Οι Unleashed είναι από τις μπάντες που τιμούν με τον ίδιον τρόπο το death metal όπως ξεκίνησε, με την παράδοση της Σκανδιναβικής κουλτούρας. Μια μπάντα που αντικειμενικά δεν έχει κυκλοφορήσει κακό δίσκο στην μακρά της πορεία, καταφέρνει να προοδεύει, και το αστέρι του Βορρά πάντα να τους καθοδηγεί, από το παρελθόν ως το μέλλον που θα έρθει. Οι Σουηδοί θρύλοι φέτος κυκλοφορούν ένα ακόμα κεφάλαιο, του έπους τους, Odalheim, το άλμπουμ "Fire Upon Your Lands", και ο μπροστάρης τους, Johnny Hedlund, μιλάει στο Metal View.
-Πρώτα απ’ όλα, αυτό που θα ήθελα να σε ρωτήσω είναι πόσο δύσκολο είναι για ένα συγκρότημα σαν εσάς να γράφετε καινούρια μουσική, να βρίσκετε νέες ιδέες και να ενώνετε νέες εποχές μέσα στον δικό σας ήχο, μετά από 35 χρόνια και 15 άλμπουμ.
Ω, καταλαβαίνω τι εννοείς. Λοιπόν, νομίζω πως αυτό που συμβαίνει είναι ότι πάντα είχαμε αυτή την ανάγκη να προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτεροι. Δεν έχει σημασία αν ήταν τη δεκαετία του ’90, το 2012 ή τώρα... πάντα ήταν το ίδιο. Η ιδέα μας ήταν πάντα να προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτεροι κάθε φορά που φτιάχνουμε ένα καινούριο άλμπουμ. Και όπως ανέφερες πριν, προσπαθούμε να κάνουμε το νέο άλμπουμ να ακούγεται λίγο πιο φρέσκο από το προηγούμενο, να κάνουμε τα τραγούδια λίγο πιο δυνατά, ίσως να δοκιμάσουμε μερικά καινούρια πράγματα, κάποιες μελωδίες που δεν είχαμε επιχειρήσει παλιότερα. Αλλά φυσικά, το πιο σημαντικό πράγμα είναι να μείνουμε πιστοί στις ρίζες μας, γιατί όταν κάποιος ακούει το πρώτο τραγούδι ενός άλμπουμ των Unleashed, θέλουμε πραγματικά να αναγνωρίσει ότι αυτό είναι Unleashed. Οπότε, ναι, αυτό είναι πάνω κάτω όλο. Και δεν νομίζω ότι είναι τόσο δύσκολο, είναι κάτι που πάντα κάναμε. Είναι προκλητικό, ναι, αλλά είναι και πάρα πολύ διασκεδαστικό να φτιάχνουμε καινούρια μουσική και στίχους.
-Αυτό είναι υπέροχο. Για τη συνολική χημεία και την ισορροπία μέσα στο άλμπουμ και στον ήχο σας γενικότερα, πιστεύεις ότι βοήθησε το γεγονός πως η σύνθεση των Unleashed δεν έχει αλλάξει τα τελευταία 30 χρόνια;
Νομίζω πως υπάρχουν μερικά πράγματα που έχουν λειτουργήσει πολύ καλά για εμάς. Πρώτα απ’ όλα, είμαστε πραγματικά καλοί φίλοι μέσα στο συγκρότημα. Αν δεν είσαι, θα καταρρεύσει έτσι είναι. Επίσης, βοηθάμε πραγματικά ο ένας τον άλλον. Όλοι κάνουν τη δουλειά τους και όλοι θεωρούν πως οι Unleashed είναι σημαντικοί. Οπότε βοηθάμε ο ένας τον άλλον όποτε υπάρχει κάτι που πρέπει να γίνει. Και τρίτον, θα έλεγα ότι συμφωνήσαμε από την πρώτη μέρα στην πραγματικότητα από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 ότι οι Unleashed θα είναι ένα death metal συγκρότημα. Αν κάποιος θέλει να παίξει κάτι διαφορετικό, αυτό είναι εντάξει, αλλά όχι στους Unleashed. Θέλουμε πραγματικά να εξελισσόμαστε και να δοκιμάζουμε νέα πράγματα, αλλά είναι πολύ, πολύ σημαντικό για εμάς να παραμένουμε πιστοί στις ρίζες μας και να ακουγόμαστε σαν Unleashed. Δεν έχει σημασία ποια χρονιά ή ποιο άλμπουμ είναι , πρέπει πάντα να υπάρχει αυτή η ρίζα, το ίδιο DNA.
Ναι, νομίζω πως ναι. Αν κοιτάξεις μόνο το ομότιτλο κομμάτι, για παράδειγμα, το εξώφυλλο συνδέεται με τους στίχους που βρίσκονται ανάμεσα σε δύο τραγούδια. Είναι λίγο παράξενο, αλλά αντιπροσωπεύει τέσσερις νεκρούς στρατιώτες και πρόκειται για ένα γεγονός που συμβαίνει ανάμεσα σε δύο κομμάτια.
Η όλη ιδέα πίσω από αυτό το άλμπουμ, και στην πραγματικότητα και από τα πέντε προηγούμενα, είναι η ιστορία ενός βιβλίου που είχα γράψει πολλά χρόνια πριν — το οποίο, παρεμπιπτόντως, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να ακολουθήσουμε τη ροή της ιστορίας. Νομίζω πως η μουσική έρχεται πρώτη, και μετά έρχεται η ιστορία των στίχων, αλλά πρέπει να δένουν πολύ καλά μεταξύ τους. Αν, για παράδειγμα, το τραγούδι είναι πολύ σκοτεινό ή αργό, τότε και οι στίχοι πρέπει να ταιριάζουν με αυτό. Το ίδιο ισχύει κι αν το τραγούδι είναι πολύ γρήγορο — δεν ταιριάζει κάθε είδους στίχος σε κάθε κομμάτι. Πρέπει να βρεις τον τρόπο να το κάνεις να δένει, και φαντάζομαι αυτός είναι ένας συνηθισμένος τρόπος δουλειάς, αλλά σίγουρα είναι κάτι στο οποίο εστιάζουμε πολύ όταν δημιουργούμε ένα νέο άλμπουμ.
-Μουσικά, μπορούμε να παρατηρήσουμε εκτός από το χαρακτηριστικό death metal ύφος σας και αυτό το riffing, υπάρχουν πολλά στοιχεία από black metal και tremolo picking, doom στοιχεία, πιο χαμηλοί και σκοτεινοί τόνοι, αλλά και κάποια groovy περάσματα. Έχετε επηρεαστεί από αυτούς τους ήχους επίσης;
Ναι, νομίζω ότι έχεις δίκιο. Υπάρχουν πολλά στοιχεία σ’ αυτό το άλμπουμ που, ας πούμε, του δίνουν μια νέα φρεσκάδα. Δεν είναι πάντα εύκολο να πεις ακριβώς τι άλλαξε από το προηγούμενο στο νέο άλμπουμ. Αλλά πιστεύω πως αυτά που κάναμε καλά στο παρελθόν τα κάναμε ακόμα καλύτερα τώρα.
Αυτό είναι γενικά το συναίσθημα που έχουμε και ελπίζουμε πως κι ο κόσμος θα νιώσει το ίδιο για το νέο άλμπουμ. Θα δούμε, αλλά ναι, αυτός είναι ο στόχος.
-Κάτι άλλο που μου άρεσε πολύ είναι το εξώφυλλο του άλμπουμ. Μπορεί κανείς να δει τους στρατιώτες του σήμερα, και σε κάποια από τα video clips σας, φαίνονται φιγούρες που μοιάζουν να έχουν βγει από το σύμπαν του Warhammer. Ήθελες λοιπόν να συνδυάσεις αυτά τα βικινγκ στοιχεία —την ηθική, την ιστορία και την ιστορία του Otterheim, σε ένα πιο φουτουριστικό πλαίσιο, έναν συνδυασμό δηλαδή βικινγκ θεματολογίας με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας;
Ναι, είσαι πολύ κοντά. Καταρχάς, οι Unleashed αντιπροσωπεύουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της βικινγκ παράδοσης και των αξιών της. Αυτό είναι που μεταφέρουμε και μέσα στην ιστορία. Ο κόσμος του Odalheim είναι μια ιστορία που διαδραματίζεται στο μέλλον. Ίσως κάποιοι να μην το έχουν συνειδητοποιήσει, αλλά πρόκειται για μια μελλοντική αφήγηση που εξελίσσεται στα έξι τελευταία άλμπουμ μας. Πρόκειται για έναν χρόνο που δεν έχει έρθει ακόμη — και ποιος μπορεί να πει τι θα συμβεί τότε; Ούτε κι εγώ το ξέρω απόλυτα. Αλλά όταν διαβάσεις τους στίχους αυτού του άλμπουμ και των προηγούμενων, θα καταλάβεις πως, επειδή η ιστορία εκτυλίσσεται στο μέλλον, δεν μπορείς να έχεις πολέμους με τσεκούρια και ασπίδες — αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Στο μέλλον υπάρχουν σύγχρονα όπλα ή ακόμα και όπλα που δεν έχουν εφευρεθεί ακόμα. Οι πόλεμοι που συμβαίνουν και το περιβάλλον είναι διαφορετικά, γιατί πρόκειται για έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο.
Έτσι είναι. Είπα στον δημιουργό των βίντεο: «Αυτό είναι το σενάριο, αυτή είναι η κατεύθυνση που θέλουμε, αλλά νιώσε ελεύθερος να δημιουργήσεις όπως εσύ θες». Και ναι, προοριζόταν όντως να έχει ένα φουτουριστικό ύφος. Κάποια πράγματα στα βίντεο ίσως έγιναν λίγο πιο «sci-fi» απ’ όσο τα φανταζόμουν, αλλά από την άλλη, δεν μπορείς να ξοδεύεις μήνες ολόκληρους και εκατομμύρια ευρώ για αυτά. Κάποια στιγμή πρέπει να είσαι ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα. Και ήμουν — νομίζω ότι δείχνει εξαιρετικό και αντιπροσωπεύει τέλεια το μέλλον αυτής της ιστορίας.
-Οπότε, όλο αυτό το κυνήγι του White Christ είναι σαν ένας συμβολισμός για το συγκρότημα και για το αντι-θρησκευτικό και βλάσφημο ύφος που έχετε με τον δικό σας τρόπο;
Ναι, ξεκάθαρα. Το όνομα White Christ δεν είναι δική μου επινόηση. Προέρχεται από το παρελθόν. όπως παλιό είναι και το Midgard φυσικά, η οποία λέξη προέρχεται από την αρχαία παράδοση. Εγώ απλώς τη συνδύασα με τη λέξη Warriors και τη βάλαμε σε ένα άλμπουμ πριν από πολλά χρόνια. Πάντα στην ιστορία είναι οι Midgard Warriors εναντίον του White Christ. Αυτό έχει εξελιχθεί πλέον σε μια αρκετά μακρά αφήγηση. Και ξέρω πώς θα τελειώσει· τελειώνει κάπως στο μέλλον. Προσπαθήσαμε να υπολογίσουμε σε πόσα άλμπουμ θα διαρκέσει αυτή η ιστορία — δεν είμαι σίγουρος αν θα είναι ένα, δύο ή τρία ακόμη· δεν το ξέρω ακριβώς. Αλλά ήταν πραγματικά πολύ διασκεδαστικό και ενδιαφέρον να δουλεύουμε τους στίχους των Unleashed ως ενιαία ιστορία. Γιατί μπορείς να πάρεις οποιοδήποτε τραγούδι μας και να το δεις και σαν ένα απλό κομμάτι των Unleashed, ανεξάρτητα από τη μεγάλη αφήγηση. Ακόμα κι αν η γενική ιστορία διαδραματίζεται στο μέλλον, οι στίχοι μπορούν να ιδωθούν και μέσα από τη σημερινή εποχή.
-Η ιστορία του Odalheim είναι ένα δικό σου δημιούργημα. Θα ήθελα να μάθω αν η όλη βικινγκ ηθική και η ιστορία του Odalheim που δημιούργησες έχει επιρροές από τις Σκανδιναβικές σάγες, όπως η Edda, ή από άλλα κείμενα της εποχής;
Φυσικά, ναι. Νομίζω ότι είναι ένα μείγμα από πολλές διαφορετικές σάγες και παραμύθια. Δεν βασίζεται αποκλειστικά στην Edda, για παράδειγμα, αυτές γράφτηκαν από τον Σνόρρι Στούρλουσον πριν από πολλούς αιώνες. Οι ιδέες εδώ προέρχονται από πολλές και διαφορετικές πηγές, από διάφορα βιβλία και παραδόσεις. Αυτό είναι, νομίζω, η σύντομη απάντηση.
-Όσον αφορά την ιστορία του Odalheim, υποθέτω ότι το επόμενο κεφάλαιο των Unleashed θα είναι κάπως σαν συνέχεια αυτής της ιστορίας. Τι μπορούμε να περιμένουμε από τη συνέχεια της αφήγησης του Odalheim;
Πρέπει να μείνει μυστικό για λίγο ακόμα. Αλλά ναι, πιθανότατα θα συνεχιστεί. Δεν είμαι σίγουρος αν θα είναι ένα, δύο ή τρία ακόμα άλμπουμ, αλλά σίγουρα δεν θα είναι δέκα. Κάποια στιγμή, στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, η ιστορία θα φτάσει στο τέλος της. Δεν είναι μια άπειρη ιστορία, έχει όρια. Είμαι όμως σχεδόν βέβαιος ότι θα συνεχιστεί στο επόμενο άλμπουμ, γιατί το τελευταίο τελείωσε με έναν αρκετά «παράξενο» τρόπο, επίτηδες, σαν ένα μικρό cliffhanger. Θα δούμε λοιπόν τι θα γίνει στο επόμενο.
-Πολλοί χαρακτηρίζουν τη μουσική σας ως Viking metal. Προσωπικά, θεωρώ πως ο όρος αυτός είναι κάπως γενικός, όχι πολύ συγκεκριμένος. Γιατί, για παράδειγμα, μπορούμε να πούμε ότι η ύστερη εποχή των Bathory είναι Viking metal, αλλά και η δική σας μουσική, και των Amon Amarth, και των Enslaved. Παρ’ όλα αυτά, όλες αυτές οι μπάντες έχουν εντελώς διαφορετικό ήχο. Πιστεύεις λοιπόν ότι ο όρος Viking metal είναι σωστός ως είδος, ή απλώς ο κόσμος το χρησιμοποιεί εξαιτίας των στίχων και όχι της μουσικής;
Ναι, καταλαβαίνω τι εννοείς. Από την πρώτη κιόλας μέρα που φτιάξαμε το συγκρότημα, είπαμε ότι οι Unleashed είναι ένα death metal συγκρότημα. Αυτή είναι η ταυτότητά μας. Ξέρουμε ότι το 1989, όταν αρχίσαμε να γράφουμε στίχους βασισμένους στη βικινγκ παράδοση, αυτό δεν ήταν κάτι συνηθισμένο. Όπως είπες, το είχαν κάνει οι Bathory, οι Manowar και οι Heavy Load, αλλά εκείνοι έπαιζαν heavy metal. Εμείς είπαμε ότι θα μείνουμε death metal, γιατί αυτό είναι το ύφος μας. Σήμερα, φυσικά, μπορείς να βρεις εκατοντάδες υποκατηγορίες, ακόμα και μέσα στο ίδιο το death metal. Αν ο κόσμος θέλει να μας κατατάξει κάπου πιο συγκεκριμένα, τότε ναι, θα έλεγα ότι είμαστε Viking death metal. Αυτός είναι ίσως ο πιο σωστός χαρακτηρισμός. Και δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό — μου φαίνεται απολύτως εντάξει. Αλλά γενικά, είμαστε death metal και αυτό είναι όλο.
-Πριν λίγο καιρό συνέβη κάτι πολύ μεγάλο για τον κόσμο του metal ο θάνατος του Ozzy Osbourne. Η ερώτησή μου είναι: πώς μπήκε ο Ozzy στη ζωή σου μουσικά; Τι αναμνήσεις έχεις από τη μουσική του Ozzy ή των Black Sabbath; Και, πιστεύεις πως με τον θάνατό του κλείνει μια εποχή;
Λοιπόν, πρώτα απ’ όλα, δεν το βλέπω σαν το τέλος μιας εποχής. Καταλαβαίνω γιατί πολλοί το λένε έτσι, αλλά εγώ δεν το βλέπω έτσι. Πιστεύω πως ο Ozzy Osbourne και οι Black Sabbath δημιούργησαν κάτι το οποίο ήταν φτιαγμένο για να μείνει ζωντανό για πάρα πολύ, πάρα πολύ καιρό.
Δεν θεωρώ ότι είναι το τέλος — μάλλον το αντίθετο. Όταν ήμουν παιδί, πολύ πριν μάθω να παίζω μπάσο, άκουγα Black Sabbath και μετά Ozzy Osbourne, και μου αρέσουν και οι δύο μέχρι σήμερα.
Τα τραγούδια τους έπαιξαν τεράστιο ρόλο στο πώς βλέπω τη μουσική. Όταν άκουσα το “Rock and Roll Rebel”, κατάλαβα αμέσως ότι μπορούσα κι εγώ να είμαι ένας rock ’n’ roll επαναστάτης. Αν μπορούσε εκείνος, μπορούσα κι εγώ. Μου έδωσε θάρρος. Υπάρχουν τόσα που μπορείς να πεις γι’ αυτόν…
Φυσικά, άκουγα Black Sabbath πριν καν καταλάβω τι συνέβαινε — ήταν η αρχή των πάντων. Τότε δεν είχες ιδέα ότι όλο αυτό θα γίνει κάτι τόσο μεγάλο. Τώρα πια το ξέρουμε και νομίζω ότι τους οφείλουμε πάρα πολλά για ό,τι έγινε στη μουσική μας. Δεν το βλέπω λοιπόν σαν το τέλος, αλλά σαν μια εκπληκτική αρχή, κάτι που συνεχίζει να μεγαλώνει. Και φυσικά, όταν πέθανε και ο Lemmy, ήταν κι αυτό απίστευτα τραγικό. Αλλά ούτε ο Ozzy ούτε ο Lemmy θα ήθελαν να το δούμε σαν το «τέλος» — θα ήθελαν να το δούμε σαν μια παρακαταθήκη που συνεχίζει να εξελίσσεται.
-Και η ιστορία συνεχίζεται.
Ακριβώς έτσι το βλέπω κι εγώ...
Πώς βλέπεις εσύ το μέλλον; Τι θα είναι το επόμενο μεγάλο βήμα για το metal;
Εντάξει. Λοιπόν, νομίζω δύο πράγματα. Πρώτον, το μέλλον του metal δεν θα εξαρτηθεί από μπάντες που θα προσθέτουν «περίεργα» πράγματα στη μουσική ή στους στίχους τους, ούτε από κουστούμια και σκηνικά. Η γνώμη μου είναι ότι τα επόμενα 10–15 χρόνια θα αφορούν πάνω απ’ όλα πολύ δυνατά τραγούδια. Σήμερα μπορείς να κυκλοφορήσεις ένα μόνο κομμάτι και να το μάθει όλος ο κόσμος, ή ένα ολόκληρο άλμπουμ γεμάτο καλά τραγούδια και να έχει τεράστια απήχηση. Αλλά μπορείς να κυκλοφορήσεις και πέντε άλμπουμ, και να μη νοιαστεί κανείς. Υπάρχουν τόσες πολλές μπάντες και τόσα τραγούδια εκεί έξω, που για να ξεχωρίσεις πρέπει να γράφεις κομμάτια πραγματικά δυνατά, που να μένουν στον χρόνο. Αυτό είναι το μέλλον, νομίζω: τραγούδια που θα θυμόμαστε και θα ακούμε για δεκαετίες. Αν βάλεις να ακούσεις Motörhead, Ace of Spades ή οποιοδήποτε άλμπουμ του Ozzy ή των Judas Priest, θα δεις ότι αυτά τα τραγούδια είναι φτιαγμένα να κρατήσουν μια ζωή ή και περισσότερο. Αυτό είναι το κλειδί: πολύ δυνατά τραγούδια. Δεν έχει σημασία αν είναι death metal, thrash metal ή κάποιο νέο είδος που δεν υπάρχει ακόμα. Κάποιος σίγουρα θα εφεύρει κάτι τρελό που θα μας αρέσει, με περίεργες στολές και αστείες μύτες, ποιος ξέρει! Αλλά το πιο σημαντικό θα είναι πάντα η δύναμη των τραγουδιών. Όσο για μπάντες, θα αναφέρω μερικές που πραγματικά μου αρέσουν: οι The Hellacopters, οι Eclipse — τους λατρεύω — και οι Crazy Lixx, που έχουν έναν ήχο τύπου Mötley Crüe. Νομίζω ότι γράφουν εξαιρετικά δυνατά τραγούδια και έχουν μπροστά τους ένα μεγάλο μέλλον. Και φυσικά, οι Grand Magus — επίσης μία από τις αγαπημένες μου metal μπάντες.
-Ξανά σχετικά με τους Unleashed. Ποια είναι τα επόμενα σας σχέδια τώρα που κυκλοφόρησε το νέο άλμπουμ;
Αυτό που σκοπεύουμε να κάνουμε τώρα είναι να βγούμε έξω και να δούμε πώς αντιδρά ο κόσμος στο άλμπουμ και στα καινούρια τραγούδια. Και ο καλύτερος τρόπος να το κάνεις αυτό είναι να παίξεις live, σε συναυλίες και φεστιβάλ. Αυτό ακριβώς έχουμε ήδη προγραμματίσει. Νομίζω ότι παίζουμε σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου, κάτι τέτοιο. Και φυσικά έχουμε ήδη αρχίσει να κλείνουμε εμφανίσεις και για την επόμενη χρονιά. Θα είναι αρκετά γεμάτο το πρόγραμμα. Προσπαθούμε να παίζουμε όσο περισσότερο γίνεται, αλλά φυσικά πρέπει και να ζούμε πίσω στο σπίτι, με τις οικογένειές μας. Παρ’ όλα αυτά, το περιμένουμε με ανυπομονησία, γιατί όταν παίζεις τα νέα τραγούδια live, είτε σε φεστιβάλ είτε σε δική σου συναυλία, μπορείς να καταλάβεις αμέσως αν ο κόσμος τα γουστάρει ή όχι. Και αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να το μάθεις.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου