Η Σουηδία αποτελεί μια σκοτεινή άβυσσο που ελκύει το ακραίο metal. Μια από τις νεότερες μπάντες και πιο πιστές στον αρχέγονο death metal ήχο είναι και οι Lik. Με μέλη από τους Bloodbath, Katatonia και Witchery, οι Στοκχολμέζοι, μας βάζουν σε ένα κλίμα καταστροφικό, και σκιερό με το νέο τους πόνημα, "Necro". Για αυτό μιλάει στο Metal View κι ο μπροστάρης τους, Tomas Åkvik.
-Πώς ήταν αυτά τα πέντε χρόνια μεταξύ του Misanthropic Breed και του Necro; Και πόσο σας επηρέασε ή σας ενέπνευσε το τελευταίο άλμπουμ των Bloodbath, στο μεσοδιάστημα;
Ο χρόνος πέρασε κυρίως με την πανδημία, οπότε απλά περιμέναμε να περάσει όλο αυτό πριν αρχίσουμε να γράφουμε ξανά. Θέλαμε πρώτα να παίζουμε τα τραγούδια ζωντανά και να τα κουράσουμε πριν ξεκινήσουμε κάτι καινούργιο. Δεν είχαμε όρεξη να αρχίσουμε νωρίτερα. Όσον αφορά το νέο άλμπουμ των Bloodbath, δεν νομίζω ότι επηρεαστήκαμε ιδιαίτερα. Είναι διαφορετικό στυλ death metal, οπότε ίσως κάτι, αλλά δεν το σκέφτομαι πολύ.
- Η δουλειά σου με τους Bloodbath, ειδικά στο τελευταίο τους άλμπουμ, φαίνεται να φέρνει πίσω στοιχεία από το παλιό σουηδικό death metal. Συμφωνείς; Πώς επηρεάζει αυτό το παίξιμό σου και τον ήχο του άλμπουμ;
Δεν είμαι σίγουρος ακριβώς πώς να το περιγράψω. Το παίξιμό μου βγάζει τρόμο και στο death metal είναι απλώς ο τρόπος που είναι. Ο Jonas (Renkse), στο “Zombie Inferno” αναφέρθηκε στο ρεφρέν ως “Lik riff”. Υπάρχουν πιο τεχνικά στοιχεία στους Bloodbath απ’ ό,τι παίζουμε εμείς με το Lk, είναι διαφορετική προσέγγιση, αλλά το παίξιμό μου είναι όπως είναι. Οπότε ίσως κάτι να έχει προσδώσει και στους Bloodbath και να συνάδει με όσα κάνω συνήθως.
-Το Necro είναι πιο ευθύ, γρήγορο, αλλά ταυτόχρονα πιο εσωστρεφές και στοχαστικό. Πώς προέκυψε αυτή η κατεύθυνση;
Σκεφτήκαμε να γράψουμε πιο ξεκαθαρα,death metal τραγούδια, όχι τόσο άμεσα σαν των Metallica ας πούμε, πιο κοντά στο παλιό ύφος των Dismember και Entombed, όπου δεν στοιβάζεις riffs, δεν το παρακάνεις αλλά το απογυμνώνεις. Αν έχεις πολλά riffs, μπορεί να χαλάσει το τραγούδι. Θέλαμε να δοκιμάσουμε αυτό το στιλ περισσότερο και γράψαμε αρκετά κομμάτια έτσι. Υπάρχουν επίσης πιο απλές δομές, αλλά το riffing μας είναι πιο βαθύ, πιο σκαφτό και κάνει το άλμπουμ πιο σκοτεινό για death metal, και αυτό ήταν συνειδητό.
- Το Necro ακούγεται πιο στιβαρό και πιο γυαλισμένο από τα προηγούμενα άλμπουμ, με λίγο περισσότερο groove στον ήχο και στους ρυθμούς. Πιστεύεις ότι αυτή είναι μια πιο φρέσκια και σύγχρονη εκδοχή του παλιομοδίτικου death metal;
Νομίζω ότι ο παραγωγός μας, ο Lawrence McRory, βελτιώνεται συνεχώς και μαζί με εμάς που γινόμαστε καλύτεροι στο παίξιμο, το αποτέλεσμα ακούγεται όλο και καλύτερο. Ηχογραφούμε σχεδόν πάντα live, χωρίς click track, και ο Lawrence πιάνει τον ήχο μας καλύτερα κάθε φορά. Δεν ξέρω αν είναι ο,τι καλύτερο, αλλά εγώ είμαι ευχαριστημένος. Ακούγεται ωραία, λίγο... γυαλισμένα θα έλεγα, μα σίγουρα φυσικά, άλλωστε έτσι παίζουμε. Θέλουμε να φτάσουμε σε περισσότερο κόσμο χωρίς να κάνουμε κακή παραγωγή που απευθύνεται μόνο σε λίγους. Είναι απλά τύμπανα, κιθάρες με HM2, μπάσο και φωνητικά. Τίποτα παραπάνω. Κάτι πολύ απλό και μαζί πολύ ουσιαστικό.
-Πόσο φρέσκο ή σύγχρονο μπορεί να είναι σήμερα το 90s death metal; Μπορεί να εξελιχθεί;
Δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει πιο φρέσκο ή πιο τεχνικό. Αυτός είναι ο τρόπος που παίζω death metal και αυτό θέλω να κάνω. Μου αρέσει το groove και τα groovy κομμάτια, όχι τόσο τα τεχνικά πράγματα. Προτιμώ το άμεσο παίξιμο. Νομίζω πως το είδος αυτό δεν χρειάζεται να αλλάξει πολύ για να ακούγεται σωστά. Η παραγωγή είναι αυτή που είναι – death metal.
-Στο Necro, ακόμα και στα πιο doom ή πιο μελωδικά κομμάτια, δεν ακούγεται ο Gothenburg ήχος, όπως ίσως λιγο παλιότερα, αλλά περισσότερο ο ήχος της Στοκχόλμης, όπως των Carnage, ή των πρώιμων Dissection και Katatonia. Ήταν συνειδητή απόφαση αυτή;
Δεν ήταν σκόπιμο. Απλά βγήκε έτσι. Ακούω At The Gates και In Flames, αλλά δεν προσπάθησα να βάλω αυτό το στυλ στα τραγούδια. Αν υπάρχει κάτι μελωδικό, είναι απλά μελωδικό. Πολλοί μας συγκρίνουν με τους At The Gates, αλλά εγώ δεν το βλέπω τόσο πολύ.
Ο κόσμος είναι σκληρός, αλλά οι στίχοι δεν έχουν τόσο μεγάλη σχέση με την πραγματική κατάσταση. Απλά γράφουμε πράγματα που ταιριάζουν στο death metal, όπως ζόμπι, τέρατα, δολοφόνους, πόλεμο. Υπάρχει και αρκετός πόλεμος και ένας μανιακός εκδικητής. Ό,τι μας έρχεται στο μυαλό όταν ξεκινάμε να γράφουμε. Σίγουρα ζούμε δύσκολες εποχές, αλλά θα προτιμούσα αν μια "Necro" εποχή, τελείωνε με ένα zombie apocalypse χαχα.
-Σχετικά με τους Lik ως μπάντα... Νιώθεις ότι είστε κάτι σαν supergroup που κάνετε το χόμπι σας, ή μια κανονική μπάντα που απλά παίζει ό,τι θέλει;
Δεν είμαστε supergroup. Απλά μας αρέσει να παίζουμε μαζί. Και αν αυτό μας κάνει super, τότε ναι, φυσικά. Αλλά πιστεύω πως πολλές μπάντες παίζουν μαζί. Απλά μας φαίνεται διασκεδαστικό να παίζουμε Death Metal και αυτό ξέρουμε να κάνουμε καλά. Είμαστε απλά μια μπάντα που θέλει να παίζει αυτό που της αρέσει. Δεν καταλαβαίνω γιατί να είμαστε supergroup. Είμαστε απλά μουσικοί που θέλουν να εκφραστούν με τον πιο φρικιαστικό τρόπο που μπορούν να φανταστούν και ταυτόχρονα τυχαίνει όλοι να παίζουμε και σε άλλες μπάντες.
-Είναι δύσκολο να οργανώνεται ένα πρόγραμμα για τους Lik και να μπαίνετε σε παραγωγική διαδικασία όταν ταυτόχρονα τα μέλη χωρίζονται μεταξύ Katatonia, Bloodbath και Witchery;
Όχι, δεν είναι τόσο δύσκολο. Όλοι έχουμε κανονικές δουλειές πέρα από τις μπάντες μας. Ο Niklas παίζει στους Katatonia, κι αυτή είναι η δουλειά του. Μερικές φορές δεν μπορεί να κάνει συναυλία και μερικές φορές μπορεί. Οι υπόλοιποι δουλεύουμε full time. Φυσικά, μπορεί να συμβεί να μην μπορεί κάποιος να είναι διαθέσιμος, αλλά αυτό μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε στη μπάντα. Δεν είναι κάτι για να στεναχωριόμαστε. Αυτή είναι η ζωή. Δεν μπορείς να είσαι πάντα διαθέσιμος, πρέπει να κάνεις και άλλα πράγματα. Μερικές φορές είναι βαρετό, αλλά μερικές φορές είναι ωραίο. Από τη στιγμή που δεν είμαστε μια μπάντα που βγαίνει συνεχώς σε περιοδεία και δε γυρνάμε όλον τον κόσμο, κάποια πράγματα είναι πιο εύκολα να τα διαχειριστούμε, τα μέλη, μεταξύ μας.
-Νιώθω πως με τους Lik, όταν παίζετε ή βγάζετε κάτι καινούριο, μοιάζει σαν μια απόδραση από την καθημερινότητα, ίσως γιατί είναι και κάτι διαφορετικό από τα υπόλοιπα σχήματά σας. Πώς νιώθεις όταν κυκλοφορείτε κάτι νέο;
Η μουσική είναι τρόπος έκφρασης. Για τον καθένα μας νιώθω είναι πολύ προσωπικό. Είναι ένας τρόπος να βγάλεις όσα έχεις μέσα σου, ειδικά σε αυτό το είδος μουσικής που είναι πολύ έντονο. Για μένα, το να κάνω μουσική είναι κάτι που πρέπει να κάνω. Το κάνω συνέχεια. Τώρα π.χ. κάθομαι με τον υπολογιστή μου και φτιάχνω μουσική. Κάθε μέρα στο μυαλό μου γεννιούνται riffs, ιδέες ή κάτι που γίνεται τραγούδι. Κάποιος λέει μια φράση και εγώ την κάνω τραγούδι. Είναι ένας τρόπος να εκφραστώ. Όταν βγαίνει κάτι, φυσικά αγχώνομαι πολύ. Είναι μια διπλή κατάσταση: στην αρχή γράφω μουσική για μένα, για να είμαι ευχαριστημένος. Δεν με νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι. Όταν όμως βγει και το κυκλοφορήσουμε, τότε με νοιάζει η γνώμη του κόσμου. Έτσι έχω ανάμεικτα συναισθήματα. Μερικές φορές νομίζω ότι το αποτέλεσμα είναι σκουπίδι και θέλω να το πετάξω, και την επόμενη μέρα το θεωρώ καλό. Νιώθω τρομερά σκαμπανεβάσματα με τη μουσική και τη ψυχή μου.
-Τελευταία μου ερώτηση, λίγο debate: Entombed ή Dismember;
Dismember. Δεν το σκέφτηκα καν. Νομίζω ότι οι Dismember κάνουν καλύτερα τραγούδια. Επίσης, έμειναν πιο πιστοί στο death metal από τους Entombed, που είχαν και πιο rock n roll γυρίσματα. Ιστορικές και σπουδαίες μπάντες και οι δύο σίγουρα, αλλά ακόμα κι αν δεν έχει σημασία, εγώ προτιμώ αυτό.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου