, και αν φύγουν από το βαλτωμένο πλέον μονοπάτι των 90s, και το έχουν μόνο σαν επιρροή, σίγουρα θα ανέβουν πολλά σκαλιά πιο πάνω.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Το βάναυσο ταξίδι προς το αρχέγονο σκοτάδι ξεκινάει με δυνατούς ανέμους, και την folk, ακουστική αύρα του "Aeolian Mayhem".
Χωρίς να επαναπαυόμαστε όμως σε αυτό, έρχεται το σκοτεινό και "back to the unholy 90s" , "Fiery Winds Over Acherontas",το οποίο ήδη έχει δημοσιευτεί. Τα σκοτεινά του κοφτά riffs και το κλασικό drumming, εύκολα θα φέρει στο μυαλό φάσεις του δεύτερου κύματος και μυρωδιές καμένου κούτσουρου!
Το "Hail Pan, The Horned One", έχει όλο το underground attitude που χρειάζεται, όπως επίσης και το "Oath Of The Warrior", τα οποία τα χαρακτηρίζουν οι ψυχρές μελωδίες και τα mid-tempos με τα τσιριχτά πιατίνια, το δεύτερο συν τοις άλλοις το περικλύει και ένα Kawir-ικό κάλλυμα, με τις απαγγελίες και τις αρχαίες μελωδίες από πίσω, οι οποίες συναντιόνται και στην εισαγωγή του "Ηymn Of The Nymphs".
Έτσι, μελωδικά όπως άνοιξε, κλείνει το "Forgotten Art Of Sacrifice", με πιο ήρεμα αλλά εξίσου σκοτεινά μοτίβα.
Ώντας μεγάλος φίλος της black metal σκηνής, αλλά και οπαδός του ήχου που πρεσβέυουν οι Archaeos, μπορώ να πω πως έμεινα αρκετά ικανοποιημένος. Σίγουρα μπορούν να δώσουν ακόμα πολλά, και αν φύγουν από το βαλτωμένο πλέον μονοπάτι των 90s, και το έχουν μόνο σαν επιρροή, σίγουρα θα ανέβουν πολλά σκαλιά πιο πάνω.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου