Ένα μεγάλο κεφάλαιο, από αυτά τα απόκρυφα του thrash, είναι οι Sadus. Πρωτοστάτες στο τεχνικό του παρακλάδι και φλερτάροντας πάντα με το death metal, έγραψαν ιστορία και οι "κάφροι" των 80s και των 90s ήπιαν μπόλικο νερό στο όνομά τους. Παρόλα αυτά πολλά τα κενά τους ανά τα χρόνια, με μεγαλύτερο αυτό από το 2006 και του "Out For Blood". Προς έκπληξη πολύ κόσμου, φέτος έκαναν το μεγάλο ντου με νέο άλμπουμ, άλλου τύπου ενέργεια, και σίγουρα χωρίς μετριασμένες δυνάμεις. Σε μια πραγματικά μαύρη εποχή, οι σκιές επικρατούν, κι αυτό δείχνει και το "The Shadow Inside'.
Κόντεψε να ενηλικιωθεί η δισκογραφική απουσία των Sadus, αλλά στο παρατσάκ έκαναν τη μεγάλη ανατροπή, κάτι που λίγοι πίστευαν πως θα συμβεί. Το σημαντικό της υπόθεσης βέβαια δεν είναι απλώς πως επέστρεψαν, αλλά πως θα καταφέρουν μετά από το πέρας τόσων χρόνων, να βρουν τα πατήματά τους στη σύγχρονη σκηνή και σε όσα παίζουν τώρα στο thrash. Τελικά αυτό ήταν κάτι που όπως θα αποδειχθεί κι από την πορεία του δίσκου δεν τους δυσκόλεψε, ίσως κιόλας να τους ιντρίγκαρε και να "τσατάλεψαν". Το "The Shadow Inside" σίγουρα φέρνει μαζί του κάτι σκιερό, οριακά σκοτεινό και σίγουρα πιο απειλητικό, πλάι στην αγριάδα και την επιθετικότητα που ήδη ξέραμε πως έχουν. Κραταιοί παρά το κενό τους, δημιουργούν ένα άλμπουμ που θα τους ξαναπροβάλλει, ίσως και περισσότερο από το παρελθόν, μιας και μιλάμε για την επαναδιατύπωση της ιστορίας. Σε ένα σκηνικό που τα φώτα χαμηλώνουν και οι πρώτες απαλές αλλά υποχθόνιες νότες του "First Blood" αρχίζουν να κεντούν, μαζί με τα riffs που διαδέχονται, καταλαβαίνουμε πως όσο ωραίος και να'ναι ο νέος, ο παλιός πάντα θα είναι αλλιώς. Έτσι γεμάτοι στροβιλισμένες κιθάρες σε όλο το διάβα του δίσκου και με αρκετές μακρόσυρτες συνθέσεις, το χτύπημα των Αμερικάνων βετεράνων θα είναι ανελέητο.
Σημαντικά παραδείγματα σε όλα τα παραπάνω αποτελούν άλλωστε και το "Anarchy" με την πιο ωμή διάθεσή του αλλά και τα ξυραφιασμένα "Ride The Knife" και "No Peace" μαζί με τη πιο μοντέρνα αισθητική και τις γκρούβες του ήδη γνωστού εδώ και καιρό "It's The Sickness". Καθόλη τη ροή του συνόλου νιώθουμε πως η καθαρή παραγωγή και η λιγότερη τεχνική φιλοσοφία της μπάντας να δημιουργεί κάτι που ηχεί καλύτερα εν έτει 2023, δίχως να λείπουν και ανεπαίσθητες νοσταλγικές πινελιές όπως στο "The Devil In Me" με τον επικό του αέρα, αλλά και κάποιες πιο έντονες στα "Scorched And Burnt" και "Pain" που φαντάζουν σαν τη σύγχρονη εκδοχή του "Chemical Exposure", πιο ώριμη και δεμένη. Στο τέλος της ημέρας αυτή η ευχάριστη διάθεση για πρόοδο μαζί με στοιχεία που τους έκαναν γνωστούς και έφτιαξαν την ταυτότητά τους μπορεί να είναι και τα "New Begginings" όπως το ομώνυμο ιντερλούδιο τους, πριν το τέλος, το οποίο θα έρθει με το ομότιτλο του δίσκου. Το "The Shadow Inside" θα μας αφήσει λοιπόν ακριβώς όπως φαντάζεται κάποιος βάσει τίτλου, ξανά απειλητικοί, κάπως μοχθηροί και με πιο έντονη τη death-ιλα, σαν να θέλουν να μας δηλώσουν κάτι για μετά; Θα δείξει!
Αυτό που μας μένει τελικά από το έκτο πόνημα των Sadus είναι πως γουστάρουν τα δύσκολα, και γύρισαν τώρα που είχαν κάτι να πουν. Από τότε που μας άφησαν σίγουρα άλλαξαν πολλά, το ίδιο και η νοοτροπία των μελών τους κι αυτό είναι που κατά κυριότερο λόγο φαίνεται μέσα από τη μουσική του The Shadow Inside". Το φετινό τους εγχείρημα σίγουρα πολλοί θα το κρίνουν και θα το κατακρίνουν, αλλά αν κρατήσουμε τα θετικά είναι πως μέσα σε 47 λεπτά βλέπουν περισσότερο το μέλλον από το παρόν και το παρελθόν, και είναι ηλίου φαεινότερο πως δε γύρισαν ούτε για αρπαχτές, ούτε για φράγκα (ποιος θα τους τα δώσει όλα αυτά άλλωστε;), αλλά γιατί νιώθουν πιστοί μέσα τους και ξέρουν πως ακόμα δεν τέλειωσε ο κύκλος τους. Με ένα άλμπουμ πιο σύντομα θα βρουν για τα καλά τη φόρμα τους, φτάνοντας να παραμιλάμε. Όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορίες να αγαπιόμαστε, και για να χαβαλεδιάζουμε στις μεταλοπαρέες.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου