Οι ΑΪΣ ΝΤΕΡΘ, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι για το ελληνικό κοινό, το δεύτερο πιο αγαπημένο σχήμα μετά τους Scorpions, έχοντας ένα δυνατό και φανατικό fan base, πολλές πωλήσεις στη χώρα μας, αλλά και συχνές επισκέψεις, συν τα βιντεσκοπημένα τους live σε Αθήνα και Κύπρο, που δε χρειαζόταν καν να τα επισημάνω!
Όλες οι παραπάνω λεπτομέριες, δηλώνουν πως για τους Έλληνες metalheads, το νέο album, των Iced Earth, θα είναι θέμα συζήτησης και αντιπαράθεσης, καθώς κατ εμέ, μετά το μέτριο και βατό "Plagues Of Babylon", το αμερικάνικο σχήμα έβγαλε ένα από τα πιο δυνατά και ποικίλα πονήματα της ιστορίας τους.
Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή λοιπόν, και με το πάντρεμα των αργόσυρτων riffs και της χορωδίας, το "Great Heathen Army" δίνει το έναυσμα για το "Ιncorruptible". Έχοντας όλα τα safe trademarks για να θεωρηθεί ένα καλό κομμάτι, προχωράμε σε μια δυναμική heavy μπαλάντα, το "Black Flag", με πολλά groove γυρίσματα, μελωδίες και φοβερές ψεύτικες από τον Stu, που κατά την πορεία του δίσκου, τον ακούμε με πολλές διαφορετικές χροιές!
Tο "Raven Wing", έχει μια έντονη δόση παρελθόντος, με το κλασικό ακουστικό κιθαριστικό intro, και τα στακάτα ρεφραίν, το οποίο θα μπορούσε να θεωρηθεί- ίσως και υπερβολικά- σαν το δεύτερο "Watching Over Me".
To "The Veil" και το "Brothers" ανοίγουν νέους μελωδικούς, κιθαριστικούς δρόμους στη μπάντα, κρατώντας σαν βάση τoν επικό ρυθμό στο παίξιμο του Jon Schaffer, ενώ συνεχίζουν με τις απαλές ακουστικές γραμμές μπροστά από το μπάσο, σε αντίθεση βέβαια με το "Defiance" που έχει την αύρα ενός κλασσικού power ύμνου.
To sountrack-ικό instrumental, "Ghost Dance"αν και ίσως λίγο ανούσιο στον δίσκο, τονίζει τους νέους κιθαριστικούς ορίζοντες που ανέφερα παραπάνω, ενώ από την άλλη, το "Seven Headed Whore", προσπάθησε ίσως να αγγίξει το "The Night Of The Stormrider" με την πιο underground παραγωγή και τα σχεδόν "Slayer-ικά" riffs, χωρίς όμως μεγάλη επιτυχία για τους ίδιους.
Τέλος, με το σχεδόν δεκάλεπτο αριστούργημα "Clear The Way",και τις δυνατές του χωροδιακές και κιθαριστικές του στιγμές, o επίλογος έχει την επίγευση μιας ένωσης μεταξύ των κλασικών Schaffer-ικών συνθέσεων από την σκοπιά όμως των Iron Maiden !;!
Δεν απορώ γιατί οι τύποι από την Φλόριντα είναι τόσο σημαντικοί στο heavy metal στερέωμα, απορώ όμως με το ήθος που τους διακατέχει, γιατί δεν έχουν την ίδια αναγνωρισημότητα που έχουν σε χώρες όπως την δική μας και την Αμερική. Παρόλα αυτά, το "Incorruptible" είναι μια μεγάλη ηθική αποζημίωση στον εαυτό τους έπειτα από την προηγούμενη τους δουλειά, και σίγουρα στην πλειοψηφία των κομματιών, αυτός ο δίσκος είναι αντάξιος έργων όπως το "Something Wicked", Dystopia", χωρίς όμως ακόμα να αγγίζει κάτι του τύπου "Dark Saga".
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου