Δεν υπάρχει περίπτωση, να μην αισθάνθηκαν οι fans των Katatonia μια δυσπιστία και να μην έχουν το ερώτημα τι θα γίνει με τη νέα τους δουλειά και πως μπορεί να ακούγεται. Η μπάντα, προσπερνώντας το φευγιό του μεγάλου συνιδρυτή Anders Nystrom και του έτερου κιθαρίστα Roger Ojersson, ανακοίνωσαν την επιστροφή τους σαν να μη συνέβη τίποτα, με το 13o τους άλμπουμ "Nightmares As Extensions Of The Waking State", και σιγά σιγά οι απαντήσεις σε κάθε απορία δίνονται.
Σε μια πιο μελαγχολική και σχεδόν απογυμνωμένη εκδοχή του "Sky Void Of Stars", προχωράει η νέα εποχή των Katatonia, δείχνοντας αφενός πως πλέον η μουσική κατεύθυνση της μπάντας είναι υπόθεση ενός ατόμου, και αφετέρου πως το σκοτάδι έχει και βαθύτερες φάσεις, και μάλιστα πιο φυσικές. Από εκεί και πέρα το νέο πόνημα των Σουηδών δε θα προσφέρει τρανταχτές εκπλήξεις, μιας και η συνταγή είναι γνωστή, αλλά αυτή η ροή πάντα θα έχει χώρο για να συγκινήσει και να αγγίξει κάποιον ευαίσθητο, μελαγχολικό, περίεργο ακροατή.
Πιο αναλυτικά, το εναρκτήριο "Thrice" ξεκινάει πολύ δυνατά με ένα γρήγορο heavy riff, σπάζοντας το όμως άμεσα για να μας βάλει στον εύθραυστο κόσμο του Renkse και της παρέας του, ενώ έτσι κάπως, με πιο doomy διάθεση θα ακολουθήσει και το "The Liquid Eye". Τα singles "Lilac" και "Temporal", είναι τα "τσιτάτα" του δίσκου, με περισσότερες prog καταβολές, ατμόσφαιρα αλλά και όγκο, με τους νεόφερτους Nico Elgstrand και Sebastian Svalland, να πατούν από νωρίς καλά στα παπούτσια των προκατόχων τους στην εξάχορδη, όπως και ο Niklas Sandin που δίνει ρέστα με το μπάσο του, κάνοντας το αντίστοιχα και στο "Warden", ένα αισθαντικό αλά "Fall Of Hearts" κομμάτι.
Μέσα σε αυτό το γκρίζο κλίμα αισθήσεων (και παραισθήσεων κατά τον Χατζιδάκι), τέλεια ταιριάζει και η τυπική κατατονική μπαλάντα, "Departure Trails", φέρνοντας στην επιφάνεια στιγμές από την προηγούμενη δεκαετία, δοσμένες στην τεχνική και τα μπλεξίματα του σήμερα. Σημαντικές αναφορές όμως χρειάζεται και η δυάδα που θα αναφερθεί παρακάτω. Από τη μία έχουμε το "Wind Of No Change" σε ένα ταιριαστό, μίζερο λογοπαίγνιο, και μια ανίερη, industrial, groovy αύρα κι έχουμε και το "The Light Which I Bleed", που είναι ένα ξέσπασμα, με πολύ συναίσθημα, λίγο 70s πινελιές στον ήχο τους και μια Opeth-ίλα που ταυτοχρόνως την κάνουν δική τους.
Επίσης μια ακόμα ιδιαίτερη στιγμή είναι το "Efter Solen", σαν ένα ιντερλούδιο στα Σουηδικά, σε μία από τις σπανιότατες φορές που η γλώσσα τους, κάνει την εμφάνισή της σε τραγούδι των ίδιων. Τέλος, το "In The Event Of" μας αφήνει με την καρδιά και την ουσία αυτού του δίσκου, κρατώντας τη γενικότερη μουσική εικόνα σε ένα τραγούδι, και με ένα σπαρακτικό lead για γαρνιτούρα, σε αυτό το εφιαλτικό σκηνικό, όπως και οι ίδιοι με βάση τον τίτλο θα ήθελαν να το αναφέρουμε.
Από μια εποχή ασάφειας που μας άφησαν αυτή τη διετία από το προηγούμενο πόνημά τους, το γεγονός αυτού του άλμπουμ είναι πως υπάρχει νεότερο από το Βόρειο Μέτωπο. Οι Katatonia μπορεί να έχουν κατασταλάξει σε ένα πολύ συγκεκριμένο ύφος, αλλά ξέρουν να το εναλάσσουν, ειδικά αν βλέπεις τον κατραμιασμένο "upside down" διάδοχο μια εξαιρετικής δουλειάς. Το "Nightmares As Extensions Of The Waking State", είναι το αέναο πηγαινέλα μεταξύ φωτός και σκότους, και σε αυτή τη βαθιά σκεπτικιστική και προσωπική για τον καθένα μας μάχη, άλλη μια φορά οι Στοκχολμέζοι metallers βάζουν ήχο, σε ένα καθόλα απαιτητικό άλμπουμ με μπόλικες λεπτομέρειες χαμένες στο σύμπαν του.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου