Δεν είμαι die hard θρασάς, αλλά από την πρώτη φορά που άκουσα τους Paradox, είχαν μπει στην καρδιά μου για τον λόγο ότι δεν συμβιβάζονται και η μουσική τους δεν είναι τοποθετημένη σε καλούπια. Οι Γερμανοί μπόρουν να παίξουν σκληρό thrash αλλά ποτέ δεν θα λείψουν οι διαφορετικες ιδέες, οι μελωδικές στιγμές και οι κλασικές metal επιρροές. Πλέον μαζί με το "Pangea" και έπειτα από 30 χρόνια πορείας, στο πλευρό τους έχουν και δύο Έλληνες που κατάφεραν να συμβάλουν στο αποτέλεσμα, τον Gus Drax στην κιθάρα και τον Kώστα Μυλωνά στα drums.
Ο δίσκος ξεκινάει με μία κλασική heavy εισαγωγή και το "Αpophis" ξεκινάει σιγά σιγά να μας δίνει την περίληψη για το τι πρόκειται να συμβεί στην πορεία. Τα κιθαριστικά μέρη ξεφεύγουν από τον κλασικό thrash ρυθμό των τυμπάνων ακολουθώντας πολλά μελωδικά και μερικώς power μονοπάτια, ενώ με την συνέχεια του στο "Raptor", ακούμε μια από τις καλύτερες thrash συνθέσεις της τελευταίας πενταετίας. Ατόφιο γερμανικό thrash με πολλές δυναμικές και μελωδικά μέρη, που δημιουργούν ένα έπος μακριά από τα συνηθισμένα!
Το "Τhe Raging Planet" είναι κατ'εμέ ένα από τα μεγάλα highlights του δίσκου.Ο Charly Steinhauer πίσω από το μικρόφωνο βγάζει μια 80ιλα. Μουσικά δεν προδίδει και δε ξεφεύγει από τα δύο προηγούμενα κομμάτια, αλλά τα γκάζια δυναμώνουν ενώ ο Gus θα μπορούσαμε να πούμε πως κάνει έρωτα με την κιθάρα του, παίζοντας ένα φοβερό, ταχύ solo.
Από την άλλη τα "Ballot or Bullet"και "Alien Godz", αγγίζουν τον κλασικό Τευτονικό γρήγορο ήχο, ενώ το "Manhunt" μαζί με το ομώνυμο "Pangea"(αγαπημένο) έχουν πιο κλασικές και επικές φόρμες με πολλά ακουστικά parts ενδιάμεσα τους, που προκαλούν πολλά συναισθήματα, κάτι που συμβαίνει συχνά με τους εν λόγω Γερμανούς!
Τέλος, κατά την γνώμη το "Εl Muerte" μου θύμισε μια ανάμιξη κλασικού γερμανικού power metal με Sodom. Δυνατό, σκληρό και μελωδικό κλείσιμο, με αρκετές prog πινελιές, έτσι όπως ξεκίνησε και το "Pangea".
Πολλοί περίμεναν το δισκογραφικό comeback των Paradox να φέρει ένα δεύτερο "Heresy", κάτι που για κανέναν λόγω δεν συνέβη, αλλά όλο το σύνολο του "Pangea" μας γέμισε αληθινές και τίμιες heavy metal στιγμές και ενίοτε 80s νοσταλγίες!
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου