Οι Kontinuum, έρχονται από την Ισλανδία, φέρνοντας λίγη ψύχρα από τα μέρη τους. Ο ήχος τους μοιάζει με ένα σκοτεινό ουράνιο τόξο με πολλές μουντές αλλά όμορφες αποχρώσεις και εδώ, με το τρίτο τους άλμπουμ, ξεφεύγουμε από το black metal. Το ταξίδι όμως είναι μακρύ...
Μέσα στο κατακαλόκαιρο, η έναρξη του "Shivers", σκοτεινιάζει και παγώνει την ατμόσφαιρα, θυμίζοντας στιγμές από το "Draconian Times" των Paradise Lost, ενώ το εκκωφαντικό μπάσο του "Lifelust" βαραίνει το τοπίο, χωρίς να ελαφρένει στην πορεία με τις κατά τα άλλα, γλυκές και μαύρες μελωδίες του.
Οι post στιγμές του προηγούμενου κομματιού αφήνονται κατά μέρος, καθότι η συνέχεια με το "Warm Blood" φέρνει μια progressive αύρα στο άλμπου, αν και η τριάδα που θα ακολουθήσει στην πορεία, με τα "Neuron", το ομότιτλο "No Need To Reason" και το "Low Road", θα δώσει ένα αργό, ψυχωτικό doom ηχόχρωμα με τις ακουστικές τους μελωδίες, τα βαριά ρυθμικά και τα παραμορφωμένα-δυνατά μπάσα του.
Βέβαια το "Erotica" θα φέρει τον σκοτεινό ρομαντισμό, με κάποια indie/heavy rock στοιχεία, κάτι το οποίο θα συνεχιστεί και στο "Stargaze".
Λίγο πριν το τέλος, σε ένα ταξίδι στο διαστημα θα συναντήσουμε το "Two Moons" με τα αργά του αρπίσματα και τις μελωδίες να συνοδεύουν τα μελαγχολικά φωνητικά, ενώ ο δίσκος θα κλείσει με το "Black Feather'', έναν δυνατό αλλά αρκετά ερεβώδη επίλογο με πολλά prog και ambient περάσματα που θυμίζουν την εποχή του "Earth Blood Magic", καθώς και το νορβηγικό πειραματικό σχήμα των Shining.
Οι Ισλανδοί, ακολουθούν τα μονοπάτια του προηγούμενου τους δίσκου, αν και εδώ η εξέλιξη τους επικεντρώνεται στα soundtrack-ικά περάσματα και τους σκοιτεινούς του χαρακτήρες. Για ακόμη μια φορά η ατμόσφαιρα πρωταγωνιστεί, και συμπεραίνουμε το πόσο πολύ ανοιγεται προς τα έξω η σκληρή σκηνή του απόμακρου αυτού, Σκανδιναβικού νησιού.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Μέσα στο κατακαλόκαιρο, η έναρξη του "Shivers", σκοτεινιάζει και παγώνει την ατμόσφαιρα, θυμίζοντας στιγμές από το "Draconian Times" των Paradise Lost, ενώ το εκκωφαντικό μπάσο του "Lifelust" βαραίνει το τοπίο, χωρίς να ελαφρένει στην πορεία με τις κατά τα άλλα, γλυκές και μαύρες μελωδίες του.
Οι post στιγμές του προηγούμενου κομματιού αφήνονται κατά μέρος, καθότι η συνέχεια με το "Warm Blood" φέρνει μια progressive αύρα στο άλμπου, αν και η τριάδα που θα ακολουθήσει στην πορεία, με τα "Neuron", το ομότιτλο "No Need To Reason" και το "Low Road", θα δώσει ένα αργό, ψυχωτικό doom ηχόχρωμα με τις ακουστικές τους μελωδίες, τα βαριά ρυθμικά και τα παραμορφωμένα-δυνατά μπάσα του.
Βέβαια το "Erotica" θα φέρει τον σκοτεινό ρομαντισμό, με κάποια indie/heavy rock στοιχεία, κάτι το οποίο θα συνεχιστεί και στο "Stargaze".
Λίγο πριν το τέλος, σε ένα ταξίδι στο διαστημα θα συναντήσουμε το "Two Moons" με τα αργά του αρπίσματα και τις μελωδίες να συνοδεύουν τα μελαγχολικά φωνητικά, ενώ ο δίσκος θα κλείσει με το "Black Feather'', έναν δυνατό αλλά αρκετά ερεβώδη επίλογο με πολλά prog και ambient περάσματα που θυμίζουν την εποχή του "Earth Blood Magic", καθώς και το νορβηγικό πειραματικό σχήμα των Shining.
Οι Ισλανδοί, ακολουθούν τα μονοπάτια του προηγούμενου τους δίσκου, αν και εδώ η εξέλιξη τους επικεντρώνεται στα soundtrack-ικά περάσματα και τους σκοιτεινούς του χαρακτήρες. Για ακόμη μια φορά η ατμόσφαιρα πρωταγωνιστεί, και συμπεραίνουμε το πόσο πολύ ανοιγεται προς τα έξω η σκληρή σκηνή του απόμακρου αυτού, Σκανδιναβικού νησιού.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου