HEAVENBLACK-BLINDFOLDED (Album Review)

Οι Heavenblack έρχονται από την Αθήνα, και μαζί τους φέρνουν το ντεμπούτο τους. Μπορεί να ιδρύθηκαν το 2014, αλλά το μεγάλο βήμα της πορείας τους γίνεται σήμερα, με το ολοκληρωμένο "Blindfolded" και την ποικιλομορφία που το διακατέχει. Η μπάντα έχει κυκλοφορήσει ήδη ένα ΕΡ, αλλά όλα δείχνουν πως ο πήχης πλέον είναι αρκετά ψηλά για τα δεδομένα τους, όσο νωρίς κι αν φαντάζει, και αυτό φαίνεται παρακάτω σε μια 100% ελληνική κυκλοφορία.

Με όρεξη να πάνε το κλασικό heavy metal σε πιο δαιδαλώδη μονοπάτια, αναφορικά και με το εξώφυλλο, βλέπουμε τους συμπατριώτες μας όχι μόνο να παίζουν πολύ μοντέρνα, αρκετά ραδιοφωνικά και ορεξάτα, αλλά το παραδοσιακό power metal στη φωνή του Μάριου Κουρούπη να εξελίσσεται. Έτσι, καθόλη την πορεία του δίσκου θα δούμε μπλεξίματα με το groove αλλά και το alternative metal, ειδικά στο εναρκτήριο δίδυμο των "Hell Denied" και "My Insane", ενώ πιο σκοτεινό και πικρό έρχεται το "The Dominant" που αλληγορικά στη μουσική του, χαρακτηρίζεται κατ' εμέ  πιο "dissonant", στακάτο, βαρύ και σίγουρα αξιοπρόσεκτο highlight. Από το απότομο κατέβασμα ερχόμαστε στις ανεβαστικές και δυναμικές φόρμες του ομώνυμου της ίδιας της μπάντας με κλασικές μεταλλικές διαθέσεις και δυνατά χτυπήματα, κόντρα στα κοψίματα και την "αμερικανιά" του "On My Skin" με το πλούσιο, πλην τρελαμένο σολάρισμα του.

Το "Orphan" αποτελεί μία ακόμα κορυφαία στιγμή του δίσκου, σε επίπεδα συναισθήματος, έκφρασης και εκρηκτικότητας, με ωραία σπασίματα, εναλλαγές και κατάληξη που από το νεύρο μας οδηγεί στην λύτρωση. Αν είναι να μιλήσουμε και για ωραίες στιγμές στα επί μέρους, αυτές τις έχει το "Clowns" με το rhythm section να ζωηρεύει και ν'απλώνεται, αν και στο σύνολό του συνεχίζει στην πεπατημένη των υπόλοιπων κομματιών. Τέλος, το ομότιτλο "Blindfolded" υπογράφει και σφραγίζει το πόσο πάνε οι δραματικές και γκρίζες πτυχές στη μουσική της μπάντας, αφού μας αφήνει με ανατριχιαστικό τρόπο, ζώντας τη στιγμή, θυμίζοντας ταυτόχρονα αυτή τη ψυχωτική ομορφιά και τα σκοτεινά μα δυναμικά ξεσπάσματα των Evergrey.

Το στοίχημα πάντα είναι να γίνεσαι ένα με το κομμάτι, κι όχι να παίζεις απλά και διεκπεραιωτικά. Οι Heavenblack στο "Blindfolded" το καταφέρνουν αυτό, και είναι μαγκιά τους μέσα από τις επιρροές να μπαίνει ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού τους. Σίγουρα υπάρχει δρόμος μέχρι να πούμε πως η μπάντα έχει βρει τον ήχο και την ταυτότητά της, αλλά είναι αναμφίβολο πως όλα τα βήματα από το ΕΡ τους έξι χρόνια πριν μέχρι τώρα είναι βήματα προόδου. Αυτά που κρατάω σίγουρα με το κλείσιμο του δίσκου είναι η εκφραστικότητα και η απόδοση του αισθηματισμού, όσο επίσης η τρέλα και το πάθος, ειδικά στις πιο "σκληρές" προσεγγίσεις.

(7,5/10)

Γιάννης Χαρτζανιώτης