H μουσική δημιουργεί πάντα συναισθήματα και βγάζει από μέσα μας σκέψεις και πάθη. Αυτό ακριβώς κάνουν οι Electric Wizard με το «Τime To Die”. Βγάζει από μέσα μας έναν σκοτεινό και άγριο εαυτό, ένα ερεβώδες κτήνος που βρίσκεται σε έκσταση, με πολλές δώσεις ουσιών και «ξυδιών».
Έπειτα από 4 χρόνια απουσίας, το συγκρότημα επέστρεψε δυνατά στο δισκογραφικό προσκήνιο, έχοντας φρέσκιες ιδέες, αλλά ακολουθώντας την ήδη πεπατημένη συνταγή της επιτυχίας τους, «παντρεύοντας» τον ήχο τους με το στυλ των «παλαιών» Sabbath και Saint Vitus.
Ο δίσκος ξεκινάει με το «Ιncense For The Damned”, ένα μονολιθικό βαρύγδουπο κομμάτι που τα χώνει στην κοινωνία και τις εξουσίες ,δίνοντας την σκυτάλη στο ομότιτλο, «Time To Die» όπου η χημεία στις κιθάρες και η μπαφιασμένη φωνή του Jus Osborn φτιάχνουν την κατάλληλη doom ατμόσφαιρα.
Στο ίδιο κλίμα βρίσκεται και το επόμενο «I Am Nothing» αλλά και το «We Love The Dead», αφού μαζί με τα διάσπαρτα Hammond περάσματα, το αποτέλεσμα γίνεται πιο 70s ενώ το «Funeral Of Your Mind» , σαν δεύτερο «Βlack Mass», θα ταίριαζε καλύτερα στο προηγούμενο τους album.
O δίσκος κλείνει με τα «Lucifer’s Slaves», ένα groove-άτο hard rock κομμάτι και με το δίλεπτο μυσταγωγικό instrumental τους, «Saturn Dethroned».
Τέλος, όπως ξεκίνησα να λέω, ο δίσκος ακολουθεί ένα συγκεκριμένο μονοπάτι, χωρίς ιδιαίτερους πειραματισμούς αλλά με πολλά highlights, και με πολύ καλύτερο και πιο δυνατό ήχο σε σύσκριση με τον προκάτοχο του.
Οι Electric Wizard δεν ανακάλυψαν τον τροχό, αλλά σίγουρα με το «Time To Die” εξέλιξαν λίγο ακόμα τα doom/stoner ακούσματα μας.
Για το Metal View
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Έπειτα από 4 χρόνια απουσίας, το συγκρότημα επέστρεψε δυνατά στο δισκογραφικό προσκήνιο, έχοντας φρέσκιες ιδέες, αλλά ακολουθώντας την ήδη πεπατημένη συνταγή της επιτυχίας τους, «παντρεύοντας» τον ήχο τους με το στυλ των «παλαιών» Sabbath και Saint Vitus.
Ο δίσκος ξεκινάει με το «Ιncense For The Damned”, ένα μονολιθικό βαρύγδουπο κομμάτι που τα χώνει στην κοινωνία και τις εξουσίες ,δίνοντας την σκυτάλη στο ομότιτλο, «Time To Die» όπου η χημεία στις κιθάρες και η μπαφιασμένη φωνή του Jus Osborn φτιάχνουν την κατάλληλη doom ατμόσφαιρα.
Στο ίδιο κλίμα βρίσκεται και το επόμενο «I Am Nothing» αλλά και το «We Love The Dead», αφού μαζί με τα διάσπαρτα Hammond περάσματα, το αποτέλεσμα γίνεται πιο 70s ενώ το «Funeral Of Your Mind» , σαν δεύτερο «Βlack Mass», θα ταίριαζε καλύτερα στο προηγούμενο τους album.
O δίσκος κλείνει με τα «Lucifer’s Slaves», ένα groove-άτο hard rock κομμάτι και με το δίλεπτο μυσταγωγικό instrumental τους, «Saturn Dethroned».
Τέλος, όπως ξεκίνησα να λέω, ο δίσκος ακολουθεί ένα συγκεκριμένο μονοπάτι, χωρίς ιδιαίτερους πειραματισμούς αλλά με πολλά highlights, και με πολύ καλύτερο και πιο δυνατό ήχο σε σύσκριση με τον προκάτοχο του.
Οι Electric Wizard δεν ανακάλυψαν τον τροχό, αλλά σίγουρα με το «Time To Die” εξέλιξαν λίγο ακόμα τα doom/stoner ακούσματα μας.
Για το Metal View
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου