Οι Burning Witches επιστρέφουν πιο δυνατές από ποτέ με το νέο τους άλμπουμ Inquisition, ένα έργο που συνδυάζει σκοτεινή ατμόσφαιρα, μυστικισμό και την αστείρευτη ενέργεια του κλασικού heavy metal. Φωτιά και ενέργεια είναι τα απόλυτα συστατικά για αυτό το έκτο πόνημα, και με αστείρευτη όρεξη, η γνωστή Courtney Cox στην εξάχορδη, πλέον ως μέλος των Μαγισσών, μιλάει στο Metal View και μας δίνει εξηγήσεις, ενώ αναφερόμαστε στο metal του μέλλοντος, και το πέρασμα του Ozzy στην άλλη μεριά.
-Αρχικά, ως επίσημα, νέα κιθαρίστρια της μπάντας, θα ήθελα να μου πεις πως έζησες τη διαδικασία για τον νέο δίσκο;
Ναι, ξέρεις, γράφοντας και ηχογραφώντας αυτό το άλμπουμ με όλους, ήταν πραγματικά μια υπέροχη εμπειρία. Είμαστε μια τόσο σπουδαία ομάδα, όλοι μας, μοιραζόμαστε τα πάντα μαζί, σαν οικογένεια· κλαίμε μαζί, φωνάζουμε ο ένας στον άλλον. Είναι σαν γάμος. Και, ξέρεις, το να είμαστε στο στούντιο, δουλεύοντας πάνω σε αυτόν τον δίσκο… ήταν μαγικό. Ξέρω ότι ακούγεται κλισέ με τις Burning Witches και όλα αυτά. Και το ολοκληρώσαμε πολύ γρήγορα, μέσα σε λίγες μέρες. Οπότε, είμαι περήφανος για ό,τι καταφέραμε με αυτό και είναι ακόμα μαρτύριο να περιμένω.
-Πόσο διαφορετικά βλέπεις τα πράγματα τώρα ως μόνιμο μέλος; Και ένιωσες ποτέ ότι ήσουν πάντα κομμάτι του συγκροτήματος, ακόμα και όταν δεν ήσουν επίσημο μέλος;
Ξέρεις, είχα αυτή την αίσθηση από τότε που συναντηθήκαμε, πολλά χρόνια πριν. Και μείναμε σε επαφή όλα αυτά τα χρόνια. Έκανα και ένα guest solo στο Hexenhammer, στο κομμάτι Maiden of Steel.
Μετά ήρθε ο COVID, όπου "κατέβηκαν τα ρολά" . Έκανα κάποια από εκείνα τα jam videos που έκαναν όλοι τότε μαζί τους, κι όταν παρουσιάστηκε αυτή η ευκαιρία, έπρεπε να την αρπάξω. Και όλα ήταν υπέροχα. Θυμάμαι ακόμα και την πρώτη πρόβα που έκανα με εκείνες στην Ελβετία, όλων των κοριτσιών οι φίλοι και οι οικογένειες ήρθαν στην πρόβα. Ξέρεις, υπήρχε αυτή η αίσθηση ότι ήμουν εδώ από την πρώτη μέρα. Όλοι ήταν σαν «επιτέλους είμαστε στο ίδιο δωμάτιο μαζί, παίζοντας τα κομμάτια». Ήταν ένα τρελό ταξίδι. Και ανυπομονώ να δω πού θα με οδηγήσει το να είμαι μέρος ενός τόσο σπουδαίου συγκροτήματος.
-Λοιπόν, για το νέο σας άλμπουμ Inquisition, νομίζω ότι είναι το πιο διαφορετικό σας άλμπουμ. Πιστεύεις ότι οι αλλαγές στη σύνθεση και η δική σου είσοδος στο συγκρότημα επηρέασαν ή βοήθησαν σε αυτό το αποτέλεσμα;
Φυσικά, είναι αυτονόητο. Ένα νέο μέλος σε μια μπάντα πάντα θα προσθέσει τη δική του «γεύση», όπως το λέω εγώ. Αλλά γενικά με τα άλμπουμ, με κάθε νέο άλμπουμ, για κάθε συγκρότημα, θέλεις να ξεπερνάς λίγο τα όρια, να το κάνεις καλύτερο από το προηγούμενο και ούτω καθεξής. Οπότε είμαι χαρούμενη που ήμουν μέρος της διαδικασίας της σύνθεσης με όλους. Το αποκαλώ πάντα «το Metallica πράγμα»: η Veronica μας λέει «στείλτε μου όλα τα riffs σας»· μετά εκείνη φτιάχνει τα τραγούδια, κι εγώ βάζω τα σόλο, τις αρμονίες και τα λοιπά. Είναι μια καλοκουρδισμένη μηχανή. Και είμαστε εδώ για να βγάζουμε την καλύτερη μουσική που μπορούμε, τη μουσική που αγαπάμε. Και ελπίζουμε οι θαυμαστές να την απολαύσουν όσο κι εμείς.
-Τέλεια. Επίσης, νομίζω ότι οι Burning Witches είναι πάντα γεμάτες ιδέες, γεμάτες έμπνευση. Ακόμα και τα τελευταία τους άλμπουμ έχουν μόλις δύο χρόνια διαφορά το ένα από το άλλο. Είστε πάντα τόσο γεμάτες ιδέες μέσα στη μπάντα;
Ναι, εννοείται. Αυτό κάνουμε, είμαστε μουσικοί, είναι όλο θέμα δημιουργικότητας. Είμαστε συνεχώς στον δρόμο, θα νόμιζε κανείς ότι δεν θα υπήρχε χρόνος για γράψιμο ή για ιδέες. Αλλά αυτό κάνουμε 24/7 – είτε είναι ένας τίτλος τραγουδιού είτε ένα riff. Εγώ και η Romana πάντα γελάμε γιατί νομίζω ότι οι μισές συνομιλίες μας στο WhatsApp είναι ηχογραφήσεις κιθάρας ή εμείς να τραγουδάμε μελωδίες στο κινητό. Είναι κάτι που δεν σταματά ποτέ.. Και ακόμα και για αυτόν τον δίσκο έχουμε αρχεία γεμάτους riffs. Οπότε για τον επόμενο, ήδη έχουμε πράγματα έτοιμα.
-Νομίζω ότι αυτή η δημιουργικότητα και όλη η διαδικασία γραφής δυναμώνει πολύ και τη χημεία μέσα στο συγκρότημα. Συμφωνείς;
Ω, ναι, φυσικά. Και όπως λέμε στην Αμερική, δεν υπάρχει «σάπιο μήλο» σε αυτή την ομάδα. Όλοι τα πάμε καλά μεταξύ μας. Όλοι συνεισφέρουμε. Και είναι σαν να είναι γραφτό. Ξέρω ότι ακούγεται γλυκανάλατο, αλλά δεν θα μπορούσα να ζητήσω τίποτα παραπάνω.
-Σχετικά με το άλμπουμ Inquisition, πιστεύω ότι είναι το πιο σκοτεινό, το πιο επιθετικό, το πιο μυστικιστικό άλμπουμ των Burning Witches. Ποια ήταν η ιδέα πίσω από αυτή την ατμόσφαιρα;
Εννοείται, είχαμε ένα θέμα, που είναι η Ιερά Εξέταση· ξέρεις, με την ιστορία, οικογένειες να στρέφονται η μία εναντίον της άλλης, φίλοι εναντίον φίλων — ουσιαστικά, το κυνήγι μαγισσών. Αλλά με τα τραγούδια θέλαμε επίσης να είναι όλα διαφορετικά. Όχι το ίδιο τραγούδι ξανά και ξανά. Και νομίζω ότι το καταφέραμε. Πιστεύω ότι κάθε κομμάτι έχει το δικό του θέμα στο δίσκο. Πέρα από αυτό, το ηχογραφήσαμε και εδώ είμαστε. Αλλά ναι, είναι σίγουρα βαρύ.
-Οπότε, η Ιερά Εξέταση ως ιστορικό θέμα πλησιάζει πολύ στη θεματολογία με τις μάγισσες. Δηλαδή, είναι σαν να υπάρχει ένα συγκεκριμένο concept πίσω από όλο αυτό, για την Εξέταση, τους ιερείς που έκαιγαν μάγισσες και τα λοιπά. Αφού λέγεστε και Burning Witches...
Ναι, ναι. Αυτό ήταν το κύριο θέμα. Ο φόβος για το άγνωστο, ο φόβος για τη μαγεία. Χαχα, ναι και ταιριάζει με το ποιοι είμαστε, με το όνομα της μπάντας και όλα αυτά. Το κάνει πιο εύκολο.
-Ναι, είναι ακόμα πιο κοντά...
-Όσον αφορά τη μουσική, αποφασίσατε εσκεμμένα να πάτε σε πιο τεχνικό ύφος;
Όχι, ήταν μια πολύ φυσική, οργανική διαδικασία η σύνθεση όλων αυτών.
Αλλά, ξέρεις, εγώ και η Romana είμαστε πραγματικά σπουδαίο δίδυμο όταν πρόκειται για τη σύνθεση της κιθαριστικής δουλειάς. Πάντα λέω ότι εκείνη είναι ο K.K. Downing κι εγώ ο Glenn Tipton. Πραγματικά θέλαμε να δώσουμε έμφαση στο twin guitar στοιχείο σε αυτόν τον δίσκο. Και είναι υπέροχο γιατί δεν είναι μόνο εξαιρετική ρυθμική κιθαρίστρια· υπάρχουν πολλά call and response solos σε αυτόν τον δίσκο ανάμεσα σε μένα κι εκείνη. Και πάντα λέει «δεν μου αρέσει να παίζω σόλο», αλλά έτσι το βάζουμε. Πιέζουμε η μία την άλλη να βγάλουμε το καλύτερο δυνατό παίξιμο και από τις δυο μας. Και λειτούργησε πολύ καλά σε αυτόν τον δίσκο.
-Κατάλαβα. Σε ρωτάω γιατί πάντα στο μυαλό μου ήσουν μια guitar heroine στη σύγχρονη metal ιστορία...
Ευχαριστώ. Ίσως και η Romana να το σκέφτηκε έτσι και να πήγε πιο στοχευμένα προς τα εκεί. Αλλά, εντάξει, εφόσον βγήκε οργανικά, είναι ΟΚ. Και ναι, πιστεύω ότι αυτός ο δίσκος έχει μια υπέροχη κιθαριστική κατεύθυνση, μια υπέροχη κιθαριστική αίσθηση.
-Τώρα λοιπόν που έχετε το νέο άλμπουμ κι ένας φρέσκος αέρας σας χτυπά, πιστεύεις ότι οι Burning Witches βρίσκονται στην καλύτερή τους φάση;
Θα έλεγα ναι, αλλά όχι για να υποτιμήσω όσα έχουν ήδη κάνει. Ό,τι έχουν αγγίξει έχει γίνει χρυσός. Και πραγματικά τις θαυμάζω γι’ αυτό. Αγαπούν πραγματικά αυτό που κάνουν. Εμείς απλώς θα συνεχίσουμε να προχωράμε, είτε στον δρόμο είτε γράφοντας την καλύτερη μουσική που μπορούμε· μουσική που αγαπάμε εμείς και, ελπίζουμε, αγαπά και ο κόσμος. Sky Is The Limit. Δεν θα έλεγα ποτέ ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο που είναι «το καλύτερο», γιατί όλα είναι τα καλύτερα. Είναι απλώς αυτό που αγαπάμε και αυτό που προοριζόμαστε να κάνουμε. Είμαστε πολύ ταπεινές και περήφανες που μπορούμε να ζούμε από αυτό, να είμαστε στη σκηνή και να μοιραζόμαστε αυτή την ενέργεια με τους θαυμαστές σε όλο τον κόσμο. Είναι απλώς απίστευτο.
-Πριν λίγο καιρό είχαμε την απώλεια του Ozzy Osbourne. Οι Burning Witches είχαν κάνει ένα cover στο τραγούδι Shot in the Dark στον προηγούμενο δίσκο τους. Πόσο η μουσική του Ozzy επηρέασε τις Burning Witches, και πόσο εσένα προσωπικά;
Μα φυσικά, όλες είμαστε τεράστιες φαν των Black Sabbath, του Ozzy...και ποιος δεν είναι εδώ που τα λέμε; Είναι μια τεράστια απώλεια για όλους μας. Όχι μόνο για την metal κοινότητα, αλλά για όλη τη μουσική γενικά. Είναι ακόμα περίεργο να σκέφτεσαι ότι δεν είναι πια εδώ, αλλά προφανώς η μουσική ζει για πάντα, ποτέ δεν ξεχνιέται. Και για μένα προσωπικά, φυσικά οι κιθαρίστες του — ο Randy, ο Jake E. Lee, ο Zakk, ακόμα και ο Gus G. Ήταν ουσιαστικά το soundtrack της παιδικής μου ηλικίας. Χρωστάω τόσα πολλά σε αυτούς, και στον ίδιο τον Ozzy. Μιλάνε όλοι για το ταλέντο του, αλλά εκείνος περιβαλλόταν πάντα από τους καλύτερους μουσικούς όλων των εποχών. Και το αποτέλεσμα ήταν αυτά τα φανταστικά, διαχρονικά άλμπουμ. Είναι μια τεράστια απώλεια. Είμαι συντετριμμένος. Οι σκέψεις και οι προσευχές μου είναι με την οικογένεια Osbourne. Του χρωστάμε πάρα πολλά.
-Και όσον αφορά τους κιθαρίστες του Ozzy, έχεις έναν προσωπικό αγαπημένο;
Τους αγαπώ όλους, αλλά για μένα είναι ο Jake E. Lee. Είναι επίσης καλός φίλος μου. Τον γνώρισα στο Vegas.
-Επίσης, τώρα που πρώτα οι Black Sabbath αποσύρθηκαν, μετά ο Ozzy πέθανε, και στο μέλλον ίσως δούμε τους Iron Maiden να αποσύρονται, τους Judas Priest, τους Metallica κ.λπ. Πιστεύεις ότι μετά το τέλος αυτής της εποχής του old school heavy metal, έχουμε βρει το νέο μεγάλο όνομα της metal;
Ναι, είναι δύσκολο θέμα. Σκέφτεσαι, εντάξει, ο Ozzy τώρα έφυγε. Οι Maiden… έρχεται η ώρα που οι άνθρωποι αποσύρονται· συνεχίζεις όσο μπορείς, αλλά αυτή η μέρα έρχεται. Και μετά ρωτάς τον εαυτό σου: ποιος μπορεί να γεμίσει τα παπούτσια τους ή τα στάδια; Δεν είναι πια τα 80s. Δεν υπάρχουν, θα έλεγα, πολλές «stadium bands». Αυτό προσωπικά πιστεύω, κι ας ακουστώ επικριτικός. Είναι απλώς ένας διαφορετικός κόσμος τώρα. Οι μπάντες σήμερα… με τα social media… πολλοί από εμάς δεν χρειάζεται να παλέψουμε τόσο σκληρά όσο εκείνες οι μπάντες στα τέλη των 70s, στα 80s, 90s, και μετά με τη grunge, κρατώντας τη φλόγα ζωντανή. Αλλά ποιος ξέρει; Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μη σκεφτόμαστε υπερβολικά, να βγάζουμε την καλύτερη μουσική που μπορούμε και να δούμε πού θα καταλήξει το είδος μας.
-Νομίζω ότι το επόμενο μεγάλο όνομα της metal θα βγει από τα social media ή τις μουσικές πλατφόρμες. Ίσως σαν τάση. Για παράδειγμα, βλέπουμε τώρα τους Sleep Token ή τους Bad Omens, που έγιναν τεράστιοι μέσω του TikTok ή του Spotify. Οπότε πιστεύω ότι το επόμενο μεγάλο όνομα της metal θα εμφανιστεί πολύ διαφορετικά από ό,τι παλιά.
Ναι συμφωνώ, όλα λειτουργούν έτσι, ακόμα κι αυτού του τύπου το marketing. Πρέπει να αλλάζεις με τις εποχές, δεν μπορείς να το πολεμήσεις. Είναι ο τρόπος που εξελίσσονται τα πράγματα. Και θα συνεχίσουν να εξελίσσονται.
-Λοιπόν, ξανά για τη μπάντα, μια ερώτηση που ξέχασα να κάνω πριν. Το Inquisition είναι το πρώτο άλμπουμ των Burning Witches που δεν έχει κάποιο cover μέσα. Πώς προέκυψε αυτό; Θέλατε να σπάσετε αυτή την παράδοση;
Δεν ξέρω πώς να το απαντήσω. Απλά είχαμε τόσο πολύ καλό αυθεντικό υλικό. Υπάρχει και ένα live άλμπουμ την ίδια περίοδο. Οπότε απλώς παραλείψαμε τα covers αυτή τη φορά, για να είναι όλο επικεντρωμένο στα πρωτότυπα. Ποτέ δεν ξέρεις…Αλλά σίγουρα, αυτός ο δίσκος είναι πολύ ολοκληρωμένος, με πολλά τραγούδια που φτιάχνουν μια εξαιρετική δομή σε όλο το άλμπουμ. Έχει αρχή, μέση, ένα καλό κλείσιμο. Είναι καθαρό.
-Τέλος, ποια είναι τα επόμενα σχέδια των Burning Witches;
Έχουμε ήδη κάποια μεμονομένα shows στο πρόγραμμα...Ήταν να πάμε στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά είχαμε κάποια προβλήματα με τις βίζες, οπότε αυτό μεταφέρθηκε για τον Μάρτιο. Μετά υπάρχουν μερικά πράγματα ενδιάμεσα που δεν μπορώ ακόμα να πω γιατί δεν είναι επιβεβαιωμένα. Αλλά το επόμενο μεγάλο βήμα είναι μια τεράστια ευρωπαϊκή περιοδεία που ξεκινά τον Ιανουάριο με μια μπάντα που λέγεται Hammer King. Νομίζω ότι θα κρατήσει ενάμιση μήνα. Είμαστε ενθουσιασμένες, γιατί λατρεύουμε να είμαστε στον δρόμο. Βάλτε με στο tour bus και είμαι ευτυχισμένη!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου