Το 2012 μας αποχαιρετά σιγά σιγά,και ο Έλληνας Bob Katsionis κυκλοφόρησε το νέο του αριστούργημα “Rest In Keys”.
Ένα album με πολλά highlights και πολλούς εκλεκτούς καλεσμένους,όπως Peter Ellis(Monument),Maxi Nil(Visions Of Atlantis),Liv Kristine(Leave's Eyes),Christopher Amott (ex-Arch Enemy),Gus G(Firewind-Ozzy) και Gary Wehrkamp(Shadow Gallery) .
To album ξεκινάει με ένα power κομμάτι που στα φωνητικά συμμετέχει ο Peter Ellis,η εισαγωγή είναι αρχικά απαλή και χαλαρή και μετά οι κιθάρες και τα πλήκτρα μας απογειώνουν,μαζί με τις μελωδικές τσιρίδες του κυρίου Ellis,ένα τραγούδι που εμένα προσωπικά μου φέρνει στο νου λίγο από Helloween(στην φωνή) καθώς και λίγο από παλιά Stratovarious.
Σειρά έχει ένα πιο power/progressive πάντρεμα με τίτλο “Gravity Dance” όπου είναι ένα δυναμικό κομμάτι με πολύ ωραία μουσική,πειραματισμό στον ήχο ,καθώς επίσης και μια άριστη συνεργασία με τον Gary Wehrkamp,κάπως έτσι επίσης είναι και το επόμενο”Game Of Drones” όπου ο Bob δαμάζει τα πλήκτρα με το ταλέντο του και ο Chris Amott μας παρασέρνει με το solo του!!!
Μετά πάμε σε πιο folk μονοπάτια όπου ο Bob με το “Epirus Rising” μας πάει στα βουνά της Πίνδου και σκεφτόμαστε ότι ίσως αυτό να είναι το “παιδί” του “Mountains” από τους Socrates.
Ύστερα από τις ελληνικές μελωδίες,επιστρέφουμε στην power μεριά του δίσκου,όπου o Bob με το “Ιn My Little Big Planet” μας στέλνει σε άλλο πλανήτη μελωδίας,δύναμης και metal,όπου τα πλήκτρα μαζί με τις κιθάρες μας παθιάζουν,και προς το τέλος μας ηρεμούν.
Μετά πάμε σε ένα πιο “female-fronted”κομμάτι με τίτλο “Another World”,όπου η συμπαθέστατη Maxi Nil μας μαγεύει με την φωνάρα της και μας πάει πραγματικά σε άλλο κόσμο!!!!Νομίζω πως σε όσους αρέσει και το “Breaking The Silence” των Firewind θα αρέσει και αυτό εδώ(το οποίο κομμάτι,πολλές μπάντες με γυναικεία φωνητικά ίσως το ζήλευαν).
Έβδομο κομμάτι είναι το “Poseidon's Rage”,όπου το παρεάκι Bob και Gus δίνουν ρέστα και μετατρέπουν το κομμάτι σε ένα συνθετικό όργιο που πολλοί θα ζήλευαν!!!!
Μετά έρχεται το πιο progressive κομμάτι κατά την γνώμη μου με τίτλο “Falling From The Edge Of Space” που είναι αφιερωμένο στον Felix Baumgartner(τον τύπο που έκανε ελεύθερη πτώση από το διάστημα πριν λίγο καιρό).
Στην συνέχεια ακούμε τις νότες από το πιο ατμοσφαιρικό κομμάτι του album που έχει το όνομα “Rendez-Vouz In The Sky”,το οποίο δεν είναι τόσο rock/metal αλλά απαλό,μελωδικό και πολύ πολύ καλό,με μια ωραία μελαγχολία στην όλη σύνθεση και την γλυκιά φωνή της Liv Kristine προς το τέλος.
Δέκατο το πιο “industrial” κομμάτι,το οποίο είναι το ομώνυμο του δίσκου. Ένα instrumental με πιο “ηλεκτρονική” μουσική,αλλά και στοιχεία progressive και power(που φαίνεται γενικά πόσο τα τιμάει ο καλλιτέχνης).Μια πολλή καλή σύνθεση με πολύ μεράκι!!!
Ενδέκατο και τελευταίο κομμάτι το “The Four Seasons Of Love”,το οποίο έχει μόνο πιάνο και φέρνει πολύ σε κλασσική μουσική.Μια σύνθεση που μιλάει για όλα τα στάδια της αγάπης μέσω των τεσσάρων εποχών και μας προξενεί πολλά συναισθήματα ανά εποχή,με κυριότερο συναίσθημα αυτό της συγκίνησης!!!!!
Πραγματικά μια δουλειά άξια του ταλέντου του Bob,που έχει να δώσει πολλές στιγμές πάθους στον ακροατή,μια δουλειά καθόλου μονότονη μιας και σίγουρα θα είναι αρεστή ακόμα και σε άτομα εκτός του metal χώρου,αλλά και σε φίλους άλλων ειδών μουσικής.
Επίσης για άλλη μια φορά μας δείχνει πως ένας Έλληνας μουσικός(και μιλάω και για όλους τους Έλληνες guest εκτός του Bob) δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απολύτως από μεγάλα ονόματα του εξωτερικού!!!
(9/10)
ΥΓ:Και σε όποιον δεν “μιλήσει” και δεν δημιουργήσει συναισθήματα το “The Four Seasons Of Love”,να πάει να ακούσει Πάολα!!!!
Ένα album με πολλά highlights και πολλούς εκλεκτούς καλεσμένους,όπως Peter Ellis(Monument),Maxi Nil(Visions Of Atlantis),Liv Kristine(Leave's Eyes),Christopher Amott (ex-Arch Enemy),Gus G(Firewind-Ozzy) και Gary Wehrkamp(Shadow Gallery) .
To album ξεκινάει με ένα power κομμάτι που στα φωνητικά συμμετέχει ο Peter Ellis,η εισαγωγή είναι αρχικά απαλή και χαλαρή και μετά οι κιθάρες και τα πλήκτρα μας απογειώνουν,μαζί με τις μελωδικές τσιρίδες του κυρίου Ellis,ένα τραγούδι που εμένα προσωπικά μου φέρνει στο νου λίγο από Helloween(στην φωνή) καθώς και λίγο από παλιά Stratovarious.
Σειρά έχει ένα πιο power/progressive πάντρεμα με τίτλο “Gravity Dance” όπου είναι ένα δυναμικό κομμάτι με πολύ ωραία μουσική,πειραματισμό στον ήχο ,καθώς επίσης και μια άριστη συνεργασία με τον Gary Wehrkamp,κάπως έτσι επίσης είναι και το επόμενο”Game Of Drones” όπου ο Bob δαμάζει τα πλήκτρα με το ταλέντο του και ο Chris Amott μας παρασέρνει με το solo του!!!
Μετά πάμε σε πιο folk μονοπάτια όπου ο Bob με το “Epirus Rising” μας πάει στα βουνά της Πίνδου και σκεφτόμαστε ότι ίσως αυτό να είναι το “παιδί” του “Mountains” από τους Socrates.
Ύστερα από τις ελληνικές μελωδίες,επιστρέφουμε στην power μεριά του δίσκου,όπου o Bob με το “Ιn My Little Big Planet” μας στέλνει σε άλλο πλανήτη μελωδίας,δύναμης και metal,όπου τα πλήκτρα μαζί με τις κιθάρες μας παθιάζουν,και προς το τέλος μας ηρεμούν.
Μετά πάμε σε ένα πιο “female-fronted”κομμάτι με τίτλο “Another World”,όπου η συμπαθέστατη Maxi Nil μας μαγεύει με την φωνάρα της και μας πάει πραγματικά σε άλλο κόσμο!!!!Νομίζω πως σε όσους αρέσει και το “Breaking The Silence” των Firewind θα αρέσει και αυτό εδώ(το οποίο κομμάτι,πολλές μπάντες με γυναικεία φωνητικά ίσως το ζήλευαν).
Έβδομο κομμάτι είναι το “Poseidon's Rage”,όπου το παρεάκι Bob και Gus δίνουν ρέστα και μετατρέπουν το κομμάτι σε ένα συνθετικό όργιο που πολλοί θα ζήλευαν!!!!
Μετά έρχεται το πιο progressive κομμάτι κατά την γνώμη μου με τίτλο “Falling From The Edge Of Space” που είναι αφιερωμένο στον Felix Baumgartner(τον τύπο που έκανε ελεύθερη πτώση από το διάστημα πριν λίγο καιρό).
Στην συνέχεια ακούμε τις νότες από το πιο ατμοσφαιρικό κομμάτι του album που έχει το όνομα “Rendez-Vouz In The Sky”,το οποίο δεν είναι τόσο rock/metal αλλά απαλό,μελωδικό και πολύ πολύ καλό,με μια ωραία μελαγχολία στην όλη σύνθεση και την γλυκιά φωνή της Liv Kristine προς το τέλος.
Δέκατο το πιο “industrial” κομμάτι,το οποίο είναι το ομώνυμο του δίσκου. Ένα instrumental με πιο “ηλεκτρονική” μουσική,αλλά και στοιχεία progressive και power(που φαίνεται γενικά πόσο τα τιμάει ο καλλιτέχνης).Μια πολλή καλή σύνθεση με πολύ μεράκι!!!
Ενδέκατο και τελευταίο κομμάτι το “The Four Seasons Of Love”,το οποίο έχει μόνο πιάνο και φέρνει πολύ σε κλασσική μουσική.Μια σύνθεση που μιλάει για όλα τα στάδια της αγάπης μέσω των τεσσάρων εποχών και μας προξενεί πολλά συναισθήματα ανά εποχή,με κυριότερο συναίσθημα αυτό της συγκίνησης!!!!!
Πραγματικά μια δουλειά άξια του ταλέντου του Bob,που έχει να δώσει πολλές στιγμές πάθους στον ακροατή,μια δουλειά καθόλου μονότονη μιας και σίγουρα θα είναι αρεστή ακόμα και σε άτομα εκτός του metal χώρου,αλλά και σε φίλους άλλων ειδών μουσικής.
Επίσης για άλλη μια φορά μας δείχνει πως ένας Έλληνας μουσικός(και μιλάω και για όλους τους Έλληνες guest εκτός του Bob) δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απολύτως από μεγάλα ονόματα του εξωτερικού!!!
(9/10)
ΥΓ:Και σε όποιον δεν “μιλήσει” και δεν δημιουργήσει συναισθήματα το “The Four Seasons Of Love”,να πάει να ακούσει Πάολα!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου